EXCUSES

Bij de Bucket of Blood saloon stond Toby Cooper. Nu was Toby het type dat niet vies was van een vechtpartij en er vaak zelf eentje begon. Hij zag de Cartwrights komen en begon gemeen te glimlachen. Hij stootte zijn broer Paul aan en wees naar de Cartwrights.

Paul vroeg:“Zullen we voor de grap gaan vechten? Gegarandeerd dat die grote Cartwright dan mee gaat doen.”

Toby knikte. Maar dat liep anders. Toevallig liep Betsy Kent langs. Ze had Hoss ook gezien en ze bloosde hevig. Hierdoor botste ze tegen Paul en Toby op.

Toby pakte haar vast en zei:“Niemand loopt tegen ons op en zeker niet een griet zoals jij.”

“Laat me los engerd”, snauwde ze.

Betsy probeerde zich los te rukken maar dat lukte niet.

“Je kan hopen dat Cartwright je redt maar je bent nu van mij en je blijft van mij”, zei Toby.

“Ik ben helemaal niet van jou”, beet Betsy hem toe.

Hoss Cartwright reed Virginia City binnen om het een en ander op te halen. Om gezelschap te hebben had hij zijn neefje Mitch van 6 meegenomen. Ze zagen hoe Betsy lastig gevallen werd.

Mitch vroeg:“Moet je haar niet redden?”

“Het is weer gezellig in de stad”, zei Hoss.

“Je gaat toch niet meedoen?”, vroeg zijn neefje.

“Waarom niet?”, vroeg Hoss glimlachend.

“Omdat je papa en opa beloofd hebt goed op me te passen”, was het antwoord.

“Dat doe ik ook. Ik laat jou bij de winkelier achter en ga hier en nu een einde aan die Toby maken”, zei Hoss.

“Je bedoelt: het nog erger maken”, reageerde Mitch.

“Precies”, antwoordde zijn oom.

Ze hoorden Betsy hard gillen waardoor Hoss van de bok afsprong en naar haar toe rende. Mitch keek genietend toe maar klom er even later toch ook van af. Hoss rukte Betsy los en sloeg Toby naar de watertrog. Met een volgende vuistslag belandde Toby erin. Toen had Paul Betsy vastgepakt en opnieuw begon ze te gillen. Hoss draaide zich om en zag hoe zijn meisje opnieuw lastig gevallen werd. Hij bedacht zich geen moment en kwam opnieuw in actie. Ook Paul belandde in de watertrog. Bovenop zijn broer.

Hoss vroeg aan Betsy:“Gaat het?”

“Ja, nu jij me gered hebt wel. Bedankt. Die twee engerds vielen me lastig”, zei Betsy verlegen.

Mitch kwam erbij en keek het stel lachend aan.

“We moeten nog boodschappen doen”, zei de jongen.

“Dan zal ik jullie niet langer ophouden”, antwoordde Betsy.

Ze liep snel door, Hoss en Mitch alleen achterlatend.

“Jij bent ook een fraai portret. Red ik de liefde van mijn leven, ga jij het verpesten door te zeggen dat we nog boodschappen moeten doen”, zei Hoss.

Ze liepen naar de General Store waar ze Clara Cooper tegenkwamen.

“Lomperik die je er bent! Ik eis een verklaring van jou in mijn huis!”, zei ze kwaad.

Ze sleurde Hoss mee naar haar huis waar ook Betsy was. Hoss begreep er niets van en liet zijn neefje in de winkel achter.

“Heb jij mijn zoons in de watertrog gegooid?”, vroeg Clara beslist.

Hoss zei:“Wel, ziet u mevrouw, het was zoals dit…ze zeggen altijd: De butler heeft het gedaan.”

“Dus jij niet? En waar is die butler dan als ik vragen mag?”, vroeg Clara met haar handen in haar zij.

“Weggevlogen?”, vroeg Hoss onschuldig.

“Mrs Cooper, uw zoons vielen mij lastig en Hoss heeft me gered. Uw zoons zijn gewoon twee bullebakken. Nietwaar Hoss?”, vroeg Betsy.

Hoss knikte.

“Hm, in dat geval zal ik maar doen alsof er niets gebeurd is. Ik zal die twee wel onder handen nemen”, zei Clara.

Hoss en Betsy verlieten opgelucht het huis.

“Hoss, kan ik je bedanken met een etentje?”, vroeg ze.

“Dat altijd. Maar niet als mijn neefje erbij is. Hij lijkt helaas iets teveel op zijn vader wat zijn opmerkingen betreft”, zei Hoss zichtbaar verlegen.

“Ik zal vanavond voor je koken. Geroosterd varken zoals jij dat alleen maar lust”, beloofde Betsy.

Hoss was meteen weer in de allerbeste stemming. Ze namen afscheid en Hoss haastte zich naar de General Store waar Mitch op hem wachtte.

“Fijn gesprek gehad?”, vroeg de jongen een beetje veel sarcastisch.

“Niets voor kleine jongens zoals jij. Ik laad de boodschappen op de wagen met jou erbij en dan gaan we naar huis. Ik ga vanavond uit eten!”, zei Hoss.

“Met of bij Miss Kent?”, vroeg Mitch plagend.

“Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet”, reageerde Hoss.

“Nou, ik zou haar best als mijn tante willen. Mochten jullie ooit trouwplannen krijgen”, zei Mitch.

Hoss was nu wel zo verstandig er niet op in te gaan maar hij zou het wel onthouden.