ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่ง. 

ทุกคนเกลียดเธอมากเนื่องจากว่าเธอชอบแอบเล่นชู้กับผัวชาวบ้าน มีอยู่วันหนึ่งเธอถูกจับได้เพราะว่ามีคนเห็นเธอกำลังเล่นชู้กับสามีของผู้หญิงคนหนึ่ง เจ้าหน้าที่จึงพากันนำตัวเธอ มาที่พระวิหารที่มีผู้ชายชื่อเยซูอยู่ที่นั่น เพื่อที่จะทดสอบท่าน และจะให้ทุกคนเอาหินขว้างใส่เธอ เนื่องจากว่ากฎหมายของชาวยิวถ้าหากว่าใครเล่นชู้จะถูกเอาหินขว้างให้ตาย

พระเยซูไม่สนใจคำพูดของพวกเจ้าหน้าที่เหล่านั้นแต่ได้นั่งลงแล้วเขียนบางอย่างบนดิน จากนั้นก็ลุกขึ้นและถามพวกเจ้าหน้าที่ว่าในท่ามกลางพวกท่านถ้าหากคนใดไม่ได้ทำบาปก็จงเอาหินขว้างใส่ผู้หญิงคนนี้เถิด พอพูดเสร็จ ท่านก็นั่งลงและเขียนต่อ เจ้าหน้าที่ทุกคนและชาวบ้าน รู้สึกฟ้องผิด จึงเดินหนีไปและไม่มีใครกล้าเอาหินขว้างใส่เธอ

พระเยซูจึงตรัสกับผู้หญิงคนนี้ว่าในเมื่อไม่มีใครเอาเรื่องเจ้าเราก็จะไม่เอาเรื่องเจ้าเหมือนกัน ต่อแต่นี้ไปจงอย่าทำบาปอีกเลย

** เมื่อมีผู้ใดผู้หนึ่งทำผิดผู้คนมักจะมองลบและถูกตัดสินว่าเป็นคนไม่ดี ทุกคนจะจดจำเหตุการณ์ที่เธอทำและไม่เคยลืม 

แต่สำหรับพระเจ้าพระองค์ต้องการให้เราไม่มองลบ ไม่ตัดสินใคร และไม่จดจำความผิดของใคร อาณาจักรของพระเจ้า พระเยซูให้เราดำเนินชีวิตที่ไม่เหมือนมนุษย์อาดัม ซึ่งมีกฎหมายและข้อบัญญัติ พระบัญญัติมาเพื่อเปิดโปงความชั่วแต่พระคุณมาเพื่อปกปิดความชั่ว เรามีหน้าที่มองทุกคนเป็นคนใหม่เพราะว่าพระเจ้ามองเราเป็นคนใหม่แล้ว (2 คร 5:16-17) เรื่องผิดถูกดีชั่วเป็นหน้าที่ของพระเจ้าไม่ใช่ของเรา หน้าที่ของเราก็คือรักศัตรูรักเพื่อนบ้านรักและคนบาปชั่ว ถ้าหากมีผู้ใดในพวกท่าน คิดจะเอาหินขว้างคนที่ทำบาปอยู่ (ตัดสินเขา) และถ้าหากตัวท่านเองไม่ได้ทำบาปและเป็นคนดีรอบคอบแล้ว จะขว้างก็ขว้างเถิด

มีใครกล้าพูดไหมครับว่าเราเลิกทำบาปได้