In de klas van Tim Cartwright werden sprookjes behandeld. Juffrouw Beth Clark las haar leerlingen er een paar voor.
“Wie heeft er sprookjes in het echt gezien?”, vroeg ze na een poosje.
Tim stak zijn hand op om te antwoorden.
“Ja, Tim. Vertel”, zei Beth.
“In Nederland is er een pretpark met een erg leuk sprookjesbos erbij. Daar zijn verschillende sprookjes te zien. In de winter zijn ze te bewonderen in de sneeuw”, vertelde de jonge Cartwright.
“Ik geef jullie de volgende opdracht: herschrijf een sprookje van maximaal 500 woorden in de moderne tijd. Het beste opstel verdient een prijs. Ik wil het vrijdag hebben”, zei Beth.
Tim werd door zijn vader Matthew Cartwright opgehaald.
“We moeten een sprookje in de moderne tijd herschrijven. Welke zal ik nemen?”, vroeg de jongen onderweg naar huis.
“Er is keuze genoeg. We helpen je er wel mee”, zei Matthew.
Tim zei:“Doornroosje werd wakker gekust door een beeldschone prinses. En ze leefden nog lang en gelukkig. Of deze: Sneeuwwitje zorgde voor de 7 smurfen.”
Zijn vader kwam niet meer bij van het lachen.
Thuisgekomen vertelde Tim aan zijn vader Mitch Cartwright over het opstel.
“Ik neem wel het sprookje van Roodkapje en verbouw het een beetje veel Zij is tenslotte het liefste meisje van het hele Sprookjesbos”, zei de jongen aan het eind van zijn verhaal.
“Gebruik je laptop maar. Oma Nelly zal het wel nakijken met jou”, zei Mitch.
Tim ging naar zijn kamer en ging aan het werk.
ROODPETJE
Er was eens een meisje dat altijd en eeuwig een rode honkbalpet droeg. Ze heette dan ook Roodpetje. Het meisje woonde met haar 2 vaders aan de rand van het bos en ging elke dag op haar elektrische fiets naar opa toe die aan de andere kant van het bos woonde.
“Op het fietspad blijven en niet te hard door het bos scheuren”, zei haar vader.
“Zal ik doen. Dag papa”, zei Roodpetje.
“En niet teveel schudden met het bier voor opa”, zei haar andere vader.
Het meisje knikte. Ze deed haar fietstas vol met bier en spacecake en ging op weg.
Onderweg kwam Roodpetje de kleine enge wolf tegen.
“Hallo Roodpetje, ga je weer naar opa toe?”, vroeg hij.
“Ja, hij wacht op me”, antwoordde ze.
“Wat heb je voor hem in je fietstas?”, vroeg de wolf.
“Zoals elke dag: bier en spacecake”, zei Roodpetje.
“Bah, wat gezond spul zeg. Ik ga lekker met oma naar de bingo”, zei de wolf.
Hij rende snel weg zodat Roodpetje vlug naar opa kon gaan.
Vanaf die dag had Roodpetje helemaal geen last meer van de wolf. En ze leefde nog lang en gelukkig.
Nelly was vroeger lerares geweest en hielp Tim met zijn schoolwerk. Toen ze het opstel las duurde het een uur voordat ze uitgelachen was.
“Ik vind het een uitstekend verhaal. Maar ik vrees dat je lerares het niet zo bedoeld zal hebben”, zei ze nog wat nalachend.
“Dat is dan haar probleem”, vond Tim.
Nelly was het met hem eens.
Op vrijdag leverde Tim keurig zijn opstel in. Op voorhand wist hij al dat Beth het zou afkeuren.
Terwijl de klas aan het tekenen was en de lerares de opstellen nakeek zei Beth opeens:“Timothy Cartwright, ik wil dat jij vanmiddag nablijft.”
De jongen knikte en ging verder met zijn tekening.
Na schooltijd.
In de lunchpauze had Beth naar de ouders van Tim gebeld en hen gevraagd of ze wilden komen praten over Tim. Zodoende gingen Mitch en Matthew naar school om met de lerares van hun zoon te praten.
“Ik vraag me af wat Tim nu weer gedaan heeft. Hij heeft gelukkig niet Miss Ab als lerares”, zei Mitch.
Hij bedoelde met Miss Ab Abigail Jones die nog altijd verliefd was op zijn vader Adam Cartwright.
“Miss Clark is behoorlijk ouderwets. Ook al is ze van onze leeftijd”, reageerde Matthew.
Hij parkeerde de jeep voor de school en stapte uit. Mitch stapte ook uit en keek naar het schoolgebouw.
Beth stond de heren al op te wachten. Dat wilde zeggen: ze had verwacht dat Mitch met een vrouw kwam in plaats van een man.
“Mr Cartwright, waar is uw vrouw?”, vroeg Beth verbaasd en geschokt.
“Ik ben getrouwd met Matt hier. Samen voeden we Tim op. Enig bezwaar tegen?”, was de wedervraag van Mitch.
“Jullie zijn toch geen familie van de Cartwrights op de Ponderosa ranch?”, wilde Beth weten.
“Ik dacht dat we gingen praten over Tim?”, vroeg Mitch haar vraag negerend.
“Kom verder. Ik heb een groot probleem met het opstel dat Tim inleverde. Afgezien van wat spellingfouten is het wel een goed opstel. Maar het kan mijn goedkeuring niet wegdragen. Hierbij is uw zoon van deze school voorgoed verwijderd. Hier is het opstel”, zei Beth.
Ze gaf het opstel terug en wilde weggaan.
“Miss Clark, om uw vraag nog even te beantwoorden: net als mijn vader en ik is ook Tim erfgenaam van de Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright. Tim is zijn achterkleinzoon. We wonen en werken op een deel van de Ponderosa. Prettige dag verder”, antwoordde Mitch.
Beth kookte van woede terwijl Mitch en Matthew hun zoon mee naar huis namen.
“Tim, vanaf maandag geeft oma Nelly jou les in de B&B. Je bent van school verwijderd vanwege je opstel”, zei Matthew onderweg naar huis.
“Ik vind het best”, zei de jongen.
Hij kreeg toch al steeds vaker bijles van Nelly Jones die bij hen in de B&B woonde.
Het nieuws dat Tim Cartwright door Beth Clark van school gestuurd was ging als een lopend vuurtje door heel Virginia City.
Thuis vroeg Tim:“Papa, mag ik de Nederlandse versie van mijn sprookje naar opa en oma in Nederland mailen?”
“Doe maar. Ik ben benieuwd wat ze er van vinden”, was het antwoord van Mitch.
Al snel kreeg Tim een reactie vanuit Nederland. Opa Mark en oma Diana Jenson vonden het een geweldig verhaal.
Matthew had de husky Chip meegenomen en gelijk uitgelaten en liet zijn schoonouders het opstel lezen. Mitch was de oudste zoon van Adam Cartwright en zijn 1e vrouw Mary. Hij was 7 jaar na haar overlijden hertrouwd met Sally Baxton en zodoende waren ze de schoonouders van Matthew.
“Wat een leuk verhaal. Dus om dit opstel is onze kleinzoon van school gestuurd?”, vroeg Sally nadat ze het gelezen had.
“Ja, en waarschijnlijk ook omdat hij 2 vaders heeft. Nelly is bereid hem les te geven vanaf maandag”, antwoordde Matthew.
Adam las het opstel en stelde voor:“Waarom laat je Tim er geen stripverhaal van maken? Hij kent het verhaal en kan zeer goed tekenen.”
“Ik zal het aan hem voorstellen”, zei zijn schoonzoon.
Nelly besloot het voorstel van Adam te gebruiken als huiswerkopdracht. Nu Tim thuis leerde gingen zijn schoolcijfers fors vooruit. En zijn hele familie was daar blij mee.