จงทำสิ่งนี้เพื่อท่านจะไม่ลืมเรา  “Do this to remember me”

จงทำสิ่งนี้เพื่อท่านจะไม่ลืมเรา  “Do this to remember me” 

มีบางคนอธิษฐานว่า ขอบคุณพระองค์ที่พระองค์ให้มหาสนิทเพื่อจดจำระลึกถึงพระองค์เมื่อก่อน ไม่ถูกน่ะครับ

พระเยซูบอกว่า จงทำสิ่งนี้เพื่อจดจำเรา เพราะว่าพวกท่านชอบลืมเรา ความหมายของมหาสนิท เป้าหมายของมหาสนิท ก็คือเราทำเพื่อให้เราจำได้ ทุกครั้งที่เราอยู่ที่ไหน เราไปไหน เราทำอะไร ให้เราจำว่าพระเยซูอยู่กับเรา นี่คือความหมายเป้าหมายของพระเยซูทำมหาสนิท ไม่ใช่ให้จดจำสองพันปีก่อนที่พระองค์ทำอะไรเพื่อเรา

สิ่งที่พระเยซูทำบนไม้กางเขนเมื่อสองพันปีก่อน และการทำงานของพระองค์ 3 ปีกว่า ในสมัยก่อนมันจบไปแล้ว พระเยซูบอกว่าไม่ต้องจำสิ่งนั้น (อยู่ที่ไหน  2 คร 5:16-17) เปาโลบอกโดยพระวิญญาณ เปาโลบอกว่าอย่าจดจำถึงสิ่งที่เป็นเนื้อหนัง สิ่งที่เป็นเรื่องอดีต แม้แต่พระเยซูก็ไม่ต้องจำ เราจะไม่จำพระเยซูในฐานะของมนุษย์ที่เดินไปเดินมาอีก เราจะไม่จำการงานของพระองค์กระทำอีก 

"แต่ถ้อยคำของพระองค์มีอยู่เป็นนิตย์แน่นอน"

แต่เรื่องภารกิจของพระองค์ คือมันจบแล้ว เราจำแต่พระเยซูตอนนี้ที่เป็นพระวิญญาณที่กำลังอยู่กับเรา เราจำแต่พระเยซูที่เป็นพระวิญญาณที่พระองค์จะสอนเรา จะนำเรา จะช่วยเรา จะดำเนินชีวิตแทนเรา อันนี้สำคัญกว่า

ถามว่าการงานของพระเยซูเมื่อสองพันปีก่อนสำคัญไหม ก็สำคัญ แต่พระเยซูสั่งว่าไม่ต้องจำสิ่งนั้นมันผ่านไปแล้ว แต่ให้พวกท่านจำเราที่เป็นวิญญาณ ที่อยู่ในพวกท่านทั้งหลาย เพราะว่าเราชอบลืม กินข้าวเราก็ลืมแล้ว นมัสการเสร็จเราคุยกันเราลืมพระเยซูแล้ว นั่งรถ ขับรถ ขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปไหนเราลืมพระเยซูไปแล้วใช่ไหม เพราะฉะนั้นนี่คือเป้าหมายของมหาสนิท

มหาสนิทพระเยซูตั้งไว้ เพื่อให้เราจำทุกเวลาพระเยซูอยู่กับเรา ภาษาอังกฤษจะชัดเจนมาก  “Do this to remember me” ( remember me ) จำเรา พวกท่านมักลืมเรา

"2 คร 5:16 เหตุฉะนั้นตั้งแต่นี้ไปเราจะไม่พิจารณาผู้ใดตามเนื้อหนัง แม้ว่าเมื่อก่อนเราเคยพิจารณาพระคริสต์ตามเนื้อหนังก็จริง แต่เดี๋ยวนี้เราจะไม่พิจารณาพระองค์เช่นนั้นเอง 17 เหตุฉะนั้นถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งเก่าๆ ก็ล่วงไป ดูเถิดสิ่งสารพัดกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น"

ตั้งแต่นี้ไป เราจะไม่พิจารณาไม่คิดถึงไม่จดจำ ไม่คุยเรื่องมาตรฐานของโลกอีก แม้แต่เมื่อก่อนเราก็เคยคิดถึงพูดถึงพระเยซูในฐานะที่เป็นมนุษย์อยู่ แต่เดี๋ยวนี้ เราจะไม่พูดถึงพระเยซูในฐานะของมนุษย์อีก ตอนนี้เรามาถึงใหม่ เป็นเรื่องใหม่ เราถูกสร้างใหม่ แล้วใครที่อยู่ในเรา ? พระเยซูในฐานะของมนุษย์หรือของพระวิญญาณ

พระวิญญาณองค์นี้ ก็คือพระเยซู แต่พระเยซูต้องการให้เราจำ ไม่ใช่จำมนุษย์ที่เดินไปเดินมาสองพันปีก่อน แต่พระเยซูต้องการให้เราจำพระองค์ คิดถึงพระองค์ จดจำพระองค์ ร้องเรียกหาพระองค์ คือพระวิญญาณของพระเยซูที่อยู่ในเรา

นี่คือเป้าหมาย ที่พระเยซูตั้งมหาสนิท พระองค์ตั้งไว้เพื่อให้เราจำพระองค์ เพราะว่าเราชอบลืมพระองค์ จงกระทำสิ่งนี้เพื่อจำเรา ไม่ใช่ระลึก ถ้าพระคัมภีร์แปลว่าระลึก ก็คือหมายถึงระลึกถึงพระเยซูทำบนไม้กางเขน ตายเพื่อไถ่บาปเรา อันนั้นไม่จำแล้วมันผ่านไปแล้ว 2 คร 5:16-17 ว่าไม่ต้องพิจารณาพระเยซูไม่ต้องพิจารณาชีวิตเก่าของเราในฝ่ายเนื้อหนังอีกไม่ต้องพูดถึงมัน

เดี๋ยวนี้เราเป็นมนุษย์วิญญาณ เดี๋ยวนี้พระเยซูเป็นพระวิญญาณที่อยู่กับเรา เดี๋ยวนี้เราสองคนจะไปด้วยกัน ไปไหนมาไหนอยู่ด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างทำด้วยกัน พระเยซูกับเราสองคน

วิวรณ์ 3:20 ดูเถิดเรายืนเคาะอยู่ที่ประตูถ้าผู้ใดได้ยินเสียงของเราและเปิดประตู เราจะเข้าไปหาผู้นั้นและจะรับประทานอาหารร่วมกับเขาและเขาจะรับประทานอาหารร่วมกับเรา

พระเยซูบอกว่าจงเปิดประตูเราเคาะที่ประตูใจของพวกท่าน ถ้าท่านเปิดประตูใจเราจะเข้าไปแล้วเราจะรับประทานอาหารร่วมกับท่าน อย่าลืมน่ะทุกวันนี้เรากินข้าวใครกินด้วย วว 3:20 บอกว่าเรากินข้าวพระเยซูกินด้วย แล้วเวลาเราร้องเพลง พระเยซูก็ร้องด้วยนะ พระเยซูก็ใช้ปากเรานี่แหละร้องออก (อยู่ที่ไหน ฮีบรู 12:11-12)

...

ถาม.

แล้วถ้าสมมุติว่าเราลืม สมมุติว่ากินข้าวอยู่แต่ว่าตัวของเรามันลืมเองพระเจ้ายังอยู่ในเราไหม

ตอบ.

พระเจ้าสถิตอยู่กับเรา พระเจ้าสถิตอยู่ในเราโดยทางความเชื่อ ถ้าเราเชื่อว่าพระเยซูอยู่กับเรา ก็อยู่กับเรา แต่ถ้าวันไหนที่เราลืม วันไหนที่เราลืมความเชื่อมันก็ไม่เกิด มันอยู่ที่ความเชื่อของเรา ถ้าเราท่อง เราจำ เราฝึกบ่อยๆ มันจะไม่ลืม

ปัญหามันอยู่ตรงที่เราไม่ได้ฝึก ถ้าเราฝึกเราจะไม่ลืม

เมื่อก่อนผมมองที่ร่างกายที่เนื้อหนังของผมที่แขน มองที่แขนเมื่อไหร่ เราจำได้ทันทีว่าเนี่ยแขนพระเยซู เนี่ยแขนใหม่ พระเยซูร่วมด้วย มีชีวิตร่วมกับเราด้วย ให้เราฝึก สำคัญที่ฝึก ถ้าฝึกบ่อยๆ มันก็จะเกิด