การเฝ้าเดี่ยว การนับ เป็นกฎบัญญัติไหม

ถาม:

การเฝ้าเดี่ยว การนับ เป็นกฎบัญญัติไหมครับ

ตอบ:

ไม่ใช่กฎ และไม่ใช่การอยู่ใต้พระบัญญัติครับ

พระเยซูเฝ้าเดี่ยวเราก็ควรทำ

การนับว่าตายพระเยซูก็สั่งให้เราทำ และพระวิญญาณสั่งให้ทำผ่านเปาโล

มันไม่ใช่กฎ หรือบัญญัติเก่า แต่เป็นกฎและบัญญัติใหม่ของพระเยซูในพระวิญญาณ

แน่นอนครับ ..การกระทำใดๆ ด้วยฝืนใจทำ หนักใจ ก็คือกฎฝ่ายเนื้อหนัง

เราฝึกเท่าขนาดของความเชื่อเรา อย่ามองคนอื่น เพราะว่าเวลาของการเติบโตเราไม่เท่ากัน...

เมื่อก่อนผมนับ แต่ถ้าหนักใจเพราะผมตั้งใจเกินไป ..ผมก็หยุดและเน้นที่อ่าน..และคุยกับพระเยซูเรื่องอื่นๆ มีร้อยพันเรื่องที่ต้องเรียนรู้และใส่ใจ..

เมื่อผมเฝ้าเดี่ยว และเหนื่อย ขี้เกียจ ผมก็หยุด เมื่อมีพลัง ร้อนรน ผมก็ทำ

นี่คือการฝึกเดินแบบไม่อยู่ใต้กฎของเนื้อหนังและพระบัญญัติของโมเสส

พี่น้องบางคนอาจสับสนเกี่ยวกับกฎหรือบัญญัติ....

ผู้เชื่ออยู่ใต้กฎ (แห่งชีวิต) และใต้พระบัญญัติ (ของพระเยซู)

คือ การฝึกเดิน ตามขนาดของความเชื่อ

อะไรที่ทำด้วยตัวใหม่ และไม่ฝืนใจ ไม่บังคับใจ ไม่หนัก เรียกว่าอยู่ใต้กฎแห่งชีวิตและพระบัญญัติใหม่ในพระคริสต์

...

สรุป... เราเฝ้าเดี่ยว แต่ไม่ตั้งเป็นกฎเกณฑ์ว่าต้องทำ แต่เราทำด้วยตัวใหม่ ด้วยใจรัก ด้วยพระวิญญาณให้ทำ..เท่าที่ทำได้

เรานับว่าตายและเป็นคนใหม่เป็นระยะ.. เราควรทำ แต่ไม่ใช่ทำจนเครียด

เราอย่าลืมว่าต้องทำสิ่งอื่นด้วย ..คือ รัก

รักพระเยซู รักพี่น้อง รักผู้เลี้ยงของเรา

เราอย่าลืมว่าต้องสะสมมานาให้มากเพื่อเปลี่ยนความคิดของอาดามแบบศาสนา เพื่อจะถ่อมถึงดินได้

...

ถาม:

การนับเป็นระยะว่าเราตายแล้ว ไม่เรียกว่าเป็นการย้ำคิดย้ำทำเหรอคะ (หมกมุ่น หรืออะไรประมาณนี้)

ตอบ:

สิ่งนี้เป็นสิ่งที่พระเยซูสั่งให้เราทำ (โรม 6:11 / 1 คร 15:31 / ลก 9:23) เราไม่ควรเรียกว่า ย้ำคิดย้ำทำ หรือหมกหมุ่นครับ เพราะทรงให้เราทำได้ด้วยกฏแห่งพระวิญญาณครับ พี่น้องที่รัก

คำว่า ทุกวัน เป็นเรื่องของเวลา ก็คือการทำซ้ำแล้วซ้ำอีกครับ

เพราะถ้าหากเราไม่ทำวันไหนเวลาไหน เราก็เป็นอาดัมเนื้อหนังทันที เพราะว่าการนับเป็นเรื่องของความเชื่อ

ถ้าไม่นับ ความเชื่อเรื่องตายต่อตัวเก่าเป็นคนใหม่ก็หมดไป

ไม่นับก็เป็นอาดัม เป็นอาดัมไม่ต้องนับ

การเป็นอยู่ มีชีวิตอยู่ในพระคริสต์ ตายต่อตัวเก่าและเป็นอยู่ด้วยคนใหม่ กุณแจสำคัญ อยู่ที่การนับ .. ซาตานจะทำงานหนักเพื่อหลอกเราไม่ให้นับ

ตอนที่ผมฝึกใหม่ๆ และพี่น้องผู้ชนะในอเมริกา เราจะมีประสบการณ์เดียวกันคือ เกิดอาการพองตัวและขัดแย้งกับคำสอนของเปาโลที่เป็นความรู้ล้ำลึก หรืออาหารผู้ใหญ่..

สาเหตุมาจากการถูกเปิดตาและเข้าสู่การฝ่ายวิญญาณที่ยังไม่มากพอ

สิ่งที่พิสูจน์ได้ว่าเราชนะจริงๆ มาถึงการฝ่ายวิญญาณจริงๆ คือ เราเป็นหนึ่งเดียวได้ เรารักได้ เราไม่ขัดแย้งกับหลักคำสอนของเปาโลผ่านมานา เรารักมีเคารพผู้มีคุณต่อการเติบโตฝ่ายวิญญาณของเรา

เราไม่คิดลบ ขัดแย้ง เราใสๆ ซื่อๆ ตรงๆ

ผู้ชนะที่พระเยซูรักมากที่สุด คือผู้ที่ถ่อมและเป็นเพื่อนสนิทได้กับทุกคน ไม่คิดลบกับใครครับ

เหมือนกันเช่นนั้นแหละ ท่านทั้งหลายจงถือว่า..(ทำบัญชี นับ ระลึก) ท่านได้ตายต่อบาปและมีชีวิตอยู่ต่อพระเจ้า ในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ...ยังไม่พอ เราต้องยกอวัยวะให้พระคริสต์ดำเนินชีวิตผ่านเรา (โรม 6:11)

เรายกแล้วยกอีก ยกให้ทุกวัน

เพราะว่าวันไหนที่ไม่ยก ก็คือไม่ได้เดินด้วยความเชื่อ

การเดินด้วยความเชื่อของผู้ชนะ คือ นับทุกวัน ยกทุกวัน เชื่อเอาทุกวัน สนิททุกวัน อธิษฐานพูดคุย สนิท ทุกวัน ฯลฯ

โรม 6:11-12

โรม 6:11-23

เนื่องจากคำว่าเฝ้าเดี่ยว คจ. ศาสนาใช้กันมานานแล้ว แต่ความหมายคือ การใช้เวลาส่วนตัวกับพระเยซู ขณะที่เราไม่ได้ทำงานหรือทำสิ่งอื่น

เรื่องการเฝ้าเดี่ยว...เมื่อก่อนผมก็ทำถึงแม้จะด้วยรักพระบิดา แต่ก็ด้วยฝืนใจทำ พยายามบังคับร่างกายให้ตื่นนอนตอนดึก แต่พระเยซูทรงตื่นแต่เช้าเพื่อไปใช้เวลาส่วนตัวกับพระบิดา

เพื่อหยุดทุกสิ่งไว้ที่พระองค์ ปรนนิบัติพระองค์ด้วยถ้อยคำและจิตที่บริสุทธิ์สงบนิ่ง

วันไหนลืมนับ เรียกว่าไม่เดินด้วยความเชื่อ เราก็กลายเป็นเนื้อหนังครับ

...

การนับ นำเราเข้าสู่การอยู่ในพระคริสต์ ไม่นับก็ไม่อยู่ในพระคริสต์ ไม่เดินในความเชื่อ