2:21 อับราฮัมบรรพบุรุษของพวกเราได้ความชอบธรรมโดยบรรดาการกระทำ เมื่อท่านได้ถวายอิสอัคบุตรชายของท่านบนแท่นบูชาไม่ใช่หรือ
2:22 ท่านเห็นไหมว่า ความเชื่อได้กระทำกิจร่วมกับบรรดาการกระทำของท่าน และโดยการกระทำเหล่านั้นความเชื่อก็ถูกทำให้สมบูรณ์แล้ว
** ความเชื่อที่มีการกระทำ เด็กทารกที่เกิดมา และมีชีวิตอยู่ ซึ่งเด็กจะต้องร้องไห้ หิว หายใจ ขยับได้ ขณะเดียวกันความเชื่อที่ไม่มีการกระทำ ก็เปรียบเสมือนเด็กทารกที่เกิดมาไม่หายใจ ไม่ขยับเขยื่อน ไม่ร้องไห้ไม่หิว (ดูข้อที่ 26) สิ่งนี้เรียกว่าความเชื่อ และการกระทำร่วมมือกันทำงานในเรา ทั้งนี้ทั้งนั้น ท่านยากอบไม่ได้หมายถึงการรักษาพระบัญญัติเลย ซึ่งท่านเองกล่าวว่าใครที่รักษาพระบัญญัติก็ต้องรักษาให้ครบ เพื่อให้เป็นคนชอบธรรม และดีรอบคอบ
สรุปก็คือความเชื่อที่ไม่ตาย คือความเชื่อที่มีอาการของการบังเกิดใหม่ อย่างเช่น การร้องให้เสียใจที่เราเป็นคนบาป ทราบซึ้งในพระคุณจนร้องให้ และมีหัวใจที่รักพระเจ้าอยากรู้จักพระเยซู อยากเปลี่ยนแปลงชีวิตเลิกทำบาป และอยากรับใช้พระเจ้า เพื่อให้พระองค์พอพระทัย ไม่ใช่การที่ผู้เชื่อจะต้องพยายามรักษาพระบัญญัติอย่างเคร่งครัดเพื่อให้ได้รอด
2:23 และพระคัมภีร์ก็ถูกทำให้สำเร็จซึ่งกล่าวว่า ‘อับราฮัมได้เชื่อพระเจ้า และพระองค์ทรงนับว่าเป็นความชอบธรรมแก่ท่าน’ และท่านถูกเรียกว่า ‘สหายของพระเจ้า’
2:24 พวกท่านจึงเห็นแล้วว่า โดยบรรดาการกระทำ มนุษย์จึงเป็นผู้ชอบธรรม และไม่ใช่โดยความเชื่อเท่านั้น
2:25 เช่นกันราหับหญิงโสเภณีก็ชอบธรรมโดยบรรดาการกระทำด้วยมิใช่หรือ เมื่อนางได้รับรองผู้สื่อสารเหล่านั้น และได้ส่งพวกเขาออกไปเสียอีกทางหนึ่ง
2:26 เพราะว่าร่างกายที่ปราศจากจิตวิญญาณก็ตายเสียแล้วฉันใด ความเชื่อที่ปราศจากบรรดาการกระทำก็ตายเสียแล้วฉันนั้นเช่นเดียวกัน
** เราพบว่าท่านอับราฮัมไม่ได้มีชีวิตที่ดีครบถ้วน แต่ตรงข้ามกันท่านยังเป็นคนบาป และทำบาปเหมือนคนทั่วไป เพียงแต่ว่าท่านเชื่อเคารพบูชา และนมัสการพระเจ้า และผ่านการทดลองของพระเจ้าได้ ขณะที่คนทุกชาติทุกภาษาเคารพ และกราบไหว้พระอื่น ท่านจึงถูกเรียกว่าเป็นคนชอบธรรมโดยทางความเชื่อไม่ใช่ด้วยการกระทำของท่าน (โรม 4:3 ด้วยว่าพระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไร ‘อับราฮัมได้เชื่อพระเจ้า และความเชื่อนั้นทรงถือว่าเป็นความชอบธรรมแก่ท่าน’)
...
ความเชื่อที่ไม่มีการกระทำ คือความเชื่อที่ตายแล้ว คืออะไร ???
- คือเชื่อตามพ่อแม่ปู่ย่าตายาย เชื่อตามบ้านเมืองสังคมประเทศ...พาเราเชื่อ
- เชื่อแต่ไม่มีอาการหิวกระหายในชีวิตฝ่ายวิญญาณ ไม่แสวงหาการเติบโต ไม่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับพระเยซู นานๆ อ่านพระคัมภีร์ อธิษฐาน ไปโบสถ์ ทำดี ถวาย แล้วแต่อารมณ์