TROTS
Op een middag in april 1864 was Ben Cartwright in Virginia City. Hij was daar voor zaken. Althans dat had hij thuis verteld. Maar de eigenaar van de Ponderosa ranch zat in werkelijkheid bij sheriff Roy Coffee. De twee kenden elkaar al jaren en waren goed bevriend.
“Hallo Ben. Hoe is het met jou, je zoons en kleinzoon?”, vroeg Roy toen Ben binnenkwam.
“We maken het allemaal goed. Mitch begint steeds meer te praten en doet dat van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat”, antwoordde de rancher terwijl hij ging zitten.
“Ben, je gaat me toch niet vertellen dat je hem verwent?”, vroeg Roy.
“Ik probeer het niet maar het lukt me niet om dat vol te houden. Mitch is zo aandoenlijk lief dat ik hem wel moet verwennen. Ik heb bovendien dat recht als zijn opa”, zei Ben glimlachend.
Roy zei:“Adam verwent hem zeker ook veel? En dat niet te denken van Hoss en Joe.”
“Dat kleintje wordt door ons vieren flink verwend. Hij heeft onlangs de keuken ontdekt”, zei Ben.
“Hoss had daar geen aandeel in?”, vroeg Roy terwijl hij opstond om koffie te zetten.
“Nee, maar het had wel gekund. Nu is het zelfs zo dat Mitch wél in de keuken mag komen en Hoss niet”, antwoordde Ben.
Deputy Clem Foster, die tot dan toe had toegehoord, vroeg:“En Hoss probeert via zijn neefje extra eten te krijgen?”
“Dat probeert Hoss inderdaad maar meestal krijgt Mitch het. Maar Joe kan er ook wat van. Hij gebruikt de jongen om indruk te maken op de jongedames. Maar de dames hebben dan meer oog voor Mitch dan voor Joe”, vertelde de rancher.
“Als jouw kleinzoon nu al een hartenbreker is moeten de moeders al hun dochters opsluiten”, reageerde Clem.
Ben knikte en zei:“Dat moeten ze toch wel doen als Joseph in de stad is of komt.”
“Ik vrees dat wij later ook veel met jouw kleinzoon te maken zullen krijgen”, zei Roy die weer kwam zitten met de koffie.
“Zolang Adam met hem op de Ponderosa blijft wonen wel”, was het antwoord van Ben.
Even was het stil.
Toen ging de rancher verder:“Hoewel Mitch geen moeder heeft komt hij niets tekort zoals sommigen wel beweren. Adam wil haar niet gaan zoeken omdat hij Mitch niet kan missen. Maar ik denk dat er meer achter zit.”
“Dat Adams schoonfamilie niet helemaal zuiver op de graat is?”, vroeg Clem.
De rancher knikte en zei:“Adam wil Mitch een zo gelukkig mogelijke jeugd geven. Vooral omdat hij dat zelf grotendeels gemist heeft.”
De hele middag bleef Ben bij Roy en Clem zodat zij ook niet konden werken. Ze waren dan ook dolblij toen Ben vertrok.
Die avond tijdens het eten vroeg Adam:“Fijne zaken gedaan in de stad pa?”
“Hoe bedoel je?”, vroeg zijn vader verbaasd.
“U was toch naar Virginia City gegaan voor zaken?”, vroeg Hoss.
“Dat is zeer goed verlopen. Alleen ik kwam Roy tegen en hij vroeg naar jullie en vooral naar mijn oogappel”, antwoordde Ben.
Joe begon te stralen van trots maar Hoss verpestte het door te zeggen:“Pa bedoelt mij natuurlijk.”
“Dan heb je het verkeerd want ik ben de oudste én zijn oogappel”, reageerde Adam.
“Jullie hebben het alle drie fout want Mitch is mijn oogappel”, zei Ben.
Zijn drie zoons wisten dat ook wel maar elkaar plagen was ook leuk.