MOORDCOMPLOT
Op de gang van een flatgebouw liepen twee jongens en een meisje naar een flat.
“Laten we kijken of Jimmy thuis is. Dan gaan we naar het stadion”, zei Hank Miller.
“Daar woont hij”, zei Gloria Taylor.
Ze liepen naar de woning waar ze moesten wezen en klopten op de deur.
“Ach, die ligt nog steeds zijn roes uit te slapen”, reageerde Terry Parker laconiek.
Ze lachten even maar toen zag Hank dat de voordeur openstond. Voorzichtig duwde hij de deur verder open en ging hij naar binnen. Gloria en Terry volgden hem.
“Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaah”, gilde Gloria toen.
De jongens kwamen naar haar toe rennen en toen zagen ook zij wat het meisje eerder had gezien.
“Ik bel de politie wel”, zei Hank.
Niet veel later was de politie gearriveerd.
“Wie is het slachtoffer?”, vroeg Lennie Briscoe, rechercheur van wijk 27.
“Een jongeman genaamd Jimmy Baker. Hij is bewerkt met een honkbalknuppel maar verder is er niets geroofd volgens die drie daar. Hij is rond 13.00 uur overleden”, zei een agent wijzend op het trio dat het lijk had gevonden.
“Ed, jij neemt de jongens onder handen en dan zal ik het meisje ondervragen”, zei Lennie tegen zijn partner Ed Green.
Hij knikte.
“Wie vond het lijk?”, vroeg rechercheur Lennie Briscoe.
“Ik vond hem. Ik ben Gloria Taylor”, zei ze erg van streek.
“Wie is het slachtoffer?”, vroeg Lennie.
“Jimmy Baker. We hadden met hem afgesproken om uit te gaan. Omdat hij zijn eigen flat heeft hadden we besloten bij hem te gaan slapen”, antwoordde Gloria.
“En wie is we?”, was de volgende vraag van de rechercheur.
“Terry Parker, Hank Taylor en ik. We kennen elkaar van de universiteit maar Jimmy was drie jaar ouder en had al zijn eigen flat. Hij nodigde ons vaak uit om te blijven overnachten. Maar hij heeft verder geen familie meer”, zei ze.
De partner van Lennie, Ed Green ondervroeg de jongens.
“Was de deur dicht toen jullie kwamen?”, vroeg Ed.
“Ik zag dat de voordeur op een kier stond en normaal is die dicht. Dus we dachten dat Jimmy even weg was maar we mochten er altijd binnengaan van hem. Dus ook vandaag. We waren vanmiddag vanaf 12 uur vrij en Jimmy had kaarten voor de Yankees”, zei Hank.
“Verwachtte Jimmy bezoek?”, vroeg Ed.
“Afgezien van ons niet denk ik. Hij was erg op zichzelf”, antwoordde Terry.
“Hij studeerde Engels maar moest van de universiteit af omdat hij steeds botste met een docent”, antwoordde Terry.
“Hoezo botste hij steeds met die docent?”, vroeg Ed verbaasd.
“Die docent is Gary Miller en is echt een arrogante eikel van de bovenste plank. Als je bij hem een werkstuk zonder spelfouten inlevert krijg je gegarandeerd een 0”, zei Hank.
“Een fijne vent dus”, merkte Ed op.
“Hij is erg precies en duldt geen tegenspraak”, zei Terry.
“Goed. Als jullie meer weten laat het ons weten”, zei Ed terwijl hij hun zijn kaartje gaf.
De drie ging weg en Ed kwam naar Lennie toe.
“Een ex-student Engels wordt vermoord en zijn vrienden klagen flink over een docent van ze. Laten we eerst maar de flat doorzoeken en pas daarna die docent ondervragen”, zei Ed.
Intussen werd het stoffelijk overschot van Jimmy afgevoerd. Ed vond de laptop van Jimmy en startte hem op.
“Lennie, kom eens kijken wat ik hier vind”, zei Ed na een poosje.
Lennie kwam en keek mee met zijn partner.
“Jimmy heeft wel meer gedaan dan alleen maar studeren. Zijn deze afschriften echt of nagemaakt?”, vroeg Ed.
“Het lijkt wel of ze echt zijn. Maar hoe komen ze dan op deze laptop als de afschriften van Miller zijn?”, vroeg Lennie op zijn beurt.
Ed printte een bankafschrift van de laptop af en zei glimlachend:“We gaan eerst naar de bank van Miller en dan naar die docent.”
Bij de National Bank.
“Ja, dat is een afschrift van ons filiaal. Maar hoe komt u hier aan?”, vroeg de man achter de balie.
“Wij eerst. Heeft Gary Miller hier een rekening?”, vroeg Lennie.
“Natuurlijk heeft hij hier een rekening maar u heeft het recht niet om zijn bankafschriften in te zien”, zei de man.
“En Jimmy Baker? Heeft hij hier ook een rekening?”, vroeg Ed.
“Ook hij is een cliënt bij ons”, was het antwoord.
De rechercheurs keken elkaar aan en ze dachten hetzelfde.
“Bedankt”, zei Ed waarna ze naar buiten gingen.
Bij de universiteit waar Gary Miller werkte stopten de rechercheurs.
“Laten we hopen dat ze hier wat meer behulpzamer zijn dan bij de bank”, zei Lennie.
Ze liepen naar de kamer van het schoolhoofd.
“Ik ben rechercheur Briscoe en dat is mijn partner Green. We komen voor Gary Miller”, zei Lennie.
“Waarom moet u Mr Miller spreken?”, vroeg het schoolhoofd, Tina Randall.
“Het gaat om een privézaak”, zei Ed.
“We kregen pas geleden bericht dat Jimmy Baker overleden is. Hij studeerde hier?”, vroeg Lennie.
“Jimmy Baker? Die lastpost! Gelukkig is hij dood”, zei Tina opgelucht.
“Kunt u dat even uitleggen?”, vroeg Ed voorzichtig.
“Wel, Jimmy was het soort type dat erg tegendraads was tegen de docenten. Als de docent zei dat het zwart was zag Baker dat als wit. Ook was meneer goed in het vervalsen van officiële papieren”, zei Tina vijandig.
“Deed Jimmy dat als hobby? Het vervalsen bedoel ik”, zei Lennie.
“Als hobby? Het was zijn levenswerk. Via zijn pc kon hij cijfers veranderen en dat deed hij dan ook”, snauwde Tina.
“Kunnen we Mr Miller even spreken?”, vroeg Lennie.
“Natuurlijk. We doen alles om de politie te helpen. U kunt hem vinden in de docentenkamer”, zei Tina opeens poeslief.
“Dank u”, zei Ed.
De rechercheurs gingen naar de docentenkamer waar alleen Gary Miller was.
Ed klopte op de deur en vroeg:“Bent u Mr Gary Miller?”
“Ja, wat kan ik voor u doen”, vroeg de docent.
De rechercheurs stelden zich voor en namen de docent in zich op.
“Kent u ene Jimmy Baker?”, vroeg Ed.
“Die meester-vervalser in de dop? Iedereen hier op de universiteit kent hem. Hoezo? Is hij genomineerd voor de Pulitzer prijs voor vervalsingen?”, vroeg Gary sarcastisch.
“Wat zijn we toch erg leuk. We hebben Jimmy gevonden maar hij was niet in het land der levenden. Zijn vrienden vertelden ons dat u nogal eens met hem overhoop lag”, zei Lennie.
“En nu word ik beschuldigd van moord op die meester-vervalser? Laat me niet lachen. Ik ben onschuldig”, zei Gary een beetje beledigd.
“Hij is vermoord met een honkbalknuppel. Bent u in het bezit van zo’n knuppel?”, vroeg Ed.
De docent keek hem aan alsof hij heel erg gevloekt had tijdens de kerkdienst.
“Ik haat honkbal en alles wat er mee te maken heeft. Als het aan mij lag hebben de Yankees en de Mets gisteren hun allerlaatste wedstrijd gespeeld!”, brieste Gary.
“Dat u een hekel aan de Yankees heeft kan ik begrijpen maar de Mets haten. Dat kan ik me zeer moeilijk voorstellen”, reageerde Lennie.
Deze reactie kon Gary niet waarderen en dat merkten de rechercheurs goed.
“Waar was u rond 13.00 uur vanmiddag?”, vroeg Ed.
“Ik was hier de hele dag aan het lesgeven. De klassenoudsten Terry Parker en Hank Taylor kunnen voor me instaan”, antwoordde de docent.
“Bedankt voor uw tijd”, zei Lennie.
Ze gingen naar buiten.
“Terry en Hank zeiden dat ze vanaf twaalf uur vrij waren en Miller zegt dat ze les hadden van hem. Dus een van hen liegt”, zei Ed.
“Ik ga voor de docent. Vooral omdat hij een hekel aan de Mets heeft”, antwoordde Lennie.
“Jij mag niemand die de Mets haat”, reageerde Ed lachend.
“Dat is toch een goede reden?”, vroeg Lennie.
Ed antwoordde maar niet.
Op het bureau in wijk 27.
“Een voormalige student Jimmy Baker is vermoord en het blijkt dat hij een meester-vervalser in de dop was. Op zijn laptop stonden bankafschriften van een docent van zijn laatste universiteit. Zijn vrienden en hij zouden naar een honkbalwedstrijd gaan maar hun docent beweert dat de 3 jongere vrienden les hadden van hem. De jongeren zeggen echter dat ze ’s middags vrij waren”, vertelde Ed.
“En hoe zit dat met die docent?”, vroeg inspecteur Anita Van Buren.
“Hij is erg precies en heeft een gloeiende hekel aan honkbal. Nu is het wel opmerkelijk dat Jimmy vermoord is met behulp van een honkbalknuppel”, antwoordde Lennie.
“En jullie denken dat die docent die jongen vermoord heeft?”, vroeg Anita.
De rechercheurs knikten.
“Die docent had het bij Lennie al gedaan toen hij verkondigde dat de Mets hun laatste wedstrijd hadden gespeeld als het aan hem lag”, vertelde Ed lachend.
“Ga terug naar die school en vraag het lesrooster van die jongeren en de docent. Dan weten we wie er liegt”, zei Anita.
Bij de conciërge kregen ze 2 kopieën van het lesrooster.
“Mr Miller geeft nooit les op woensdagmiddag en is altijd als eerste weg zodra de lessen eindigen om 12 uur. Maar vandaag was hij al om half 12 weg”, zei Eric Franklin.
“En als hij weg is komt hij niet meer terug op school?”, vroeg Ed verbaasd.
“Nee, hij gaat altijd rechtstreeks naar huis”, was het antwoord.
“Waar woont hij?”, vroeg Lennie.
“Hij woont op 345 East Street”, antwoordde Eric.
“Bedankt”, zei Lennie.
Naar buiten lopend zei Ed:“Miller woont op 345 East Street en Jimmy 2 blokken verder. Miller ging al om half 12 weg en had dus genoeg tijd om hem te vermoorden. Bovendien had Jimmy genoeg knuppels in huis.”
“Jimmy hield wel van honkbal en een fan verzamelt dus ook knuppels. Ik denk dat Miller en Jimmy meer van elkaar waren dan alleen docent en student”, zei Lennie.
Ze reden naar het kantoor van anatoom patholoog Elizabeth Rodgers.
“Jimmy is vermoord met een aluminium knuppel. De dader is rechtshandig en langer dan het slachtoffer. Hij viel zijn slachtoffer van achteren aan want er is een grote hoofdwond op zijn achterhoofd. De dader heeft Jimmy doodgeslagen alsof hij een grand slam homerun sloeg. Het leek wel of Derek Jeter aan slag was”, zei ze.
Dat laatste vond Lennie niet echt leuk.
“Dus Jimmy was machteloos?”, vroeg Ed.
Elizabeth knikte.
“Ik heb 2 vingerafdrukken op de knuppel gevonden. Die van Jimmy en de anderen zijn waarschijnlijk van de dader”, zei Elizabeth.
“Goed werk”, zei Lennie onder de indruk.
Ze kregen het rapport mee en gingen naar het politiebureau.
“Wel, Mr Miller heeft een reputatie van te hard rijden maar de boetes betalen: ho maar”, zei Ed na wat zoekwerk in oude dossiers.
“Hoe bedoel je?”, vroeg Lennie.
“Miller gebruikt de straten van New York als racebaan om op zijn motor te rijden. Hij rijdt gemiddeld 130 terwijl je maar de helft mag. Er staat nog ongeveer $ 1500 open aan boetes van hem”, legde Ed uit.
“Dan mogen jullie hem uitnodigen voor een kennismakingsgesprek. Ik bel Serena wel”, zei Anita.
“Opendoen Politie”, riep Ed.
Gary deed open en zag de rechercheurs staan.
“Wat komen jullie nu weer doen?”, vroeg hij.
“Het is dat de Mets uitspelen maar anders mocht je daar naar toe met ons. Maar we kunnen het gesprek ook op het bureau houden”, zei Lennie.
“Jullie weten dat ik honkbal haat en nog nooit een knuppel vastgehouden heb”, zei Gary nijdig.
Hij sloot zijn flat af.
“Maak je maar geen zorgen want we gaan gewoon naar het bureau”, zei Ed.
Op het politiebureau werd Gary in verhoorkamer 1 gezet.
“We hebben wat onderzoek gedaan naar jou en wat was het resultaat? Het blijkt dat jij nog wat geld moet betalen voor je boetes wegens te hard rijden op je motor door de straten van New York”, zei Lennie.
“Is het soms verboden om op een motor te rijden?”, vroeg Gary.
“Nee, maar wel om te hard te rijden”, antwoordde Ed.
“Ik zal ze betalen dus kan ik gaan?”, vroeg de docent.
“We willen je nog wat vragen omtrent Jimmy Baker. Hoe goed ken je hem om hem een etiket als meester-vervalser te geven?”, vroeg Lennie.
“Al tijdens de lessen maakte hij alles na. Je zag zelfs het verschil niet tussen het echte en de kopie. Toen ik hem betrapte op het namaken van rapportcijfers eiste ik dat hij direct van school gestuurd werd. Maar mijn roeping kreeg geen gehoor dus moest ik er wel voor zorgen dat hij wegging. Maar helaas was hij erg populair op school en was ik dus nog steeds niet van hem af. Daarom nam ik het recht in eigen hand en hielp ik hem om zeep”, zei Gary lachend.
“Hoe deed je dat?”, vroeg Ed.
“Dat joch liep altijd met een shirt van de Yankees dus was hij al bedorven. Hierdoor wist ik dat hem het beste kon ombrengen met een knuppel”, antwoordde de docent.
“En via de schooladministratie wist je zijn adres?”, vroeg Ed.
Gary knikte.
Buiten de verhoorkamer stonden Anita, openbaar aanklager Jack McCoy en zijn assistente Serena Southerlyn.
Ze hadden alles gehoord en Jack ging na de bekentenis de verhoorkamer binnen.
“Ah, u bent natuurlijk mijn advocaat. Deze heren beschuldigen mij vals van het vermoorden van een jongen en ook schijn ik boetes te hebben wegens te hard rijden. Zeg ze maar dat het allemaal leugentjes om bestwil zijn”, zei Gary.
“Ik ben openbaar aanklager Jack McCoy en moet u vertellen dat u hierbij gearresteerd wordt wegens het vermoorden van Jimmy Baker en daar komen de boetes voor het te hard rijden bovenop”, zei Jack.
“Mr Miller, u heeft het recht om te zwijgen, u heeft het recht op een advocaat en alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden”, zei Lennie terwijl hij Gary de handboeien omdeed.
Wat later kregen Jack en Serena bezoek van Gary en diens advocaat Desmond Taylor.
“McCoy, wat deze man heeft gedaan is alleen maar goed. Tegenwoordig wordt alles nagemaakt en dat moeten we in de kiem smoren. Jimmy Baker kon zelfs officiële bankafschriften namaken. Wat zullen we zeggen: een eenvoudige taakstraf en verder is het gedaan. Dat scheelt de stad ook veel proceskosten”, zei Desmond opgewekt.
“Hij heeft een jongen vermoord met een knuppel en bovendien moet hij nog boetes betalen wegens het te hard rijden op een motor in de stad”, zei Jack.
Desmond zag de motorhelm van Jack en vroeg:“Jij rijdt zelf ook motor dus je weet dat je snel te hard gaat?”
“Ik rij inderdaad zelf ook motor maar nooit te hard. Ik heb in de aanbieding 25 tot levenslang”, antwoordde Jack.
“Voor het uit de weg ruimen van een vervalser en een Yankee fan? Belachelijk”, zei Gary.
“Je noemde hem zelf eerst een meester-vervalser en nu alleen maar een vervalser?”, vroeg Serena.
“Ik heb zoveel gezegd en genoeg over die mislukkeling. Ik ben blij dat hij uit de weg geruimd is”, antwoordde Gary.
Hij vertoonde een tevreden glimlach en een blik in zijn ogen zei:“Ik word toch vrijgesproken.”
“Wat dacht je ervan als we er doodslag van maken en Mr Miller gaat voor 2 jaar de cel in?”, stelde Desmond voor.
“Geen sprake van. Ik blijf bij mijn bod en anders wacht de rechtszaal op je”, reageerde Jack.
“Wel, als jij het zo wil spelen; tot ziens in de rechtszaal. Kom Gary”, zei Desmond enigszins beledigd.
Ze stonden op en gingen weg.
“Wat is dat een arrogante kwast zeg”, merkte Serena op.
“Welke?”, vroeg Jack glimlachend.
“Allebei”, antwoordde zijn assistente.
“Taylor is altijd al arrogant geweest en dat wordt bij elke zaak die hij verliest erger. Een van de vrienden van Jimmy is Gloria Taylor. Zoek uit of zij zijn dochter is”, zei Jack.
“Ik ben al weg”, zei Serena.
“Desmond Taylor is inderdaad mijn vader en hij vertegenwoordigt Gary Miller, de moordenaar van Jimmy?”, vroeg Gloria geschokt.
“Ja”, zei Serena.
“Maar als jullie mij oproepen als getuige misbruikt mijn vader onze relatie. Daar kun je vergif op innemen”, reageerde Gloria.
“Hoe is Mr Miller als docent?”, vroeg Serena.
“Je mag niets tijdens zijn lessen maar moet naar zijn gebrabbel luisteren. Hij vindt zichzelf de beste docent van de wereld maar kan er niets van”, was het antwoord.
“Weet je vader dat jij en Jimmy vrienden waren?”, vroeg Serena.
“Ja, maar ook hij keurde het niet goed. Ik weet niet of ik het zeggen moet maar Mr Miller en pa zijn jeugdvrienden. Ze zijn bereid alles voor elkaar te doen”, zei Gloria opeens aarzelend.
“Dat is interessant wat je daar vertelt”, zei Serena.
“Op een avond kwam Jimmy bij ons thuis en toen was Mr Miller er ook. Pa ontplofte toen hij hem zag en Mr Miller bood aan hem te vermoorden zodat pa hem kon verdedigen”, zei Gloria.
“En wanneer was dat?”, wilde Serena weten.
“Drie weken voor de moord. Je gaat toch niet vertellen dat pa medeplichtig is?”, vroeg Gloria.
“Misschien wel. Ik spreek je nog wel”, zei Serena.
Nadat Serena weggegaan bij Gloria was ging ze naar het politiebureau.
“Wat weten jullie van de achtergrond van Desmond Taylor?”, vroeg ze aan Anita.
“Wel, hij is corrupt en arrogant”, zei ze.
“Dat hij arrogant is hebben we al gemerkt want hij vertegenwoordigt Gary Miller”, antwoordde Serena.
“Oh die gezellige vent. Hij eist voor elke moord een taakstraf en als je een boete vergeet te betalen krijg je van hem de doodstraf”, zei Anita.
“De omgekeerde wereld dus”, merkte Serena op.
“Ik laat Briscoe en Green de achtergrond van Taylor onderzoeken”, beloofde Anita.
Tijdens het onderzoek vonden de rechercheurs veel interessante informatie over Desmond en Gary.
“De reden waarom Miller die boetes nooit betaald heeft komt omdat Taylor ze met succes heeft verdedigd in de rechtszaal”, zei Lennie.
“Hoe is dat gebeurd?”, vroeg Serena die erbij zat.
“Taylor gaf rechter Willis gewoon geld voor de winst en zodoende kwam Miller onder de boetes uit. Taylor vergat echter dit door te geven aan de politie. Waarschijnlijk omdat er dan onderzoek naar gedaan werd”, zei Ed.
“Rechter Willis? Is dat soms rechter Tracy Willis?”, vroeg Serena verbaasd.
Ed keek in het dossier en antwoordde:“Inderdaad.”
Toen deed Lennie een merkwaardige ontdekking.
“Rechter Tracy Willis kent Gary Miller al jaren want hier staat dat ze 20 jaar geleden een zoon kreeg die de naam James kreeg. De geboortedatum van het kind was 20 februari 1983”, las hij voor.
“Dat is ook de geboortedatum van Jimmy Baker. Is dat soms dezelfde persoon?”, vroeg Serena.
“Inderdaad. Dus er is grote kans dat de rechter er ook bij betrokken is”, zei Lennie.
“Dat zal Jack en Arthur interesseren. Ze mogen haar toch al zo graag”, merkte Serena op.
Tracy Willis bracht een bezoek aan de baas van Jack en Serena, Arthur Branch.
“Tracy, wat kan ik voor je doen?”, vroeg Arthur.
“Ik eis dat je McCoy van deze zaak afhaalt. Hij is er op uit om mijn goede reputatie kapot te maken om iets uit mijn verleden openbaar bekend te maken”, zei Tracy ijzig.
“Ik kan alleen Jack er van afhalen als hij er persoonlijk bij betrokken is. En dat is hij niet in dit geval”, antwoordde Arthur.
Tracy was beledigd en snauwde:“Je mag blij zijn als ik niet deze zaak krijg! Want dan maak ik McCoy het zo moeilijk mogelijk!”
Arthur zei niets waarna ze zijn kantoor uitliep.
Intussen hoorde Jack van Serena dat Jimmy de zoon van Tracy Willis en Gary Miller was. Hij keek het dossier door en vond een interne memo van Tracy aan Desmond.
“Wat hebben we hier?”, zei de openbaar aanklager.
Hij las de memo en gaf hem toen aan Serena.
“Dit betekent dat Willis en Taylor bij de moord betrokken zijn”, zei ze verbaasd.
Jack knikte en antwoordde:“Laat die memo ook maar aan Arthur zien.”
Dat gebeurde en Arthur zei:“Arresteer ze maar allebei wegens medeplichtigheid.”
Ed bracht een bezoek aan het huis van advocaat Desmond Taylor.
Gloria deed open en herkende de rechercheur.
“Hallo Gloria. Is je vader thuis?”, vroeg Ed.
“Pa, het is voor jou”, riep ze.
Desmond kwam en was zeer verbaasd om de politie te zien.
“Ik heb niets met jullie te maken dus lazer op”, zei Desmond.
“Niet zo brutaal want ik kom om u te arresteren. Mr Taylor, u heeft het recht om te zwijgen, u heeft het recht op een advocaat en alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden”, zei Ed.
Desmond begreep dat verder protesteren niet hielp en werkte mee.
Lennie had de grote eer om de rechter mee te nemen naar het bureau.
Hij klopte op de deur van haar kantoor en zei terwijl hij opendeed:“Rechter Tracy Willis?”
“Ja, wat kan ik voor u doen?”, vroeg ze poeslief.
“Ik heb 2 mooie zilveren armbanden voor uw polsen. Wilt u opstaan om ze om te krijgen?”, vroeg Lennie.
Tracy stond op en hield haar polsen voor.
“Ze passen beter als u uw handen op de rug houdt”, zei Lennie.
Ze deed haar armen op haar rug en kreeg de handboeien om.
“Miss Willis, u heeft het recht om te zwijgen, u heeft het recht op een advocaat en alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden”, zei de rechercheur.
“Waarom ben ik dan gearresteerd?”, vroeg ze opeens kattig.
“Wegens moord op Jimmy Baker”, zei Lennie.
“Ik ken hem helemaal niet en ik ben zelf advocaat geweest dus ik vertegenwoordig mijzelf”, snauwde Tracy.
Ze werd afgevoerd.
Tracy werd ondervraagd door Jack en Lennie. De rechter werd helemaal rood van woede toen Jack de verhoorkamer binnenkwam.
“McCoy! Dit zal het einde van je carrière zijn!”, brieste ze.
“Uw carrière als rechter is in elk geval al voorbij”, reageerde hij droog.
Dit maakte Tracy nog nijdiger dan ze al was.
“We weten dat u twintig jaar geleden een kind kreeg en Gary Miller de vader van het kind was”, zei Jack.
“Nou en? Is dat zo vreemd? Ik ben niet de eerste maar ook niet de laatste alleenstaande vrouw die een kind kreeg”, zei ze.
“Nee, dat is zo maar wel eentje die betrokken is in een complot om hem te doden”, zei Lennie.
“Complot? Welk complot?”, vroeg Tracy verbaasd.
“Het is algemeen bekend dat u lange gevangenisstraffen geeft aan vervalsers. Wij denken dat u door Mr Miller te weten bent gekomen dat uw zoon James ook een vervalser was en hem door Mr Miller hebt laten vermoorden. Miller is overigens al akkoord gegaan over zijn straf”, zei Jack.
“Goed, ik beken dat Jimmy Baker mijn kind was maar vanwege mijn functie heb ik hem laten adopteren vlak na de geboorte. Maar Gary Miller is niet de vader van hem. Dat is Desmond Taylor!”, zei Tracy.
Lennie en Jack keken elkaar verbaasd aan. Dit hadden ze niet verwacht.
“Gary vertelde me steeds wat Jimmy uitvoerde en via Desmond hoorde ik ook wat die vervalser deed. Om van hem af te zijn hadden we dit magnifieke plan bedacht. Gary zou Jimmy doodslaan met een knuppel; Desmond ging hem vertegenwoordigen en ik zou hem vrijspreken van moord of doodslag. En niemand zou er wat achter zoeken”, bekende Tracy uiteindelijk.
“Ik heb in de aanbieding 25 jaar tot levenslang voor moord en samenzwering”, antwoordde Jack.
“Goed dan. Ik accepteer het”, zei ze wetend dat ze verslagen was.
De rechercheur en openbaar aanklager keken elkaar tevreden aan.
Desmond werd onder handen genomen door Serena en Ed.
“Gaat dit over die vervalser Jimmy Baker? Dan ga ik vrijuit”, lachte Desmond.
“Ik dacht van niet want we weten alles over de relatie tussen rechter Willis, Gary Miller en Jimmy Baker. Ook dat Jimmy veel bij je thuiskwam vanwege zijn vriendschap met uw dochter Gloria”, zei Serena.
“Jimmy was niet alleen haar vriend maar ook haar halfbroer. Ik was de verwekker van die vervalser. Tracy chanteerde me toen ze zwanger was van Jimmy. Maar door haar en Miller zijn we eindelijk van hem verlost”, zei Desmond.
“Wiens idee was het om Jimmy om te brengen?”, vroeg Ed.
“Dat was een idee van Tracy. Hij stond haar carrière in de weg. Hij kon zelfs haar documenten vervalsen”, antwoordde Desmond.
“Serena, vind je ook niet dat Mr Taylor er erg moe uitziet?”, vroeg Ed.
Ze begreep hem en vroeg:“Inderdaad. Mr Taylor, wat dacht u van een zeer lange vakantie van 25 jaar tot levenslang in Sing Sing?”
“Doe maar wat je niet kan laten want mij krijg je de cel niet in. Maar een gratis vakantie sla ik niet af”, zei Desmond lachend.
Ook Serena en Ed keken elkaar tevreden aan.
In het kantoor van Arthur zei Jack:“Ze hebben alle drie toegegeven Jimmy te hebben vermoord. Ze waren tegen vervalsers.”
“En nu zitten ze zelf tussen vervalsers en sommigen zijn nog beter dan Jimmy Baker”, zei Serena.
“Dat zal ze leren; waar je mee omgaat word je mee besmet”, reageerde Arthur.