ถาม.
ในลูกา 17:2 ถ้าเอาหินโม่แป้งผูกคอคนนั้นถ่วงเสียทีทะเล ก็ดีกว่าให้เขานำผู้เล็กน้อยเหล่านี้ คนหนึ่ง ให้ หลงผิด หมายถึง ?
ตอบ.
1. ถ้าเราอ่านตั้งแต่ข้อที่ 1 - 6 จะเห็นว่าเป็นเรื่องของการดำเนินชีวิตที่เกี่ยวข้องกับระดับของความเชื่อ
ถ้ามีความเชื่อมากเราจะเชื่อฟังได้มากและไม่ทำให้ผู้อื่นสะดุดเพราะการดำเนินชีวิตของเรา แต่ถ้าหากระดับความเชื่อของเรายังเท่าเด็ก (ฝ่ายวิญญาณ) เราจะทำให้ผู้อื่นสะดุดเป็นประจำ
- การมีความเชื่อมาก แท้ที่จริงคือ เราพึงความเชื่อของพระเยซูในเรา
พระเยซูไม่ได้มาเพื่อเชื่อฟังทำดีแทนเราเท่านั้น แต่พระองค์มาเพื่อคิดตัดสินใจแทนเรา (1 คร 1:30) และเชื่อแทนเราด้วย (กท 2:20 กรีกแปลว่า ข้าพเจ้าดำเนินชีวิตโดยความเชื่อของพระคริสต์ ไม่ใช่ในพระคริสต์)
- ความเชื่อที่ไม่ตายแล้ว (ความเชื่อที่มีชีวิต) จะทำให้เราบังเกิดใหม่ และแสวงหาการเติบโต อีกไม่นานต่อมาเราพบว่าเรามีพระคริสต์ในเราทำแทน นี่คือการเติบโตที่แท้จริง การพยายามเปลี่ยนตัวเก่าอาดามไม่เรียกว่าการเติบโต แต่เรียกว่าการซ่อนตัวเก่าเอาไว้ ได้เวลาระเบิดมันก็จะระเบิด
- เมื่อเราโต พระเยซูในเราจะเชื่อแทนเรา พระบิดาจะทำงานมากมายเราจะเกิดผลถวายเกียรติแด่พระองค์
2. การทำให้พี่น้องสะดุด (โดยเฉพาะผู้เชื่อใหม่) เกี่ยวกับเรื่องการดำเนินชีวิตของคริสเตียน และการนำเขาไปสู่ความเชื่อที่ผิดเพี้ยนทำให้เขาหลงผิดมีเยอะมากเนื่องจากความเชื่อไม่เท่ากัน และผู้เชื่อมากมายไม่เติบโต เพราะยังไม่พบมานาที่ซ่อนไว้ การลงโทษพันปีจึงเพียงพอสำหรับคริสเตียนที่เป็นเหตุให้พี่น้องสะดุดประจำครับ แต่การยกโทษต่อกันและกัน พระเจ้าจะเมตตาเขาทำให้หนักกลายเป็นเบาได้และอาจจะนำเราเข้าสู่การเปลี่ยนใหม่