ความรักคืออะไร 

ความรักคืออะไรกันแน่ ?  (1 โครินธ์ 13:4-7) 

ทุกคนต่างก็คิดว่าเรารักผู้อื่นได้ เราคิดว่าเรารักแฟนเราสามีภรรยาของเราได้ แต่จริงๆ แล้วเราส่วนมากล้มเหลวในการมีความรักต่อผู้อื่น เรารักตัวเราเองมากกว่า คำว่า ความรัก มันเป็นแค่ตัวแทนของคุณสมบัติดังต่อไปนี้ ...

ความรักคืออดทนนาน คือไม่ว่าเขาจะทำร้ายเรามากและนานเท่าไหร่เราก็อดทนตลอดไปเพราะเรารักเขา

ความรักคือการกระทำคุณให้  คือพูดและทำแต่สิ่งดีๆ ให้เขาไม่ว่าเขาจะกระทำสิ่งที่ไม่ดีต่อเราก็ตาม เรามีธรรมชาติของผู้ดีอยู่ในเรา เราไม่สนใจธรรมชาติของผู้ร้ายที่อยู่ในเขา

ความรักไม่อิจฉา คือไม่สนใจไม่คิดลบคิดร้ายเมื่อเขาได้ดี

ความรักไม่อวดตัว คือไม่อวดดีอวดเก่งอวดฉลาดอวดรู้ เราดีเราถูกแต่เขาผิดไปทุกอย่าง

ความรักไม่หยิ่งผยอง คือไม่คิดว่าเราสูงกว่าใคร ถูกกว่าใคร ดีเหนือใคร ไม่แบ่งชนแบ่งชั้น ไม่หลงตัวเอง ข้าเก่งคนเดียว

ความรักไม่ทำสิ่งที่ไม่บังควร คือเราทำแต่สิ่งที่ดีและด้านบวกและเสริมสร้างเขา

ความรักไม่คิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว ไม่เอาแต่ใจ ไม่พยายามทำให้ผู้อื่นทำและเป็นทุกสิ่งให้ได้ดั่งใจเรา

ความรักไม่ฉุนเฉียว คือไม่ใจร้อน ไม่รีบร้อน

ความรักไม่ช่างจดจำความผิด คือสวมจิตใจแห่งการอภัยที่ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าเราจะถูกทำร้ายมากมายแค่ไหนก็ตาม เราอภัยและไม่จดไม่จำความผิดของเขา

ความรักไม่ชื่นชมยินดีในความชั่วช้า แต่ชื่นชมยินดีในความจริง คือไม่เข้าข้างและเห็นด้วยกับการกระทำผิดของผู้อื่น

ความรักไม่แคะไค้คุ้ยเขี่ยความผิดของเขา และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ และมีความหวังอยู่เสมอ และเพียรทนเอาทุกอย่าง คือไม่พยายามค้นหาอดีต ไม่พูดถึง ไม่ขุดมาเพื่อทำร้ายเขา แต่เชื่อในส่วนดีของเขาเสมอ

อย่ามองมาที่ผมนะครับ ผมเป็นแค่ครูที่มาเพื่อสอนและทดสอบพวกคุณ

1 โครินธ์ (1 Corinthians)