สัตว์มีวิญญาณหรือไม่

ถาม: 

สัตว์มีวิญญาณหรือไม่

ตอบ: 

ปฐก. 2:7 เราพบว่า มนุษย์มีกายดิน วิญญาณ และจิต 

“พระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงปั้นมนุษย์ด้วยผงคลีดิน ทรงระบายลมปราณแห่งชีวิต (วิญญาณ) เข้าทางจมูกของเขา และมนุษย์จึงเกิดเป็นชีวิต (จิต) ที่เป็นอยู่

ส่วนใน ปฐก. 1:30 เราพบว่า สัตว์มีแค่กายดินและจิตเท่านั้น

“สำหรับบรรดาสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลก บรรดานกในอากาศ และบรรดาสัตว์ที่เลื้อยคลานที่มีชีวิต (จิต) บนแผ่นดินโลก

คำว่า “ชีวิต” ในพระคัมภีร์สองข้อดังกล่าว ภาษาฮีบรูแปลว่า “จิต”

ส่วน ปญจ. 3:19, 21 กล่าวถึง “ลมหายใจ” ที่เป็นตัวแทนของชีวิต ข้อนี้ไม่ได้แปลว่าวิญญาณ หรือไม่ควรแปลว่าวิญญาณ — ภาษาฮีบรู คำว่า “รูอาค” แปลได้สองอย่าง คือวิญญาณ และลมหายใจ (H7307) ข้อ 19 และ 21 ก็คือ “รูอาค” = “วิญญาณ” หรือ “ลมหายใจ”

3:19 เพราะว่าเหตุการณ์ของบุตรทั้งหลายของมนุษย์ กับเหตุการณ์ของสัตว์เดียรัจฉานนั้นเหมือนกัน คือเป็นเหตุการณ์อันเดียวกัน ฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายหนึ่งก็ตายเหมือนกัน ทั้งสองมีลมหายใจอย่างเดียวกัน และมนุษย์ไม่มีอะไรดีกว่าสัตว์เดียรัจฉาน เพราะสารพัดก็อนิจจัง

3:21 ใครรู้ว่า ลมหายใจของมนุษย์ไปสู่เบื้องบนหรือเปล่า และลมหายใจของสัตว์เดียรัจฉานลงไปสู่พิภพโลกหรือเปล่า

หนังสือ ปญจ. ต้องการบอกว่า “ชีวิต” ของมนุษย์และสัตว์เป็นอนิจจัง เมื่อตายทั้งสองก็กลายเป็นดินเหมือนกัน แต่พระคำข้อนี้ไม่ได้พูดถึงสภาพนิรันดร์ของมนุษย์ที่มีต่อจากนั้น

สรุป คือพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์มีสามส่วน แต่สัตว์มีสองส่วน คือจิต และกายดิน สัตว์มีจิต แต่ต่ำกว่ามนุษย์มากมาย สัตว์ก็มีอารมณ์ความรู้สึก แต่สัตว์เมื่อตายไปชีวิตมันก็จบ