ถาม.
มีคำถามคะ...เข้าใจว่าปัญหาคือวิตามินของเรา เราถูกก่อกวนโดยเพื่อนบ้านมานานแล้ว ตั้งแต่ได้พบมานาฯ (2016) จนเดี๋ยวนี้เพื่อนบ้านก็ยังหาเรื่อง จอดรถเบียดทีของเรา จงใจชนมั่ง หลายเรื่อง (เขาหาเรื่องกับสามีคะ)
สามีไม่ได้รับมานาฯ แต่จะบอกรักพระเจ้ากับเรา สงสารสามีคะ เหมือนเขาเข้ามาหยาม หาเรื่องทะเลาะคะ, พระเจ้าจะให้ปัญหานี้เกิดขึ้นตลอดไม๊? แล้วเราจะแก้ปัญหาอย่างไร? ดิฉันสนิทในพระเจ้าคะแต่สามีไม่ได้เชื่อเหมือนเรา
ตอบ.
บางคนพระเจ้าให้ไม่นาน บางคนก็นานเพื่อการฝึกเดิน หรือเพื่อเตือนให้เราอย่าออกนอกพระคริสต์ โดยพระเมตตาของพระเจ้ายากก็จะกลายเป็นง่ายเพราะเห็นแก่สามีที่ไม่ได้รับมานาฯครับ
การต่อสู้กับ *คนข้างบ้าน* ของคนที่ไม่เชื่อหรือคริสเตียนศาสนาเขาจะใช้วิธีของอาดัม
แต่เรามนุษย์วิญญาณวางทุกเรื่องไว้ที่พระคริสต์เยซูในเรา พระองค์ทำกิจอยู่เสมอ ทรงชอบธรรม เที่ยงธรรมและยุติธรรม เมื่อเราต่ำ ถ่อม และยอมเสียเปรียบ การฝึกก็มาถึงระดับหนุ่ม ใจเราก็ถูกครอบครอง และเย็น เบาสบายไม่หวั่นไหวต่อปัญหาที่เข้ามา ไม่ว่าจะมาจากคนข้างบ้านหรือจากที่อื่นครับ
เรื่องการฝึกเดินต้องใช้เวลา
ไม่มีใครชอบหรืออยากให้ปัญหาเกิดกับเรา ทุกคนอยากมีชีวิตราบรื่น
แต่พอเมื่อเราเจอปัญหาจนเราเหนื่อยและท้อ สองสิ่งจะเกิดกับเรา ก็คือเข้มแข็ง และเห็นคุณค่าของการเข้ามาหาพระเยซูมากยิ่งขึ้น
พระเจ้าแก้ปัญหาที่ *ใจเรา* ไม่ใช่ที่ *คนข้างบ้าน* แต่เพราะเห็นแก่ขนาดความเชื่อของเราจึงทำให้ร้ายกลายเป็นดีหนักกลายเป็นเบาได้
(หน้าที่เรา คือสนิท และแสวงหาอาณาจักร และความชอบธรรมเพื่อเราจะเดินไปกับพระองค์ทุกวัน)
....
มาละโก 1:36 และซีโมนกับคนทั้งหลายที่อยู่กับเขาก็ตามหาพระองค์
1:37 และเมื่อพวกเขาได้พบพระองค์แล้ว พวกเขาจึงทูลพระองค์ว่า “คนทั้งสิ้นแสวงหาพระองค์”
1:38 และพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ให้เราทั้งหลายเข้าไปในเมืองต่าง ๆ ถัดไปเถิด เพื่อเราจะได้ประกาศที่นั่นด้วย เพราะเหตุนี้เองเราจึงได้ออกมา”
1:39 และพระองค์ได้ประกาศในธรรมศาลาทั้งหลายของพวกเขาตลอดทั่วแคว้นกาลิลี และทรงขับผีออกเสียหลายผี
พระเยซูทรงรักษาคนโรคเรื้อนให้หาย (มธ 8:2-4; ลก 5:12-14)
1:40 และคนโรคเรื้อนคนหนึ่งมาหาพระองค์ โดยทูลวิงวอนพระองค์ และคุกเข่าลงต่อพระพักตร์พระองค์ และทูลพระองค์ว่า “ถ้าพระองค์จะโปรด พระองค์ทรงฤทธิ์สามารถทำให้ข้าพระองค์สะอาดได้”
1:41 และพระเยซู ซึ่งทรงเกิดพระทัยกรุณา จึงทรงยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ออก และสัมผัสตัวเขา และตรัสกับเขาว่า “เราพอใจแล้ว ท่านจงสะอาดเถิด”
1:42 และทันทีที่พระองค์ตรัสแล้ว ในทันใดนั้นโรคเรื้อนก็หายจากเขา และเขาก็ถูกชำระให้สะอาด
1:43 และพระองค์ได้ทรงกำชับคนนั้นอย่างแข็งขัน และในทันใดนั้นได้ทรงส่งเขาไป
1:44 และตรัสกับเขาว่า “ท่านอย่าบอกเล่าอะไรให้ผู้ใดฟังเลย แต่จงไปตามทางของท่าน สำแดงตัวแก่ปุโรหิต และสำหรับการหายสะอาดของท่าน จงถวายสิ่งเหล่านั้นซึ่งโมเสสได้สั่งไว้ เพื่อเป็นพยานต่อคนทั้งหลาย”
1:45 แต่คนนั้นก็ออกไป และเริ่มป่าวประกาศเรื่องนี้อย่างมาก และรายงานเรื่องนี้ไปทั่ว จนถึงขนาดที่พระเยซูไม่สามารถเสด็จเข้าไปในนครอย่างเปิดเผยได้อีกต่อไป แต่ต้องประทับอยู่ภายนอกในถิ่นทุรกันดารต่าง ๆ และคนทั้งหลายมาหาพระองค์จากทุกแห่งหน