7:1 อย่ากล่าวโทษเขา เพื่อท่านจะไม่ต้องถูกกล่าวโทษ
7:2 เพราะว่าท่านทั้งหลายจะกล่าวโทษเขาอย่างไร ท่านจะต้องถูกกล่าวโทษอย่างนั้น และท่านจะตวงให้เขาด้วยทะนานอันใด ท่านจะได้รับตวงด้วยทะนานอันนั้น
7:3 เหตุไฉนท่านมองดูผงที่อยู่ในตาพี่น้องของท่าน แต่ไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตาของท่านเอง ท่านก็ไม่รู้สึก
7:4 หรือเหตุไฉนท่านจะกล่าวแก่พี่น้องของท่านว่า `ให้เราเขี่ยผงออกจากตาของท่าน' แต่ดูเถิด ไม้ทั้งท่อนมีอยู่ในตาของท่านเอง
7:5 ท่านคนหน้าซื่อใจคด จงชักไม้ทั้งท่อนออกจากตาของท่านก่อน แล้วท่านจะเห็นได้ถนัด จึงจะเขี่ยผงออกจากตาพี่น้องของท่านได้
(มธ 7 ข้อที่ 1-5)
** การตัดสินและกล่าวโทษพี่น้องว่าไม่รู้ ไม่เข้าใจ เชื่อผิด ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่รู้ไม่เข้าใจและเชื่อผิดมากกว่าพี่น้อง
** ผู้เชื่อมากมาย คิดว่า ในข้อที่ 1-5 นี้พระเยซูกล่าวถึงเรื่องการตัดสินลงโทษพี่น้องเรื่องความบาปทั่วๆ ไป แต่ถ้าเราดูข้อที่ 3 เราจะพบว่าพระองค์ทรงกล่าวถึงเรื่อง ตาที่มองไม่เห็น เพราะมีผง และมีไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตา คือไม่สามารถมองเห็นความหมายที่แท้จริงของพระคำพระเจ้า.
** ตั้งแต่ข้อที่หนึ่ง ถึงข้อที่ยี่สิบเจ็ด พระเยซูทรงเน้นถึงเรื่องการมองเห็น และไม่เห็นคือสาเหตุให้คนจะ…
1.ไม่รอด
2.ไม่ได้เข้าในราชอาณาจักรในยุคหน้า และ
3. คนที่จะรอดในสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่
** การกล่าวโทษหรือตัดสินผู้อื่น ว่ารู้ผิด แปลความหมายพระคำพระเจ้าผิด ไม่ใช่สิ่งที่ผู้เชื่อควรกระทำ เพราะเรามีวิญญาณที่ถ่อมของพระคริสต์อยู่ในเรา และทรงอยู่แทนเรา
** เราควรที่จะขอการเปิดตาฝ่ายวิญญาณจากพระเจ้าให้ได้เห็นมากขึ้นเพื่อการเติบโตของชีวิตในพระคริสต์
** เมื่อเรารับความจริง หรือแสงสว่างจากพระวิญญาณแล้ว และเห็นพี่น้องเชื่อผิดแปลความหมายผิด เราจึงช่วยพี่น้องให้เห็นด้วยความรักและห่วงใย และไม่ใช่การกล่าวโทษหรือเอาความ
นอกเสียจากเป็นหน้าที่ของเราที่ได้รับมอบหมายจากพระเจ้าให้กล่าวโทษคนที่ควรถูกกล่าวโทษนั้นๆ
สรุป ก็คือ เราสามารถตัดสินหรือกล่าวโทษพี่น้องได้ ถ้าหาก เราไม่มีความรู้หรือความเข้าใจที่ผิดดั่งที่เขามีอยู่ เราได้รับมอบหมายจากพระเจ้าให้กล่าวโทษเขา เราทำด้วยความรัก อย่างบริสุทธิ์ ยุติธรรมและชอบธรรม