พระเจ้านับความเชื่อของเราว่าเป็นความชอบธรรม (เท่ากับยิวที่เคร่ง) แล้ว (โรม 4:22–25)

ถาม: 

รับบัพติศมาแล้วก็ได้รับความรอดเรียบร้อยแล้ว (ไม่ใช่นะครับ) ต้องรักษาชีวิตให้สนิทกับพระเจ้าด้วยครับ ถ้ารับบัพติศมา เเต่หลงหายไปไม่ไปโบสถ์ ไม่แสวงหาพระเจ้า ก็ไม่ต่างกับคนที่ไม่เชื่อครับ

ตอบ:

1. การรักษาชีวิต หรือการหลงหายไปไม่ไปโบสถ์ แต่ภายในจิตใจยังเชื่อ และไม่เคยคิดจะละทิ้งความเชื่อเลย เขาจะรอดแน่นอน แต่รอดเหมือนรอดผ่านพ้นไฟ (1 คร. 3:12–15; 5:5) คือเขาจะรอด แต่ไม่ได้รับบำเหน็จรางวัลหรือตำแหน่งใดๆ เมื่อถึงยุคอาณาจักรและฟ้าสวรรค์ใหม่แผ่นดินโลกใหม่ (มธ. 5:20) ส่วนคนที่เลิกเชื่อได้ และกลับไปนับถือศาสนาเดิม หรือไม่เชื่ออะไรอีก คือเขาไม่ได้บังเกิดใหม่อย่างแท้จริง และทุกวันนี้มีคริสเตียนข้าวละมานเยอะมาก

2. ทันทีที่เราเชื่อ และบังเกิดใหม่จริงๆ เราก็รอดแน่นอน พระเยซูจะรักษาเรา และไม่มีใครมาแย่งชิงเราไปจากมือของพระองค์ได้ (ยน. 10:28) พระวิญญาณจะประทับตราเรา เพื่อค้ำประกันความรอดของเราในวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า (อฟ. 4:30) …เพราะว่าความรอดเป็นของขวัญ (Gift) ไม่ใช่ค่าจ้างรางวัลที่เราจะต้องพยายามทำดี หรือรักษาชีวิตสนิทกับพระเยซู การรักษาชีวิตดังกล่าว ก็เพื่อให้ได้เข้าไปในอาณาจักรสวรรค์ (อาณาจักรในยุคหน้า) และเพื่อร่วมครอบครองกับพระเยซูชั่วนิรันดร์ (ฟป. 2:13 )

ความรอดไม่เกี่ยวอะไรกับการกระทำดีหรือกระทำชั่ว แต่เป็นเรื่องของพระคุณของพระเจ้า ทางความรักผ่านพระโลหิตของพระเยซู และความเชื่อของเรา (อฟ. 2:8–9)

ความรอดไม่ได้เกี่ยวกับการกระทำ แต่เป็นเรื่องของพระคุณพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์ เพราะว่าถ้าพระคุณมีการกระทำเข้ามาเกี่ยวข้อง พระคุณก็จะไม่ใช่พระคุณอีกต่อไป (โรม 11:6)

พระเจ้าทรงนับความเชื่อของเราว่าเป็นความชอบธรรมเท่ากับยิวที่เคร่งศาสนา รักษาพระบัญญัติได้ครบ เราจึงผ่านเข้าสู่ความรอดแล้ว (โรม 4:22–25)