สำหรับบทเรียนเรื่องเกี่ยวกับ การกระวนกระวาย กังวล เป็นทุกข์ สิ่งนี้บ่งบอกให้เราได้รู้ว่าคนนั้น ความเชื่อยังมาไม่ถึงผู้ใหญ่หรือรุ่นระดับหนุ่มหรือพ่อ
แล้วพระเจ้าต้องสอนบทเรียน ต้องสอน คือ เขาจะกระวนกระวาย กระวนกระวายไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่ได้พบพระคำล้ำลึก เมื่อพบพระคำล้ำลึกแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ฝึก เมื่อฝึกเขาก็ยังกระวนกระวายอยู่ พระเจ้าก็ปล่อยให้เขาก็วนกระวายไปจนเหนื่อย จนท้อ จนไม่ไหวแล้ว จนรู้แล้วว่าความกระวนกระวายไม่ได้ช่วยอะไร
หลังจากนั้นพระเจ้าจะสอนบทเรียน พอเขาได้เรียนรู้ ได้เจอะ ได้เจอ กับตัวเขาเองน่ะครับว่าการกระวนกระวายไปแล้วได้อะไร สุดท้ายพระเจ้าก็จะให้จิตใจหนึ่งเกิดขึ้นภายในเขา ก็คือ ทำใจ ปล่อย ปลง วาง คือเราจะทำใจได้ ปล่อย ปลง วางได้ เนื่องจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ชำระจิตใจส่วนนั้นของเรา
หลังจากนั้นเราก็ยกปัญหา ยกทุกสิ่งให้พระเจ้า แล้วยอม พระเจ้าทำเถอะข้าพระองค์ไม่ไหวแล้ว ไม่ทำเเล้ว ทำไปก็หลายปีก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น
สุดท้ายเราก็ได้เรียนรู้ว่าการที่จะปล่อยวาง การที่จะดำเนินชีวิตแบบเปาโลเตือนเราใน ฟีลิปปี บทที่ 4 ก็คือเราเข้าสู่บทเรียน หลังจากนั้นเราปล่อย ปลง วาง พระเจ้าชำระเราและเราสุดท้ายอยู่ในสันติสุข ในความชื่นชมยินดีกับพระเจ้า
ชีวิตของเราเปลี่ยนจากขอ ซึ่งเมื่อก่อนขอๆๆๆ อะไรก็ขอๆๆ ขอตั้งแต่เช้าจนค่ำ
แต่ตอนนี้เราเปลี่ยนมาเป็นขอบพระคุณตั้งแต่เช้าจนค่ำ
เพราะว่าการขอบพระคุณเกิดผลมากกว่าขอ การขอบพระคุณเป็นเคล็บลับที่จะทำให้คริสเตียน อยู่ได้ต่อหน้าปัญหามีสันติสุขและพระเจ้าทำให้หนัก กลายเป็นเบา ยากกลาย เป็นง่าย เอเมน