ข้อที่ 49 ภาษากรีกข้อนี้เขียนว่า “เครื่องถวายบูชาทั้งหลาย จะต้องคลุกด้วยเกลือ (ก่อนที่จะนำมาเผาถวายแด่พระเจ้า)” ก็คือผู้เชื่อต้องเป็นเกลือที่มีรสเค็ม เพื่อนำมาเผาถวายแด่พระเจ้า เพื่อที่จะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าได้
สรุปคือ “ผู้เชื่อที่สามารถคลุกด้วยเกลือได้ในยุคนี้” ก็คือผู้ชนะ ที่สามารถนำมาเผาถวายแด่พระเจ้าในยุคพันปี ส่วน “ผู้เชื่อที่ไม่สามารถคลุกด้วยเกลือได้” จึงไม่มีรสเค็ม และไม่สามารถเผาถวายแด่พระเจ้าได้ในยุคพันปี แต่เมื่อผ่านการตีสอนที่เกเฮนาจนครบพันปี จึงคลุกกับเกลือได้แล้ว และพร้อมที่จะเผาถวายแด่พระเจ้า ในฟ้าสววรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่ครับ
42 แต่ผู้ใดจะทำผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งที่เชื่อในเราให้หลงผิด ถ้าเอาหินโม่ก้อนใหญ่ ผูกคอผู้นั้นถ่วงเสียในทะเลก็ดีกว่า
43 และถ้ามือของท่านทำให้ท่านหลงผิด จงตัดมันทิ้งเสีย ซึ่งจะเข้าสู่ชีวิตด้วยมือด้วน ยังดีกว่ามีสองมือ และต้องตกนรกในไฟที่ไม่มีวันดับ
44 ในที่นั้นตัวหนอนก็ไม่ตาย และไฟก็ไม่ดับเลย
45 ถ้าเท้าของท่านทำให้ท่านหลงผิด จงตัดมันทิ้งเสีย ซึ่งจะเข้าสู่ชีวิตด้วยเท้าด้วน ยังดีกว่ามีเท้าสองเท้า และต้องถูกทิ้งลงในเกเฮนา ในไฟที่ไม่มีวันดับ
46 ในที่นั้นตัวหนอนก็ไม่ตาย และไฟก็ไม่ดับเลย
47 ถ้าตาของท่านทำให้ท่านหลงผิด จงควักออกทิ้งเสีย ซึ่งจะเข้าในอาณาจักรของพระเจ้าด้วยตาข้างเดียว ยังดีกว่ามีสองตา และต้องถูกทิ้งในไฟที่เกเฮนา
48 ในที่นั้นตัวหนอนก็ไม่ตาย และไฟก็ไม่ดับเลย
49 ด้วยว่าคนทั้งปวงจะต้องถูกชำระด้วยไฟ และเครื่องบูชาทุกอย่างจะต้องถูกชำระด้วยเกลือ
50 เกลือเป็นของดี แต่ถ้าเกลือหมดรสเค็มแล้ว จะทำให้กลับเค็มอีกอย่างไรได้ ท่านทั้งหลายจงมีเกลือในตัว และจงอยู่สงบสุขซึ่งกันและกัน”
มธ 5:13 “ท่านทั้งหลายเป็นเกลือของโลก แต่ถ้าเกลือนั้นหมดความเค็มแล้ว จะทำให้กลับเค็มอีกได้อย่างไร? มันก็ไม่มีประโยชน์อันใดอีกต่อไป มีแต่จะถูกสาดทิ้งให้คนเหยียบย่ำ