ความรอด มีสองรอด

"รอดในวันสุดท้าย" และ "เข้าไปในอาณาจักร"

"Saved in the last day" vs "Enter into the Kingdom"

- ความรอด ในพระคัมภีร์มีหลายรอด แต่มีสองรอดใหญ่ๆ ด้วยกัน คือรอดจากบึงไฟ และได้เข้าไปในอาณาจักร

- พี่น้องผู้เชื่อมากมายเข้าใจผิดคิดว่ามีความรอดเดียว คือรอดจากบึงไฟ คือเมื่อเราตายไป หรือเมื่อพระเยซูเสด็จกลับมา เราก็จะได้รอดขึ้นไปอยู่บนสวรรค์ กับพระเจ้าชั่วนิรันดร์ แต่แท้ที่จริงแล้วเรื่องความรอดในพระคัมภีร์มีคำสองคำที่น่าสนใจที่พระเยซูใช้ คือ "ความรอด" และ " ได้เข้าไปในอาณาจักร" เพราะว่าสองคำนี้พระเยซูและสาวกใช้เพื่อสื่อถึงความรอดสองแบบที่ไม่เหมือนกันเลย.

A. รอด (ในวันสุดท้าย) - "Saved in the last day"

B. เข้าไปในอาณาจักร - "Enter into the kingdom..."

A. รอด (ในวันสุดท้าย) - "Saved in the last day"

- คำที่ใช้ :

1. "จะรอด (แล้ว)" - "Shall be saved" (โรม 10:9-10)

2. "ได้รอดแล้ว" - "Saved" (โรม 10:9-10)

3. "รอดในวันสุดท้าย" - "Saved in the last day" (1 คร 5:5)

4. "รอดเหมือนรอดผ่านพ้นไฟ" (1 คร 3:15)

5. "รอดจากการพิพากษาที่พระบัลลังก์ใหญ่สีขาว" (วว 20:11-15)

- คือการได้รอดจากบึงไฟ - (Saved from the lake of fire) (วว 20:14-15)

- หลักการแห่งความรอด และการพิพากษาคือ เชื่อเท่านั้นก็ได้กลายเป็นคนชอบธรรมและได้รับความรอดแล้ว (โรม 4:22-25 / อฟ 2:8-9 / โรม 11:6)

- เรารอดในวันสุดท้ายนี้ โดยพระคุณของพระเจ้าทางความเชื่อด้วยใจ และรับด้วยปากของเรา (โรม 10:9-10)

- จะต้องมีผลของชีวิตใหม่ไม่มากก็น้อย เพื่อพิสูจน์ว่าเขาได้เชื่อ และบังเกิดใหม่อย่างแท้จริง (ยก 2:14-26 )

- ความรอดนี้ เป็นของขวัญจากพระเจ้า (อฟ 2:8-9)

- ไม่เกี่ยวข้องข้องเกี่ยวอะไรกับการทำดี เชื่อฟังรักษาพระบัญญัติ เพื่อจะไม่มีใครอวดได้ (อฟ 2:8-9)

- ถ้าหากความรอด (จากบึงไฟ) มีการเชื่อฟังมาเกี่ยวข้อง พระคุณก็จะไม่ใช่พระคุณอีกต่อไป (โรม 11:6)

- เราได้รับความรอดนี้ เพราะเหตุการยอมตายของพระคริสต์ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการทำดีของเรา (กท 2:14-21)

- ถ้าหากผู้เชื่อได้บังเกิดใหม่แล้ว แต่ไม่เติบโตสู่พระลักษณะของพระคริสต์ เขาก็จะได้รอดแต่รอดเหมือนผ่านพ้นไฟ (ไม่มีบำเหน็จอะไรเลย - เป็นประชากรแห่งฟ้าสวรรค์ใหม่ และแผ่นดินโลกใหม่เท่านั้น (1 คร 3:12-15)

- ถ้าไม่เลิกทำบาป ก็ได้รอดแต่จะต้องถูกลงโทษในชีวิตนี้ (1 คร 5:1-5) และในยุคอาณาจักรเป็นเวลาพันปี (มธ 5:13-16 / มธ 25:1-13 / 2 คร 5:10 ) พระเยซูจะปฏิเสธ และไม่ให้เข้าไปในอาณาจักร ถึงแม้จะมีผลงานมากมายใช้ของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ก็ตาม แต่ไม่มีจิตใจใหม่ (มธ 7:21-27)

- ในยุคพระคุณนี้ พระเจ้าทรงประทับที่พระที่นั่งแห่งพระคุณซ้อนพระคุณ (ยน 1:16 / อฟ 2:8-9 / โรม 11:6) มนุษย์ทั้งยิว และต่างชาติจึงมีโอกาสได้รับความรอดอย่างง่ายดาย คือเพียงแต่เชื่อเท่านั้น พระเจ้าจะนับว่าความเชื่อนี้เป็นความชอบธรรมของเรา (โรม 4:22-25 / 10:8-9)

- ทันทีที่ผู้เชื่อต้อนรับพระเยซู คือเชื่อด้วยใจและรับด้วยปาก เขาก็ได้กลายเป็นคนชอบธรรมต่อพระพักตร์พระเจ้า และได้รับความรอด (โรม 5:1, 19-21; 10:9-10) เขาได้สวมเสื้อที่ดีที่สุด คือสวมพระคริสต์ (ลก 15:22 / กท 3:27 เมื่อพระบิดามองมาที่เรา จะเห็นพระเยซูไม่ได้เห็นเราอีกต่อไป เราจะมีสภาพใหม่หมดจดสำหรับพระเจ้า (2 คร 5:16-17)

B. เข้าไปในอาณาจักร (Enter into the kingdom...)

- คำที่ใช้ :                                                            

1. "เข้าไปในอาณาจักรสวรรค์" - "Shall enter into the kingdom of heaven" (มธ 5:20; 7:21; 18:3; 19:23)

2. "ได้เข้าไปในอาณาจักรของพระเจ้า" - "Shall enter into the kingdom of God" (มธ 19:24 / มก 9:47; 10:23-25 / ลก 18:24-25 / ยน 3:5 / กจ 14:22)

3. ได้ร่วมครอบครองกับพระเยซู (2 ทธ 2:12 / วว 20:4-6)

4. ได้เข้าไปในงานเลี้ยงแต่งงาน (มธ 25:1-13)

- มธ 5:20; 7:21; 18:3; 19:23-24 / มก 9:47; 10:23-25 / ลก 18:24-25 / ยน 3:5 / กจ 14:22)

- การได้เข้าไปในอาณาจักร ไม่ใช่เรื่องการได้รอดในวันสุดท้าย พระเยซูจะใช้สองคำที่ไม่เหมือนกัน คือ "รอด" และ "ได้เข้าไปใน"

- การเข้าไปในอาณาจักร คือการได้มีส่วนร่วมครอบครองกับพระเยซูในยุคอาณาจักร หรือยุคพันปี หรือยุคสุดท้ายนั่นเอง

- ยุคอาณาจักรดังกล่าว เรียกว่า งานเลี้ยงแต่งงาน (มธ 25:1-13) ยุคที่กำลังจะมา (มก 10:30) ช่วงเวลาแห่งการฟื้นฟูโลก (มธ 19:28 / กจ 3:21)

- ขณะที่ผู้เชื่อต้อนรับพระเยซู คือเชื่อด้วยใจและรับด้วยปาก เขาก็ได้กลายเป็นคนชอบธรรมต่อพระพักตร์พระเจ้า และได้รอดจากบึงไฟ แต่ถ้าหากชีวิตเขาไม่สุกงอม หรือไม่มีผลของชีวิตพระคริสต์ปรากฏ เขาจะพลาดโอกาส และไม่ได้เข้าไปในอาณาจักรในยุคพันปี หรือยุคหน้า

- "การได้รอดจากบึงไฟ คือได้สวมเสื้อที่ดีที่สุด" แต่ "การได้เข้าไปในอาณาจักร หรืองานเลี้ยงพันปีจะต้องสวมเสื้อที่เหมาะสำหรับงานเลี้ยงแต่งงาน" (จิตใจได้รับการเปลี่ยนใหม่แล้ว) (มธ 22:1-14)

- เกลือที่หมดรสเค็ม / ตะเกียงที่เอากระบุงครอบไว้ / หญิงพรหมจารีโง่ห้าคน / คนใช้ที่ฝังของประทาน / คนที่ไม่มีความชอบธรรมที่เหนือกว่าฟาริสี และธรรมาจารย์ คือคริสเตียนผู้ไม่ชนะ ที่จะไม่ได้เข้าไปในอาณาจักร แต่จะถูกลงโทษในยุคพันปี

ผู้ที่เชื่อจริง จะต้องมีผลของความเชื่อ คือการเชื่อฟังไม่มากก็น้อย

แต่ผลนั้นไม่ใช่หลักการแห่งความรอด เชื่อเท่านั้นคือหลักการแห่งความรอด เพราะว่าความรอดเป็นของขวัญ ที่พระเจ้าทรงประทานให้เราผ่านพระคุณ

เพราะว่าถ้ารอดด้วยการเชื่อฟัง พระคุณก็จะไม่ใช่พระคุณ และของขวัญก็จะไม่ใช่ของขวัญ แต่กลับกลายเป็นค่าจ้างรางวัล ที่ต้องทำงานแลก (อฟ 2:8–9; โรม 11:6; 1 คร 3:12–15; 1 คร 5:5)