Ponderosa eigenaar Ben Cartwright was bezig op zijn landgoed en werd daarbij geholpen door zijn drie zoons. Dat waren Adam van 21, Hoss van 17 en de twaalfjarige Little Joe. Ook knecht Carlos Rivera de Vega werkte hard mee. Maar de broertjes Cartwright hadden al snel door dat het té warm was om te werken.
Adam fluisterde naar zijn broers zodat hun vader het niet hoorde of merkte:“Little Joe, jij zegt dat je had beloofd om Hop Sing te helpen. Jij gaat weg en wacht bij onze vaste plek bij het water op ons. Dan meldt Hoss dat hij iets naar Tess moet brengen. Hetzelfde als wat Little Joe doet. Ik zeg wel dat Isabella vandaag met mij heeft afgesproken. Ik zie jullie bij het water voor de zwempartij.”
Ze gingen weer hard aan het werk.
Opeens zei Little Joe:“Pa, ik ben iets vergeten tegen je te zeggen.”
Ben keek zijn jongste zoon aan en vroeg:“En wat is dat?”
“Ik was vergeten je te zeggen dat ik Hop Sing zou helpen vandaag. Mag ik weg?”, vroeg de jongste Cartwright.
Ben knikte. Vlug ging Little Joe er vandoor. Hij ging naar de plek waar de Cartwrights altijd gingen zwemmen.
“Hoss, moest jij niet iets naar Tess brengen vandaag?”, vroeg Adam terloops.
Zijn jongere broer begreep het meteen en kwam in actie.
“Pa, Tess had gevraagd of ik haar iets wilde brengen. Mag ik dat nu even doen?”, vroeg de tweede zoon van Ben.
Ook Hoss kreeg toestemming om weg te gaan. Na verloop van tijd bedacht Adam dat hij nog een afspraak had gemaakt met Isabella, de zus van Carlos. Ben keek naar zijn oudste zoon en vermoedde het ergste.
“Pa, er is toch niet zoveel te doen hier voor ons drieën. Bovendien had ik afgesproken met Isabella. Kan ik weg?”, vroeg Adam met smekende ogen.
“Verdwijn dan ook maar”, antwoordde Ben goedhartig.
Adam ging er als een speer vandoor. Carlos zei niets maar had een vaag vermoeden van wat de drie hadden afgesproken.
Little Joe arriveerde als eerste op hun zwemplek. Vlug deed hij zijn kleren uit en plonsde hij in het water. De jonge Cartwright koelde meteen af. Hoss kwam niet veel later in het water. Van verre zag Adam zijn jongere broers al in het water spartelen en zwemmen. Vlug reed hij op Beauty naar ze toe en steeg af.
“Adam, kom er ook in. Het water is heerlijk”, riep Hoss opgewonden.
De oudste Cartwright jongen kleedde zich uit en ging ook het water in.
Na een paar uur zei Ben: “Adam en Hoss blijven wel héél erg lang weg. Zou jij ze willen gaan zoeken Carlos? Misschien zijn ze me wel vergeten.”
“Si señor Cartwright”, zei de knecht waarop ook hij wegging. Carlos reed meteen naar de plek waar de broers waren. Hij zag ze al in het water toen Adam waarschuwend zei:“Daar komt iemand aan.”
“Hopelijk niet pa want dan zijn we er geweest”, reageerde Hoss.
“Aha, daar zijn jullie dus. Een beetje gaan zwemmen en mij en jullie vader al het zware werk laten doen!”, zei Carlos semi-streng.
“Carlos, kom er ook in”, zei Little Joe.
“En waarom zou ik dat doen?”, vroeg de knecht.
“Dan kan je afkoelen”, was de reactie van Hoss.
Zijn broers lachten. Carlos gaf zich gewonnen en ging ook het water in.
Toen óók Carlos niet terugkwam besloot Ben ze te gaan zoeken. Hop Sing was de eerste die bezoek kreeg van de rancher.
“Hop Sing, waar is Little Joe? Hij zei me dat hij jou zou helpen vandaag”, zei Ben.
“Little Joe niet gezien sinds ontbijt”, antwoordde de kok.
Toen ging Ben naar de ranch van Margaret Greene waar hij Tess, de dochter van Margaret, en Isabella zag.
“Dames, zijn Adam en Hoss toevallig hier?”, vroeg Ben.
Ze keken elkaar aan en ontkenden dat ze de broers die dag hadden gezien.
“Isabella, je hebt je broer zeker ook niet gezien vandaag?”, wilde Ben weten. Hij kreeg een negatief antwoord.
Onderweg naar huis zag de rancher 3 paarden en 1 pony staan. Hij herkende de rijdieren meteen.
“Daar zijn de jongens dus. Ik zal ze vanavond wel te grazen nemen”, zei Ben tegen zichzelf.
Hij reed terug naar huis.
“Hop Sing, maak maar wat extra eten klaar en wat meer vuil dan je gewoonlijk doet. De jongens zullen vanavond afwassen als we gegeten hebben”, zei de rancher.
Tegen etenstijd kwamen de broers en Carlos thuis. Ze wisten dat ze hadden gelogen tegen Ben maar die liet niets merken.
“Heerlijk gezwommen jongens”, vroeg Ben terloops.
Vier paar ogen keken elkaar vluchtig aan en men wist precies wat de rancher bedoelde.
“Sorry pa, maar we wilden liever zwemmen dan hard werken met dit warme weer”, zei Adam namens zijn broers en Carlos.
“Ik accepteer jullie excuses. Maar als jullie weer eens willen gaan zwemmen, vraag het dan eerst”, zei Ben.
De jongens waren opgelucht dat ze dit te horen kregen. Maar toen kwam Ben met de straf.
“Jullie vieren houden toch zo van spelen met water? Dan mogen jullie na het eten de afwas doen”, zei Ben glimlachend.
Met tegenzin werd de grote afwas gedaan en de jongens hadden duidelijk hun lesje geleerd.