Adam Cartwright was dolgelukkig met zijn zoon maar hij had wel zijn beide handen vol aan de opvoeding ervan. Mitch kende het hele ranchhuis uit zijn hoofd en maakte daar veel gebruik of beter gezegd misbruik van. De jongen kreeg thuis les van Adam totdat er een nieuwe lerares was. Mitch was niet meer welkom bij Tilly Taylor en dat gold ook voor Matthew Walker. De woonkamer was een beetje omgebouwd tot een klaslokaal zodat de kinderen warm zaten gedurende de winter.
Adam liet ze zoveel mogelijk zelfstandig werken. Maar na schooltijd waren de kids vrij waardoor ze de ranch onveilig maakten.
“Zullen we een geintje gaan uithalen met oom Hoss?”, vroeg Mitch op een middag na school.
“Goed. Maar wat had je in gedachten?”, vroeg Matthew.
“We zeggen tegen hem dat hij bij de handelspost de grootste taart moet ophalen in Virginia City. Wat natúúrlijk niet waar is”, zei Mitch met lachende ogen.
“Dat gelooft hij nooit”, beweerde Matthew.
“Oh ja wel. Oom Joe doet het zo vaak bij hem en hij trapt er iedere keer in. Dus dan moet het bij ons ook lukken”, reageerde zijn vriendje.
“Ik weet van niets als hij er naar vraagt en jij ook niet als hij achter de waarheid komt”, zei Matthew.
Ze gingen bij de eik spelen met Cody totdat Matthew werd opgehaald door zijn vader. Mitch zag opeens Hoss komen en hij stootte Cody aan. De herder begon te kwispelen met zijn staart toen hij Hoss zag.
“Hallo oom Hoss. Ik zou maar niet afstijgen van Chub want je moet onmiddellijk naar Virginia City rijden want er staat bij de handelspost een hele grote taart op je te wachten”, zei Mitch.
“Hoe groot?”, vroeg Hoss verbaasd.
Mitch keek Cody aan en zei:“Tachtig cm rond.”
“Je bedoelt tachtig cm doorsnee?”, vroeg zijn oom.
De jongen knikte.
“Dan kan ik beter de wagen nemen. Jullie gaan naar binnen en je zegt dat ik nog even naar de stad ben”, zei Hoss.
“Goed. Ik ga Hop Sing helpen”, zei Mitch.
Hij ging met de hond naar binnen. Hoss maakte de wagen klaar en reed in een vrolijke bui naar de stad. Het water kwam hem in de mond toen hij aan de geweldige taart dacht.
Binnen vroeg Ben:“Waar is oom Hoss?”
“Hij moest naar de stad om een taart van tachtig cm doorsnee op te halen”, zei Mitch.
Ben keek zijn kleinzoon vragend aan. Adam, Little Joe en Candy keken elkaar lachend aan.
“Mitch, hou er rekening mee dat oom Hoss je wel terug zal pakken”, waarschuwde de rancher plagend.
“Dat weet ik maar dan moet hij maar niet steeds proberen mijn pudding af te pakken”, zei Mitch.
Daar had Ben ook geen antwoord op.
Ondertussen reed Hoss vrolijk fluitend naar Virginia City. Hoe dichter hij bij de stad kwam, hoe meer trek hij begon te krijgen in de grote taart. Eindelijk kwam de handelspost in zicht. Hij stopte de wagen voor de deur en sprong ervan af. Hoss ging de winkel binnen en liep meteen naar de toonbank.
“Hallo Hoss. Wat kan ik voor je doen?”, vroeg Dan Miller, de eigenaar van de handelspost.
“Mij was verteld dat er hier een grote taart van tachtig cm doorsnee stond te wachten. Ik kom hem nu ophalen”, zei de stevigste van de Cartwright jongens.
Dan keek verbaasd rond maar kon geen taart vinden.
“Ik ben bang dat je door iemand in de maling bent genomen. Ik heb hier echt geen taart voor wie dan ook. Wie heeft je verteld over die taart?”, vroeg de winkelier.
Opeens zag Hoss het licht.
“Dat kleine rotneefje van mij. Ik zal hem wel te pakken krijgen”, zei hij.
Hij nam afscheid en ging terug naar de Ponderosa.
Op de ranch was Mitch bezig met zijn huiswerk maar het wilde zoals gewoonlijk niet vlotten.
“Kan iemand me helpen met een som?”, vroeg hij na een poosje.
“Lees de som maar voor”, zei Ben.
“Iemand heeft een ronde taart gebakken en verdeeld in acht stukken. Er gaat vijf stukken weg naar de visite. Hoeveel stukken taart blijven er over?”, vroeg Mitch.
“Hoeveel is acht min vijf?”, vroeg de rancher.
Mitch telde op zijn vingers tot acht en deed er toen vijf naar beneden.
“Drie”, zei de jongen.
“Precies”, zei Ben.
Hij en de anderen zagen dat Mitch het totaal niet begreep en dus meer uitleg nodig had. Ben tekende een taart op papier en verdeelde die in acht stukken. Toen kleurde hij er vijf donker. Mitch telde de overige stukken en begreep het.
“Mitch, ga je wassen want we gaan zo aan tafel”, zei Adam toen.
Mitch ruimde zijn huiswerk op en nam het mee naar zijn kamer. Gelukkig voor Mitch kwam Hoss toen net thuis.
“Je komt precies op tijd want we kunnen aan tafel. Mitch is nog even boven”, zei Ben.
“Dat kleine jochie moet ik juist spreken. Hij liet me expres naar de stad gaan voor een taart die er niet eens was. Ik geloof hem nooit meer als hij zoiets zegt”, reageerde Hoss. Adam, Little Joe en Candy moesten veel moeite doen om hun lachen in te houden.
“Ik ga wel even kijken waar hij blijft. Zolang doet hij er nooit over”, zei Adam ongerust nadat hij een blik op de klok had geworpen.
Hij stond op en liep naar boven. Mitch kwam net uit de badkamer en keek zijn vader lachend aan.
“Wij moeten eventjes praten”, zei Adam die zijn zoon meteen doorhad.
Ze gingen de slaapkamer van Mitch binnen.
“Heb jij samen met Matthew oom Hoss wijsgemaakt dat er een grote taart voor hem bij de handelspost was?”, vroeg Adam zachtjes.
“Ja. Cody zit ook in het complot. Het was eigenlijk bedoeld als grapje”, bekende de jongen.
“Ik help je wel. Vanaf vrijdag is oom Hoss toch een week weg. In die tijd maken we samen met Matthew een houten taart speciaal voor hem. Dan heeft hij altijd een taart voor zichzelf”, zei Adam.
“Krijgen we er een cijfer voor?”, vroeg Mitch listig.
“Natuurlijk”, beloofde zijn vader.
Ze gingen samen naar beneden.
Tijdens het avondeten gedroeg Mitch zich opvallend braaf. Hoss besloot zijn neefje te ondervragen over de taart.
“Mitchy, van wie heb jij gehoord dat er een taart voor mij bij de handelspost zou zijn?”, vroeg hij tijdens het eten.
“Dat weet ik niet meer”, antwoordde de jongen.
“Was Matthew bij hem toen hij het zei?”, vroeg Ben voorzichtig.
“Nee, die was al opgehaald door zijn vader. Mitchy was er alleen met Cody. Maar ik zal Matthew ook ondervragen zodra hij hier komt”, antwoordde Hoss.
Adam wist dat zijn zoon en diens beste vriendje er samen achter zaten. Uiteraard zei hij er wijselijk niets van of over. Hoss bleef tijdens het eten Mitch aankijken.
“Oom Hoss, kijk je me aan omdat ik zo lief ben of is er een andere reden?”, vroeg de jongen op een gegeven moment.
“Ik ga jou flink in de gaten houden de komende tijd”, zei zijn oom.
“Dan kan ik ook geen kattekwaad uithalen”, merkte Mitch droog op.
“Dat doe je toch wel”, reageerde Adam sarcastisch.
Na het eten ging Mitch al vlug slapen. Adam had hem toegedekt toen Hoss naar boven kwam.
“Adam, ik heb je hulp nodig”, zei hij op de trap.
“Je weet dat ik altijd bereid ben om mijn broertje te helpen”, zei Adam glimlachend.
“Ik weet zeker dat Mitchy achter deze streek zit en dat vriendje van hem ook. Wil je me helpen hen te betrappen?”, vroeg Hoss hoopvol.
Nu verdween de glimlach van Adams gezicht en er kwam een ernstige blik voor in de plaats.
“Ik zou wel willen maar aangezien de zware taak als opvoeder van Mitch zwaarder weegt dan mijn relatie tot jou als broer zijnde moet ik helaas het nee woord geven op je verzoek. Het spijt me met mijn gehele hart”, antwoordde Adam alsof hij in een toneelstuk van Shakespeare speelde.
Hoss keek zijn oudere broer stomverbaasd aan.
“Ik dacht dat je achter me stond”, zei hij.
Adam bekeek zijn broer en reageerde sarcastisch:“Normaal sta ik ook achter je maar in dit geval niet. Mitch is mijn kind en rekent op mijn steun. Niemand kan toch om je heen want zoals nu blokkeer je de doorgang.”
Ze gingen naar beneden.
“Ik help Mitchy met zijn huiswerk”, zei Hoss smekend.
“Dat doe ik al. Hij vertelt het toch niet uit zichzelf. En ik wil niet dat je hem ertoe dwingt”, was Adams reactie.
Hoss knikte.
In de woonkamer zaten Little Joe en Candy lachend naar Hoss te kijken.
“Joe, jij wilt me vast wel helpen met het beetnemen van ons neefje?”, vroeg Hoss.
“En dan zijn streken aan levende lijve meemaken? Mij niet gezien”, zei Little Joe.
“Jij dan Candy? Ik zal jouw taken voor een hele week overnemen als je me helpt”, probeerde Hoss de voorman om te kopen.
“Ik kijk wel beter uit”, was de reactie van Candy.
Ben was de enige die niets zei maar wel iets dacht. De hele avond dacht Hoss na over hoe hij Mitch kon terugpakken maar kon niets bedenken.
De volgende morgen ging Hoss weg om vee te behandelen aan het andere deel van de ranch. Mitch had het er wel moeilijk mee.
“Mitchy, ik kom zo snel mogelijk terug. Dan gaan we samen vissen”, zei Hoss tegen zijn neefje.
“Goed”, zei de jongen met tranen in zijn keel en ogen. Hoss keek Adam aan en die knikte.
“Als je braaf elke dag je huiswerk maakt kom ik heel snel weer thuis”, zei Hoss tegen zijn neefje.
Adam hield zijn zoon bij de schouders terwijl Hoss opsteeg. Adam nam zijn zoon mee naar binnen toen Hoss en de anderen wegreden.
Toen Matthew ook was gekomen begon de lange les handvaardigheid.
“We gaan voor oom Hoss een grote ronde cake maken. Ik zal de cirkels zagen en jullie doen de rest”, zei Adam.
“Geloofde je oom je verhaal?”, vroeg Matthew.
“Helemaal. Hij is gelukkig weg voor een week”, zei Mitch lachend.
“Hij zal jou ook nog ondervragen maar zodra hij die taart ziet gebeurt het vast niet”, merkte Adam op.
Elke dag werkten de jongens aan hun project. Omdat Cody en Hop Sing bij de jongens bleven kon Adam mee helpen op de ranch.
Op de dag dat Hoss weer thuiskwam zetten Mitch en Matthew de taart in elkaar. Adam zette de taart op het salontafeltje neer. Op verzoek van Ben had Hop Sing een echte taart gebakken. Matthew bleef slapen op de ranch en speelde met Mitch en Cody bij de trap. Hoss kwam vrolijk aanrijden omdat hij weer zijn neefje te pakken kon nemen. Candy en Little Joe waren buiten toen hij aankwam.
“Dat wordt lachen straks”, fluisterde Little Joe tegen de voorman.
Hoss zag ze fluisteren en zei:“Je mag niet fluisteren in net gezelschap.”
“Dat doe jij ook zo vaak”, reageerde Little Joe.
“Heeft ons neefje nog kattekwaad uitgehaald?”, vroeg Hoss terwijl hij afsteeg.
“Nee, hij is de hele week erg braaf geweest. Hoe vreemd dat ook is”, zei Candy.
“Inderdaad”, reageerde Hoss.
“Hij heeft je wel gemist zoals we al dachten”, zei Little Joe.
Hoe jong Mitch ook was, hij was erg gehecht aan zijn familie waartoe hij Hop Sing en Candy ook rekende. Hoss bracht zijn paard naar de stal en verzorgde hem. Little Joe en Candy waren ondertussen alweer naar binnen gegaan.
“Hij is in de stal bezig”, zei Little Joe.
“Mogen Matthew en ik hem gedag zeggen?”, vroeg Mitch.
“Ga maar. Wel mond dicht over de taart”, zei Adam.
De vriendjes renden naar de stal waar Hoss net naar buiten kwam.
“Hi oom Hoss. Wat fijn dat je er weer bent”, zei Mitch lachend.
Hoss tilde hem op en gaf hem een knuffel. Matthew kreeg een aai over zijn bol. Ze gingen naar de veranda.
“Oom Hoss, je moet nu je ogen dicht doen. Wij leiden je wel”, zei Mitch.
Hoss deed zijn ogen dicht en de vriendjes pakten zijn grote handen.
“Mitch, je oom heeft wel grote kolenschoppen zeg”, zei Matthew plagend.
“Breng me nu maar naar binnen”, reageerde Hoss direct.
Mitch deed de deur open en knikte naar Adam.
“Doe ze maar weer open en kijk dan direct naar de salontafel”, zei Matthew.
Hoss opende zijn ogen en zag de taart staan.
“Alstublieft oom Hoss. Uw taart”, zei Mitch overdreven beleefd.
Adam, Little Joe en Candy lagen op de grond van het lachen. Ben moest ook veel moeite doen om serieus te blijven kijken. Hoss liep naar de taart en bekeek hem.
“Wat heerlijk. Ik zal hem oppeuzelen en jij en dat vriendje van je mogen toekijken zonder dat jullie er een halve kruimel van krijgen”, zei Hoss tegen zijn neefje.
“Ik wist niet dat je hout lustte”, merkte Little Joe op.
“Hoss eet toch bijna alles”, was de reactie van Candy.
“Hoe bedoel je?”, vroeg Hoss aan Little Joe.
“Hoss, je zal de taart toch nooit opkunnen want hij is niet te eten. De jongens hebben hem speciaal voor jou gemaakt. Ik gaf ze er de opdracht voor”, legde Adam uit.
“Dat is al de tweede keer dat jouw zoon en zijn vriendje mij zo’n streek leveren. Maar het verbaast me niets want Mitchy lijkt enorm op jou”, reageerde Hoss verontwaardigd.
Iedereen begon te lachen. Op dat moment kwam Hop Sing de woonkamer binnen met een echte taart.
“Taart speciaal voor Mr Hoss door Hop Sing gebakken”, zei de Chinese kok.
Gelukkig kon Hoss er nu ook om lachen.
“Mitchy en Matthew, hartelijk bedankt voor de neptaart. Ik zal hem in mijn kamer zetten zodat ik er ’s nachts naar kan kijken als ik met een lege maag wakker wordt”, zei Hoss tegen Mitch en Matthew.