6:1 จงระวังให้ดี ท่านอย่าทำทานต่อหน้าคนอื่นเพื่อจะให้เขาเห็น ถ้าทำอย่างนั้นท่านจะไม่ได้รับบำเหน็จจากพระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์
6:2 เหตุฉะนั้น เมื่อท่านทำทาน อย่าเป่าแตรข้างหน้าท่านเหมือนคนหน้าซื่อใจคดกระทำในธรรมศาลาและตามถนน เพื่อให้คนสรรเสริญ เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว
** การให้ของคริสเตียน เราทำทุกสิ่งเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ใครรู้ การทำทาน การช่วยเหลือ การใช้จ่ายทรัพย์สินของเราเพื่อคนยากจนขัดสน เราทำในที่ลับลี้ เพื่อพระเจ้าที่สถิตอยู่ในที่ลี้ลับจะประทานบำเหน็จให้เราในที่เปิดเผย
- ในที่เปิดเผย ในที่นี้ คือเมื่อพระเยซูคริสต์เสด็จกลับมา และพระองค์จะประทานบำเหน็จให้เราอยู่ต่อหน้าทุกคนในวันพิพากษาครั้งแรก คือพิพากษาคริสเตียน ก่อนที่จะเข้าในอาณาจักร
- อย่าเป่าแตร ก็คือ อย่าทำทุกสิ่ง อย่าทำอะไรให้ใครรู้เป็นอันขาด ว่าเราช่วยเหลือใคร ใช้เงินหรือทรัพย์สินของเราให้ใคร "เป่าแตร" ก็คือ การพูด การบอกคนนั้นคนนี้ หรือว่าแสดงตัวให้ผู้อื่นเห็นว่าเรากำลังทำดีต่อผู้อื่นอยู่
- เหมือนคนหน้าซื่อใจคด ก็คือ การแสดงละคร การสวมหน้ากาก ใส่หน้ากาก ทำตัวเป็นคนเข้มแข็ง แต่แท้ที่จริงเราไม่ได้เป็นคนเข้มแข็งอย่างนั้น (เป็นคริสเตียนที่ใส่หน้ากาก)
- และในธรรมศาลา หมายถึง คริสตจักร (เปรียบเสมือนคริสตจักร)
- และตามถนน ก็คือ นอกคริสตจักร
- เพื่อให้คนสรรเสริญ เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว ก็คือ เมื่อเรากระทำทุกสิ่งการช่วยเหลือการใช้จ่ายทรัพย์สิน การกระทำของเราให้คนอื่นได้รู้ เราเป่าแตรให้คนอื่นรู้ เมื่อคนอื่นรู้ แม้แต่พี่น้องคริสตจักร หรือคนข้างนอก "การยกย่อง คำชม" ของผู้อื่น ก็คือบำเหน็จของเรา เราได้บำเหน็จครบแล้ว พระเจ้าจะไม่มีบำเหน็จให้เรา
...
6:3 ฝ่ายท่านทั้งหลายเมื่อทำทาน อย่าให้มือซ้ายรู้การซึ่งมือขวากระทำนั้น
** มือขวาก็คือเรา มือซ้ายก็คือพี่น้องคริสเตียน เราเป็นอวัยวะ พระเยซูคือพระเศียร (ศีรษะ) เราคือพระกายของพระเยซู บางคนเป็นมือซ้าย บางคนเป็นมือขวา พระเยซูตรัสถึงมือขวาก็คือเรา ทำการดี การช่วยเหลือผู้อื่นอย่าให้พี่น้องคริสเตียนของเรารู้ ว่าเรากำลังทำอะไร
...
6:4 เพื่อทานของท่านจะเป็นการลับ และพระบิดาของท่านผู้ทอดพระเนตรเห็นในที่ลี้ลับ พระองค์เองจะทรงโปรดประทานบำเหน็จแก่ท่านโดยเปิดเผย
** บำเหน็จในที่เปิดเผย ก็คือเมื่อพระเยซูคริสต์เสด็จกลับมา และพระองค์จะประทานบำเหน็จให้เราอยู่ต่อหน้าทุกคนในวันพิพากษาครั้งแรก คือพิพากษาคริสเตียน ก่อนที่จะเข้าในอาณาจักร
...
สรุป เพราะฉะนั้น การทำดีการช่วยเหลือผู้อื่น เราจะไม่ขาดรางวัล ถ้าหากเรากระทำทุกสิ่งไม่ให้คนอื่นรู้ ไม่ให้พี่น้องคริสตจักรรู้ ไม่ให้คนอยู่ข้างนอกรู้ คนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการให้ของเรา และเราไม่ต้องบอกใบ้ให้คนอื่นรู้ว่าเรากำลังทำอะไร หรือพยายามทำให้เขารู้ อาจจะไม่พูดบอกแต่ทำในลักษณะบอกใบ้