แต่เราใส่ใจที่พระเยซูที่เป็นบุคคล และการยกย่องสรรเสริญมากกว่า

ถาม.

หนูอยากทราบจริงๆ คะ ว่าการนมัสการที่แท้จริงมันอยู่ตรงไหน หนูรับใช้พระเจ้าในทีมนมัสการ แต่ตลอด 7 ปี หนูไม่เคยพบพระเจ้าเลย ไม่เคยเลยนะคะ ตอนนี้หนูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ มันเหมือนคนตาบอดอ่ะค่ะ หนูคิดตลอดว่าการนมัสการมันต้องขึ้นอยู่กับไมค์ที่ดี เสียงร้องที่ดี เครื่องเสียง เครื่องดนตรีที่ดี เราถึงจะพบพระเจ้าได้ สิ่งพวกนี้มันเกี่ยวหรือเปล่าคะ อาจารย์ช่วยหนูด้วยนะคะ คือมันไม่ไหวจริงๆ หนูอยากรู้จักพระเจ้า อยากนมัสการด้วยหัวใจทั้งหมด และอยากสนิทกับพระองค์

ตอบ.

- คริสเตียนส่วนมากทุกวันนี้นมัสการพระเจ้าด้วยอารมณ์และความรู้สึก เราพึ่งพาการกระทำทุกสิ่งเพื่อที่จะได้แตะพระที่นั่งหรือเพื่อสัมผัสพระเจ้า สัมผัสสันติสุข เห็นการเคลื่อนไหวทำงานของพระเจ้า เราก็คิดว่าพระเจ้าอยู่ที่นั่นและเราได้แตะพระที่นั่งแล้ว แต่เมื่อไหร่ที่เราไม่ได้สัมผัสอะไร ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เราก็คิดว่าเราล้มเหลวในการนมัสการวันนั้น

เมื่อร้องเพลงบางเพลงเราซาบซึ้งร้องให้ บางเพลงเราชื่นชมยินดี พอเราออกจากที่นมัสการเรากลับกลายเป็นคนอีกคนหนึ่งและค่อยๆ เดินออกห่างพระเยซูไปแล้ว

เหล่านี้ล้วนแต่เป็นการใช้อารมณ์ความรู้สึก เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า การนมัสการในจิต ไม่ใช่นมัสการในวิญญาณ

การนมัสการในวิญญาณคืออะไร

1. คือเราเชื่อว่าเรากำลังเป็นคนใหม่ เดินด้วยเชื่อ ไม่ใช้อารมณ์ความรู้สึก

2. เราเชื่อว่าพระเยซูอยู่ที่นั่นเพื่อนำเรานมัสการพระบิดา

3. เราเชื่อว่าพระวิญญาณสถิตอยู่ที่นั่น เราไม่ต้องอัญเชิญ

4. เราเชื่อว่าพระวิญญาณกำลังเคลื่อนไหวทำงานเพราะเป็นหน้าที่ของพระองค์อยู่แล้ว เราไม่ต้องขอให้ทำงาน

5. การได้สัมผัสหรือไม่  เราไม่ใส่ใจ แต่เรารู้ว่าพระเจ้าอยู่ในสถานที่นั้นกับเรา เราขอบพระคุณ เราใส่ใจที่การยกย่องสรรเสริญ ไม่เห็นอะไร ไม่รู้สึกอะไร ไม่สัมผัสอะไร ไม่สำคัญ แต่เราใส่ใจที่พระเยซูที่เป็นบุคคลและการยกย่องสรรเสริญมากกว่า

- เมื่อการนมัสการจบสิ้นลงเราขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงรับคำยกย่องสรรเสริญจากเราแล้ว ขอบพระคุณที่พระวิญญาณทำงานแล้ว บางครั้งเราไม่ได้สัมผัสอะไรเลย แต่เรารู้ว่าทรงทำงานแน่นอนเพราะเป็นหน้าที่ของพระวิญญาณอยู่แล้ว การทำงานนี้คือการก่อสร้างภายใน คือการทำงานอย่างต่อเนื่องในเราซึ่งเรามองไม่เห็น

- คริสเตียนฝ่ายวิญญาณหรือผู้ใหญ่ในวิญญาณเขาจะไม่ตื่นเต้นอะไรกับการสัมผัสหรือเคลื่อนไหว เราถือว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องรองและไม่สำคัญเท่าการได้สนิทและบอกรักและติดอยู่กับตัวตนของพระเยซู

สรุป เราไม่อาศัยอารมณ์ความรู้สึก และเพลงเพื่อกล่อมเราให้ใจอยากร้องไห้หรือยินดี แต่เอาวิญญาณนมัสการพระบิดา เรื่องเพลงและการสัมผัสทุกสิ่งให้เป็นเรื่องรอง เรื่องการยกย่องแสวงหาการเข้ามาใกล้และได้กอดพระเยซูเป็นเรื่องหลักครับ

อ่านเรื่อง: อะไรคือ การนมัสการแบบ มีชีวิต ...