ปฐมกาล บทที่ 2

- มนุษย์ได้รับวิญญาณ (spirit) จากพระเจ้าแต่ยังไม่ได้รับชีวิตพระเจ้า (life of God) อาดัมจึงมีชีวิตที่ยังไม่ครบบริบูรณ์ ด้วยเหตุนี้นี่เองที่พระเยซูเสด็จมาเพื่อให้เราได้มีโอกาสที่จะมีชีวิต และมีอย่างครบบริบูรณ์ (ยน 10:10)

- ต้นไม้สองต้นมีไว้ เพื่อให้อาดัมเลือกเดินด้วยความรู้ดีชั่ว หรือเดินด้วยชีวิต (พระเจ้า)

วันที่เจ็ด พระเจ้าทรงหยุดพักการทรงสร้าง 

2:1 ดังนี้ฟ้าและแผ่นดินโลกและบรรดาบริวารก็ถูกสร้างขึ้นให้สำเร็จ

2:2 ในวันที่เจ็ดพระเจ้าก็เสร็จงานของพระองค์ซึ่งพระองค์ได้ทรงสร้างมาแล้วนั้น และในวันที่เจ็ดพระองค์ทรงพักการงานทั้งสิ้นของพระองค์ซึ่งพระองค์ได้ทรงสร้างมาแล้วนั้น

2:3 พระเจ้าทรงอวยพระพรวันที่เจ็ดและทรงตั้งวันนี้ไว้เป็นวันบริสุทธิ์ เพราะในวันนั้นพระองค์ได้ทรงหยุดพักจากการงานทั้งสิ้นของพระองค์ซึ่งพระเจ้าได้ทรงเนรมิตสร้างไว้แล้วนั้น

สรุปการทรงสร้าง 

2:4 เรื่องราวของฟ้าและแผ่นดินโลกเมื่อถูกเนรมิตสร้างนั้นเป็นดังนี้ ในวันที่พระเยโฮวาห์พระเจ้าได้ทรงสร้างแผ่นดินโลกและฟ้า

** หนังสือปฐมกาลมีต้นฉบับหลายฉบับ ผู้เรียบเรียงจึงเลือก และนำเอาบางฉบับที่มีเนื้อหาสำคัญๆ มารวมเข้าเป็นฉบับเดียวในพระคัมภีร์ใบเบิ้ลที่เราใช้กันทุกวันนี้

2:5 บรรดาต้นไม้ตามท้องทุ่งยังไม่เกิดขึ้นบนแผ่นดินโลก และบรรดาผักตามท้องทุ่งยังไม่งอกขึ้นเลย เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้ายังไม่ให้ฝนตกบนแผ่นดินโลก และยังไม่มีมนุษย์ที่จะทำไร่ไถนา

2:6 แต่มีหมอกขึ้นมาจากแผ่นดินโลก ทำให้พื้นแผ่นดินเปียกทั่วไป

2:7 พระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงปั้นมนุษย์ด้วยผงคลีดิน ทรงระบายลมปราณแห่งชีวิตเข้าทางจมูกของเขา และมนุษย์จึงเกิดเป็นจิตมีชีวิตอยู่

** ร่างกายของอาดัมมาจากดิน พระเจ้าทรงแบ่งวิญญาณของพระองค์ให้อาดัม เมื่อวิญญาณเข้าสู่ร่างของอาดัม จึงเกิดมี จิต ทันที พระเจ้าไม่ได้สร้างจิตแต่จิตเกิดมาจากวิญญาณผสมกับร่างกาย มนุษย์จึงมีสามส่วนคือ "วิญญาณ" "จิต" และ "ร่างกาย"

  - วิญญาณ มีไว้เพื่อติดต่อสื่อสาร และสามัคคีธรรมกับพระเจ้า

  - ร่างกาย มีไว้เพื่อติดต่อสื่อสารกับมนุษย์ด้วยกัน และสัตว์ทั้งหลาย

  - จิต มีไว้เพื่อเป็นศูนย์กลาง หรือเป็นคนกลาง เพื่อติดต่อสื่อสารระหว่างวิญญาณ และร่างกาย

** พระเจ้าทรงสร้างอาดัมก่อนปลูกสวนเอเดน

2:8 พระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงปลูกสวนแห่งหนึ่งไว้ในเอเดนทางทิศตะวันออก และพระองค์ได้ทรงให้มนุษย์ซึ่งพระองค์ได้ทรงปั้นมานั้นอาศัยอยู่ที่นั่น

** หลังจากปลูกสวนเอเดนเรียบร้อยแล้ว พระเจ้าจึงให้อาดัมเข้ามาอาศัยอยู่ในสวนนั้น

2:9 แล้วพระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงให้บรรดาต้นไม้ที่งามน่าดูและที่เหมาะสำหรับเป็นอาหารงอกขึ้นบนแผ่นดินโลก มีต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ท่ามกลางสวนด้วย และมีต้นไม้แห่งความรู้ดีและรู้ชั่ว

** เมื่อพระเจ้าระบายวิญญาณของพระองค์เข้าสู่ร่างกายอาดัม อาดามจึงมีวิญญาณแต่ยังไม่มีชีวิตพระเจ้า อาดัมต้องรอกินผลไม้จากต้นไม้แห่งชีวิต เพื่อรับชีวิตของพระเจ้าผ่านผลไม้ดังกล่าว

เนื่องจากว่าพระเจ้าทรงสร้างอาดัมให้มีสิทธิเสรีภาพในการเลือก พระเจ้าจึงให้มีต้นไม้สองต้นที่อยู่ท่ามกลางสวนเอเดนซึ่งมีวิถีชีวิตสองแบบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

"ต้นไม้แห่งชีวิตมีชีวิตพระเจ้า" เมื่อเข้ามาอยู่ในเรา ชีวิตนี้คือ พระเจ้า เป็นบุคคล สามารถเปลี่ยนธรรมชาติของมนุษย์ ให้เป็นธรรมชาติของพระเจ้าอย่างครบถ้วน อาดัมจะทำบาปก็ไม่ได้แล้ว เพราะอาดัมพึ่งพาชีวิตนี้ตลอดไป (พึ่งพาพระเจ้า depend on God)

ส่วนต้นไม้อีกต้น คือ

"ต้นไม้แห่งความรู้ดีชั่ว" คืออาดัมต้องดำเนินชีวิตอยู่โดยการแสวงหาความรู้ความเข้าใจถึงเรื่องความดี และชั่ว จากนั้นอาดัมต้องใช้ความรู้ดีชั่วดังกล่าว เพื่อเป็นสิ่งตัดสินในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน (สิ่งที่เห็นว่าดีก็ทำ และสิ่งที่เห็นว่าไม่ดีก็ไม่ทำ ทางไหนเห็นว่าดีก็ไป ส่วนทางไหนเห็นว่าไม่ดีก็ไม่ไป) มนุษย์ซึ่งเป็นลูกหลานอาดัมเดินด้วยความรู้ดีชั่วนี้ในแต่ละวัน ชีวิตนี้เป็นชีวิตที่มีอิสระเสรีไม่ต้องพึ่งพระเจ้า (independence)

2:10 มีแม่น้ำสายหนึ่งไหลออกจากเอเดนรดสวนนั้น จากที่นั่นได้แยกออกเป็นแม่น้ำสี่สาย

2:11 ชื่อของแม่น้ำสายที่หนึ่งคือปิโชน ซึ่งไหลรอบแผ่นดินฮาวิลาห์ ที่นั่นมีแร่ทองคำ

2:12 ทองคำที่แผ่นดินนั้นเป็นทองคำเนื้อดี มียางไม้หอม และพลอยสีน้ำข้าว

2:13 ชื่อแม่น้ำสายที่สองคือกีโฮน แม่น้ำสายนี้ได้ไหลรอบแผ่นดินเอธิโอเปีย

2:14 ชื่อแม่น้ำสายที่สามคือไทกริส ซึ่งได้ไหลไปทางทิศตะวันออกของแผ่นดินอัสซีเรีย และแม่น้ำสายที่สี่คือยูเฟรติส

** แม่น้ำสี่สายในสวนเอเดน

อธิบายปฐมกาล 2:11~14 เอเดนรดสวนที่ได้แยกออกเป็นแม่น้ำสี่สาย

- ตอนแรกพระเจ้าให้มีแม่น้ำสายหนึ่งอยู่ในสวนเอเดน จากนั้นก็แยกออกเป็นสี่สาย เพื่อให้มีน้ำเพียงพอสำหรับต้นไม้ในสวน และเพื่ออาดัมได้ดื่ม เพื่อความอยู่รอด เพราะว่าอาดามกินผลไม้อย่างเดียวไม่ได้ เพราะว่ามนุษย์ถูกสร้างเพื่อให้กินอาหาร และดื่มน้ำ แม่น้ำสี่สายยังไหลออกไปจากสวน เพื่อลูกหลานอาดัมจะมีน้ำดื่ม และใช้ด้วย

2:15 พระเยโฮวาห์พระเจ้าจึงทรงนำมนุษย์ไปอยู่ในสวนเอเดนให้ดูแลและรักษาสวน

** ผู้เชื่อมากมายเข้าใจผิดคิดว่าพระเจ้าสร้างอาดัม เพื่อให้เป็นชาวสวน และอยู่เพื่อดูแลสวนเอเดนในแต่ละวัน แต่แท้ที่จริงแล้วนี่ คือจุดเริ่มต้นของชีวิตอาดัม และภรรยา

พระเจ้ามีพระประสงค์ให้มนุษย์แพร่หลายทั่วโลก และอยู่เพื่อสำแดงชีวิตพระเจ้า เมื่อทั้งสองได้กินผลไม้จากต้นไม้แห่งชีวิต

2:16 พระเยโฮวาห์พระเจ้าจึงทรงมีพระดำรัสสั่งมนุษย์นั้นว่า “บรรดาต้นไม้ทุกอย่างในสวนเจ้ากินได้ทั้งหมด

** พระเจ้าอนุญาตให้อาดัมกินผลไม้จากต้นไม้ทุกต้น และต้นไม้แห่งชีวิตเพื่อรับชีวิตพระเจ้า

2:17 แต่ต้นไม้แห่งความรู้ดีและรู้ชั่วเจ้าอย่ากินผลจากต้นนั้นเป็นอันขาด เพราะว่าเจ้ากินในวันใด เจ้าจะตายแน่ในวันนั้น”

** การห้ามของพระเจ้า ไม่ได้หมายความว่าพระองค์ห้ามอย่างเด็ดขาด เพราะว่าทรงเปิดโอกาสให้มนุษย์ได้เข้าไปถึงต้นไม้แห่งความรู้ดีชั่ว และเอามากินได้ พระองค์ไม่ได้สร้างรั้วเพื่อปิดกั้นไม่ให้อาดัมกินได้

นี่คือการให้อิสระเสรีแก่อาดัมในการเลือก (freewill) ทั้งนี้ทั้งนั้นพระเจ้าทรงทราบก่อนล่วงหน้าแล้วว่ามนุษย์จะเลือกเดินทางไหน แต่เพื่อให้ได้มาซึ่งมนุษย์อีกมากมาย ที่จะเลือกเดินตามชีวิตที่พึ่งพาพระเจ้าชั่วนิรันดร์ พระองค์จึงตัดสินใจสร้างมนุษย์ และยอมให้เขาตกอยู่ในการไม่เชื่อฟัง

** "เจ้าจะตายแน่ในวันนั้น" คือการตายฝ่ายวิญญาณ หรือการถูกตัดขาดจากการสามัคคีธรรมกับพระเจ้า  ชีวิตจึงตกต่ำ และซาตานก็ฉวยโอกาสเข้ามาอาศัยอยู่ในอาดัมได้

การทรงสร้างผู้​หญิง 

2:18 พระเยโฮวาห์พระเจ้าตรัสว่า “ซึ่งมนุษย์นั้นอยู่คนเดียวก็ไม่เหมาะ เราจะสร้างผู้อุปถัมภ์ให้เขา”

2:19 พระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงปั้นบรรดาสัตว์ในท้องทุ่ง และบรรดานกในอากาศจากดิน แล้วจึงพามายังอาดัมเพื่อดูว่าเขาจะเรียกชื่อพวกมันว่าอะไร อาดัมได้เรียกชื่อบรรดาสัตว์ที่มีชีวิตอย่างไร สัตว์ก็มีชื่ออย่างนั้น

2:20 อาดัมได้ตั้งชื่อบรรดาสัตว์ใช้งาน บรรดานกในอากาศ และบรรดาสัตว์ในท้องทุ่ง แต่ว่าสำหรับอาดัมยังไม่พบผู้อุปถัมภ์

2:21 แล้วพระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงกระทำให้อาดัมหลับสนิท และเขาได้หลับสนิท พระองค์จึงทรงชักกระดูกซี่โครงอันหนึ่งของเขาออกมา และทรงกระทำให้เนื้อที่ซี่โครงติดกัน

** พระเจ้าทรงสร้างอาดัม ตอนที่ยังไม่มีสวนเอเดน แต่สร้างเอวาในสวนเอเดน จากซี่โครงของเขา

2:22 กระดูกซี่โครงซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าได้ทรงชักจากชายนั้น พระองค์ทรงสร้างให้เป็นหญิงคนหนึ่ง และทรงนำเธอมาให้ชายนั้น

2:23 อาดัมจึงว่า “บัดนี้ นี่เป็นกระดูกจากกระดูกของเรา และเนื้อจากเนื้อของเรา จะต้องเรียกเธอว่าหญิง เพราะว่าหญิงนี้ออกมาจากชาย

2:24 เหตุฉะนั้นผู้ชายจะจากบิดามารดาของเขา และจะไปผูกพันอยู่กับภรรยา และเขาทั้งสองจะเป็นเนื้ออันเดียวกัน”

2:25 เขาทั้งสองยังเปลือยกายอยู่ ผู้ชายและภรรยาของเขายังไม่มีความอาย

** อาดัมไม่รู้จักอาย หรือฟ้องผิดเมื่อเขาเปลือยกาย ถึงแม้ว่าพระเจ้าจะสร้างเขาให้เป็นหนุ่ม แต่เขาก็ยังเป็นเหมือนเด็กน้อยในความคิด และไร้เดียงสา

<<< ปฐมกาล บทที่ 1 - ปฐมกาล (Genesis) >>>