Ponderosa ranch voorman Candy Canaday had een vrije avond die hij doorbracht in Virginia City. Hij had zijn paard vastgebonden voor de Silver Dollar saloon en zelf ging hij naar binnen.
Aan de bar bestelde Candy een bier en keek hij de saloon rond, genietend van zijn bier. Elke tafel was bezet door cowboys die hun zuurverdiende loon probeerden te verdubbelen door te kaarten. Maar meestal verloren ze het sneller dan dat het verdiend was.
Toen Candy zijn 2e bier op had vroeg een cowboy:“Candy, doe je mee met ons?”
De voorman keek naar de cowboys maar vertrouwde het niet helemaal.
Toch zei hij:“Goed. Ik doe mee.”
Candy verliet de bar en nam plaats aan de tafel.
Het bleek de geluksavond van Candy te zijn want hij won 1000 dollar.
“Heren, het was gezellig maar ik ga naar huis”, zei de voorman.
Candy wilde zijn geld bijeen pakken maar toen zag hij een revolver op zich gericht.
“Hier met dat geld”, zei Jake Wilson.
Hij had Candy uitgenodigd om mee te doen met pokeren.
“Ik heb het eerlijk gewonnen. Dus nu is het van mij”, reageerde Candy.
“Goed dan. Voor deze keer laat ik het hierbij”, zei Jake.
Vlug pakte Candy zijn geld bijeen en verliet hij de saloon.
“Jake, waarom laat je die gozer gaan? Nu kunnen we fluiten naar ons geld”, zei David, de jongere broer van Jake.
“We gaan hem volgen en onderweg naar zijn huis overvallen we hem. Dan is zijn geld niet meer van hem maar van ons”, antwoordde zijn broer.
De cowboys verlieten de saloon en volgden Candy.
In een ongezien moment sloeg David Candy neer met zijn geweer. De voorman viel van zijn paard af. Jake pakte het geld af en ze reden weg.
“Geef mij mijn deel”, zei Simon Taylor.
Hij was de handlanger van de broers.
“Hier is je deel”, zei Jake.
Hij pakte zijn revolver en schoot Simon neer. De outlaw viel dood neer. De broers reden door terug naar Virginia City.
Na een poos kwam Candy bij. Hij keek eerst verward om zich heen en besefte toen wat hem was overkomen. De voorman stond op en reed naar de Ponderosa ranch.
In het ranchhuis keek Ben Cartwright steeds naar de klok. Zijn 2 jongste zoons Hoss en Joe merkten dat maar begrepen er niets van.
“Pa, Candy is een volwassen jongen. Hij kan echt wel op zichzelf passen”, zei Hoss toen Ben voor de 1000e keer op de klok had gekeken.
“Jongens, jullie weten dat Candy als een zoon voor mij is. Dus ik maak me ook zorgen om hem”, antwoordde de rancher.
Op dat moment ging de voordeur open en Candy kwam binnen. De Cartwrights zagen hoe hij eruit zag.
“Candy, wat is er gebeurd? Heb je gevochten met een beer?”, vroeg Joe.
“Geen beer. Ik ben overvallen door 3 cowboys. Ze hebben 1000 dollar van me gejat”, zei de voorman.
“We gaan ze achterna. Hoss, Joseph, zadel de paarden”, zei Ben.
De broers gingen meteen de paarden zadelen. Niet veel later gingen de Cartwrights en Candy op zoek naar de outlaws.
Candy stopte bij de plek waar hij overvallen was.
“Ze sloegen me hier neer”, zei de voorman.
“Ze?”, vroeg Ben.
“Het waren 2 broers en een handlanger. Ongure types”, antwoordde Candy.
Hoss was intussen afgestegen en vond een spoor.
“Pa, ze zijn terug naar Virginia City gegaan”, zei hij.
“Dan gaan wij ook naar Virginia City”, zei Ben.
Hoss steeg op en reed met de anderen naar de stad.
“Pa, daar ligt iemand”, zei Joe opeens.
Opnieuw stopten ze. Joe en Candy stegen af. Ze bekeken het lijk.
“Dat is hun handlanger”, zei Candy die de dode man herkende.
De Cartwrights legden het lijk op diens paard en reden meteen door naar Virginia City.
De outlaws waren terug in de Silver Dollar Saloon waar ze zeer luidruchtig waren tot grote ergernis van de andere aanwezigen. Totdat Jake en fatale fout maakte. Hij had een bier besteld en gekregen. Het volle glas werd geschoven naar het einde van de bar. Het was de bedoeling dat zijn broer het glas zou opvangen.
“Bedankt voor het bier”, zei een stem die duidelijk niet van David Wilson was.
Jake keek op en zag Candy zijn bier opdrinken. Hij zag zijn broer negens meer en werd ongerust.
“David! David, waar ben je?”, riep hij in paniek.
Hij keek snel rond en botste toen tegen Hoss op.
“Candy, is deze bangerik degene die jou beroofde?”, vroeg Hoss terwijl hij Jake stevig vasthield.
“Dat is hem inderdaad. Zullen we hem naar de sheriff brengen?”, was de wedervraag van de voorman.
“Goed idee. Dan kunnen hij en zijn broer Clem gezelschap houden”, zei Hoss olijk.
Clem was sheriff Clem Foster die de wet handhaafde in Virginia City.
“Lopen stuk ongeluk”, zei Hoss.
Jake werd bij de sheriff afgeleverd en net als zijn broer achter slot en grendel gezet door de sheriff.
“Hoe kom jij hier?”, vroeg Jake.
“Die ouwe en zijn zoontje hadden me te pakken toen ik een luchtje ging scheppen”, antwoordde David.
“Ik door die cowboy en die beer. Maar gelukkig heb ik die 1000 dollar nog”, zei Jake.
Hij pakte de biljetten, stak ze buiten de cel en zei:“Candy, ik heb je geld.”
De outlaw was niet een van de vlugste want Joe griste het geld uit zijn hand.
“Je moet zeggen: Candy, ik had je geld”, verbeterde Joe hem.
De jongste Cartwright zoon liep door naar het kantoor waar de anderen waren.
“Candy, hier is je gewonnen geld”, zei Joe.
“Bedankt Joe”, zei Candy.
Hij stopte het geld in zijn binnenzak.
“Heren, er staat een beloning op het hoofd van de 3 heren. Het is niet veel ten opzichte van wat jullie bezitten. Maar het is beter dan niets. De beloning is 50 dollar per man dus 150 dollar. Dus jullie krijgen elk 37,5 dollar”, zei Clem.
Hij betaalde het geld.
“Ook niet veel zeg voor het vangen van een stelletje outlaws”, zei Joe klagend.
“Het is beter dan niets”, reageerde Hoss.
“Hoss, Joseph, realiseren jullie eigenlijk wel dat Candy nu het meeste geld van ons allen op zak heeft?”, vroeg Ben toen listig.
De broers keken elkaar lachend aan.
“Beste Candy, je weet dat wij al heel lang zeer goede vrienden zijn”, zei Hoss op een slijmerige toon.
“Dat weet ik maar ik heb die 1000 dollar eerlijk en zelf bij elkaar gespeeld”, antwoordde de voorman.
“Maar wij hebben je geholpen die bende op te rollen. Dus…”, zei Joe.
Toen deed Ben er een schepje bovenop door te vragen:“Mr Canaday, u laat 3 dorstige mannen waarvan 1 uw salaris betaalt toch niet met een droge keel helemaal terug naar de Ponderosa rijden?”
Alle Cartwrights keken Candy zo aan dat hij niet kon weigeren. Maar eerst deed Candy nog een poging om er onderuit te komen.
“Clem, welke straf staat er op omkoping van een onschuldige voorman?”, was de vraag van Candy.
“Candy, ik weet echt niet waar je het over hebt”, zei de sheriff.
“Goed dan. Ik betaal 1 rondje en dan gaan we naar huis”, zei Candy.
Hier gingen de Cartwrights mee akkoord.