การรับใช้ของคริสเตียนศาสนาและคริสเตียนฝ่ายวิญญาณต่างกันอย่างไร?
ถาม :
เมื่อก่อนสมัยเคยเป็น คต.ศาสนา นอนดึกตื่นเช้าออกไปเยี่ยมเยียนประกาศทุ่มเทรับใช้ เพื่อพระพรและบำเหน็จ แต่พอมารับพระคำล้ำลึก ทำไมไม่ค่อยได้ทำเหมือนเมื่อก่อน
ตอบ:
เพราะเราถูกเปิดตาให้รู้ว่า...
** เมื่อก่อนเราใช้ตัวเก่า/เนื้อหนังทำ สิ่งที่ทำ เป็นไม้ฟาง และหญ้าแห้ง ไม่มีประโยชน์ไม่มีบำเหน็จสำหรับพระเจ้าเป็นการเสียเวลาเปล่า เราจึงเลิก
** เรารับใช้ตามการทรงนำของพระวิญญาณ/ตามที่พระเจ้าสั่งและตามน้ำพระทัย (ทำโดยพระวิญญาณทำงานผ่านเรา ไม่ใช่พยายามทำเอง ,รับใช้ตาม ของประทาน, ตามน้ำพระทัยคือทำในพระคริสต์, ร่วมกับพระคริสต์และเพื่อพระคริสต์เท่านั้น)
ไม่ใช่รับใช้เพราะผู้นำสั่ง, กลัวพระเจ้าไม่อวยพร, รับใช้ตามเป้า, ต้องเสนอรายงาน และอยู่ใต้ภายใต้พระบัญญัติ/กฎเกณฑ์ของโบสถ์
** เราเน้นที่การติดสนิท/ปรนนิบัติพระคริสต์ที่เป็นบุคคลเหมือนนางมารีย์ที่เป็นที่พอพระทัยพระเยซู สิ่งนี้มีคุณค่าและมีบำเหน็จมากกว่า นางมารธา คือ รับใช้ทำสิ่งต่างๆ มากมาย
แต่... หากเราเลิกกลัวพระเจ้า มีสันติสุขทุกวันเวลาแล้ว เรากลับขี้เกียจไม่ค่อยอยากทำ/รับใช้ สิ่งนี้เป็นสิ่งไม่ดี ควรกลับใจใหม่
...
ถาม:
ทำไมในพระคัมภีร์เราจะเห็นภาพของเปาโลทุ่มเทรับใช้ทำงานหนักตลอด
ตอบ:
สำหรับเปาโล เป็นคนพิเศษ (อัครสาวก) ที่พระเจ้าเลือกเพื่อนำข่าวดีไปยังคนต่างชาติ พระองค์ใช้ท่านอย่างมากไม่เหมือนพวกเราครับ แม้แต่การประกาศถ้าหากท่านไม่ทำท่านจะพบความวิบัติ (เนื่องจากพระเจ้าให้ท่านมีของประทานการประกาศ)
สำหรับพวกเราเป็นสาวกธรรมดาทั่วไป ซึ่งรับแอกที่พอเหมาะและเน้นที่รับใช้ตามของประทานและลงมือทำเมื่อพระวิญญาณทรงนำครับ
*** แอกก็เบา ภาระก็เบา มีสันติสุขทุกเวลานาที *** เหตุฉะนั้น ผู้ที่ได้ยินได้ฟังข้อความเหล่านี้ก็เป็นสุข ***
ขอให้พี่น้องจำเริญขึ้นในพระคุณครับ