มัทธิว บทที่ 8

มัทธิวบทที่ 8-10 พระเยซูนำอาณาจักรมาให้คนป่วย คนพิการ คนหูหนวกตาบอด คนถูกผีเข้า คนที่เป็นทาส คนยากจน คนที่เจอมรสุมชีวิต หมดหนทาง และคนบาป

• คนโรคเรื้อนจะถูกขับไล่ออกจากครอบครัว และหมู่บ้าน ไปอยู่นอกเมืองจนกว่าจะหายโรค

• เมื่อมีคนเดินผ่านมาต้องร้องว่า ไม่สะอาด ๆ ๆ จนกว่าคนนั้นจะเดินหลบไปทางอื่น

• เมื่อหายดี ต้องไปแจ้งต่อปุโรหิตที่พระวิหารเพื่อทำพิธีชำระและกลับบ้านได้

คนโรคเรื้อนได้รับการรักษาให้หาย 

8:1 เมื่อพระองค์เสด็จลงมาจากภูเขาแล้ว คนเป็นอันมากได้ติดตามพระองค์ไป

8:2 ดูเถิด มีคนโรคเรื้อนมานมัสการพระองค์แล้วทูลว่า "พระองค์เจ้าข้า เพียงแต่พระองค์จะโปรด ก็จะทรงบันดาลให้ข้าพระองค์หายโรคได้"

8:3 พระเยซูทรงยื่นพระหัตถ์ถูกต้องเขา แล้วตรัสว่า "เราพอใจแล้ว จงหายเถิด" ในทันใดนั้นโรคเรื้อนของเขาก็หาย

8:4 ฝ่ายพระเยซูตรัสสั่งเขาว่า "อย่าบอกเล่าให้ผู้ใดฟังเลย แต่จงไปสำแดงตัวแก่ปุโรหิต และถวายเครื่องถวายตามซึ่งโมเสสได้สั่งไว้ เพื่อเป็นหลักฐานต่อคนทั้งหลาย"

** พระเยซูตรัสสั่งว่า “อย่าบอกใคร” เพราะว่าพระเยซูไม่ได้มาเพื่อช่วยฝ่ายร่างกายแต่เพราะความรักสงสารจึงช่วยรักษาเขา งานหลักคือทรงมาเพื่อแสวงหาประชากรแห่งราชอาณาจักรสวรรค์

ผู้รับใช้ของนายร้อยได้รับการรักษาให้หาย (ลก 7:1-10) 

8:5 เมื่อพระเยซูเสด็จเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุม มีนายร้อยคนหนึ่งมาอ้อนวอนพระองค์

8:6 ว่า "พระองค์เจ้าข้า ผู้รับใช้ของข้าพระองค์เป็นอัมพาตอยู่ที่บ้าน ทนทุกข์เวทนามาก"

8:7 พระเยซูจึงตรัสกับเขาว่า "เราจะไปรักษาเขาให้หาย"

8:8 นายร้อยผู้นั้นทูลว่า "พระองค์เจ้าข้า ข้าพระองค์ไม่สมควรที่จะรับเสด็จพระองค์เข้าใต้ชายคาของข้าพระองค์ ขอพระองค์ตรัสเท่านั้น ผู้รับใช้ของข้าพระองค์ก็จะหายโรค

8:9 เพราะเหตุว่าข้าพระองค์เป็นคนอยู่ใต้วินัยทหาร แต่ก็ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะบอกแก่คนนี้ว่า `ไป' เขาก็ไป บอกแก่คนนั้นว่า `มา' เขาก็มา บอกผู้รับใช้ของข้าพระองค์ว่า `จงทำสิ่งนี้' เขาก็ทำ"

8:10 ครั้นพระเยซูทรงได้ยินดังนั้นก็ประหลาดพระทัยนัก ตรัสกับบรรดาคนที่ตามพระองค์ว่า "เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เราไม่เคยพบความเชื่อที่ไหนมากเท่านี้แม้ในอิสราเอล

** เชื่อว่าบ่าวของนายร้อยคือบุตรชายของเขา เพราะว่าธรรมเนียมชาวโรมัน นายทหารมีเมียหลายคน มีบ้านหลายหลังปลูกติดกัน บุตรที่เกิดมาจะถูกเรียกว่าบ่าว ห้ามใส่รองเท้า กินอยู่แบบคนใช้ และเมื่อถึงเวลา นายทหารคนนี้จะเลือกคนนึงในบ่าวที่เป็นลูกทาส และเอาเสื้อ แหวนและรองเท้าสวมให้ เพื่อให้รับมรดกสืบสกุลแทนเขา บ่าวคนนี้นายร้อยรักมากเพราะว่าเขายอมออกมาหาพระเยซูเอง จึงเชื่อว่าน่าจะเป็นบุตรผู้รับสืบทอดตระกูลคนต่อไปของเขา

8:11 เราบอกพวกท่านว่า คนจำนวนมากที่มาจากทิศตะวันออกและทิศตะวันตกจะมาร่วมงานเลี้ยงกับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบในอาณาจักรสวรรค์

8:12 แต่ทายาททั้งหลายของอาณาจักรนั้นจะถูกขับไล่ไสส่งออกไปในที่มืด ที่นั่นจะมีเสียงร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน"

** พระเยซูทรงทำนายว่าอาณาจักรของยิวจะตกเป็น ของต่างชาติทั่วโลก (มธ 8:11-12)

8:13 แล้วพระเยซูจึงตรัสกับนายร้อยว่า "ไปเถิด ท่านได้เชื่ออย่างไร ก็ให้เป็นแก่ท่านอย่างนั้น" ในทันใดนั้นเอง ผู้รับใช้ของเขาก็หายเป็นปกติ

แม่ยายของเปโตรได้รับการรักษาให้หาย (มก 1:29-34; ลก 4:38-41) 

8:14 ครั้นพระเยซูเสด็จเข้าไปในเรือนของเปโตร ก็ทอดพระเนตรเห็นแม่ยายของเปโตรนอนป่วยจับไข้อยู่

8:15 พอพระองค์ทรงถูกต้องมือนาง ความไข้ก็หาย นางจึงลุกขึ้นปรนนิบัติเขาทั้งหลาย

8:16 พอค่ำลง เขาพาคนเป็นอันมากที่มีผีเข้าสิงมาหาพระองค์ พระองค์ก็ทรงขับผีออกด้วยพระดำรัสของพระองค์ และบรรดาคนเจ็บป่วยนั้น พระองค์ก็ได้ทรงรักษาให้หาย

8:17 ทั้งนี้เพื่อจะให้สำเร็จตามพระวจนะโดยอิสยาห์ศาสดาพยากรณ์ที่ว่า `ท่านได้แบกความเจ็บไข้ของเราทั้งหลาย และหอบโรคของเราไป'

8:18 ครั้นพระเยซูทอดพระเนตรเห็นประชาชนเป็นอันมากมาล้อมพระองค์ไว้ พระองค์จึงตรัสสั่งให้ข้ามฟากไป

ทรงลองใจผู้ติดตามพระองค์ (ลก 9:57-62) 

8:19 ขณะนั้นมีธรรมาจารย์คนหนึ่งมาหาพระองค์ทูลว่า “อาจารย์เจ้าข้า ท่านไปทางไหน ข้าพเจ้าจะตามท่านไปทางนั้น”

** "ธรรมาจารย์" คือผู้คัดลอกหนังสือม้วนที่เรียกว่า พระคัมภีร์เดิมถ้าม้วนไหนเก่าขาดเขาจะ นั่งเอาปลายมีดเขียนเป็นตัวหนังสือบนหนังสัตว์เป็นภาษาฮีบรู เขาจึงรู้พระคัมภีร์มาก

** ธรรมาจารย์คนนี้เชื่อและพร้อมที่จะเดินติดตามพระเยซู

8:20 พระเยซูจึงตรัสกับเขาว่า “สุนัขจิ้งจอกยังมีโพรง และนกในอากาศยังมีรัง แต่บุตรมนุษย์ไม่มีที่ที่จะวางศีรษะ"

** พระเยซูเปิดเผยว่า แม้แต่สัตว์ยังมีที่อยู่อาศัย แต่พระเยซูและเราที่เป็นสาวก ถือว่าโลกนี้เป็นบ้านของมารซาตาน เราคือโจรมาปล้นทรัพย์ (ลูกอาดัม) ของมัน (มก 3:27)

** เราเป็นยิวที่เดินในถิ่นกันดารเพื่อรอบ้านถาวร คืออาณาจักรสวรรค์ และโลกใหม่

8:21 อีกคนหนึ่งในพวกสาวกของพระองค์มาทูลพระองค์ว่า "พระองค์เจ้าข้า ขอทรงโปรดให้ข้าพระองค์ไปฝังศพบิดาข้าพระองค์ก่อน"

8:22 พระเยซูจึงตรัสกับเขาว่า “จงตามเรามาเถิด ปล่อยให้คนตายฝังคนตายของเขาเองเถิด”

** "คนตายฝังคนตาย" คือคนที่มีชีวิตอยู่ฝ่ายร่างกายแต่ตายฝ่ายวิญญาณ (ตายครั้งแรก) ฝังคนที่ตายฝ่ายร่างกาย

** ในวันพิพากษาทุกคนที่ไม่เชื่อจะต้องตายครั้งที่สอง คือถูกส่งไปในบึงไฟ

พายุสงบลงโดยคำตรัสของพระเยซู (มก 4:36-41; ลก 8:22-25) 

8:23 เมื่อพระองค์เสด็จลงเรือ พวกสาวกของพระองค์ก็ตามพระองค์ไป

8:24 ดูเถิด เกิดพายุใหญ่ในทะเลสาบจนคลื่นซัดท่วมเรือ แต่พระองค์บรรทมหลับอยู่

8:25 และพวกสาวกของพระองค์ได้มาปลุกพระองค์ ทูลว่า "พระองค์เจ้าข้า ขอโปรดช่วยพวกเราเถิด พวกเรากำลังจะจมอยู่แล้ว"

8:26 พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า "เหตุไฉนเจ้าจึงขลาดนัก เจ้ามีความเชื่อน้อยเสียจริงๆ" แล้วพระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและทะเล คลื่นลมก็สงบเงียบทั่วไป

8:27 คนเหล่านั้นก็อัศจรรย์ใจพูดกันว่า "ท่านผู้นี้เป็นคนอย่างไรหนอ จนชั้นลมและทะเลก็เชื่อฟังท่าน"

** การเดินทางไปช่วยคนถูกผีเข้า

1. พายุ มาจากไหน

ปกติ พายุจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะแถบนั้นอากาศไม่แน่นอน พอคนยิวเอาเรือออกหาปลา อากาศก็ดีๆ แต่อีกไม่กี่นาทีพายุก็มาได้

- แต่ว่า วันนั้น ไม่เหมือนวันทั่วๆ ไป

- เพราะผีมารในอากาศรู้ว่าพระเยซูจะเดินทางไปช่วย สองคนที่เกาะ

- มันจึงทำให้เกิดมีพายุ เพื่อขัดขวาง

2. ท่านมัทธิวอยู่ด้วยไหม

ท่านมัทธิวยังไม่ได้เป็นศิษย์ของพระเยซู เพราะว่าท่านยังเป็นคนเก็บภาษีอยู่

3. แค่สองคนก็ต้องไปช่วยหรือ

สำหรับพระเจ้า แม้จะมีกี่คน หรือคนเดียว และไกลแค่ไหนก็จะไปช่วย นี่คือความรักที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์ เมื่อพระเยซูใช้อำนาจห้าม ไม่ได้ห้ามลม แต่ห้ามมารที่ทำอยู่ที่เกาะ

คนถูกผีสิงที่แดนเกอร์กาซี (มก 5:1-21; ลก 8:26-40) 

8:28 ครั้นพระองค์ทรงข้ามฟากไปถึงแดนกาดาราแล้ว มีคนสองคนออกมาจากอุโมงค์ฝังศพมาพบพระองค์ เขามีผีสิงดุร้ายนัก จนไม่มีผู้ใดอาจเดินทางนั้นได้

8:29 ดูเถิด เขาร้องตะโกนว่า "พระเยซูผู้เป็นพระบุตรของพระเจ้า ท่านจะมายุ่งกับพวกเราทำไม ท่านจะมาทรมานพวกเราก่อนเวลาหรือ"

** ผีมารรู้ดีว่าวันหนึ่งพวกมันจะต้องถูก พิพากษา แต่พวกมันกลับใจไม่เป็น

8:30 ไกลจากที่นั่นมีสุกรฝูงใหญ่กำลังหากินอยู่

8:31 ผีเหล่านั้นได้อ้อนวอนพระองค์ว่า "ถ้าท่านขับพวกเราออก ก็ขอให้เข้าอยู่ในฝูงสุกรนั้นเถิด"

8:32 พระองค์จึงตรัสแก่ผีเหล่านั้นว่า "ไปเถอะ" ผีเหล่านั้นก็ออกไปเข้าสิงอยู่ในฝูงสุกร ดูเถิด สุกรทั้งฝูงนั้นก็วิ่งกระโดดจากหน้าผาชันลงไปในทะเล และจมน้ำตายจนสิ้น

** ฝูงสุกรกระโดดลงไปทะเล เพราะว่าเดิมทีก่อนที่จะมาสิงในคนนั้น พวกมันอยู่ใต้ทะเล

** ผีมารทั้งหลาย เข้ามายังโลก มาจากอากาศ มันอยู่ทุกที่ ภูเขา ทะเล ป่า แม่น้ำ ทะเลลึก

8:33 ฝ่ายคนเลี้ยงสุกรก็หนีเข้าไปในนคร เล่าบรรดาเหตุการณ์ซึ่งเป็นไปนั้น กับเหตุที่เกิดขึ้นแก่คนที่มีผีเข้าสิงอยู่นั้น

8:34 ดูเถิด คนทั้งนครพากันออกมาพบพระเยซู เมื่อพบพระองค์แล้ว เขาจึงอ้อนวอนขอให้พระองค์ไปเสียจากเขตแดนของเขา

บทความเพิ่มเติม : กระโดดลงไปทำไม

<<< บทที่ 7 - บทที่ 9 >>>