ใช้จิตและใช้วิญญาณ ต่างกันอย่างไร (ตอน....คริสเตียนอารมณ์)

ถาม.

เกี่ยวกับการแยกจิตกับวิญญาณ และเราจะรู้ได้อย่างไรว่า เราได้ติดต่อกับพระคริสต์ทางวิญญาณ? การปฏิเสธจิตหรือตัวเองต้องทำอย่างไร?

ตอบ.

1. สิ่งเดียวที่ติดต่อกับพระเจ้าได้ คือใช้วิญญาณ คือการเชื่อเอาว่าพระเจ้าทรงสดับฟังเราอยู่ทุกครั้งที่เราอธิษฐาน (ฮบ 13:5) พระเจ้าสร้างวิญญาณเพื่อให้เราติดต่อกับพระเจ้า พระเจ้าพูดกับจิตไม่ได้ แต่ให้วิญญาณเราพูดสั่งจิตแทน และการใช้วิญญาณต้องใช้ความเชื่อไม่มีทางอื่น

2. เราเชื่อเอาว่า..พระคริสต์อยู่ในเราต่างหน้าพระเจ้าสามพระภาค (คส 1:27 / ยน 14:16-23)

3. เราเชื่อเอาว่า..ทุกครั้งที่สารภาพ การอภัยบาปก็อยู่ที่นั่น (1 ยน 1:9)

4. เราเชื่อเอาว่า..เมื่อเราสนิทด้วยการพูดคุย สันติสุขก็กำลังเติมเต็ม และพระวิญญาณก็กำลังเต็มล้นในเรา (ยน 4:14 / 2 ทธ 1:4 เป็นอดีตกาล / อฟ 5:18 เป็นอดีตกาล)

5. ความเชื่อ คือสิ่งเดียว และเป็นกุณแจที่จะเข้าถึงพระเจ้าได้ (โรม 1:17 / 2 คร 5:7)

 - จิต คือการใช้อารมณ์ความรู้สึกเป็นใหญ่

 - อย่าใช้จิต คืออย่าใช้อารมณ์ความรู้สึก

 - ผู้เชื่อมากมาย รอการสัมผัสจากพระวิญญาณ นี่คือใช้จิต

 - ผู้เชื่อร้องไห้ หัวเราะ อยากแตะพระที่นั่ง ถ้าได้สัมผัสสุข ก็คิดว่าพระเจ้าอยู่ที่นั่น ถ้าไม่ได้สัมผัสอะไร ก็คิดไปว่าพระเจ้าไม่มา นี่คือใช้จิต

 - พี่น้องกลุ่มเพนตาคอสใช้จิตเพื่อนมัสการพระเจ้า (พูดในแง่การศึกษาไม่ได้ตัดสิน) เมื่อไม่ได้เห็นการเคลื่อนไหวของพระวิญญาณ เขาก็คิดไปว่า วันนี้พระเจ้าไม่มา ก็ร้องเรียกว่าโอ.. พระเจ้าพระองค์ไปไหนหนอวันนี้ หรือเราทำอะไรไม่ดีพอ

 - ขณะที่เราอธิษฐาน พูดคุย สนิท นมัสการ คนเดียวหรือร่วมกับพี่น้อง อย่าใช้จิต คืออย่ารอการสัมผัสหรืออย่าใช้อารมณ์ความรู้สึกเป็นใหญ่ เราเชื่อเอาว่า ทรงอยู่กับเรา ในเรา และท่ามกลางที่นมัสการ หรือสามัคคีธรรมกับพี่น้อง ไม่ต้องอัญเชิญ แต่เชื่อเอาว่าทรงอยู่กับเราแล้ว และกำลังทำงานอยู่ (มธ 18:20)

<<< ย้อนกลับ