San Francisco, ergens tussen 12 en 3 uur in de nacht. Bij het radiostation KJCM was de Nighthawk Jack Killian bezig met zijn show Midnight Caller. Hij nodigde luisteraars uit om te bellen wat men dan ook in grote getale deed. Jack was erg bekend in de stad en zijn radioshow trok dan ook hoge luistercijfers. Luisteraars gaven hun mening en stelden vragen en Jack gaf dan antwoord zes nachten per week.
Zo ook op een bepaalde avond. Jack was aan het praten met een luisteraar uit San Francisco.
“De volgende beller is Paddy uit San Francisco. Je bent in de uitzending. Wat kan ik voor je doen, Paddy?”, vroeg Jack.
“Jack, ik moet je spreken na de show. Is dat mogelijk?”, vroeg Paddy.
Jack keek verbaasd naar zijn producer Billy Po en vroeg:“Kan je het niet nu zeggen?”
“Nee, anders is mijn leven misschien in gevaar”, antwoordde de jongen.
“Goed. Je kunt me na 3 uur vinden in Carmen’s”, beloofde Jack.
Op het moment dat Paddy iets wilde terugzeggen hoorden Jack en Billy een lawaai en werd de hoorn er opgegooid. Billy gooide er vlug een reclame in en Jack belde zijn vriend bij de politie, Carl Zymak, op.
Jack vroeg:“Carl, met Jack. Ik had net een jongen aan de telefoon die ik straks ontmoet in Carmen’s. Hij weet iets wat zijn leven in gevaar kan brengen. Kun jij erbij zijn?”
“Ik hoorde het gesprek. Ik zal er zijn”, antwoordde Carl.
Na zijn show ging Jack zoals haast elke avond naar Carmen’s waar Carl al was.
“Hi Jack. Er is naar je gevraagd door die jongen daar”, zei barkeeper Jerardo Carmona tegen de Nighthawk.
Hij wees op een jongen die aan een tafeltje in een hoek van de tent zat.
“Ik had met hem afgesproken. Kom Carl”, zei Jack.
Bij de jongen aangekomen vroeg hij:“Jij bent Paddy? Ik ben Jack Killian. Dit is Carl Zymak. Kunnen we je helpen?”
“Ik hoop het. Ik word door mijn vader mishandeld maar niemand gelooft me”, begon Paddy langzaam.
Hij keek Jack en Carl nauwelijks aan. De vrienden gingen intussen zitten.
“Wat doet hij bij je?”, vroeg Jack.
Toen let Paddy zijn linkerarm zien en ze wisten genoeg. Op zijn arm waren blauwe plekken en brandwonden van sigaretten te zien.
“Hij doet dit gewoon voor de lol. Het geeft hem een kick. Als hij er achterkomt dat ik dit aan jullie vertel vermoordt hij me”, zei de jongen.
“Wat doet je vader eigenlijk voor de kost?”, vroeg Carl verbaasd.
“Jullie zullen het nooit geloven maar mijn vader is Mr Jason Palmer, de advocaat”, zei Paddy.
“Jason Palmer? Die zo populaire advocaat? Maak het even Paddy”, zei Carl.
“Ja, die Jason Palmer. In de rechtszaal is hij de keurige advocaat maar eenmaal thuis hangt hij de mishandelaar uit. Ik heb geprobeerd te praten met een oom, zijn broer, maar ook hij gelooft me niet”, antwoordde de jongen.
“We geloven je. Wil je een aanklacht indienen?”, vroeg Jack.
“Ik ben bang dat hij me zal vermoorden. Maar aangezien hij toch al schuldig is zal ik een aanklacht indienen”, antwoordde Paddy.
Ze gingen naar het politiebureau waar Carl het verhaal van Paddy opnam en er een proces-verbaal van maakte.
“Moet ik je naar huis brengen?”, vroeg Carl toen het gebeurd was.
“Je kunt hem toch niet meer huis brengen nu je dit weet? Paddy, je kunt wel bij mij slapen”, zei Jack.
Paddy stemde toe.
In het huis van Jack aangekomen vroeg de dj verontschuldigend:“Sorry voor de rotzooi. Is je vader niet thuis?”
“Nee. Hij is voor een paar dagen weg voor een of andere vergadering of zo. Mijn oom zorgt dan voor mij. Tenminste mijn pa gebruikt die smoes altijd”, antwoordde Paddy kalm.
“Hoezo?”, vroeg Jack verbaasd.
“Het schijnt dat pa een buitenechtelijke verhouding heeft terwijl hij mijn moeder alleen laat”, zei de jongen.
“Hij is niet de enige wat die verhoudingen betreft”, zei Jack.
“Dat is wel zo maar mijn moeder is toevallig wel rijk en dat komt niet door hem. Wel laat hij merken dat hij het geld moet beheren. Hij is echt niet zo geweldig als iedereen denkt”, antwoordde Paddy.
Toen vertelde de jongen het hele verhaal.
Jack vroeg hem daarna serieus:“Zou jij je verhaal voor de radio willen vertellen?”
“Ik wil het wel doen maar wat als pa het hoort?”, vroeg Paddy ongerust.
“Je zal het hem toch eens mee moeten confronteren”, was de reactie van Jack.
“Ik denk dat je gelijk hebt. Wanneer moet ik het doen?”, vroeg de jongen.
“Wat dacht je van morgenavond? Kom. Het is bedtijd voor jou”, stelde de Nighthawk voor maar Paddy was al in slaap gevallen op de bank.
Jack legde een deken over zijn jonge gast neer.
De volgende morgen ging Paddy eerst langs zijn ouderlijk huis om zijn schoolboeken op te halen.
Jack was bij hem en zei zeer onder de indruk van de woning:“Palmer weet wel waar en hoe hij woont zeg.”
“Mijn ouders liggen in een scheiding dus ze ruziën om mij. Pa is van mening dat hij het beste voor mij kan zorgen. Door al die problemen met hem kom ik enorm achter op school”, zei Paddy terwijl hij zijn tas pakte.
“We gaan naar je moeder”, zei Jack kalm.
Hij sloot de deur achter Paddy en zichzelf. Met een taxi kwamen ze bij het huis van Lisa Palmer. Paddy belde wat onwennig aan. Lisa deed open en was een beetje verrast om haar zoon te zien.
“Hallo mam. Dit is Jack Killian, een vriend van mij. Ik moet je wat vertellen over pa”, zei de jongen tegen zijn moeder.
“Kom binnen allebei”, zei Lisa vriendelijk tegen hen.
In de woonkamer vroeg ze ongerust:“Ga zitten allebei. Wat is er nu weer met je vader?”
“Hij mishandelt me elke dag sinds jullie uit elkaar zijn. Bekijk mijn linkerarm maar. Bovendien gaat hij vreemd met zijn secretaresse”, vertelde Paddy van streek.
Lisa bekeek zijn arm en zei:“Ik sta achter je jongen. Al mijn geld en bezittingen laat ik aan jou achter. Het is al geregeld in mijn testament. Jason weet hier niets van.”
Jack merkte dat dit de jongen niet echt geruststelde en vroeg:“Wist u dit niet?”
Ze keek de dj aan en zei:“Nee. Jason houdt hem weg van mij. Ik zie hem alleen als zijn vader weg is.”
“Eh mam, ik moet naar school. Ik kom vanavond nog wel langs”, zei Paddy toen.
“Goed knul. Tot vanavond. Mr Killian, bedankt voor het zeggen. Als ik kan helpen laat het me weten”, zei Lisa voordat Paddy en Jack het huis verlieten.
Dat beloofde Jack te doen.
Buiten zei Jack tegen zijn jonge vriend:“Nu ga jij naar school en daarna kom je gewoon per taxi naar KJCM.”
“Goed. Ik zie je daar vanmiddag”, zei Paddy.
Hij ging op weg naar school, nagekeken door Jack.
Toen Paddy en Jack weg waren belde Lisa Jason op.
Ze vroeg:“Ik moest van mijn bloedeigen zoon horen dat jij hem mishandelt. Ik eis dat ik zijn voogdij krijg. Waarom mishandel je hem?”
“Ik mishandel hem helemaal niet. Dat verzint hij maar om aandacht te krijgen”, antwoordde Jason.
“Paddy is er toch zelf getuige van? Ik geloof hem en meer mensen ook. Als jij hem iets ernstigs aandoet zal ik ervoor zorgen dat je voorgoed achter slot en grendel komt”, antwoordde Lisa gekwetst.
“Wat ik met Paddy doe is mijn zaak en niet de jouwe”, zei Jason woest en hij gooide woest de hoorn erop.
Hij pakte zijn wurgkoord en verliet zijn kantoor.
Onderweg naar het huis van zijn ex-vrouw zei hij tegen zichzelf:“Lisa, dit heb je allemaal aan jezelf te danken. Eerst ga jij eraan en daarna dat rotjoch. Ik kan je geld beter gebruiken dan Paddy.”
Bij het huis van Lisa aangekomen belde hij aan. Lisa deed open en schrok bij het zien van zijn gezicht. Ze probeerde de deur dicht te gooien maar Jason drong binnen. Hij rende haar achterna. In de woonkamer wurgde hij haar.
Nadat hij weer kalm geworden was belde Jason de politie op.
Hij zei:“Ik kom net thuis en vind mijn vrouw dood. Ik denk dat ze is vermoord.”
“We komen er aan”, zei Carl Zymak.
Jason hing op en ging weg in de hoop dat ze hem niet vonden als de moordenaar van zijn ex-vrouw. Hij startte zijn auto en reed snel weg.
Toen de politie gearriveerd was en de buurt afgezet vond men de voordeur half open. Carl vond het lijk van Lisa en belde meteen Jack.
“Jack, Carl hier. Is Paddy bij jou?”, vroeg hij.
“Nee, hij moest naar school. Hoezo?”, vroeg Jack verbaasd.
“Kom maar naar het huis van zijn moeder. Dan kun je het zelf zien”, zei Carl.
Met een taxi kwam Jack zo snel mogelijk en hij zag hoe de politie het lichaam van Lisa afvoerde.
“Wie is dat die daar weggedragen wordt?”, vroeg Jack nieuwsgierig.
“Mrs Palmer, de moeder van Paddy. Ze is gewurgd met een wurgkoord. Jason belde ons op met het bericht dat Lisa dood gevonden was door hem. Toen we kwamen was hij verdwenen en stond de voordeur half open. Het moeilijkste probleem is nu: hoe vertellen we dit Paddy?”, vroeg Carl.
Rechercheur Martin Slocum antwoordde:“Dat joch is gewoon de schuldige.”
Jack keek Martin aan en reageerde:“Jij weet écht altijd alles op het goede moment te zeggen. Je hebt Paddy nog niet eens ontmoet.”
“Ik verheug me daar op”, antwoordde Martin beledigd.
“Kunnen jullie niet eens een keer aardig voor elkaar zijn?”, vroeg Carl wat geïrriteerd.
Jack glimlachte alleen maar.
Opeens werd Paddy geraakt door een auto die meteen door reed en de jongen gewond op straat achterliet. Gelukkig kon hij nog net de nummerplaat zien. Hij schrok toen hij merkte dat het de auto van zijn vader was. Een ambulance was vlug ter plekke en die bracht de jongen naar het ziekenhuis. Daar werd hij behandeld door verpleegster Sue Clancy. Toen Paddy op een kamer lag waarschuwde ze Jack. Hij kwam meteen naar het ziekenhuis met Carl en zijn baas Nikky Malloy.
Op de kamer vroeg Carl:“Weet je wie je aanreed?”
“Het was de auto van mijn vader. Ik weet zeker dat hij het was”, antwoordde Paddy.
Jack keek Carl aan en vroeg:“Die Jason Palmer is levensgevaarlijk. Kun je hem niet arresteren wegens doorrijden na een ongeluk, kindermishandeling en moord op zijn vrouw?”
“Wat moord op zijn vrouw? Is mam dood?”, vroeg Paddy van streek en ongerust tegelijk.
“Ja, we vonden haar lichaam in haar huis. Jason belde ons op en zei dat ze vermoord was. Maar toen we er kwamen was hij al weg. Dat was om half 11”, zei Carl.
“Ik werd aangereden om kwart voor 11. De afstand is ongeveer een kwarttier dus mijn pa heeft mam vermoord”, zei Paddy direct.
“Jongen, dat weten we nog niet zeker”, zei Carl.
Jack reageerde met:“Carl, het is toch eigenlijk duidelijk wat Paddy bedoelt.”
“Jason kan toch een alibi hebben. Hij zou zijn eigen zoon niet doodrijden”, verklaarde Carl.
“Ik ben de enige erfgenaam. Als ik sterf krijgt pa al het geld van mam”, antwoordde Paddy vermoeid.
Toen kwam Sue binnen en ze zei:“Het spijt me maar de patiënt heeft rust nodig”
“Ik kom vanmiddag nog terug. Slaap ze Paddy”, zei Jack.
Op de gang zei Nikky:“Carl, Jack heeft gelijk. Jason is zo schuldig als wat.”
Het duurde echter lang voordat Carl overtuigd was dat Jason de dader was.
Die avond aan het begin van zijn show deed Jack een oproep aan zijn luisteraars:“Vanmorgen om half 11 in het huis van wijlen Mrs Lisa Palmer werd zij vermoord door haar bijna ex-man Jason Palmer. Nu zoekt de politie naar getuigen die rond die tijd in de buurt waren en eventueel iets hebben gezien en/of gehoord. Ook zoekt men naar getuigen van een aanrijding waarbij een 14-jarige jongen geraakt werd en nu in het ziekenhuis ligt. Ik weet dat hij luistert en we wensen je sterkte en beterschap amigo. De aanrijding vond plaats om kwart voor 11. De bestuurder van de auto reed door na het ongeluk.”
In het ziekenhuis luisterde Paddy naar de show van Jack toen Sue zijn kamer binnenkwam.
“Hi Sue. Je gaat me toch niet verdoven?”, vroeg Paddy zachtjes.
“Nee, ik kwam even kijken of je er nog was. Zo te zien wel. Je mag morgen naar huis”, zei Sue tegen hem.
Bij het horen van dit nieuws betrok het gezicht van Paddy en hij zei alleen maar:“Fijn.”
Sue merkte dat hem wat dwars zat en langzaam vertelde de jongen het hele verhaal. Toen kwamen de emoties los en Sue liet hem uithuilen. Langzaam viel hij in slaap.
Toen Jack de volgende morgen het kantoor van Nikky binnenkwam zag hij tot zijn verbazing Paddy in gesprek met zijn baas.
“Wat doe jij hier? Ik dacht dat je nog in het ziekenhuis lag”, zei Jack tegen de jongen.
“Ik werd vanmorgen ontslagen. Nikky haalde me op. Alleen mijn linkerpols is gebroken”, legde Paddy uit.
“Paddy heeft besloten zijn verhaal in de openbaarheid te brengen. Hij wil het voor de radio vertellen”, vertelde Nikky haar werknemer.
“Dat hadden we al besloten, boss”, zei Jack.
“Dat had je me ook wel mogen vertellen”, reageerde Nikky fel.
Jack keek naar Paddy en zei geamuseerd:“Je vroeg er niet naar boss.”
Nu keek Nikky naar Paddy en ze zei:“Weet je nu waarom Jack soms zo raar doet? Hij is gewoon zo.”
“Kom, dan laat ik je de studio zien”, zei Jack.
Samen gingen ze naar de radiostudio. Daar maakte Paddy kennis met producer Billy Po. De studio maakte zeer grote indruk op de jongen want hij was even volkomen sprakeloos. Ondertussen legden Billy en Jack alles uit aan Paddy die enorm veel vragen aan hen had.
Opeens kwam Nikky zeggen:“Paddy, er is iemand voor je.”
Paddy en Jack keken elkaar verbaasd aan en wantrouwend ging Paddy met haar mee. Die iemand was zijn oom Derek Palmer, de broer van Jason.
“Hallo knul. Je vader vroeg of ik je kon komen ophalen om naar huis te gaan”, zei Derek tegen zijn neefje.
Wantrouwend zei de jongen:“Ik ga niet meer met jou of pa naar huis. Pa heeft me jaren mishandeld en jij gelooft me toch niet.”
“Je zal wel moeten want je vader heeft de voogdij over jou”, reageerde Derek beledigd.
Toen kwam Jack binnen en hij zei:“Paddy wil niet mee dus gaat hij niet mee met jou.”
“Jij bent zeker Jack Killian? Jason had het al over jou en je bemoeienis met mijn neefje”, antwoordde Derek.
“Nieuws reist vlug”, zei Jack.
“Mr Palmer, u verlaat nu het station en het is tevens voorgoed!”, zei Nikky tegen Derek.
Hij verliet het kantoor met de woorden:“Paddy, je bent nog niet van je vader af!”
Toen hij weg was werd Paddy kalmer. Jack en Nikky merkten dat hij doodsbang voor zijn vader was.
Ondertussen in het huis van Jason.
Jason zei tegen zijn broer Derek:“Als Paddy zijn verhaal voor KJCM vertelt hang ik. Die DJ heeft teveel invloed op hem.”
“Wat wou je doen? Killian doodschieten soms?”, vroeg Derek.
“Als het moet wel. Paddy komt hier wonen en krijgt thuis les. Ik ga hem uit het ziekenhuis ontvoeren”, reageerde Jason wat fel.
Derek verzweeg dat de jongen niet meer in het ziekenhuis was.
Zo gezegd, zo gedaan.
Jason reed naar het ziekenhuis.
Bij de receptie vroeg hij aan de zuster:“Gisteren werd mijn zoon Paddy Palmer hier opgenomen na een ongeluk. Kunt u even kijken waar hij ligt?”
“Ik zal even kijken Mr Palmer”, zei ze.
Na een poosje zei ze:“Het spijt me maar we hebben hier geen Paddy Palmer.”
“Dat moet wel. Ik blijf hier net zo lang totdat je zegt waar hij ligt”, antwoordde Jason kwaad.
Dat deed hij de hele middag. Op den duur werd hij door de politie verwijderd.
Op het politiebureau werd Jason ondervraagd door Martin en Carl.
“Sinds wanneer is Paddy belangrijk voor jou?”, vroeg Carl.
“Hij is mijn enige zoon. Ik ben bezorgd om hem”, antwoordde Jason schijnheilig.
Ze merkten dat Jason loog en dat Paddy’s leven gevaar liep.
“Sluit hem op voor vandaag”, zei Carl na een poos.
Toen hij afgevoerd was en Carl alleen was belde hij naar Jack bij KJCM.
Hij vroeg:“Jack, we hebben zojuist Jason gepakt omdat hij een poging deed om Paddy te ontvoeren uit het ziekenhuis. Waar is hij overigens?”
“Carl, in zijn vel”, antwoordde Jack droog.
De inspecteur reageerde:“Erg leuk Jack. Nu even serieus.”
“Hij is hier bij ons. Hij vertelt vanavond zijn verhaal voor de radio in mijn show”, zei Jack.
Jack begon zijn show:“Vanavond hebben we het over een onderwerp wat veel voorkomt maar weinig over gesproken wordt. We praten over kindermishandeling. Hier bij ons in de studio is een slachtoffer van kindermishandeling. Ga je gang Paddy.”
Paddy keek eerst naar Billy, daarna naar Jack en begon toen te vertellen:“Toen mijn moeder, mijn wijlen moeder, door mijn vader het huis uitgezet was zoals ze me later zelf vertelde begon mijn vader Jason Palmer mij te mishandelen. Ik was 3 toen het begon. Nu ben ik 14. Maar hij heeft me nooit klein gekregen. Iemand die nooit mishandeld is weet niet waar ik het over heb. Iedere avond sloeg mijn vader me en drukte hij zijn sigaretten uit op mijn arm. Hij deed dat gewoon omdat hij daar plezier in had. Op zijn werk, hij is advocaat, staat hij bekend als een zeer aardige en behulpzame man. Ook is hij populair. Dus hij ontkent dat hij mij mishandelt.”
Jack keek naar hem en zei:“We zijn zo terug na deze reclames.”
Tijdens de break vroeg de DJ:“Gaat het knul?”
“Niet echt. Straks belt pa op en ontkent hij alles zoals gewoonlijk. Wat moet ik dan?”, was de wedervraag van Paddy.
“Je hebt het al aangegeven bij de politie en Carl luistert altijd naar deze show. Je weet dat hij aan jouw kant staat”, antwoordde Jack.
Billy gaf een teken dat de show weer verder ging.
“We zijn weer in de lucht en bij mij is nog steeds Paddy. Ga maar verder met je verhaal”, zei Jack.
De jongen ging door:“Een paar dagen geleden ben ik weggelopen van huis. Ik woonde bij mijn vader. Gisteren toen ik mijn moeder vertelde van de mishandeling werd zij in koele bloede vermoord. Ik werd aangereden en brak mijn daarbij mijn pols. De dader in beide gevallen is mijn vader.”
“We zullen nu de luisteraars aan het woord laten. De eerste beller is Jason uit San Francisco? Je bent in de uitzending Jason”, zei Jack wat verbaasd.
“Ik bel even om te zeggen dat Paddy alles gewoon verzonnen heeft. Ik heb hem nooit met 1 vinger aangeraakt. Ook heb ik mijn vrouw niet vermoord. Kun je dat allemaal bewijzen Paddy?”, vroeg Jason.
“Dat je mij mishandelt hebt wel. Ik was er toch zelf bij?”, vroeg zijn zoon op zijn beurt.
Jason gooide meteen de hoorn erop.
“Dank je wel Jason. De volgende is Emily”, zei Jack.
Na de show gingen Jack, Billy en Paddy naar Carmen’s waar Carl en Deacon Bridges, een journalist en vriend van Jack, waren. Opeens zag Paddy de krant en hij las het artikel over de moord op Lisa Palmer.
“Wie heeft dat geschreven?”, vroeg de jongen.
“Iemand van de Dispatch. Hoezo?”, vroeg Deacon.
“Dat verhaal klopt van geen kanten. Jason Palmer is zo schuldig als het maar kan zijn”, reageerde Paddy opgewonden.
Deacon keek naar hem en vroeg verbaasd:“Hoe kan jij dat weten?”
“Deacon, dit is Paddy Palmer. Paddy, dit is Deacon Bridges, journalist van de Dispatch. Paddy is de zoon van Jason en Lisa Palmer”, legde Jack toen uit.
“Gecondoleerd met je moeder”, zei Deacon.
“Bedankt. Wat weet je van Jason Palmer? Vast niet dat hij zijn eigen zoon mishandelt en zijn vrouw heeft vermoord”, zei Paddy wat feller dan hij eigenlijk bedoelde.
“Wil je me je verhaal vertellen zodat het ware verhaal bekend wordt? Ik zal het zelf schrijven”, stelde de journalist voor.
Paddy keek Jack aan en die zei:“Vertel Deacon wat je mij en Carl vertelde.”
De jongen deed dat. Toen hij zijn verhaal verteld had ging hij met Jack naar huis.
Tijdens de begrafenis van Lisa Palmer merkte Paddy dat zijn vader er niet eens was en zijn oom ook niet. Toen Paddy, Jack en Nikky naar haar auto terugliepen werd Paddy beschoten. Hij viel op de grond neer.
Jack zei:“Nikky, zorg voor hem.”
Hij rende de schutter achterna samen met Carl en algauw was de dader gepakt. Het was Derek Palmer. Carl rekende hem meteen in. Paddy mankeerde niets maar besefte wel dat zijn leven gevaar liep.
Bij de studio van KJCM werden Jack en Paddy ondervraagd door een journalist en hij vroeg:“Paddy, wat vind je ervan dat je vader je moeder heeft vermoord?”
Paddy keek hem aan en zei:“Bemoei met je eigen zaken.”
Ze gingen naar binnen naar het kantoor van Nikky. Paddy was niet erg gerust en liet dat duidelijk merken.
“Jack, ik ga naar het huis van mijn moeder om wat spullen uit te zoeken. Ook wil ik mijn grootouders op de hoogte stellen”, zei hij na een poos.
“Wil je dat ik met je meega?”, vroeg Jack.
Paddy schudde van nee. Hij ging weg naar het huis van zijn moeder om het een en ander uit te zoeken. Hij wist niet dat Jason er ook was. Plotseling verscheen de advocaat in de deuropening.
Hij zei:“Je hebt dus toch besloten om bij je vader te gaan wonen? Dat vind ik fijn.”
“Helemaal niet. Ik ben alleen gekomen om wat spullen van mam uit te zoeken. Ik heb met jou niets meer te maken. Dus verdwijn”, antwoordde Paddy fel.
Er ontstond een hevig gevecht tussen vader en zoon waarbij Paddy de meeste klappen te verduren kreeg.
Jason ging weg en zei:“Jij houdt je rustig. Voor de zekerheid sluit ik je maar op.”
Paddy werd opgesloten in een geheel donkere kamer. ’s Avonds werd hij vrijgelaten maar Jason hield hem scherp in de gaten.
Die avond zei Jack:“De volgende beller is mijn jonge vriend Paddy uit San Francisco. Je bent in de uitzending.”
“Jack, hij heeft het weer gedaan. Wat moet ik doen?”, vroeg hij.
“Pak je tas en ga naar de kroeg waar we elkaar hebben ontmoet. Iemand zal je daar opvangen”, adviseerde Jack direct.
“Ik zal het meteen doen”, zei Paddy en hij hing op.
Precies toen Paddy wil vertrekken werd hij door Jason tegengehouden.
Hij zei kwaad:“Jij gaat nergens heen. En zeker niet naar die Killian. Hij heeft niets te maken met wat ik doe met jou.”
“Dus je geeft toe dat je mij mishandelt?” , vroeg Paddy wat hem klappen opleverde.
Daarna werd Paddy weer in de donkere kamer opgesloten.
Intussen wachtten Carl en Deacon op Paddy in Carmen’s maar de jongen verscheen niet.
Toen Jack er ook was vroeg hij verbaasd:“Waar is Paddy?”
“Hij is hier niet geweest. Denk je dat Jason er achter zit?”, was de vraag van Deacon.
“Dat weet ik zeker. De jongen belde in paniek op en dat komt alleen door Jason. Hij is in het huis van Lisa dus…..”, zei Jack ongerust.
Carl en Jack gingen naar het huis van Lisa maar alles was donker. Ze belden aan maar er werd niet open gedaan.
“Misschien is hij wel bij jouw huis. Kom, ik geef je een lift” , zei Carl na een poos.
Maar ook daar was hij niet.
In de donkere kamer probeerde Paddy te ontsnappen maar het was te donker om iets te zien. Jason maakte intussen en plan om zijn zoon uit de weg te ruimen.
Na een paar uur kwam Jason de kamer in en hij vroeg:“Ben je bereid je excuses aan te bieden?”
“Ik heb toch niets misdaan? Jij bent degene die mij mishandelt heeft”, antwoordde Paddy fel.
Jason sloeg hem hard. Opeens sloeg Paddy zijn vader bewusteloos en hij zag kans om weg te komen. Het was intussen al licht en het deed pijn aan zijn ogen. Hij verliet het huis hoe dan ook en pakte de eerste beste taxi naar de woning van Jack. Jack betaalde de taxi en nam de jongen mee naar binnen. In de woonkamer kreeg Paddy een kop koffie om bij te komen.
Jack vroeg:“Paddy, wat is er gebeurd?”
“Hij sloeg me en sloot me op in een donkere kamer waar ik de hele nacht bleef. Ik sloeg hem bewusteloos en met de taxi kwam ik hier. Mijn ogen doen zeer aan het licht”, vertelde Paddy vermoeid.
“We gaan eerst naar Carl en daarna ga jij hier slapen”, zei Jack kalm.
Zo gezegd, zo gedaan.
Carl vroeg:“We gaan Jason meteen arresteren. Weet je nog waar het was, Paddy?”
Hij knikte van ja en ging met Jack en Carl mee. Inmiddels was Jason bijgekomen en merkte dat zijn zoon weg was. Hij besloot hem op te sporen en te doden. Op het moment dat Paddy aanbelde deed Jason open. Hij pakte de jongen meteen vast, trok hem naar binnen en gooide de deur dicht. Althans dat dacht hij. Jack zette zijn voet tussen de deur en duwde de deur open. Met een harde zet duwde Jason Jack naar buiten maar Jack verzette zich. Toen gooide Jason de deur dicht en hield hij ze beiden onder schot. Wat Jason niet wist was dat zijn pistool leeg was maar dat wist Paddy toevallig wel.
Toen klopte Carl op de deur en hij zei luid:“Jason Palmer, je bent gearresteerd wegens moord, doorrijden na een ongeluk en kindermishandeling.”
“Geen stap dichterbij. Anders schiet ik hem dood!”, zei Jason direct.
Hij hield zijn zoon onder schot. Toen sloeg Paddy zijn vader met zijn gebroken pols. Het pistool viel op de grond en Paddy schopte het weg. Carl en Martin stormden naar binnen en rekenden Jason in.
Jack ving Paddy op en zei terwijl Jason afgevoerd werd:“Het is nu voorbij. Hij zal niet zo snel meer vrij komen.”
“Fijn. Ik ga mijn school afmaken en wonen bij de ouders van mijn moeder”, zei Paddy opgelucht.
“Bij een echtscheiding zijn de kinderen veelal het slachtoffer. Ze kunnen en willen vaak niet kiezen bij wie ze willen wonen en het maakt het nog erger voor ze als de ouders erover ruziën. Soms gaat de ene ouder nog verder door de andere ouder te vermoorden. Daarom zouden we de ‘slachtoffers’ moeten helpen en desnoods beschermen. Dit is uw gastheer Jack Killian op KJCM Radio 98.3 Fm en welterusten Amerika waar je ook bent”, zei Jack toen hij zijn show beëindigde om 3 uur ’s nachts.