Toen zijn jongste dochter Rose voor het eerst naar school ging begin januari 2014 kon Adam Cartwright niet vermoeden dat haar lerares een zeer oude bekende zou zijn. Natuurlijk ging de moeder van Rose en echtgenote van Adam, Sally Cartwright, mee.
De lerares stond Rose en haar ouders al op te wachten. Ze kreeg een grote schok toen ze de vader van haar nieuwe leerlinge herkende. Maar dat was ook het geval voor Adam die ook de lerares herkende.
“Schat, zullen we onze dochter maar naar een andere school brengen?”, vroeg hij fluisterend.
“Waarom?”, vroeg Sally verbaasd.
“De lerares van Rose is uitgerekend Abigail Jones. Ze is al jaren verliefd op mij”, legde Adam vlug uit.
“Jammer voor haar want jij bent nu van mij. En dat blijft zo”, zei Sally vastbesloten.
Rose had ook de woorden van Adam gehoord en keek glimlachend naar haar vader.
“Rose Cartwright, jij vertelt dit verhaal aan niemand”, zei Adam.
“Nee papa”, beloofde het meisje.
Abigail liep de Cartwrights tegemoet en zei:“Welkom op school.”
“Miss Jones, dit is mijn vrouw Sally en dit kleine meisje is onze dochter Rose”, zei Adam.
“Rose, ga je mee naar de klas?”, vroeg Abigail.
Rose zwaaide nog even naar haar ouders en ging daarna met de lerares mee. Adam en Sally keken hen na en gingen daarna naar huis terug.
Toen de beurt aan Rose was om iets over haar familie te vertellen kon Abigail niet vermoeden dat de jonge Cartwright lang aan het woord zou zijn.
“Ik woon met mijn ouders, broer en zus op de Ponderosa ranch. De eigenaar ervan is mijn opa Ben Cartwright. Onze ooms Hoss en Joe wonen er ook met hun gezinnen. De enige die niet bij ons op de ranch woont is mijn oudste broer Mitch. Hij woont met zijn echtgenoot Matt in een groot huis wat hun Bed &Breakfast is. Ze wonen en werken daar met de ouders van Matt”, zei Rose.
“Dus die Bed & Breakfast is van je broer en zwager?”, vroeg Abigail.
“Gedeeltelijk. Opa blijft de hoofdeigenaar en is er ook vaak”, antwoordde Rose.
Abigail gaf snel de beurt aan een ander kind want ze had al teveel over de Cartwrights gehoord naar haar zin.
Onderweg naar huis vertelde Adam alles over Abigail Jones.
“Dus ze heeft Joe ook nog lesgegeven? Dat zal Paula wel graag willen horen”, zei Sally.
Joe was de jongste broer van Adam die getrouwd was met Paula Cooper.
Na het grote kringgesprek stak Rose haar vinger op om iets te vragen.
“Ja, Rose?”, vroeg Abigail.
“Is het waar dat u al jaren verliefd bent op mijn vader?”, vroeg Rose zonder blikken of blozen.
De lerares werd rood tot in haar nek en zei:“Rose Cartwright! De gang op!”
De jonge Cartwright ging naar de gang. Abigail besefte dat ze een hele zware schooltijd tot aan de zomervakantie zou krijgen nu er weer een Cartwright in haar klas zat. En ze kende de hele familie ook nog eens zeer goed.
Ondertussen kregen de andere Cartwrights te horen wie de lerares van Rose was.
“Wat zal Miss Jones het zwaar krijgen tot aan de zomervakantie”, zei Ben.
Hij was de opa van Rose en eigenaar van de Ponderosa ranch.
“En uw kleindochter niet?”, vroeg Adam.
“Je dochter praat zich er wel uit. Jij en Sally hebben haar mondig genoeg opgevoed”, antwoordde zijn vader.
“Haar broers en zus hebben daar ook aan bijgedragen”, reageerde Sally.
Sally bedoelde daarmee Mitch en de tweeling Lisa en Benji.
De rest van de dag gedroeg Rose zich keurig tot grote opluchting van Abigail.
Toch kreeg de jonge Cartwright te horen:“Rose, ik wil dat je nablijft zodat ik met je vader kan praten.”
Rose was duidelijk niet op haar mondje gevallen want ze vroeg:“En wat als iemand anders dan mijn ouders mij komt halen?”
“Dan geef ik in dat geval een brief mee”, zei de lerares.
Ze ging zitten en schreef de brief.
Adam stopte de Mercedes voor de school om de Cartwright kinderen op te halen. Behalve Rose waren dat de 2 tweelingen Lisa en Benji en Inger en Petra. De 4 oudsten kwamen maar Rose niet.
“Benji, waar is je zusje?”, vroeg Adam ongerust.
“Zeker nog in de klas”, antwoordde zijn zoon.
“Jullie wachten hier op ons”, zei Adam.
Hij ging naar binnen om zijn jongste dochter op te halen. Adam klopte beleefd op de deur en ging daarna naar binnen.
Abigail vergat dat Rose er ook nog was en zei als een verliefde bakvis:“Adam Cartwright!”
“Miss Jones, waarom moet Rose nablijven?”, vroeg hij.
“Rose, ga maar naar buiten. Ik wil even met je vader praten”, zei de lerares.
Rose pakte haar tas en rende naar buiten. Natuurlijk begreep Adam er niets van.
“Adam, je jongste dochter is een beetje te openhartig en spontaan. Ik moest haar al na een uurtje de gang opsturen omdat ze vroeg of ik al jaren verliefd op je ben”, zei Abigail.
“Mijn vrouw en ik hebben onze kinderen zo eerlijk en spontaan mogelijk opgevoed. Helaas is Rose iets te spontaan. Ze bedoelt het anders goed”, antwoordde Adam.
“Dat kan ik begrijpen maar toch vind ik het moeilijk haar in mijn klas te hebben”, zei de lerares.
“Als jij weigert mijn dochter les te geven haal ik haar onmiddellijk van school en haar broer, zus en nichtjes ook. Dan krijgen ze thuis les”, reageerde Adam.
“Dan moet het maar zo zijn”, zei Abigail.
Toen besefte ze dat ze Adam minder of nooit meer zou zien.
Ze bond in en zei:“Goed. Ze mag blijven. Op voorwaarde dat Rose zich rustig houdt.”
“Ik zal het tegen haar zeggen. Nog een prettige dag verder, Miss Jones”, zei Adam.
Hij ging weg om met de kinderen naar huis te gaan. Maar de oudste Cartwright jongen wist nu al dat hij erg vaak op gesprek zou moeten komen bij Abigail Jones zolang zijn jongste dochter bij haar in de klas zou zitten.
Abigail zei tegen zichzelf:“Het is gelukkig maar tot juni.”
Aan deze schooldag hing bij Abigail Jones een schaamte die ze liever vergat. Maar ook de Cartwrights zouden deze dag nooit meer vergeten.