ผู้หว่านพืช

มัทธิวบทที่ 13:1-4 คือเรื่องราวเกี่ยวกับราชอาณาจักร แต่ผู้เชื่อส่วนมากตีความหมายแปลว่า คนที่ได้ยินข่าวประเสริฐแต่รับไม่ได้ ไม่ได้รอด

คำอุปมาเกี่ยวกับผู้หว่านพืช (มก 4:1-20; ลก 8:4-15) 

13:1 ในวันนั้นพระเยซูก็เสด็จจากเรือนไปประทับที่ชายทะเลสาบ

13:2 มีคนพากันมาหาพระองค์มากนัก พระองค์จึงเสด็จลงไปประทับในเรือ และบรรดาคนเหล่านั้นก็ยืนอยู่บนฝั่ง

** "ออกจากเรือน" คือทิ้งชนชาติอิสราเอล เพราะว่าพระวิหารที่เป็นเรือนของพระเจ้าอยู่ท่ามกลางชนชาตินี้

** "ไปประทับที่ชายทะเล" คือยกราชอาณาจักรให้คนต่างชาติ (ที่เป็นทะเล สำหรับพระเจ้า แผ่นดินคือชาติอิสราเอล)

- เมื่อก่อน ชาติอิสราเอล คือเรือนของพระเจ้า

- พระเจ้ามองต่างชาติเหมือนทะเล

- เพราะว่าแผ่นดิน คือที่ที่พระเจ้าเลือกทำงานเท่านั้น

- พระเจ้าไม่เคยสร้างมนุษย์ทะเล

- แต่เมื่อ มีชนชาติเดียวที่ติดตามพระเจ้า พระเจ้าจึงเรียกพวกเขาว่า เรือนของพระเจ้า

- ส่วนมากพระเจ้าเรียกวิหารว่าเรือน ทั้งเรียกชาติอิสราเอล ว่าเรือนเพราะวิหารอยู่ท่ามกลางเขา

13:3 แล้วพระองค์ก็ตรัสกับเขาหลายประการเป็นคำอุปมาว่า "ดูเถิด มีผู้หว่านคนหนึ่งออกไปหว่านพืช

** ตรัสกับเขาหลายประการเป็นคำอุปมา

- เพื่อกีดกันป้องกัน ฟาริสีและยิวที่หยิ่งและมาจับผิด เมื่อพระเยซูพูดเล่าอะไร ถ้าไม่มาขอการเปิดเผยทีหลังด้วยถ่อมใจเปิดใจก็จะไม่รู้เรื่อง

** ผู้หว่านคนหนึ่งออกไปหว่านพืช

- ผู้หว่านพืช คือกษัตริย์ที่ออกไปหว่านชีวิตนิรันดร์ ที่เป็นเมล็ดแห่งราชอาณาจักรกษัตริย์มีชีวิตนิรันดร์ ลูกแห่งราชอาณาจักรทุกคนต้องมีชีวิตนี้ จึงจะได้เข้าในราชอาณาจักร

- เริ่มหว่านพืชตั้งแต่เมื่อไหร่ วันที่พระองค์ออกจากบ้านและชนะการทดลอง ตั้งแต่นั้นมา พระเยซูเดินทางไปหว่านในฐานะของกษัตริย์ และกษัตริย์ต้องไปหาคนมาเข้าราชอาณาจักรเอง

ตกตามหนทาง

13:4 และเมื่อเขาหว่าน เมล็ดพืชก็ตกตามหนทางบ้าง แล้วนกก็มากินเสีย

** "และเมื่อเขาหว่าน" วันที่พระองค์ออกจากบ้าน และชนะการทดลอง 

** "เมล็ดพืชก็ตกตามหนทางบ้าง" คือประกาศเรื่องราชอาณาจักรกับ ยิว ฟาริสี และใครก็ตามที่ฟังแล้วรับไม่ได้ เพราะเขาแสวงหาเรื่องสวรรค์นรกอยู่  เขาไม่รู้เรื่อง ไม่สนใจราชอาณาจักร

** "ดินตามทาง" คือจิตใจที่ถูกสอนถูกเหยียบย่ำให้แน่นแก่นจนรับเรื่องอาณาจักรไม่ได้แล้ว

** "คนเดินไปมาแต่ละครั้งบนดินนั้น" คือคนที่สอนแต่ละคนเรื่องสวรรค์นรก

** ทุกวันนี้คริสเตียนที่เป็นดินตามทางมีเยอะมาก 90-95 % เพราะเขาปักใจ ถูกเสี้ยมสอนมาอย่างดี เรื่องสวรรค์นรก ถ้าเราพูดเรื่องราชอาณาจักร ก็หาว่าเป็นพวกเทียมเท็จ (เราพูดในแง่การศึกษา)

** มธ 13:1-4 คือเรื่องราวเกี่ยวกับราชอาณาจักร แต่ผู้เชื่อส่วนมากตีความหมายแปลว่า คนที่ได้ยินข่าวประเสริฐ แต่รับไม่ได้ และไม่ได้รอด อันนี้ไม่ถูก 

** "แล้วนกก็มากินเสีย" "นก" ในที่นี้ คือมารซาตาน

** เมื่อยิว ฟาริสี และ คริสเตียนศาสนารับไม่ได้ฟังไม่รู้เรื่อง มารก็จะหาวิธี หรือใช้คนมาพูดบอกสอนเขาว่าระวังนะเขาสอนผิด สุดท้ายเขาก็ทิ้งไป

ตกในที่ซึ่งมีพื้นหิน

13:5 บ้างก็ตกในที่ซึ่งมีพื้นหิน มีเนื้อดินแต่น้อย จึงงอกขึ้นโดยเร็วเพราะดินไม่ลึก

** ที่ที่มีหิน มีเนื้อดินน้อย

- "หิน" คือจิตใจที่รักบาปมาก

- "ดินน้อย" คือจิตใจที่แสวงหา ร้อนรน หิวกระหายมีไม่มากเท่าไหร่

- เมื่อเขารับเรื่องราชอาณาจักรและเรียนรู้ แต่ด้วยใจที่รักบาปนั้นชักนำเขาให้เลิกเรียน และเลิกแสวงหาอาณาจักรต่อไป เขาจึงหมดโอกาส

13:6 แต่เมื่อแดดจัดแดดก็แผดเผา เพราะรากไม่มีจึงเหี่ยวไป

** "แดดจัดแดดก็แผดเผา" หมายถึง พระเจ้าสร้างเรา เพื่อให้เข้าสู่ปัญหามากมายตลอดชีวิต

** ต้นไม้พืชผักต้องการแสงแดดเพื่อการเติบโต และเกิดผลฉันใด ลูกแห่งราชอาณาจักรย่อมต้องการแสงแดด (ปัญหา) ฉันนั้นเพื่อการเติบโต และเกิดผลมากมาย

** "ราก" คือความเชื่อที่ถูกแล้ว คือได้พบราชอาณาจักรสวรรค์นี้แล้ว

- อีกอย่าง พระเจ้าไม่ได้สร้างเราเป็นเรือที่จอดทิ้งไว้ที่ริมฝั่งเพื่ออวดความสวยงาม แต่สร้างเราเพื่อให้ออกทะเลไปเผชิญกับคลื่นและพายุ

- พี่น้องผู้เชื่อส่วนมากเข้าใจผิด คิดว่าเชื่อพระเจ้าแล้วชีวิตจะสบาย มีพระพรมากมายรออยู่ เพียงแต่เราเชื่อฟัง สุดท้ายผิดหวังกันหมด

ตกกลางต้นหนาม

13:7 บ้างก็ตกกลางต้นหนาม ต้นหนามก็งอกขึ้นปกคลุมเสีย

** นี่คือเรื่องราวของการเข้าสู่ชีวิตชัยชนะ ไม่เกี่ยวกับความรอดในวันสุดท้าย

** "ต้นหนาม" ในที่นี้ คือเงินทองทรัพย์สมบัติความสบายสิ่งล่อตาล่อใจของโลกนี้

** เมื่อคนนี้ได้ฟัง และรับเอาข่าวดีเรื่องราชอาณาจักร แต่ด้วยความรักที่มีให้โลกอย่างมากมายยังทิ้งความรักโลกไม่ได้ รักโลกไปจนตาย เขาต้องพลาดโอกาส

ตกที่ดินดี

13:8 บ้างก็ตกที่ดินดี แล้วเกิดผล ร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้าง

** ดินดีในที่นี้คือ.. 

1. คนที่ได้ยินเรื่องราชอาณาจักรพันปี 

2. รับเอาด้วยความยินดี

3. เรียนรู้แสวงหาอย่างหิวกระหาย

4. สุดท้ายเข้าใจ รักฝึกฝนชีวิตให้พร้อมสำหรับราชอาณาจักรนี้

** เกิดผล ร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้างคือ..

1. นำคนมาเชื่อเรื่องราชอาณาจักรเหมือนกัน บางคนช่วยพี่น้องได้ 30 60 และ 100 เท่า

2. การเกิดผลยังกล่าวโดยนัยได้อีกว่า เป็นเรื่องการเติบโตเกิดผลในชีวิตเขา ซึ่งเป็นเรื่องของการได้รับรางวัลมากน้อยเท่าไหร่ที่เป็นผลที่ได้รับจากการใช้ชีวิต และรับใช้ในข่าวประเสริฐเรื่องราชอาณาจักรดังกล่าว

13:9 ใครมีหูจงฟังเถิด" 

** ไม่ใช่ทุกคนที่มีหู (ฝ่ายวิญญาณ)

- ทุกวันนี้ 90-95 % ใช้หู ตา อาดัมเพื่อวิเคราะห์พระคำของพระเจ้า สุดท้ายไม่ได้เข้า (มธ 7:21-27 / 1 คร 3:21-15)

13:10 ฝ่ายพวกสาวกจึงมาทูลพระองค์ว่า "เหตุไฉนพระองค์ตรัสกับเขาเป็นคำอุปมา" 

** พระองค์ตรัสกับเขาเป็นคำอุปมาเพราะว่ามีนักสืบคือพวกของฟาริสีที่มายืนปะปนกับประชาชน และฟังเพื่อจับผิดอยู่

13:11 พระองค์ตรัสตอบเขาว่า "เพราะว่าข้อความลึกลับของอาณาจักรแห่งสวรรค์ทรงโปรดให้ท่านทั้งหลายรู้ได้ แต่คนเหล่านั้นไม่โปรดให้รู้

** เรื่อง รอดในวันสุดท้ายไม่ใช่เรื่องที่ลึกลับเท่าไหร่ แต่เรื่องเติบโตเข้าในอาณาจักร เป็นเรื่องที่ต้องเสาะแสวงหาอย่างร้อนรน

1. การแสวงหาราชอาณาจักรของพระเจ้า คือหาข้อมูลทุกเรื่องราวอย่างถี่ถ้วนเกี่ยวกับราชอาณาจักรพันปีนี้ เลิกห่วงเรื่องรอดในวันสุดท้าย เพราะว่าเรารอดแน่นอนแล้ว แต่ห่วงเรื่องนี้มากกว่าเพราะว่าพระเยซูสั่งให้เราแสวงหา

2. แสวงหาความชอบธรรมคือ ได้พบว่า โอ..พระเยซูนี่เองที่เป็นคนทำดีในเราแทนเราและเพื่อเรา เพราะว่าเราทำไม่ได้พระเจ้าไม่รับผลของอาดัมที่เราทำ

** ผลของอาดัมไม่ว่าจะดีมากมายแค่ไหนในสายตามนุษย์ แต่สำหรับพระเจ้าคือความดีที่ตายแล้ว

** ทรงโปรดให้ท่านทั้งหลายรู้ได้ แต่คนเหล่านั้นไม่โปรดให้รู้ หมายถึง

- พระเจ้าเลือกคนที่ถ่อมใจเท่านั้นให้มาโต และเกิดผลถวายเกียรติ พระเจ้าไม่เอาคนที่หยิ่งผยองพองตัวที่มีเต็มใน คริสตจักรทั่วไป

- เพราะว่าคนเหล่านั้นแย่งชิงพระเกียรติ และสง่าราศีของพระเจ้า แต่หน้าที่ของเราคือหว่าน  คนที่รับได้ไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่ที่เขากับพระเจ้า

13:12 ด้วยว่าผู้ใดมีอยู่แล้ว จะเพิ่มเติมให้คนนั้นมีเหลือเฟือ แต่ผู้ใดที่ไม่มีนั้น แม้ว่าซึ่งเขามีอยู่จะต้องเอาไปจากเขา

** "มีอยู่แล้ว" คือเชื่อยอมรับเรื่องอาณาจักร แต่ยังไม่ครบ

** "จะเพิ่มเติมให้คนนั้นมีเหลือเฟือ" คือพระเจ้าจะส่งคนมาบอกแบ่งแนะนำสอนให้เรารู้อย่างครบถ้วน

** "แต่ผู้ใดที่ไม่มีนั้น แม้ว่าซึ่งเขามีอยู่จะต้องเอาไปจากเขา" หมายถึง

- "ที่ไม่มี" คือ คริสเตียนทุกวันนี้ที่ไม่รู้เรื่องราวแห่งราชอาณาจักร และรับไม่ได้

- "ซึ่งเขามีอยู่จะต้องเอาไปจากเขา" คือรางวัล พระพร ที่เขาทำ รับใช้มานานแรมปี ต้องยกให้ผู้อื่น

** เรื่องนี้ บ่งชี้ถึงยิวและฟาริสีก่อน เพราะเขามีพระเจ้าแล้ว มีราชอาณาจักรแล้ว มีมรดกของพระเจ้าแล้ว แต่สุดท้ายเขาถูกแย่งชิงเอาไปจากเขาจนหมด

13:13 เหตุฉะนั้น เราจึงกล่าวแก่เขาเป็นคำอุปมา เพราะว่าถึงเขาเห็นก็เหมือนไม่เห็น ถึงได้ยินก็เหมือนไม่ได้ยิน และไม่เข้าใจ 

** "เพราะว่าถึงเขาเห็น / ก็เหมือนไม่เห็น / ได้ยิน / ก็เหมือนไม่ได้ยิน" ไม่ว่ามนุษย์จะฉลาดมีปัญญามากมายแค่ไหนก็ตาม เราไม่อาจใช้ปัญญานี้เพื่อให้เข้าใจพระวจนะคำ และน้ำพระทัยของพระเจ้าได้ 

** เมื่อเราหลับตา (เลิกใช้ปัญญาอาดัม) พระเจ้าจะเริ่มทำงาน และเปิดตาฝ่ายวิญญาณของเรา ด้วยการทาตาด้วยยาทาตา เพื่อให้เราได้เห็นความหมายที่แท้จริงของพระคำ และน้ำพระทัยของพระเจ้าได้อย่างชัดเจน (วว 3:18..และเอายาทาตาของเจ้าเพื่อเจ้าจะแลเห็นได้) 

13:14 ความเป็นอยู่ของเขาก็สำเร็จตามคำพยากรณ์ของอิสยาห์ที่ว่า `พวกเจ้าจะได้ยินก็จริง แต่จะไม่เข้าใจ จะดูก็จริง แต่จะไม่สังเกต

13:15 เพราะว่าชนชาตินี้กลายเป็นคนมีใจเฉื่อยชา หูก็ตึง และตาเขาเขาก็ปิด เกรงว่าในเวลาใดเขาจะเห็นด้วยตาของเขา และได้ยินด้วยหูของเขา และเข้าใจด้วยจิตใจของเขา และจะหันกลับมา และเราจะได้รักษาเขาให้หาย'

13:16 แต่ตาของท่านทั้งหลายก็เป็นสุขเพราะได้เห็น และหูของท่านก็เป็นสุขเพราะได้ยิน

13:17 เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ศาสดาพยากรณ์และผู้ชอบธรรมเป็นอันมากได้ปรารถนาจะเห็นซึ่งท่านทั้งหลายเห็นอยู่นี้ แต่เขามิเคยได้เห็น และอยากจะได้ยินซึ่งท่านทั้งหลายได้ยิน แต่เขาก็มิเคยได้ยิน 

** "ศาสดาพยากรณ์" คือผู้นำ หัวหน้า ศิษยาภิบาล ศาสนาจารย์ ครูที่มีตำแหน่งหน้าที่เทศนาและสอนใน คริสตจักร ที่คิดว่าเขารู้หมดแล้ว จึงไม่อาจเห็นได้ 

** "ผู้ชอบธรรม" คือบรรดาผู้ที่เชื่อว่าเขาเข้มแข็งรักพระเจ้า พยายามทำดีเชื่อฟังพระเจ้าอย่างเคร่งครัดในแต่ละวัน เขาคิดผิดไปว่าเขาจะได้รับรางวัลมากมายเพราะการทำดีด้วยอาดัมของเขาซึ่งทำได้แค่ต่อหน้าพี่น้องหรือผู้เชื่อ แต่แท้ที่จริงเขายังมีความโกรธ หยิ่งพองตัว รักโลกนี้ตามธรรมชาติของอาดัมที่อยู่ในตัวเขา เขาจึงไม่มีโอกาสพบราชอาณาจักรนี้ได้

13:18 เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงฟังคำอุปมาว่าด้วยผู้หว่านพืชนั้น

13:19 เมื่อผู้ใดได้ยินพระวจนะแห่งอาณาจักรแต่ไม่เข้าใจ มารร้ายก็มาฉวยเอาพืชซึ่งหว่านในใจเขานั้นไปเสีย นั่นแหละได้แก่ผู้ซึ่งรับเมล็ดริมหนทาง

** "ดิน" หมายถึง จิตใจ

** "นก" หมายถึง มารร้าย

** "เมล็ดพืช" หมายถึง ข่าวประเสริฐเรื่องราชอาณาจักรที่เป็นทั้งชีวิตพระเจ้าที่หว่านเข้ามาในใจเรา

** "แย่งเอาไป" หมายถึง ฉกชิงด้วยการใช้ผู้นำผู้สอนพี่น้องผู้เชื่อที่ไม่เข้าใจมาบอกเราเตือนเราด้วยความหวังดีว่า สิ่งที่เขาได้รับฟังเรื่องราชอาณาจักรนี้ไม่ถูก หรือเป็นคำสอนที่ผิดนี่เอง

13:20 และผู้ที่รับเมล็ดซึ่งตกในที่ดินซึ่งมีพื้นหินนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะ แล้วก็รับทันทีด้วยความปรีดี 

13:21 แต่ไม่มีรากในตัวเองจึงทนอยู่ชั่วคราว และเมื่อเกิดการยากลำบากหรือการข่มเหงต่างๆเพราะพระวจนะนั้น ต่อมาเขาก็เลิกเสีย 

13:22 ผู้ที่รับเมล็ดซึ่งตกกลางหนามนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ฟังพระวจนะ แล้วความกังวลตามธรรมดาโลก และการล่อลวงแห่งทรัพย์สมบัติก็รัดพระวจนะนั้นเสีย และเขาจึงไม่เกิดผล 

13:23 ส่วนผู้ที่รับเมล็ดซึ่งตกในดินดีนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะและเข้าใจ คนนั้นก็เกิดผลร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้าง"

บทความเพิ่มเติม: ทำไมเราประกาศเรื่องราชอาณาจักรแล้วทำไมคนถดถอย ปัญหาคือ???