ฮีบรู บทที่ 6

จงละหลักการแห่งหลักคำสอนของพระคริสต์และก้าวไปถึงการเติบโตสู่ชีวิตพระคริสต์อย่างครบถ้วน

6:1 เหตุฉะนั้น โดยละถ้อยคำในเบื้องต้นของพระคริสต์ ขอให้พวกเราก้าวหน้าไปถึงการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ โดยไม่วางรากฐานแห่งการกลับใจเสียใหม่จากการงานต่าง ๆ ที่ตายแล้วอีก และเรื่องความเชื่อที่มีต่อพระเจ้า

** ละ  ในที่นี้ ไม่ได้หมายความว่าเราต้องทิ้งหลักคำสอนที่เป็นอาหารน้ำนม แต่เราใช้เพื่อป้อนผู้เชื่อใหม่เท่านั้น ส่วนเราควรละคำสอนหกเรื่องใหญ่ๆ เพื่อสะสมอาหารผู้ใหญ่ให้มากเท่าที่จะมากได้เพื่อเราจะรับการชำระด้วยพระคำ และด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และกลายเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณได้ 

** คำสอนเรื่องแรก ก็คือ คำอุปมา และเรื่องพระบัญญัติ และกฎเกณฑ์ต่างๆ 

** กลับใจจากการงานต่างๆ ที่ตายแล้ว (1.) คือเมื่อผู้เชื่อได้ยินได้ฟังคำสอนของพระเยซูก็จะรีบนำไปปฏิบัติตาม และไม่รู้ว่าเขาตายแล้ว และทุกสิ่งที่เขากระทำคือการทำดีต่างๆ ที่ตายแล้วทั้งนั้น ผู้เชื่อควรกลับใจจากการทำดีที่ตายแล้วดังกล่าว

** ความเชื่อ (2.) คือเรื่องที่สองที่เป็นอาหารน้ำนม ซึ่งเราจะได้ยินอยู่เป็นประจำในคริสตจักรทั้งหลาย คือเชื่อและวางใจในพระเยซูเพื่อให้ได้รอดจากนรกบึงไฟ

6:2 เรื่องหลักคำสอนเกี่ยวกับพิธีบัพติศมาต่าง ๆ และเรื่องการวางมือ และเรื่องการเป็นขึ้นมาจากความตาย และเรื่องการพิพากษาเป็นนิตย์

** พิธีบัพติศมา (3.) คือการรับบัพติศมาในน้ำเพื่อแสดงการกลับใจใหม่ เพื่อยอมรับว่าตนเป็นสมาชิกโบสถ์

** การวางมือ (4.) เราจะเห็นผู้เชื่อบางกลุ่มเน้นการวางมือ การอัศจรรย์ ซึ่งสำหรับพระเจ้ามองว่าเป็นอาหารเด็กเนื่องจากว่าสิ่งนี้ไม่ได้ช่วยให้ผู้เชื่อมาถึงการเติบโตได้ 

** เรื่องการเป็นขึ้นมาจากความตาย (5.) เป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้เชื่อมากมายให้ความสนใจ และเทศนาสั่งสอนกันเป็นประจำ 

** เรื่องการพิพากษา (6.) คือเรื่องการตัดสินคนที่ไม่เชื่อในวันสุดท้าย

6:3 และพวกเราก็จะกระทำสิ่งนี้ได้ ถ้าพระเจ้าโปรดอนุญาต

** บางครั้งพระเจ้าอนุญาตให้สั่งสอน และกล่าวถึงอาหารน้ำนมหกเรื่องดังกล่าว แต่ไม่บ่อยจนเกินไป

6:4 เพราะว่าสำหรับคนเหล่านั้นที่ได้รับความสว่างมาครั้งหนึ่งแล้ว และได้รู้รสแห่งของประทานจากสวรรค์ และได้ถูกทำให้เป็นผู้มีส่วนของพระวิญญาณบริสุทธิ์

6:5 และได้ชิมพระวจนะอันดีงามของพระเจ้า และฤทธิ์เดชทั้งหลายแห่งยุคที่จะมานั้น

** คือผู้เชื่อที่ได้มีโอกาสได้ยินได้ฟัง และรับเอาข่าวประเสริฐแล้ว ได้เห็นการอัศจรรย์ และสัมผัสรัก สันติสุขของพระเจ้าโดยการทำงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์แล้ว เขาได้พบถ้อยคำของพระเจ้า และสิ่งยิ่งใหญ่ที่ทรงสำแดงแก่เขาคืออาณาจักร (ทางนิมิตร)

** มีส่วนของพระวิญญาณบริสุทธิ์ คือได้บังเกิดใหม่ และเป็นหนึ่งเดียวกับพระวิญญาณแล้ว ทรงประทับตราแล้ว

6:6 ถ้าเขาเหล่านั้นจะหลงไป ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพาพวกเขากลับมาอีกสู่การกลับใจใหม่ โดยเห็นว่าพวกเขาตรึงพระบุตรของพระเจ้าเสียอีกสำหรับตนแล้ว และทำให้พระองค์ขายหน้าอย่างเปิดเผย

** หลงไป ในที่นี้ คือผู้เชื่อชาวยิวที่หลงทางกลับไปรักษาพระบัญญัติ และกฎเกณฑ์ต่างๆ และหลักการแห่งความรอดในพระคัมภีร์เดิม และเมื่อกลับมาก็ไม่ต้องกลับใจเสียใหม่ และต้อนรับพระเยซูอีกครั้งหนึ่ง เพียงแค่สารภาพบาปและเดินในฝ่ายวิญญาณต่อไป เพราะว่าถ้าหากผู้เชื่อชาวยิวกลับใจใหม่ต้อนรับพระเยซูอีกครั้งหนึ่ง ก็เหมือนทำให้พระเยซูต้องกลับไปตรึงบนกางเขนเพื่อเขาซึ่งไม่ใช่สิ่งที่จำเป็น

6:7 ด้วยว่าพื้นแผ่นดินที่ได้ดูดดื่มน้ำฝนที่ตกลงมาบนพื้นแผ่นดินนั้นเนือง ๆ และงอกขึ้นมาเป็นต้นผักทั้งหลายซึ่งเหมาะสำหรับคนทั้งหลายที่ได้พรวนดินนั้น ก็ได้รับพระพรจากพระเจ้า

** พื้นแผ่นดิน ในที่นี้ ก็คือผู้เชื่อที่ได้รับน้ำฝนจากพระเจ้าก็เป็นพระพรสำหรับเขา เมื่อเขากลับมาสู่ทางแห่งความจริง พระเจ้าจะไม่ให้กลับไปเป็นดินที่แห้งแล้งอีกเลย แต่มีพระพรสำหรับเขาอยู่เสมอ

6:8 แต่พื้นแผ่นดินที่งอกบรรดาหนามใหญ่และหนามย่อยก็ถูกปฏิเสธเสีย และเกือบจะถึงที่สาปแช่งแล้ว ซึ่งปลายทางของมันคือการถูกเผาไฟเสีย

6:9 แต่พวกที่รัก พวกเราเชื่อมั่นคงว่าพวกท่านจะได้สิ่งทั้งหลายที่ดีกว่านั้น และสิ่งต่าง ๆ ที่มาพร้อมกับความรอด แม้พวกเรากล่าวอย่างนั้น

** ผู้เชื่อชาวยิวทั้งหลาย เมื่อหลงทาง และกลับมาก็ไม่สูญเสียความรอดเป็นอันขาด

6:10 เพราะว่าพระเจ้าไม่ทรงอธรรมที่จะทรงลืมการงานและการทำงานหนักแห่งความรักของพวกท่าน ซึ่งพวกท่านได้แสดงต่อพระนามของพระองค์ ในการที่พวกท่านได้รับใช้พวกวิสุทธิชนนั้นและยังรับใช้อยู่

** สำหรับพระเจ้า พระองค์จะไม่ลืมการงานทุกประการของผู้เชื่อ เราทำสิ่งไหนมากหรือน้อย ก็ย่อมมีผลตอบแทนแก่ทุกคนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการก่อขึ้นด้วยไม้ฟางหญ้าแห้ง พระองค์ก็ทรงให้พรแก่เขาในชีวิตนี้ตามสมควร

6:11 และพวกเราปรารถนาที่จะให้พวกท่านทุกคนแสดงความขยันขันแข็งแบบเดียวกันให้ถึงความเชื่อมั่นอย่างเต็มที่แห่งความหวังนั้นจนถึงที่สุดปลาย

** เพราะฉะนั้น เราจึงควรขยันขันแข็งเรื่องการฝึกเดิน และการประกาศรับใช้ และปรนิบัติพระองค์อย่างเต็มที่เพื่อเราจะมีพระพรเป็นอันมากทั้งในสวรรค์และแผ่นดินโลก 

6:12 เพื่อพวกท่านจะไม่เกียจคร้าน แต่เป็นผู้ดำเนินตามแบบอย่างของคนเหล่านั้น ผู้ซึ่งโดยทางความเชื่อและความอดทน ได้รับพระสัญญาเหล่านั้นเป็นมรดก

** คนเหล่านั้น  ก็คือผู้เชื่อมากมายที่ได้รับความรอดโดยทางความเชื่อและอดทน (ไม่หนี-ไม่กลับไปเชื่อศาสนายิวและไม่ทิ้งความเชื่อในพระเยซู)

** พระสัญญา ในที่นี้ คือพระสัญญาที่พระเจ้าประทานแก่ท่านอับราฮัม คือพระเจ้าทรงนับว่าเราเป็นคนชอบธรรมเท่ากับชาวยิวที่เคร่งศาสนา เราได้รอดโดยการเชื่อ และยอมรับว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้า และพระผู้ไถ่ของเรา ซึ่งพระสัญญาที่มาทางพระเยซูก็จะเป็นของเรา

พระสัญญาอันมั่นคงของพระเจ้า 

6:13 เพราะว่าเมื่อพระเจ้าได้ทรงทำพระสัญญาไว้กับอับราฮัมนั้น เพราะเหตุว่าพระองค์ไม่อาจให้คำปฏิญาณโดยผู้ที่ใหญ่กว่าพระองค์ได้ พระองค์จึงได้ทรงให้คำปฏิญาณไว้โดยพระองค์เอง

6:14 โดยตรัสว่า ‘แน่นอน ในการอวยพรนั้น เราจะอวยพรเจ้า และในการทวีมากขึ้น เราจะทวีเจ้าให้มากขึ้น’

** พระสัญญาสองประการใหญ่ที่พระเจ้าให้กับท่านอับราฮัมก็คือ พระพร (1.) คือผู้เชื่อจะได้รับพระพรทุกประการผ่านพระเยซู และ ทวีมากขึ้น (2.) เราจึงมีพี่น้องผู้เชื่อมากมายเต็มโลก ซึ่งเราจะเห็นว่ามีทั้งผู้เชื่อที่เป็นภาชนะดินและภาชนะทองคำ ซึ่งผู้เชื่อที่เป็นภาชนะดินจะไม่ได้รับพระพรเท่ากับผู้เชื่อที่เป็นภาชนะทองคำทั้งในยุคนี้ ยุคหน้าและแผ่นดินโลกใหม่

6:15 และเช่นนั้นแหละ หลังจากอับราฮัมได้ทนคอยด้วยความเพียรแล้ว ท่านก็ได้รับตามพระสัญญานั้น

6:16 ด้วยว่ามนุษย์ให้คำสาบานโดยผู้ที่ใหญ่กว่าตนเป็นแน่ และคำปฏิญาณเพื่อเป็นการยืนยันก็เป็นการสิ้นสุดแห่งการทุ่มเถียงกันทุกอย่างแก่พวกเขา

6:17 ดังนั้นพระเจ้า ซึ่งทรงมีความตั้งใจเป็นอย่างยิ่งที่จะสำแดงให้บรรดาคนที่เป็นทายาทแห่งพระสัญญานั้น ทราบถึงความไม่แปรปรวนแห่งพระดำริของพระองค์ จึงได้ทรงยืนยันสิ่งนั้นโดยให้คำปฏิญาณไว้

6:18 เพื่อโดยสองสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ในที่ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่พระเจ้าจะตรัสมุสา พวกเราจะได้มีการปลอบโยนอย่างจริงจัง ผู้ซึ่งได้หนีมาถึงที่ลี้ภัยนั้น เพื่อจะยึดมั่นในความหวังที่ตั้งไว้ตรงหน้าพวกเรา

6:19 ซึ่งความหวังนั้น พวกเรายึดไว้เหมือนอย่างสมอของจิตวิญญาณ ทั้งแน่นอนและมั่นคง และซึ่งเข้าไปถึงสิ่งนั้นที่อยู่ภายในม่าน

6:20 ที่นั่นผู้เบิกทางได้เสด็จเข้าไปเผื่อพวกเราแล้ว คือพระเยซู ผู้ทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นมหาปุโรหิตเป็นนิตย์ตามอย่างของเมลคีเซเดค

** เมื่อพระเจ้าทรงสัญญาต่ออับราฮัม พระองค์ก็ทำให้เป็นจริง เมื่อพระเจ้าทรงสัญญากับเราในพระคัมภีร์ พระองค์ก็ไม่เคยมุสาและทำให้เกิดเป็นจริงทุกข้อ ขอให้เราวางใจในพระองค์ ขยันขันแข็ง รับใช้พระองค์ ไม่ท้อ เพื่อเราจะได้สัมผัสในพระพรอันอุดมสมบูรณ์ของพระองค์ เอเมน

เรื่องการที่ชาวยิวกลับไปรักษาพระบัญญัติเดิมของโมเสส 

<<< บทที่ 5 - บทที่ 7 >>>