ท่านเปาโลสอนว่า เมื่อเราเชื่อเท่านั้นเราก็ได้รอดแล้ว ไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติ ไม่เกี่ยวกับการรักษาพระบัญญัติ (อฟ 2:8-9)
ท่านยากอบไม่ได้ต่อต้านคำสอนของเปาโลเลย แต่ท่านได้กล่าวว่า ถ้าหากเป็นความเชื่อที่แท้จริงนั้น ความเชื่อนี้แหละจะเป็นผู้พาเราหิวกระหาย อยากรู้ อยากอ่าน อยากเป็นพยาน อยากไปบอกคนเรื่องพระเยซู อยากเชื่อฟัง อยากไปร่วมกับพี่น้องคริสเตียน อยากแสวงหาการเติบโต การอยากนี้ก็คือการเชื่อที่มีการปฏิบัติ
และการปฏิบัตินี้ไม่ได้เรียกว่า การปฏิบัติตามพระบัญญัติ มันเป็นคนละการปฏิบัติ (ยก 2:18)
ท่านยากอบกล่าวว่า ถ้าผู้ใดคิดจะรักษาพระบัญญัติต้องรักษาให้ครบ ถ้ารักษา ได้ 9 ข้อแต่ผิดข้อเดียวก็ถือว่าเป็นโมฆะ หรือไม่มีประโยชน์ (ยก 2:10)
แน่นอนที่สุด ความเชื่อที่มีชีวิตมันจะนำพาให้เรากระทำ ให้ช่วยเหลือคนทุกข์ยาก ให้เกิดมีการปฏิบัติไม่ใช่อยู่เฉยๆ เพราะถ้าผู้ใดเชื่อแล้วไม่อยากคิด ไม่อยากแสวงหา ไม่อยากมีการปฏิบัติ ความเชื่อนี้เป็นความเชื่อที่ตายแล้วนั่นเอง