ทำงานเหนื่อยแทบตายได้แค่นี้เองหรือ (มธ 20)

คำอุปมาเรื่อง คนทำงานในสวนองุ่น (มธ 20) 

1. ราชอาณาจักรสวรรค์ คือราชอาณาจักรในยุคหน้า ที่พระเยซูจะเสด็จมาครอบครองโลกนี้พร้อมกับผู้ชนะ

2. เจ้าของสวน คือพระเจ้า

3. แต่เช้าตรู่ (หกโมงเช้า) ก็คือการทำงานรับใช้ของสาวกรุ่นแรก ซึ่งมีทั้งเปโตรที่ถามว่าติดตามพระเยซูจะได้อะไร

4. ตามถนน และกลางตลาด คือดำเนินชีวิตทำงานเลี้ยงชีพตนเองของมนุษย์ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับพระเจ้าเลย

5. เก้าโมงเช้า เที่ยง บ่ายสาม คือผู้รับใช้หลังจากสาวกรุ่นแรกเสียชีวิตจนถึงเวลานี้

6. ห้าโมงเย็นก็คือ ผู้รับใช้ในช่วงระยะเจ็ดปี (ก่อนที่พระเยซูจะเสด็จมาครอบครองโลกนี้ร่วมกับผู้ชนะ)

7. พลบค่ำ คือวันที่พระเยซูเสด็จมาเพื่อที่จะให้ค่าจ้างรางวัลแก่คนงานทุกคนตามที่ตกลงกันไว้

8. ผู้ชายที่ต่อว่าไม่พอใจต่อค่าจ้างก็คือเปโตรที่ถามพระเยซูใน มธ บทที่ 19:27

9. พระเยซูทรงสอนเปโตรว่า การทำงานรับใช้ไม่ควรคิดแบบนักธุรกิจการค้าขายแบบลงทุนเพื่อหวังผลกำไร พระเจ้าเลือกเราที่สิ้นหวังในชีวิตยืนอยู่กลางตลาด 

พระเจ้ามีสิทธิที่จะให้คนทำงานหนักหรือเบาตั้งแต่เช้าตรู่หรือชั่วโมงสุดท้ายเท่ากันก็ได้ 

(แต่แน่นอนที่สุด ถ้าหากเราทำมากก็ต้องรับผลตอบแทนมากอยู่แล้ว)

* คำสอนหลักของเรื่องนี้เป็นเรื่องการรับใช้เพื่อรางวัลผลตอบแทนเมื่อพระเยซูเสด็จมาครอบครองโลกนี้ในยุคหน้า

* คำสอนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับความรอดที่ทุกคนได้รับเท่ากันในวันสุดท้ายดั่งที่ผู้เชื่อมากมายเข้าใจ

* การรับใช้พระเจ้า เราไม่มีสิทธิ์ที่จะคิด หรือเรียกร้องผลตอบแทนแบบนักธุรกิจหรือพ่อค้าแม่ขายว่าควรจะได้เท่านั้นเท่านี้จึงจะทำ เพราะว่าการทำงานทั้งหมดเป็นผลงานของพระเจ้าที่ทำในเรา 

* การรับใช้เราพึ่งของประทานซึ่งไม่ใช่ผลงานของเรา เช่นการนำคนมาเชื่อ การเทศนาสั่งสอน การขับไล่ผี การรักษาโรค ฯลฯ

* การดำเนินชีวิตใหม่เกิดผลแห่งพระวิญญาณใน กท 5:2-23 ก็ไม่ใช่ผลของชีวิตอาดัมของเรา

แต่ด้วยความรักและยุติธรรมของพระเจ้า การงานทุกชนิดที่ก่อขึ้นและตั้งมั่นอยู่ได้ ก็จะได้รางวัลผลตอบแทนแน่นอน

* แต่ถ้าหากการงานที่เราก่อขึ้นและตั้งมั่นคงอยู่ไม่ได้ เราจะสูญเสียการงานเหล่านั้น แต่ตัวจะรอด (1 คร 3:12-15)