มัทธิว บทที่ 13

- มธ บทที่ 13 เป็นเรื่องราวย่อ โดยเริ่มตั้งแต่กษัตริย์แห่งราชอาณาจักรออกเดินทางไปหว่านชีวิตของพระองค์เอง และผู้ที่รับก็ได้รับชีวิตนิรันดร์ดังกล่าวเพื่อพร้อมที่จะเติบโตและเกิดผลแห่งชีวิตแห่งราชอาณาจักรนี้

- บทที่ 13 จบลงที่ การพิพากษาครั้งสุดท้าย เพราะการปฏิเสธของชาวยิวที่เป็นลูกแห่งอาณาจักร

มัทธิวบทที่ 13 แบ่งออกเป็นแปดส่วนด้วยกัน เช่น: 

1. ดินสี่ประเภท (ข้อ 1-23)

2. ผู้เชื่อที่บังเกิดใหม่อย่างแท้จริง และผู้เชื่อที่ไม่ได้บังเกิดใหม่ (ข้อ 24-30)

3. มารเข้ายึดและครอบครองคริสตจักร (ราชอาณาจักรสวรรค์) (ข้อ 31-32)

4. มารนำเอาคำสอน หรือการแปลที่ผิดความหมายของพระวจนะคำ เพื่อไม่ให้ผู้เชื่อเติบโตสู่พระลักษณะของพระคริสต์ (ข้อ 33-35)

5. พระเจ้ามองเห็นคุณค่าของมนุษย์ เพื่อทำให้เขาเป็นวิหารหรือที่สถิตอยู่ของพระองค์ชั่วนิรันดร์ (ข้อ 44)

6. พระเจ้าในแง่ของนักลงทุนที่ได้กำไรในวันสุดท้าย (ข้อ 45-46)

7. ผู้ที่เชื่อคือปลาที่เลือกไว้ และผู้ที่ไม่เชื่อคือปลาที่ไม่ต้องการ และต้องโยนลงทะเลในวันสุดท้าย (ข้อ 47-52)

8. ลูกแห่งอาณาจักรจะปฏิเสธกษัตริย์เพราะว่าการเสด็จมาของพระเยซูไม่เหมือนที่เขาคาดคิดคือเป็นคนธรรมดาเกินไป (ข้อ 53-58)

มัทธิวบทที่ 13:1-4 คือเรื่องราวเกี่ยวกับราชอาณาจักร แต่ผู้เชื่อส่วนมากตีความหมายแปลว่า คนที่ได้ยินข่าวประเสริฐแต่รับไม่ได้ ไม่ได้รอด

คำอุปมาเกี่ยวกับผู้หว่านพืช (มก 4:1-20; ลก 8:4-15) 

13:1 ในวันนั้นพระเยซูก็เสด็จจากเรือนไปประทับที่ชายทะเลสาบ

13:2 มีคนพากันมาหาพระองค์มากนัก พระองค์จึงเสด็จลงไปประทับในเรือ และบรรดาคนเหล่านั้นก็ยืนอยู่บนฝั่ง

** "ออกจากเรือน" คือทิ้งชนชาติอิสราเอล เพราะว่าพระวิหารที่เป็นเรือนของพระเจ้าอยู่ท่ามกลางชนชาตินี้

** "ไปประทับที่ชายทะเล" คือยกราชอาณาจักรให้คนต่างชาติ (ที่เป็นทะเล สำหรับพระเจ้า แผ่นดินคือชาติอิสราเอล)

- เมื่อก่อน ชาติอิสราเอล คือเรือนของพระเจ้า

- พระเจ้ามองต่างชาติเหมือนทะเล

- เพราะว่าแผ่นดิน คือที่ที่พระเจ้าเลือกทำงานเท่านั้น

- พระเจ้าไม่เคยสร้างมนุษย์ทะเล

- แต่เมื่อ มีชนชาติเดียวที่ติดตามพระเจ้า พระเจ้าจึงเรียกพวกเขาว่า เรือนของพระเจ้า

- ส่วนมากพระเจ้าเรียกวิหารว่าเรือน ทั้งเรียกชาติอิสราเอล ว่าเรือนเพราะวิหารอยู่ท่ามกลางเขา

13:3 แล้วพระองค์ก็ตรัสกับเขาหลายประการเป็นคำอุปมาว่า "ดูเถิด มีผู้หว่านคนหนึ่งออกไปหว่านพืช

** ตรัสกับเขาหลายประการเป็นคำอุปมา

- เพื่อกีดกันป้องกัน ฟาริสีและยิวที่หยิ่งและมาจับผิด เมื่อพระเยซูพูดเล่าอะไร ถ้าไม่มาขอการเปิดเผยทีหลังด้วยถ่อมใจเปิดใจก็จะไม่รู้เรื่อง

** ผู้หว่านคนหนึ่งออกไปหว่านพืช

- ผู้หว่านพืช คือกษัตริย์ที่ออกไปหว่านชีวิตนิรันดร์ ที่เป็นเมล็ดแห่งราชอาณาจักรกษัตริย์มีชีวิตนิรันดร์ ลูกแห่งราชอาณาจักรทุกคนต้องมีชีวิตนี้ จึงจะได้เข้าในราชอาณาจักร

- เริ่มหว่านพืชตั้งแต่เมื่อไหร่ วันที่พระองค์ออกจากบ้านและชนะการทดลอง ตั้งแต่นั้นมา พระเยซูเดินทางไปหว่านในฐานะของกษัตริย์ และกษัตริย์ต้องไปหาคนมาเข้าราชอาณาจักรเอง

ตกตามหนทาง

13:4 และเมื่อเขาหว่าน เมล็ดพืชก็ตกตามหนทางบ้าง แล้วนกก็มากินเสีย

** "และเมื่อเขาหว่าน" วันที่พระองค์ออกจากบ้าน และชนะการทดลอง 

** "เมล็ดพืชก็ตกตามหนทางบ้าง" คือประกาศเรื่องราชอาณาจักรกับ ยิว ฟาริสี และใครก็ตามที่ฟังแล้วรับไม่ได้ เพราะเขาแสวงหาเรื่องสวรรค์นรกอยู่  เขาไม่รู้เรื่อง ไม่สนใจราชอาณาจักร

** "ดินตามทาง" คือจิตใจที่ถูกสอนถูกเหยียบย่ำให้แน่นแก่นจนรับเรื่องอาณาจักรไม่ได้แล้ว

** "คนเดินไปมาแต่ละครั้งบนดินนั้น" คือคนที่สอนแต่ละคนเรื่องสวรรค์นรก

** ทุกวันนี้คริสเตียนที่เป็นดินตามทางมีเยอะมาก 90-95 % เพราะเขาปักใจ ถูกเสี้ยมสอนมาอย่างดี เรื่องสวรรค์นรก ถ้าเราพูดเรื่องราชอาณาจักร ก็หาว่าเป็นพวกเทียมเท็จ (เราพูดในแง่การศึกษา)

** มธ 13:1-4 คือเรื่องราวเกี่ยวกับราชอาณาจักร แต่ผู้เชื่อส่วนมากตีความหมายแปลว่า คนที่ได้ยินข่าวประเสริฐ แต่รับไม่ได้ และไม่ได้รอด อันนี้ไม่ถูก 

** "แล้วนกก็มากินเสีย" "นก" ในที่นี้ คือมารซาตาน

** เมื่อยิว ฟาริสี และ คริสเตียนศาสนารับไม่ได้ฟังไม่รู้เรื่อง มารก็จะหาวิธี หรือใช้คนมาพูดบอกสอนเขาว่าระวังนะเขาสอนผิด สุดท้ายเขาก็ทิ้งไป

ตกในที่ซึ่งมีพื้นหิน

13:5 บ้างก็ตกในที่ซึ่งมีพื้นหิน มีเนื้อดินแต่น้อย จึงงอกขึ้นโดยเร็วเพราะดินไม่ลึก

** ที่ที่มีหิน มีเนื้อดินน้อย

- "หิน" คือจิตใจที่รักบาปมาก

- "ดินน้อย" คือจิตใจที่แสวงหา ร้อนรน หิวกระหายมีไม่มากเท่าไหร่

- เมื่อเขารับเรื่องราชอาณาจักรและเรียนรู้ แต่ด้วยใจที่รักบาปนั้นชักนำเขาให้เลิกเรียน และเลิกแสวงหาอาณาจักรต่อไป เขาจึงหมดโอกาส

13:6 แต่เมื่อแดดจัดแดดก็แผดเผา เพราะรากไม่มีจึงเหี่ยวไป

** "แดดจัดแดดก็แผดเผา" หมายถึง พระเจ้าสร้างเรา เพื่อให้เข้าสู่ปัญหามากมายตลอดชีวิต

** ต้นไม้พืชผักต้องการแสงแดดเพื่อการเติบโต และเกิดผลฉันใด ลูกแห่งราชอาณาจักรย่อมต้องการแสงแดด (ปัญหา) ฉันนั้นเพื่อการเติบโต และเกิดผลมากมาย

** "ราก" คือความเชื่อที่ถูกแล้ว คือได้พบราชอาณาจักรสวรรค์นี้แล้ว

- อีกอย่าง พระเจ้าไม่ได้สร้างเราเป็นเรือที่จอดทิ้งไว้ที่ริมฝั่งเพื่ออวดความสวยงาม แต่สร้างเราเพื่อให้ออกทะเลไปเผชิญกับคลื่นและพายุ

- พี่น้องผู้เชื่อส่วนมากเข้าใจผิด คิดว่าเชื่อพระเจ้าแล้วชีวิตจะสบาย มีพระพรมากมายรออยู่ เพียงแต่เราเชื่อฟัง สุดท้ายผิดหวังกันหมด

ตกกลางต้นหนาม

13:7 บ้างก็ตกกลางต้นหนาม ต้นหนามก็งอกขึ้นปกคลุมเสีย

** นี่คือเรื่องราวของการเข้าสู่ชีวิตชัยชนะ ไม่เกี่ยวกับความรอดในวันสุดท้าย

** "ต้นหนาม" ในที่นี้ คือเงินทองทรัพย์สมบัติความสบายสิ่งล่อตาล่อใจของโลกนี้

** เมื่อคนนี้ได้ฟัง และรับเอาข่าวดีเรื่องราชอาณาจักร แต่ด้วยความรักที่มีให้โลกอย่างมากมายยังทิ้งความรักโลกไม่ได้ รักโลกไปจนตาย เขาต้องพลาดโอกาส

ตกที่ดินดี

13:8 บ้างก็ตกที่ดินดี แล้วเกิดผล ร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้าง

** ดินดีในที่นี้คือ.. 

1. คนที่ได้ยินเรื่องราชอาณาจักรพันปี 

2. รับเอาด้วยความยินดี

3. เรียนรู้แสวงหาอย่างหิวกระหาย

4. สุดท้ายเข้าใจ รักฝึกฝนชีวิตให้พร้อมสำหรับราชอาณาจักรนี้

** เกิดผล ร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้างคือ..

1. นำคนมาเชื่อเรื่องราชอาณาจักรเหมือนกัน บางคนช่วยพี่น้องได้ 30 60 และ 100 เท่า

2. การเกิดผลยังกล่าวโดยนัยได้อีกว่า เป็นเรื่องการเติบโตเกิดผลในชีวิตเขา ซึ่งเป็นเรื่องของการได้รับรางวัลมากน้อยเท่าไหร่ที่เป็นผลที่ได้รับจากการใช้ชีวิต และรับใช้ในข่าวประเสริฐเรื่องราชอาณาจักรดังกล่าว

13:9 ใครมีหูจงฟังเถิด" 

** ไม่ใช่ทุกคนที่มีหู (ฝ่ายวิญญาณ)

- ทุกวันนี้ 90-95 % ใช้หู ตา อาดัมเพื่อวิเคราะห์พระคำของพระเจ้า สุดท้ายไม่ได้เข้า (มธ 7:21-27 / 1 คร 3:21-15)

13:10 ฝ่ายพวกสาวกจึงมาทูลพระองค์ว่า "เหตุไฉนพระองค์ตรัสกับเขาเป็นคำอุปมา" 

** พระองค์ตรัสกับเขาเป็นคำอุปมาเพราะว่ามีนักสืบคือพวกของฟาริสีที่มายืนปะปนกับประชาชน และฟังเพื่อจับผิดอยู่

13:11 พระองค์ตรัสตอบเขาว่า "เพราะว่าข้อความลึกลับของอาณาจักรแห่งสวรรค์ทรงโปรดให้ท่านทั้งหลายรู้ได้ แต่คนเหล่านั้นไม่โปรดให้รู้

** เรื่อง รอดในวันสุดท้ายไม่ใช่เรื่องที่ลึกลับเท่าไหร่ แต่เรื่องเติบโตเข้าในอาณาจักร เป็นเรื่องที่ต้องเสาะแสวงหาอย่างร้อนรน

1. การแสวงหาราชอาณาจักรของพระเจ้า คือหาข้อมูลทุกเรื่องราวอย่างถี่ถ้วนเกี่ยวกับราชอาณาจักรพันปีนี้ เลิกห่วงเรื่องรอดในวันสุดท้าย เพราะว่าเรารอดแน่นอนแล้ว แต่ห่วงเรื่องนี้มากกว่าเพราะว่าพระเยซูสั่งให้เราแสวงหา

2. แสวงหาความชอบธรรมคือ ได้พบว่า โอ..พระเยซูนี่เองที่เป็นคนทำดีในเราแทนเราและเพื่อเรา เพราะว่าเราทำไม่ได้พระเจ้าไม่รับผลของอาดัมที่เราทำ

** ผลของอาดัมไม่ว่าจะดีมากมายแค่ไหนในสายตามนุษย์ แต่สำหรับพระเจ้าคือความดีที่ตายแล้ว

** ทรงโปรดให้ท่านทั้งหลายรู้ได้ แต่คนเหล่านั้นไม่โปรดให้รู้ หมายถึง

- พระเจ้าเลือกคนที่ถ่อมใจเท่านั้นให้มาโต และเกิดผลถวายเกียรติ พระเจ้าไม่เอาคนที่หยิ่งผยองพองตัวที่มีเต็มใน คริสตจักรทั่วไป

- เพราะว่าคนเหล่านั้นแย่งชิงพระเกียรติ และสง่าราศีของพระเจ้า แต่หน้าที่ของเราคือหว่าน  คนที่รับได้ไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่ที่เขากับพระเจ้า

13:12 ด้วยว่าผู้ใดมีอยู่แล้ว จะเพิ่มเติมให้คนนั้นมีเหลือเฟือ แต่ผู้ใดที่ไม่มีนั้น แม้ว่าซึ่งเขามีอยู่จะต้องเอาไปจากเขา

** "มีอยู่แล้ว" คือเชื่อยอมรับเรื่องอาณาจักร แต่ยังไม่ครบ

** "จะเพิ่มเติมให้คนนั้นมีเหลือเฟือ" คือพระเจ้าจะส่งคนมาบอกแบ่งแนะนำสอนให้เรารู้อย่างครบถ้วน

** "แต่ผู้ใดที่ไม่มีนั้น แม้ว่าซึ่งเขามีอยู่จะต้องเอาไปจากเขา" หมายถึง

- "ที่ไม่มี" คือ คริสเตียนทุกวันนี้ที่ไม่รู้เรื่องราวแห่งราชอาณาจักร และรับไม่ได้

- "ซึ่งเขามีอยู่จะต้องเอาไปจากเขา" คือรางวัล พระพร ที่เขาทำ รับใช้มานานแรมปี ต้องยกให้ผู้อื่น

** เรื่องนี้ บ่งชี้ถึงยิวและฟาริสีก่อน เพราะเขามีพระเจ้าแล้ว มีราชอาณาจักรแล้ว มีมรดกของพระเจ้าแล้ว แต่สุดท้ายเขาถูกแย่งชิงเอาไปจากเขาจนหมด

13:13 เหตุฉะนั้น เราจึงกล่าวแก่เขาเป็นคำอุปมา เพราะว่าถึงเขาเห็นก็เหมือนไม่เห็น ถึงได้ยินก็เหมือนไม่ได้ยิน และไม่เข้าใจ 

** "เพราะว่าถึงเขาเห็น / ก็เหมือนไม่เห็น / ได้ยิน / ก็เหมือนไม่ได้ยิน" ไม่ว่ามนุษย์จะฉลาดมีปัญญามากมายแค่ไหนก็ตาม เราไม่อาจใช้ปัญญานี้เพื่อให้เข้าใจพระวจนะคำ และน้ำพระทัยของพระเจ้าได้ 

** เมื่อเราหลับตา (เลิกใช้ปัญญาอาดัม) พระเจ้าจะเริ่มทำงาน และเปิดตาฝ่ายวิญญาณของเรา ด้วยการทาตาด้วยยาทาตา เพื่อให้เราได้เห็นความหมายที่แท้จริงของพระคำ และน้ำพระทัยของพระเจ้าได้อย่างชัดเจน (วว 3:18..และเอายาทาตาของเจ้าเพื่อเจ้าจะแลเห็นได้) 

13:14 ความเป็นอยู่ของเขาก็สำเร็จตามคำพยากรณ์ของอิสยาห์ที่ว่า `พวกเจ้าจะได้ยินก็จริง แต่จะไม่เข้าใจ จะดูก็จริง แต่จะไม่สังเกต

13:15 เพราะว่าชนชาตินี้กลายเป็นคนมีใจเฉื่อยชา หูก็ตึง และตาเขาเขาก็ปิด เกรงว่าในเวลาใดเขาจะเห็นด้วยตาของเขา และได้ยินด้วยหูของเขา และเข้าใจด้วยจิตใจของเขา และจะหันกลับมา และเราจะได้รักษาเขาให้หาย'

13:16 แต่ตาของท่านทั้งหลายก็เป็นสุขเพราะได้เห็น และหูของท่านก็เป็นสุขเพราะได้ยิน

13:17 เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ศาสดาพยากรณ์และผู้ชอบธรรมเป็นอันมากได้ปรารถนาจะเห็นซึ่งท่านทั้งหลายเห็นอยู่นี้ แต่เขามิเคยได้เห็น และอยากจะได้ยินซึ่งท่านทั้งหลายได้ยิน แต่เขาก็มิเคยได้ยิน 

** "ศาสดาพยากรณ์" คือผู้นำ หัวหน้า ศิษยาภิบาล ศาสนาจารย์ ครูที่มีตำแหน่งหน้าที่เทศนาและสอนใน คริสตจักร ที่คิดว่าเขารู้หมดแล้ว จึงไม่อาจเห็นได้ 

** "ผู้ชอบธรรม" คือบรรดาผู้ที่เชื่อว่าเขาเข้มแข็งรักพระเจ้า พยายามทำดีเชื่อฟังพระเจ้าอย่างเคร่งครัดในแต่ละวัน เขาคิดผิดไปว่าเขาจะได้รับรางวัลมากมายเพราะการทำดีด้วยอาดัมของเขาซึ่งทำได้แค่ต่อหน้าพี่น้องหรือผู้เชื่อ แต่แท้ที่จริงเขายังมีความโกรธ หยิ่งพองตัว รักโลกนี้ตามธรรมชาติของอาดัมที่อยู่ในตัวเขา เขาจึงไม่มีโอกาสพบราชอาณาจักรนี้ได้

13:18 เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงฟังคำอุปมาว่าด้วยผู้หว่านพืชนั้น

13:19 เมื่อผู้ใดได้ยินพระวจนะแห่งอาณาจักรแต่ไม่เข้าใจ มารร้ายก็มาฉวยเอาพืชซึ่งหว่านในใจเขานั้นไปเสีย นั่นแหละได้แก่ผู้ซึ่งรับเมล็ดริมหนทาง

** "ดิน" หมายถึง จิตใจ

** "นก" หมายถึง มารร้าย

** "เมล็ดพืช" หมายถึง ข่าวประเสริฐเรื่องราชอาณาจักรที่เป็นทั้งชีวิตพระเจ้าที่หว่านเข้ามาในใจเรา

** "แย่งเอาไป" หมายถึง ฉกชิงด้วยการใช้ผู้นำผู้สอนพี่น้องผู้เชื่อที่ไม่เข้าใจมาบอกเราเตือนเราด้วยความหวังดีว่า สิ่งที่เขาได้รับฟังเรื่องราชอาณาจักรนี้ไม่ถูก หรือเป็นคำสอนที่ผิดนี่เอง

13:20 และผู้ที่รับเมล็ดซึ่งตกในที่ดินซึ่งมีพื้นหินนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะ แล้วก็รับทันทีด้วยความปรีดี 

13:21 แต่ไม่มีรากในตัวเองจึงทนอยู่ชั่วคราว และเมื่อเกิดการยากลำบากหรือการข่มเหงต่างๆเพราะพระวจนะนั้น ต่อมาเขาก็เลิกเสีย 

13:22 ผู้ที่รับเมล็ดซึ่งตกกลางหนามนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ฟังพระวจนะ แล้วความกังวลตามธรรมดาโลก และการล่อลวงแห่งทรัพย์สมบัติก็รัดพระวจนะนั้นเสีย และเขาจึงไม่เกิดผล 

13:23 ส่วนผู้ที่รับเมล็ดซึ่งตกในดินดีนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะและเข้าใจ คนนั้นก็เกิดผลร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้าง"

คำอุปมาเกี่ยวกับข้าวสาลีและข้าวละมาน / ผู้เชื่อที่บังเกิดใหม่และผู้เชื่อที่ไม่ได้บังเกิดใหม่ 

(เชื่อตามพ่อแม่พี่น้องครอบครัว ประเทศที่เป็นศาสนาประจำชาติ หรือเพราะถูกพ่อแม่บังคับให้เชื่อ แต่เขาเองไม่เต็มใจที่จะเชื่อ) (มธ 13:24-30)

 คำอุปมาเกี่ยวกับข้าวสาลีและข้าวละมาน 

13:24 พระองค์ตรัสคำอุปมาอีกข้อหนึ่งให้เขาทั้งหลายฟังว่า "อาณาจักรแห่งสวรรค์เปรียบเหมือนชายคนหนึ่งได้หว่านพืชดีในนาของตน

** "อาณาจักรแห่งสวรรค์" คือ "คริสตจักร"

** "เปรียบเหมือนชายคนหนึ่ง" คือ "พระเยซู"

** "ได้หว่านพืชดี" คือ "ผู้เชื่อที่บังเกิดใหม่อย่างแท้จริง"

** "ในนาของตน" คือ "ในโลกนี้"

13:25 แต่เมื่อคนทั้งหลายนอนหลับอยู่ ศัตรูของคนนั้นมาหว่านข้าวละมานปนกับข้าวสาลีนั้นไว้ แล้วก็หลบไป

** มารทำให้คริสตจักรกลายเป็นศาสนาหนึ่งในโลก คือศาสนาคริสต์ เพื่อทำลายชื่อเสียง และพระเกียรติของพระเจ้า ด้วยการนำคนมากมายเข้ามานับถือศาสนาคริสต์นี้ 

แต่ไม่มีชีวิตใหม่อย่างแท้จริง เราพบว่าคาทอลิกและอีกหลายๆ กลุ่มที่เรียกตัวเองว่าเป็นคริสเตียนทั้งๆ ที่เขาไม่ได้บังเกิดใหม่อย่างแท้จริง

13:26 ครั้นต้นข้าวนั้นงอกขึ้นออกรวงแล้ว ข้าวละมานก็ปรากฏขึ้นด้วย

13:27 พวกผู้รับใช้แห่งเจ้าบ้านจึงมาแจ้งแก่นายว่า `นายเจ้าข้า ท่านได้หว่านพืชดีในนาของท่านมิใช่หรือ แต่มีข้าวละมานมาจากไหน'

13:28 นายก็ตอบพวกเขาว่า `นี้เป็นการกระทำของศัตรู' พวกผู้รับใช้จึงถามนายว่า`ท่านปรารถนาจะให้พวกเราไปถอนและเก็บข้าวละมานหรือ'

13:29 แต่นายตอบว่า `อย่าเลย เกลือกว่าเมื่อกำลังถอนข้าวละมานจะถอนข้าวสาลีด้วย

13:30 ให้ทั้งสองจำเริญไปด้วยกันจนถึงฤดูเกี่ยว และในเวลาเกี่ยวนั้นเราจะสั่งผู้เกี่ยวว่า "จงเก็บข้าวละมานก่อนมัดเป็นฟ่อนเผาไฟเสีย แต่ข้าวสาลีนั้นจงเก็บไว้ในยุ้งฉางของเรา"'"

** "ข้าวสาลี" คือข้าวที่ชาวยิวใช้เพื่อเป็นอาหารหลัก แต่ "ข้าวละมาน" คือต้นหญ้าที่มีลักษณะคล้ายๆ ต้นข้าวสาลีมาก แต่เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยวต้นข้าวสาลีจะเหลืองอร่ามทั่วท้องทุ่งนา แต่ต้นข้าวละมานกลับกลายเป็นสีดำ จึงง่ายแก่การแยกออกเพื่อเก็บเกี่ยวไว้ในยุ้งฉาง และเอาข้าวละมานไปเผาไฟทิ้ง

** เป็นเรื่องราวของผู้เชื่อทั้งสองแบบที่พระเจ้าปล่อยให้อยู่ร่วมกันจนถึงวันพิพากษาและจะแยกทั้งสองออก ผู้เชื่อแท้จะได้รอด แต่ผู้เชื่อปลอมจะไม่รอด

บทความที่เกี่ยวข้อง : การบังเกิดใหม่

คำอุปมาเกี่ยวกับเมล็ดมัสตาร์ด (มธ 13:31-32/ มก 4:30, 32) 

13:31 พระองค์ยังตรัสคำอุปมาอีกข้อหนึ่งให้เขาฟังว่า "อาณาจักรแห่งสวรรค์เปรียบเหมือนเมล็ด​มัสตาร์ด​เมล็ด​หนึ่ง  ซึ่งชายคนหนึ่งเอาไปเพาะลงในไร่ของตน 

13:32 เมล็ดนั้นเล็กกว่าเมล็ดทั้งปวง แต่เมื่องอกขึ้นแล้วก็ใหญ่กว่าผักอื่น และจำเริญเป็นต้นไม้จนนกในอากาศมาทำรังอาศัยอยู่ตามกิ่งก้านของต้นนั้นได้"

** เรื่องเมล็ดมัสตาร์ด 

- "ราชอาณาจักรสวรรค์" ในยุคนี้ คือ "คริสตจักรของพระเยซู" ในโลกนี้

- "เมล็ดมัสตาร์ด" คือชีวิตพระเจ้าที่ผ่านทางพระวจนะคำ เพื่อเป็นอาหารเลี้ยงผู้เชื่อให้เติบโต

- "ซึ่งชายคนหนึ่งเอาไปเพาะลงในไร่ของตน" ก็คือพระเยซูเริ่มก่อตั้งคริสตจักรของพระองค์ในโลกนี้ 

- "เมื่องอกขึ้นแล้วก็ใหญ่กว่าผักอื่น และจำเริญเป็นต้นไม้จนนกในอากาศมาทำรังอาศัยอยู่ตามกิ่งก้านของต้นนั้นได้"

- "กลายเป็นต้นไม้" คือการเปลี่ยนสภาพที่ผิดปกติของอาหาร เพราะเกิดมีการแบ่งแยกเป็นกิ่งก้านสาขาคณะนิกายของฉันถูกของคุณผิด เราอยู่ร่วมกันไม่ได้ ข้าขอแยกออก และไปเป็นใหญ่ที่อื่นดีกว่า

- ปกติพระเยซูต้องการสร้างคริสตจักรเพื่อเลี้ยงดู ดูแลผู้เชื่อให้ได้รับอาหารจากสวรรค์ นั่นก็คือพระคริสต์ในสภาพของพระคำพระเจ้า แต่มัสตาร์ดกลับกลายเป็นต้นไม้ "กลายพันธุ์" ก็คือการแตกแยกเป็นกิ่งก้านสาขาคณะนิกายที่อยู่ร่วมกันเป็นหนึ่งเดียวไม่ได้ เมื่อเกิดมีการแตกแยกอยู่ที่ไหน ซาตาน (นกที่มาจากข้อที่สี่) ก็มาสร้างบัลลังก์ในที่นั้นๆ ได้ 

"อาณาจักรสวรรค์เปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ด" เป็นเรื่องของคริสตจักร ที่ควรจะเป็นผักหญ้า เพื่อนเลี้ยงดู ผู้เชื่อ แต่มันกลับกลายเป็นต้นไม้ ให้นกมาทำรัง คือมารซาตานเข้ามาครอบครอง ทำรังอาศัยอยู่และปิดหูบังตาหลอกผู้เชื่อทั้งหลาย ให้หลงทางเชื่อผิด นกเหล่านี้คือนกที่มาจากข้อที่ 4

วิวรณ์บทที่ 2 ข้อที่ 9 และบทที่ 3 ข้อที่ 9 พระเยซูตรัสว่า ธรรมศาลาของยิว คริสตจักร ของคริสเตียนเป็นที่อยู่ของซาตาน 

เราอาจจะคิดว่าโบสถ์คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ซาตานเข้าไม่ได้นั่นคือความเชื่อที่ผิด เราจะเห็นว่าทุกวันนี้ผู้เชื่อมากมายถูกหลอกให้เชื่อผิด ดำเนินชีวิตและรับใช้ที่ผิดแบบหลงยุคหลงทาง หลงประเด็น ชีวิตจึงตกต่ำไม่มาถึงสันติสุขทุกวันทุกเวลา และไม่มาถึงการก่อขึ้นของชีวิตพระคริสต์ในพวกเขา ชีวิตจึงยังอยู่ใน การทำบาป และทำดี และทำบาปและทำดี เลิกทำบาปไม่ได้ ไม่เคยเปลี่ยนไปจนตลอดชีวิต ชีวิตยังต้องขึ้นลง ขึ้นลง สุขทุกข์ ดีบาปไปจนตาย 

- ขอพระเจ้าเมตตานำเราเข้าสู่คริสตจักรเที่ยงแท้ที่ได้รับการเลี้ยงดูจากพระเยซูได้อย่างแท้จริง และหลุดพ้นจากการครอบครองของมารซาตานโดยไม่รู้ตัว 

คำอุปมาเกี่ยวกับเชื้อ (มธ 13:33-34; ลก 13:20-21)

13:33 พระองค์ยังตรัสคำอุปมาให้เขาฟังอีกข้อหนึ่งว่า "อาณาจักรแห่งสวรรค์เปรียบเหมือนเชื้อ ซึ่งผู้หญิงคนหนึ่งเอามาเจือลงในแป้งสามถัง จนแป้งนั้นฟูขึ้นทั้งหมด"

13:34 ข้อความเหล่านี้ทั้งสิ้น พระเยซูตรัสกับหมู่ชนเป็นคำอุปมา และนอกจากคำอุปมา พระองค์มิได้ตรัสกับเขาเลย

** "ราชอาณาจักรสวรรค์" คือ "คริสตจักร"

** "ผู้หญิง" หมายถึงผู้รับใช้ ผู้นำ ผู้สอน และเทศนา เพื่อช่วยให้ คริสตจักรเติบโตสู่ชีวิตพระเจ้า

** "เชื้อ" (ยีส) คือคำสอนที่แปลผิดที่มีมากมายจนเต็ม คริสตจักร เมื่อรับเชื้อเข้าไป ชีวิตใหม่ก็ไม่มี ผลแห่งพระวิญญาณก็ไม่มา สุดท้ายก็ต้องยอมแสดงละคร เพื่อหลอกกันเองว่าเรารักพระเจ้าและเชื่อฟังเข้มแข็ง แต่อีกด้านหนึ่งของชีวิตกลับเป็นอย่างนั้นไม่

13:35 ทั้งนี้เพื่อจะให้สำเร็จตามพระวจนะที่ตรัสโดยศาสดาพยากรณ์ว่า `เราจะอ้าปากกล่าวคำอุปมา เราจะกล่าวข้อความซึ่งปิดซ่อนไว้ตั้งแต่เดิมสร้างโลก'

บทความเพิ่มเติม : 

• อาหารของพระเยซูมีสองแบบ 

• เชื้อยีสต์ต่างๆ 

• คำอุปมาเรื่องเชื้อยีสต์

ทรงอธิบายคำอุปมาเกี่ยวกับข้าวสาลีและข้าวละมาน (มธ 13:36-42)

13:36 แล้วพระเยซูจึงทรงให้คนเหล่านั้นจากไปและเสด็จเข้าไปในเรือน พวกสาวกของพระองค์ก็มาเฝ้าพระองค์ทูลว่า "ขอพระองค์ทรงโปรดอธิบายให้พวกข้าพระองค์เข้าใจ คำอุปมาที่ว่าด้วยข้าวละมานในนานั้น" 

13:37 พระองค์ตรัสตอบเขาว่า "ผู้หว่านเมล็ดพืชดีนั้นได้แก่บุตรมนุษย์ 

13:38 นานั้นได้แก่โลก ส่วนเมล็ดพืชดีได้แก่พลเมืองแห่งอาณาจักร แต่ข้าวละมานได้แก่พลเมืองของมารร้าย 

13:39 ศัตรูผู้หว่านข้าวละมานได้แก่พญามาร ฤดูเกี่ยวได้แก่การสิ้นสุดของโลกนี้ และผู้เกี่ยวนั้นได้แก่พวกทูตสวรรค์ 

13:40 เหตุฉะนั้น เขาเก็บข้าวละมานเผาไฟเสียอย่างไร ในการสิ้นสุดของโลกนี้ก็จะเป็นอย่างนั้น 

13:41 บุตรมนุษย์จะใช้พวกทูตสวรรค์ของท่านออกไปเก็บกวาดทุกสิ่งที่ทำให้หลงผิด และบรรดาผู้ที่ทำความชั่วช้าไปจากอาณาจักรของท่าน 

13:42 และจะทิ้งลงในเตาไฟอันลุกโพลง ที่นั่นจะมีการร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน 

13:43 คราวนั้นผู้ชอบธรรมจะส่องแสงอยู่ในอาณาจักรพระบิดาของเขาดุจดวงอาทิตย์ ใครมีหูจงฟังเถิด

** เตาไฟอันลุกโพลง ในข้อ 42 คือบึงไฟสำหรับข้าวละมาน (คริสเตียนที่ไม่ได้บังเกิดใหม่อย่างแท้จริง เขาเชื่อตามพ่อแม่เพื่อนฝูงครอบครัวประเทศชาติบ้านเมือง นับถือศาสนาคริสต์เป็นศาสนาของเขา) 

** คริสเตียนปลอมที่อยู่ในยุคนี้ และเมื่อตายจะถูกนำไปเก็บไว้ที่แดนมรณาเพื่อรอการพิพากษาในวันสุดท้ายและส่งไปยังบึงไฟ (มธ 13:24-30, 36-43 คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุคพระคุณ)

** ข้าวสาลี แตกต่างจากข้าวละมาน คือข้าวละมานมีเปลือกแต่ไม่มีแป้งข้าวอยู่ข้างใน ตอนที่ยังไม่สุกงอมลำต้น และใบของทั้งสองจะมีสีเขียวดูไม่ออกว่าต้นไหนคือสาลี และต้นไหนคือละมาน 

แต่พอถึงเวลาเก็บเกี่ยวต้นข้าวสาลีจะกลายเป็นสีเหลือง เหลืองอร่ามทั่วทั้งทุ่งนา แต่ข้าวละมานลำต้นและใบจะกลายเป็นสีดำ ข้าวสาลีคือคริสเตียนที่บังเกิดใหม่ (มีแป้งข้าว)

บทความที่เกี่ยวข้อง : ข้าวสาลีและข้าวละมาน คืออะไรกันแน่

คำอุปมาเกี่ยวกับขุมทรัพย์ที่ซ่อนไว้ (มธ 13:44)

13:44 อีกประการหนึ่ง อาณาจักรแห่งสวรรค์เปรียบเหมือนขุมทรัพย์ซ่อนไว้ในทุ่งนา เมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งมาพบแล้วก็กลับซ่อนเสียอีก และเพราะความปรีดีจึงไปขายสรรพสิ่งซึ่งเขามีอยู่ แล้วไปซื้อทุ่งนานั้น 

** "ขุมทรัพย์ซ่อนไว้ในทุ่งนา" คือผู้เชื่อ หรือสาวกทั้งหลายที่พระเยซูมาพบตอนที่พระองค์ประกาศในโลกนี้ (ทุ่งนา) 

** "ผู้ชายคนหนึ่ง" คือ "พระเยซู" 

** "ซ่อนไว้" คือให้เขาทั้งหลายวิ่งหนี ตอนที่ทรงถูกจับ 

** "ไปขาย" คือไปตาย หรือขายชีวิตที่เป็นมนุษย์นี้บนไม้กางเขน 

** "ไปซื้อทุ่งนานั้น" คือซื้อโลกนี้ เพื่อให้ได้ผู้เชื่อมาเป็นของพระองค์ (1 คร 6:19-20)

คำอุปมาเกี่ยวกับไข่มุกราคาแพง (มธ 13:45-46)

13:45 อีกประการหนึ่ง อาณาจักรแห่งสวรรค์เปรียบเหมือนพ่อค้าที่ไปหาไข่มุกอย่างดี 

13:46 ซึ่งเมื่อได้พบไข่มุกเม็ดหนึ่งมีค่ามาก ก็ไปขายสิ่งสารพัดซึ่งเขามีอยู่ ไปซื้อไข่มุกนั้น 

** "พ่อค้าที่ไปหาไข่มุกอย่างดี" คือพระเจ้าทั้งสามพระภาค ที่ปรึกษากันว่าจะลงทุนสร้างมนุษย์เพื่อใช้ร่างกายเขาดีไหม คุ้มค่าไหม 

** "ได้พบไข่มุกเม็ดหนึ่งมีค่ามาก" คือพบคริสเตียนที่เป็นพระกายของพระคริสต์ที่จะสำแดงพระเจ้าต่อโลกและจักรวาลได้เห็นพระเจ้าผ่านเขา

** "ขายทุกสิ่งที่เขามี" คือพระเจ้าทรงยอมถูกตรึงบนไม้กางเขนร่วมกันในร่างกายของพระเยซู และกลับมาซื้อเราผู้เชื่อที่พระเจ้ามองเห็นคุณค่ามากมายนี้ 

** "ไข่มุก" หมายถึงผู้เชื่อผู้ชนะท่ามกลางผู้เชื่อมากมาย ที่ได้รับสภาพการเปลี่ยนแปลงสู่ชีวิตใหม่แล้ว

คำอุปมาเกี่ยวกับอวนจับปลา

(มัทธิว 13:47-50 คือเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในช่วงเจ็ดปีแห่งความทุกข์ทรมาน)

13:47 อีกประการหนึ่ง อาณาจักรแห่งสวรรค์ เปรียบเหมือนอวนที่ลากอยู่ในทะเล ติดปลารวมทุกชนิด

** "อวน" หมายถึงข่าวประเสริฐเรื่องนิรันดร์กาลที่จะประกาศในช่วงเจ็ดปีแห่งความทุกข์ทรมาน

** "ลากอยู่ในทะเลติดปลาทุกชนิด" คือประกาศกับต่างชาติทั่วโลก

13:48 ซึ่งเมื่อเต็มแล้วเขาก็ลากขึ้นฝั่งนั่งเลือกเอาแต่ที่ดีใส่ในภาชนะ แต่ที่ไม่ดีนั้นก็ทิ้งเสีย

13:49 ในการสิ้นสุดของยุคก็จะเป็นอย่างนั้นแหละ พวกทูตสวรรค์จะออกมาแยกคนชั่วออกจากคนชอบธรรม

** เมื่อ 7 ปีผ่านพ้นไป ทูตสวรรค์จะเลือกผู้เชื่อ และผู้ไม่เชื่อเพื่อเตรียมความรอด และบึงไฟให้ทั้งสองฝ่าย

13:50 แล้วจะทิ้งลงในเตาไฟอันลุกโพลง ที่นั่นจะมีการร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน"

** เตาไฟอันลุกโพลง ในข้อ 50 คือ บึงไฟสำหรับคนที่อยู่ในช่วงเจ็ดปีแห่งความทุกข์ทรมาน ที่จะไม่รอด ปีที่เจ็ดทูตสวรรค์จะเลือกคนเหล่านี้ที่ไม่เชื่อและไม่อดทนจนถึงที่สุดและเลิกเชื่อทั่วโลก แยกจากผู้เชื่อที่เชื่อฟังและอดทนจนถึงที่สุด และเขาเหล่านี้จะถูกนำไปเก็บไว้ที่แดนมรณาเพื่อรอการพิพากษาในวันสุดท้ายและส่งไปยังบึงไฟ

13:51 พระเยซูตรัสกับเขาว่า "ข้อความเหล่านี้ท่านทั้งหลายเข้าใจแล้วหรือ" เขาทูลตอบพระองค์ว่า "เข้าใจ พระเจ้าข้า"

13:52 ฝ่ายพระองค์ตรัสกับเขาว่า "เพราะฉะนั้นพวกธรรมาจารย์ทุกคนที่ได้รับการสั่งสอนถึงอาณาจักรแห่งสวรรค์แล้ว ก็เป็นเหมือนเจ้าของบ้านที่เอาทั้งของใหม่ และของเก่าออกจากคลังของตน"

** เมื่อธรรมาจารย์ที่เปิดใจรับฟัง จะเอาความรู้ที่ตนได้รับรู้เรียนรู้มา เพื่อเปรียบเทียบกับความรู้ใหม่เรื่องราชอาณาจักรในยุคหน้า ถ้ากลับใจก็ได้เข้าในราชอาณาจักรนี้ แต่ถ้าไม่กลับใจ ก็พลาดโอกาสที่จะได้เข้าไป

บทความที่เกี่ยวข้อง: ช่วง 7 ปี แห่งความทุกทรมาน 

พระเยซูทรงถูกปฏิเสธที่เมืองนาซาเร็ธ (มธ 13:53-58)

13:53 ต่อมาเมื่อพระเยซูได้ตรัสคำอุปมาเหล่านี้เสร็จแล้ว พระองค์ก็เสด็จไปจากที่นั่น 

13:54 เมื่อพระองค์เสด็จมาถึงตำบลบ้านของพระองค์แล้ว พระองค์ก็สั่งสอนในธรรมศาลาของเขา จนคนทั้งหลายประหลาดใจแล้วพูดกันว่า "คนนี้มีสติปัญญาและการอิทธิฤทธิ์อย่างนี้มาจากไหน 

13:55 คนนี้เป็นลูกช่างไม้มิใช่หรือ มารดาของเขาชื่อมารีย์มิใช่หรือ และน้องชายของเขาชื่อยากอบ โยเสส ซีโมน และยูดาสมิใช่หรือ 

13:56 และน้องสาวก็อยู่กับเรามิใช่หรือ เขาได้สิ่งทั้งปวงเหล่านี้มาจากไหน" 

13:57 เขาทั้งหลายจึงหมางใจในพระองค์ ฝ่ายพระเยซูตรัสกับเขาว่า "ศาสดาพยากรณ์จะไม่ขาดความนับถือ เว้นแต่ในบ้านเมืองของตน และในครัวเรือนของตน" 

13:58 พระองค์จึงมิได้ทรงกระทำการอิทธิฤทธิ์มากที่นั่น เพราะเขาไม่มีความเชื่อ

** พระเยซูทรงถูกปฏิเสธที่เมืองนาซาเร็ธ (ข้อ 53-58) 

- ชาวยิวไม่ยอมรับพระเยซูเพราะเหตุการเสด็จมาที่ต่ำต้อย ไม่ใช่นักการเมืองหรือมีท่าทีที่จะเป็นผู้นำคนใหม่ของชาติยิวเพื่อปลดปล่อยประเทศอิสราเอลจากการเป็นเมืองขึ้นของอาณาจักรโรมันได้

สรุป มัทธิว บทที่ 13

- มธ 13:1-23 กษัตริย์ออกเดินทางตามหาประชากรแห่งราชอาณาจักร

มีใจสี่แบบที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราชอาณาจักร คือ

1. แน่นแก่นรับราชอาณาจักรไม่ได้ เพราะติดอยู่กับสวรรค์นรก 

2. ไม่ชอบปัญหาเพราะถูกสอนว่าเชื่อแล้วรับพระพรอย่างเดียว

3. รักในบาปทรัพย์สิน ความสุขกายของโลกนี้

4. ใจดีที่ถ่อมและเปิดใจ

ดิน 4 ประเภท คือจิตใจ 4 แบบของผู้เชื่อทั้งยิว และคริสเตียน ที่ตอบสนองต่อข่าวประเสริฐเรื่องอาณาจักร

- มธ 13:24-30 เป็นเรื่องข้าวสาลี และข้าวละมาน เป็นเรื่องของคนที่เชื่อ และคนที่ไม่เชื่อ คริสเตียนที่บังเกิดใหม่ และคริสเตียนแค่คำพูด เชื่อตามพ่อแม่ครอบครัวบ้านเมือง จะไม่ได้รอด 

- มธ 13:31-32 ราชอาณาจักรสวรรค์ หรือ คริสตจักร เริ่มผิดปกติ / กลายเป็นคณะนิกาย แตกแยก เป็นหนึ่งเดียวไม่ได้ มารเข้ามาครอบครอง คริสตจักรมากมายทุกวันนี้แบบไม่รู้ตัว 

- มธ 13:33-34 ซาตานใช้ผู้นำผู้สอนและเทศนา นำเอาการตีความหมายพระคัมภีร์ที่ผิดเพื่อกีดกันไม่ให้ผู้เชื่อเติบโตได้ 

- มธ 13:44 ขุมทรัพย์ที่ซ่อนไว้ - คือสาวกที่พระเยซูหาพบ และทรง (ซ่อนไว้) ให้เขาหลบหนีไปตอนที่ไปถูกตรึง และเป็นขึ้นมาใหม่เพื่อกลับมาซื้อเขาทั้งหลาย) 

- มธ 13:45-46 ไข่มุก คือผู้ชนะท่ามกลางผู้เชื่อมากมาย

- มธ 13:47-52 การเก็บเกี่ยวของทูตสวรรค์ในช่วง 7 ปี 

- มธ 13:53-58 ยิวรับพระเยซูไม่ได้ เพราะว่าพระเยซูไม่ได้เสด็จมาอย่างที่เขาคาดคิดเอาไว้ 

<<< บทที่ 12 - บทที่ 14 >>>