Uitbreiding

Het was begin maart 2018.

“Mitch, als onze B&B een succes blijft moeten we ons huis uitbreiden met meer kamers”, zei Matthew Cartwright toen hij de e-mails met boekingen zag binnenkomen.

De man die met Mitch aangesproken werd keek op het scherm en zag ook de e-mails met boekingen.

“Nog even en ons B&B wordt een hotel”, zei Mitch.

De reactie van Matthew was:“En daarna een grote hotelketen van ons.”

Ze lachten maar beseften ook dat ze hun bedrijf moesten uitbreiden voor hun toekomst en die van hun zoon Tim van 7. Mitch besloot zijn opa Ben Cartwright te bellen om langs te komen voor een spoedwerkoverleg. Ben was niet alleen de hoofdeigenaar van de B&B maar ook van de Ponderosa ranch waar de B&B toebehoorde.

“Wat is het probleem?”, vroeg Ben ongerust.

Hij wist dat het stel zeer zakelijk was en zijn hulp niet vaak nodig was.

“We krijgen boekingen aan de lopende band. Ik denk, nee eerder, vrees dat we moeten uitbreiden met meer kamers”, zei Mitch.

Hij liet de e-mails zien en de rancher begreep wat zijn kleinzoon bedoelde.

Ben zei:“We laten er wat kamers bij bouwen. Ik denk wel dat je iemand in vaste dienst moet nemen voor in de keuken en het overige werk.”

“Ik weet al iemand voor de bediening: Jenny Willis. Matt, je weet wel: het nichtje van Max. Zij heeft al wat ervaring in de horeca en kan ook uitstekend koken”, zei Mitch.

“Ik zal haar meteen bellen”, zei Matthew.

“Dan zal ik de verbouwing regelen”, antwoordde Ben.

Max Willis was een oude schoolvriend van hen. Via hem hadden ze Jenny leren kennen. Na een paar telefoontjes was Jenny bereid om de Cartwrights te helpen in de B&B.

“Dus jullie runnen samen deze B&B?”, vroeg Jenny toen ze er net 5 minuten was.

“Mijn ouders helpen mee maar ze zijn nu op vakantie en onze zoon Tim logeert bij mijn schoonouders en Chip ook. Dat is onze husky”, antwoordde Matthew.

De ogen van Jenny rolden van verbazing toen ze hoorde dat Mitch en Matthew getrouwd waren en een zoon hadden.

“Tim was het gevolg van een weekendje weg met een geweldige vrouw die overleden is. Matt heeft hem geadopteerd als zijn eigen zoon”, verduidelijkte Mitch.

Hij merkte wel dat Jenny wat hun levensstijl en gezinssamenstelling betrof erg ouderwets was. Maar hij zei er wijselijk niets van. Althans nog niet. Matthew wist ook genoeg.

“Goed. Ik help jullie met het koken en bediening. Maar vraag niet van mij om op jullie kind te passen omdat jullie weer eens willen gaan stappen”, zei Jenny.

“Nee, natuurlijk doen we dat niet. We gaan niet eens meer stappen zoals jij dat bedoelt”, reageerde Matthew.

“Je zal van Tim totaal geen last hebben. Dat verzekeren we je”, zei Mitch.

Jenny stemde toe tot een proeftijd van 2 maanden.

Zonder dat iemand er enig last van had werden er kamers met badkamer bijgemaakt. De uitvoerders hiervan waren de vader van Mitch (Adam Cartwright) en ooms Hoss en Joe.

Toen Tim en Chip weer thuis waren maakten ze kennis met Jenny.

“Dus jij bent Tim? Ik ben Miss Willis voor jou”, zei Jenny.

“Dit is Chip”, antwoordde de kleine jongen.

“Die hond moet onmiddellijk naar buiten. Dit is een keurig nette B&B en dat blijft ook zo”, zei Jenny snibbig.

“Chip, naar buiten. Ik kom zo”, zei Tim tegen de hond.

Chip ging naar buiten.

Jenny vroeg:“Dus jij bent enig kind?”

Tim knikte.

De volgende vraag van Jenny was:“En ik mag aannemen dat jij zeer verwend bent. Is dat zo?”

Mitch had de laatste vraag van Jenny gehoord en gaf als antwoord:“Nee, hij is niet verwend. Althans niet zoals jij dat bedoelt.”

Tim ging zijn vriendje achterna naar de grote tuin waar ze rustig konden spelen.

“Ik zal jullie zoon en hond met rust laten als zij dat ook doen”, zei Jenny in een poging haar baan te kunnen behouden.

“We zullen het tegen ze zeggen”, zei Mitch wantrouwig.

Toen vroeg Jenny:“Mitch, is het goed als mijn dochter Viola morgen mee komt?”

“Waarom? Het is hier geen kinderopvang. Tim is mijn zoon en mag hier dus wel zijn”, antwoordde Mitch.

Hij merkte dat ze Matthew als haar toekomstige echtgenoot zag. Ook al had hij totaal geen oog voor haar.

Buiten deed Tim zijn beklag over Jenny tegen Matthew.

“Wij regelen het wel met haar”, zei Matthew toen hij alles had gehoord.

“Ze blijft wel uit mijn kamer”, zei Tim op vastberaden toon.

Voor zijn 6^e verjaardag had hij van zijn familie een heuse Efteling kamer gekregen.

“Ze woont ergens anders dus dat zal nooit gebeuren. Ik verzeker je dat”, zei Matthew.

Tim vroeg toen:“Ze zei dat Chip buiten hoort. Maar zijn kussen ligt in de woonkamer. Hij mag toch wel binnen slapen?”

“Chip slaapt gewoon binnen. Wij zijn de baas en niet zij”, was het antwoord van zijn vader.

Tim ging met Chip spelen en Matthew naar binnen. Adam zag hem komen en nam hem apart in het kantoor.

“Matt, wat is er?”, vroeg Adam.

Zijn schoonzoon vertelde van zijn gesprek met Tim in de tuin.

“Ik heb haar achtergrond bekeken en ontdekt dat ze heel erg ouderwets en traditioneel is. Bovendien heeft ze een dochter van 8 jaar zonder dat ze getrouwd is”, zei Adam.

“Dan moet ze haar mond houden over onze leefstijl”, reageerde Matthew.

Adam knikte.

Op een morgen kwam Jenny met een voorstel.

“Heren, wat vinden jullie van mijn voorstel om Tim een broertje of zusje te geven?”, vroeg ze.

Mitch en Matthew keken elkaar aan.

“Waarom? Ben je bang dat Tim opgroeit tot een verwend kind?”, vroeg Mitch.

“Ik weet zeker dat Tim een verwend kind wordt omdat hij enig kind is”, zei Jenny.

“Ik ben ook enig kind en niet verwend geweest”, zei Matthew.

“Toch blijf ik bij mijn standpunt! Als jullie het er niet mee eens zijn neem ik wel ontslag”, antwoordde Jenny.

Het stel merkte dat Jenny het echt meende en Matthew maakte de ontslagpapieren in orde. Jenny vertrok meteen.

“Max zei al dat Jenny zelf een verwend en verwaand nest was”, zei Matthew.

“Matt, Jenny zag jou overigens wel zitten als haar toekomstige echtgenoot”, zei Mitch.

“Helaas voor haar ben ik al getrouwd en wel met jou”, reageerde Matthew.

“We zitten nu wel zonder een vaste werkkracht”, zei Mitch serieus.

Hij dacht even na en stelde toen voor:“Wat zou jij ervan zeggen als Lisa hier kwam werken? Ze werkt hier al tijdens het weekend en kan ook de administratie doen.”

Lisa was zijn jongere zus van 16.

Matthew antwoordde:“We kunnen het haar allicht vragen.”

Het stel kreeg meteen een positief antwoord van Lisa en ook haar ouders (Adam en Sally Cartwright) gaven toestemming.

“Heren, ik ga wel in juli mijn baby krijgen dus dan ben ik tijdelijk uit de running”, zei Lisa.

“We hebben daar al rekening mee gehouden want boven de garage zijn er 2 slaapkamers gemaakt met een lift op de gang. Beide kamers hebben een badkamer”, antwoordde Mitch.

“Laten we mijn spullen dan maar meteen pakken”, antwoordde zijn zus.

Zo gezegd, zo gedaan.

Niet alleen Lisa ging er wonen en werken maar ook kregen de Cartwrights gezelschap van een gezellige dame op leeftijd, Nelly Jones. Maar dat koste ook heel veel moeite, vooral door haar dochter Debbie. Nelly was een oude vriendin van Ben en de rancher had haar geadviseerd bij de B&B. Nelly kwam met haar zoon Geoff en dochter Debbie.

“Ma gaat niet in een B&B wonen. Ze verhuist maar naar een bejaardentehuis waar ze de hele dag bingo spelen”, zei Debbie.

“Ik de hele dag bingo spelen? Mij niet gezien. Als ik 1 ochtend meedoe mag ik er niet meer komen”, zei Nelly.

“Waarom niet?”, vroeg Mitch geamuseerd.

“Omdat dan alle prijzen naar mij gaan. Nee, ik ga hier wonen. Dan kan ik ook eventueel mee helpen en voor Tim en Chip zorgen”, antwoordde Nelly.

Tim greep zijn kans en vroeg meteen:“Mrs Jones, gaat u mee midgetgolf spelen?”

“Natuurlijk doe ik dat. En noem mij maar oma Nelly”, zei ze.

Ze gingen samen naar de midgetgolfbaan die achter de B&B lag.

“Zus, ik denk dat ma haar besluit genomen heeft door hier te komen. Mitch en Matt, we regelen de betaling wel”, zei Geoff.

“Dat zit wel goed”, zei Matthew.

Hij en Geoff brachten de bagage van Nelly naar haar kamer. Debbie vertrok beledigd.

Een week later.

George Clayton had zijn oog laten vallen op een mooi stuk land dat hij dolgraag wilde hebben. Alleen: niemand wilde hem vertellen wie de eigenaar ervan was.

In het landkantoor vroeg hij:“Er is een heel mooi stuk land hier 5 km vandaan. Kunt u mij vertellen van wie dat is?”

Hij wees het aan op de kaart van Virginia City en omgeving.

De man achter het loket keek het na en zei wat later:“Dat land is van niemand zover ik kan zien in onze administratie. Maar het ligt wel erg dicht bij het landgoed van de familie Cartwright. Het kan best in hun bezit zijn.”

“Die lui hebben meer dan genoeg land. Dat stuk land is voor mij”, reageerde George.

Hij liet een kopie van de kaart maken en markeerde ‘zijn’ land. Hierna ging hij weg.

George reed naar zijn land en zag dat er al een groot huis op stond. Hij stopte zijn auto en keek naar het huis.

“Hier ga ik wonen. Even het huis van dichterbij bekijken”, zei George tegen zichzelf.

Hij reed naar het huis toe en zag tot zijn grote verbazing dat het een Bed & Breakfast was.

“Ik laat de personen die er werken zwoegen voor niets. Dan ben ik ook rijk”, zei George.

Hij zag een groot bord staan waarop stond:

‘Dit is dus ook van de Cartwrights. Nu nog wel. Maar straks niet meer want dan is het van mij’, dacht de zakenman. Hij reed naar het grote ranchhuis en parkeerde voor de voordeur. Hierna stapte hij uit en bewapend met de kaart en veel zelfvertrouwen en vooral heel veel arrogantie liep de zakenman naar de voordeur. Na aangebeld te hebben werd hij door ranch eigenaar Ben Cartwright binnengelaten.

“Ik zal meteen tot zaken komen. Ik wil dit stuk land van u kopen. Noem uw prijs maar”, zei George zonder zich voor te stellen.

Hij wees op het gemarkeerde stuk land.

Ben bekeek het en zei:“Sorry, maar dat stuk land behoort tot de Ponderosa en is niet te koop.”

De rancher wilde koste wat kost van zijn kleinkinderen en achterkleinzoon niet hun inkomen, toekomst en geluk ontnemen.

George zei:“Alles is te koop dus ook dat stuk land. Ik betaal er 10.000 dollar voor.”

“Misschien heeft u mij niet goed gehoord want dat stuk land is niet te koop. Het is en blijft in bezit van de Cartwrights”, antwoordde Ben.

Hij vertrouwde de zakenman niet.

“Mijn bod is 100.000 dollar en dat is mijn laatste bod”, zei George.

“Ook dit bod is afgewezen. Goedendag meneer”, zei Ben.

Hij liet de zakenman uit en wist dat hij niet zou opgeven. George dacht terwijl hij wegging:‘Arrogante vent. Ik zal en moet dat stuk land in mijn bezit krijgen. Die B&B wordt een 5 sterren hotel en krijgt de naam Clayton Hotel.’ Hij stapte in en reed naar de B&B.

Ben belde met zijn kleinkinderen om hen te waarschuwen voor een louche zakenman die hun richting op kwam.

“Bedankt voor de waarschuwing. Hij kan niet eens een kamer krijgen want alles is volgeboekt”, zei Mitch.

Hij was de oudste kleinzoon van Ben Cartwright en runde de B&B met zijn echtgenoot Matthew Cartwright.

George stapte het gebouw binnen en zag Mitch en Lisa al wantrouwend naar hem kijken.

“Ik eis een kamer”, zei George.

“En de naam is?”, vroeg Lisa.

“George Clayton”, zei de zakenman.

Mitch keek in de computer en antwoordde:“We zien uw naam nergens staan. Alles is volgeboekt voor 3 weken.”

“Ik hoef niet te boeken want ik ben de nieuwe eigenaar van dit hotel”, zei George.

Mitch en Lisa keken elkaar ongerust en verbaasd aan. De zakenman keek hen aan met een verachtelijke glimlach. Mitch zag de honkbalhandschoen van zijn zoon op de balie liggen en griste hem snel weg.

“Mijn hoofdregel is: het personeel mag geen kinderen hebben want werk gaat voor alles!”, zei George.

“Heeft u bewijs dat u de eigenaar bent van deze B&B?”, vroeg Mitch.

“Eh nee, nog niet. Ben Cartwright heeft de papieren nog niet getekend”, zei George.

Lisa zag Nelly komen en ging naar haar toe.

“Komt uw zoon u ophalen?”, vroeg Lisa.

“Ja, hij is onderweg. Ik ga bij hem eten en hij brengt me vanavond terug”, antwoordde Nelly.

Lisa hielp de oude dame op de bank en ging naast haar zitten.

George zei:“Jongelui, hierbij zijn jullie ontslagen. En die ouwe taart moet ook vertrekken. Het is hier geen bejaardensoos.”

Nelly stond op en zei:“Laat mij je even de les lezen, snotneus! Ik ben helemaal geen ouwe taart maar een kwieke jongedame van 75 jaar. Ik woon hier al een paar weken en er wordt uitstekend voor mij gezorgd. Als jij deze B&B overneemt krijg je niet alleen met de Cartwrights te maken maar ook met mij. Dan zal zelfs de Kerstman jou niet meer herkennen.”

Ze kwam naar George toe met gebalde vuisten en wilde zijn gezicht bewerken toen Hoss Cartwright binnenkwam met zijn achterneefje Tim en tussen beiden kwam.

“Mrs Jones, laat mij hem maar naar buiten gooien”, zei Hoss.

Nelly kalmeerde en ging weer naast Lisa zitten. Hoss pakte George vast bij kop en kont en smeet hem het gebouw uit. George belandde bij de rolemmers.

“Opgeruimd staat netjes”, zei de 2^e zoon van Ben en oom van Mitch en Lisa.

“Hoss, ben je nu ook al vuilnisman geworden?”, vroeg Geoff lachend.

Hij was een bekende van de Cartwrights.

“Nee, hij valt het personeel van deze geweldige B&B lastig. Je moeder wilde hem een nieuw gezicht geven maar deze straf is voor hem beter en voor ons leuker”, antwoordde Hoss.

Ze gingen lachend naar binnen, George kwaad en zwaar beledigd achterlatend.

Onderweg naar huis zei George terwijl hij via zijn gsm opnam:“Ik daag de Cartwrights uit voor een honkbalwedstrijd met als inzet het stuk land met de B&B erbij.”

Terwijl hij dat zei werd de zakenman aangehouden door deputy Clem Foster.

“Meneer, u was aan het rijden en tegelijkertijd bezig met uw telefoon. Dat levert u een boete op van 500 dollar. Graag contant betalen”, zei Clem.

Met tegenzin betaalde George de boete. Hierna reed hij pijlsnel door. Clem vertrouwde het niet en ging naar de Ponderosa.

In de B&B kreeg Hoss alles te horen over wat George Clayton had gezegd en van plan was.

“Deze B&B is en blijft in het bezit van de Cartwrights”, zei Hoss.

Tim ging met de husky Chip buiten spelen in de grote tuin die achter de B&B lag. Hoss ging naar het grote ranchhuis toe om zijn vader te vertellen wat er in de B&B was gebeurd. Nelly en Geoff vertrokken ook.

Ben moest eerst alles even verwerken van wat hij had gehoord over George Clayton.

“Als hij ons uitdaagt voor een honkbalwedstrijd kan hij dat krijgen”, zei de rancher uiteindelijk.

Hoss liet merken dat hij er ook wel zin in had. Ben belde direct de coach van het door hem gesponsorde honkbalteam Ponderosa Cowboys op en vertelde over de komende uitdaging.

Coach Jimmy Cooper zei:“We geven onze volledige medewerking.”

“Bedankt Jimmy”, zei de rancher en hing op.

De volgende dag stond in alle lokale kranten het bericht over de honkbalwedstrijd. Het was geschreven door George Clayton zelf en er stond ook in wat de inzet was: het stuk land + de B&B.

Ben merkte dat vooral zijn oudste kleinzoon leed onder al de stress die George Clayton veroorzaakte en regelde voor hem (Mitch), Tim en Ben zelf een korte vakantie in april.

George besloot een poosje onder te duiken om daarna een spectaculaire comeback te maken op de ranch. Hierdoor kwamen de Cartwrights enigszins tot rust. Maar ze wisten uit ervaring dat de rust niet lang aanwezig zou zijn.

De wedstrijd werd gehouden op zondag 24 juni 2018. Zoals gewoonlijk was er veel publiek op afgekomen want een honkbalwedstrijd van de Ponderosa Cowboys betekende altijd veel vermaak.

Voor de honkbalwedstrijd vroeg Jenny smalend aan Benji:“Is je zus met haar dikke buik er niet?”

“Nee, ze past op haar neefje. Het is wel opvallend dat sinds Lisa in de B&B werkt het elke dag gezelliger is en elke nacht volgeboekt ook”, antwoordde Benji.

Hij keek haar even aandachtig aan.

Toen was zijn opmerking:“Jij ziet er ook niet meer erg slank uit.”

“Dat komt omdat ik in blijde verwachting ben. Viola krijgt er over 4 maanden een zusje bij. En dat wordt geboren in jullie B&B want straks na de wedstrijd is hij van mij en George!”, antwoordde Jenny uit de hoogte.

Benji begreep nu ineens alles. Hij rende naar zijn vader en vertelde wat hij had gehoord.

“Ik bel direct met je zus”, zei Adam.

Dat deed hij en hij kreeg zijn kleinzoon aan de lijn.

“Opa, er is hier een man in huis en hij houdt tante Lisa en oma Nelly onder schot”, fluisterde Tim.

“Oma en ik komen meteen en wij waarschuwen de sheriff”, zei Adam ongerust.

Hij hing op en haalde Sally.

“Benji, speel de wedstrijd maar gewoon en doe alsof er niets aan de hand is”, zei Adam.

De jongen knikte. Hij bracht zijn broer en zwager op de hoogte.

“Dan maken we er helemaal een fraaie wedstrijd van”, zei Mitch glimlachend.

“Ga je mee spelen?”, vroeg Matthew.

Hij keek de broers lachend aan.

“Kom broertje”, zei Mitch.

Ze liepen naar hun team waar Ben ook al was. De rancher kreeg te horen wat er in de B&B gaande was.

“Heren, dit blijft onder ons”, zei Ben.

Ze knikten en gingen zich klaar maken voor de wedstrijd.

’s Morgens voelde Lisa zich al niet in orde en dat werd erger in de loop van de dag.

“Nelly, ik vermoed dat ik straks naar bed moet”, zei Lisa tijdens een koffiepauze.

“Je bedoelt dat de baby nu al komt?”, vroeg Nelly.

Lisa knikte.

“Jij gaat naar bed en ik let op Tim”, bood Nelly aan.

Lisa wilde opstaan toen Tim kwam binnen rennen.

“Er staat een boze man bij de deur. Het is dezelfde die door oom Hoss naar buiten gegooid werd”, zei de jongen.

“Dus die George Clayton durft hier weer te komen? Ik zal wel met hem afrekenen”, zei Nelly beslist.

“Tim, ga naar buiten en hou mijn gsm bij je”, zei Lisa.

Ze gaf de gsm aan haar neefje die naar buiten ging met Chip.

George kwam binnen en zag Nelly en Lisa zitten.

“Ik neem hier de boel over”, zei hij dreigend.

“Het is en blijft van ons”, reageerde Lisa.

George werd woedend en wilde haar bewusteloos slaan met zijn geweer. Maar hij was zo kwaad dat hij zichzelf bewusteloos sloeg. Precies op dat moment kwamen Adam en Sally thuis. Ook Clem kwam op dat moment.

“Adam, die vent kwam hier binnen met een geweer. Hij wilde Lisa bewusteloos slaan maar deed het bij hemzelf”, zei Nelly.

Sally bekommerde zich om haar dochter.

“Nelly, wil jij Tim opvangen?”, vroeg Adam.

Ze knikte. George werd gearresteerd en afgevoerd.

“Mama, kun je me naar het ziekenhuis rijden?”, vroeg Lisa.

“Natuurlijk. Is je tas in je kamer?”, vroeg Sally.

Lisa knikte en pufte een wee weg. Adam hielp haar naar de auto terwijl Sally de tas haalde.

In het ziekenhuis werd Lisa naar haar gereserveerde kamer gebracht. Adam en Sally bleven bij haar. Lisa bleef kalm en had veel steun aan haar ouders.

“Heb je al een naam voor je baby?”, vroeg Sally.

“Ja, ze gaat Amy heten. Ik verwacht een dochter”, antwoordde Lisa.

Dit nieuws verheugden Adam en Sally nog meer op de komende geboorte.

Verloskundige Vera Taylor kwam binnen en zei:“Lisa, laat eens kijken hoe ver je bent.”

“De weeën komen snel achter elkaar”, zei Lisa hijgend.

Vera keek en voelde en zei toen:“Lisa, bereid je maar voor op de geboorte van je baby want je mag meepersen.”

Lisa voelde een perswee opkomen, haalde adem en begon te persen. Adam en Sally steunden haar zo goed mogelijk.

Lisa zei 2 uur later:“Ik kan de baby niet meer tegenhouden”

“Je bent er bijna. Nog even goed persen”, zei Vera.

De aanstaande moeder voelde een heftige perswee komen en gaf er aan toe. Lisa voelde de baby uit zich glijden en gilde het uit van de pijn.

“Je hebt een dochter gekregen”, zei Vera terwijl ze de baby bij Lisa legde.

Adam en Sally kusten hun dochter van geluk. Lisa kreeg tranen in haar keel en ogen toen ze haar baby vasthield.

Toen de bevalling achter de rug was lag Lisa met de baby in een schoon bed met haar ouders bij zich.

“Mama, wil jij voor ons zorgen zolang ik herstellende ben?”, vroeg Lisa.

“Natuurlijk doe ik dat. De baby lijkt erg veel op jou toen jij net geboren was”, beloofde Sally.

“Gelukkig. Ik wil niet dat haar grootouders en/of haar vader contact met haar willen”, zei Lisa.

“Ze hebben een straatverbod gekregen en mogen ook nooit meer op de ranch komen. Waar op de ranch dan ook”, zei Sally.

Lisa was opgelucht.

“Lisa, je weet dat wij de voogdij over Amy hebben totdat je 18 bent maar we weten toch wel dat je zeer goed voor haar zal zorgen”, zei Adam.

“Dat weet ik en ook dat jullie haar erg zullen gaan verwennen”, reageerde zijn dochter.

Hier hadden haar ouders geen antwoord op omdat ze wisten dat het waar was.

“Jij gaat rusten en Amy ook. Ik blijf hier”, zei Sally.

“Ik ga naar de B&B”, zei Adam.

Adam reed naar de B&B waar Nelly op Tim paste. Toen hij aankwam was Roy Coffee er ook.

“Adam, ik kom om te vertellen dat jullie geen last meer zullen hebben van George Clayton. Hij sloeg zichzelf zo hard dat hij kort erop overleed”, vertelde de sheriff.

Adam vroeg:“En Jenny Willis?”

“Die is nog voortvluchtig”, antwoordde Roy.

“Benji zei dat hij met haar had gesproken in het stadion”, zei Adam.

“Dan gaan we haar arresteren wegens medeplichtigheid”, zei Roy.

Hij vertrok naar het stadion.

Laura vroeg:“Ik hoorde van Nelly dat Lisa ging bevallen. Hoe is het met moeder en kind?”

“Lisa heeft het geweldig gedaan en heeft een dochter Amy gekregen. Sally zorgt zolang dat nodig is voor hen”, antwoordde Adam.

Toen vroeg Tim:“Opa, blijf jij dan ook hier?”

“Natuurlijk blijf ik ook hier”, zei Adam.

Tim was gerustgesteld.

Ondertussen in het honkbalstadion. Jenny Willis zat in het clubhuis te wachten op haar handlanger die maar niet kwam.

“Miss Willis?”, vroeg de sheriff opeens.

“Ja sheriff, wat kan ik voor u doen?”, vroeg Jenny poeslief.

“Wilt u mee komen want u bent gearresteerd wegens bedreiging en poging tot oplichting”, zei Roy.

Jenny begreep ineens alles en ook dat George haar er in geluisd had.

“Ik ben ook het slechtoffer van de wandaden van George Clayton”, zei ze.

“Waarom geloven wij dat niet?”, vroeg Roy.

“Goed, ik beken. Het was het idee van George om de B&B in te pikken nadat iedereen was weggewerkt. Ik bracht George steeds op de hoogte van wat er speelde”, zei Jenny.

Ze werd afgevoerd naar de gevangenis.

Op het veld deden de Ponderosa Cowboys een vreemde ontdekking. Hun tegenstanders, de Virginia City Ducks, waren veel jonger en konden niet honkballen. Jimmy Cooper (coach van de Ponderosa Cowboys) en Mitch gingen praten met de coach van het andere team, Andrew Parker.

“We zijn bijeen gezocht door George Clayton om de B&B over te kunnen nemen. Ik heb echter wat informatie over hem gezocht en hij is alleen maar uit op macht. Voor zichzelf dan. Maar deze jongens willen graag leren honkballen. Ze wonen in gezinsvervangende tehuizen vanwege hun handicap. Omdat ze veel hulp nodig hebben had George ze uitgekozen. En alleen om dan erg sympathiek over te komen”, zei James.

“Coach, waarom maken we er dan geen demonstratie wedstrijd van? Eerst laten we ze zien hoe je moet slaan en gooien. Desnoods met en tegen ons. Maar dan wel op een luchtige manier. Dan leren ze veel meer denk ik”, stelde Mitch voor.

Andrew (die Jimmy goed kende) vroeg verbaasd:“Jimmy, ben jij de coach van de Ponderosa Cowboys of deze jongeman?”

“Ik ben de coach maar Mitch runt met zijn echtgenoot en zus de B&B waar alles om draait. En met heel veel succes moet ik zeggen”, antwoordde Jimmy.

“Mitch, ik heb geruchten gehoord dat jij nogal veel ruiten breekt als jij de bal het stadion uitslaat. Is dat waar?”, vroeg Andrew.

“Dat is waar. Maar mijn broer Benji doet dat in elk ijshockeystadion. En vooral in dat van ons. Onze opa is wat dat betreft niet echt blij met ons”, vertelde Mitch geamuseerd.

“Andrew, die 2 zijn echt gevaarlijk als ze bezig zijn”, waarschuwde Jimmy.

“Laten we dan maar beginnen met de demonstratie”, zei Andrew.

Dat gebeurde en in plaats van de gedwongen honkbalwedstrijd werd het een honkbaldemonstratie waarbij de Ducks erg veel leerden. Hierdoor ging iedereen pas ’s avonds naar huis.

“Coach, kunnen we ze niet omdopen tot Ponderosa Ducks?”, stelde Matthew na de wedstrijd voor.

Jimmy en Andrew gingen ermee akkoord.

Die avond in het grote ranchhuis vertelden Ben en Adam wat er allemaal gebeurd was.

“Ik wil proosten op de nieuwste Cartwright, namelijk Amy Cartwright”, besloot de rancher zijn relaas.

“Op Amy Cartwright”, zei iedereen.

En opnieuw was bewezen dat de eenheid van de familie Cartwright niet verbroken kon worden. Zelfs niet door corrupte zakenmensen.