1. การรับใช้ไม่ใช่ของประทาน แต่ของประทานมีไว้เพื่อการรับใช้
2. การรับใช้ คือตำแหน่งหน้าที่ที่พระเจ้ามอบหมายให้ผู้เชื่อทุกคน พระองค์เรียกเราผู้เชื่อทุกคนว่าสาวกหรือผู้รับใช้ (หมายเหตุ: ผู้รับใช้ไม่ใช่ตำแหน่งศิษยาภิบาล หรือศาสนาจารย์เท่านั้น)
3. ของประทาน คืออำนาจพิเศษที่ไม่ได้เรียน และฝึกเพื่อให้ทำได้ แต่พระวิญญาณบริสุทธิ์ประทานให้ จากนั้นเราฝึกใช้ให้ถูกและให้เป็น
4. ของประทานเหล่านี้ คือการนำคนมาเชื่อ เลี้ยงดูคริสตจักรในหน้าที่ต่างๆ การไล่ผี รักษาโรค และอีกมากมาย
5. ของประทานไม่ต้องเป็นผู้ชนะก็ใช้ได้ แต่บำเหน็จของผู้ใช้คือค่าตอบแทนจากมนุษย์ในโลกนี้ อย่างเช่น คำชม ยกย่อง ตำแหน่ง ชื่อเสียง เกียรติ หน้าตา หรือค่าจ้างที่เขาได้รับ
6. ของประทานเราขอตามใจไม่ได้ว่าอยากทำอะไรได้ บางคนมีมากกว่าหนึ่ง และแน่นอนที่สุด ผู้เชื่อทุกคนจะต้องมี บางคนมีอันเดียว และบางคนมีมากมาย (พระวิญญาณจะดูที่คนนั้น ว่าจะเกิดผลได้มากเท่าไหร่ และให้ของประทานแก่เขา)
7. ของประทานเราเลือกไม่ได้ แต่พระวิญญาณเป็นคนเลือกให้เรา แม้เราจะผ่านมหาลัย และสมัครใจอยากทำหน้าที่อะไร หรือคริสตจักรอาจเลือกเราเป็นศิษยาภิบาล แต่พระวิญญาณจะไม่รับรอง ผลอาจพอมีบ้าง แต่ไม่มีรางวัลให้ครับ (มธ 7:21–27; 1 คร 3:12–15)
8. การใช้ของประทาน คือการเต็มล้นด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ด้านนอก (กรีก คือเพล-โธ) และไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการเต็มล้นภายใน (กรีก คือเพล-เราะ-โอ) (การเต็มล้นด้านนอกเพื่อการรับใช้ การเต็มล้นภายในเพื่อชีวิตมาถึงผู้ชนะ ได้เข้าในอาณาจักร และครอบครองกับพระเยซูชั่วนิรันดร์)