Het gevecht tijdens de wedstrijd is gebaseerd op een waar gebeurd incident tussen de Nederlandse honkbalclubs Neptunus en HCAW op 8 september 1999. De regels die ze in het verhaal gebruiken zijn gebaseerd op de huidige regels.
DE HONKBALWEDSTRIJD
Omdat Mitch zijn vader en ooms had aangestoken om te gaan honkballen werd er na enkele dagen spelen en oefenen over niets anders gepraat dan over deze sport.
“Pap, zou het eigenlijk niet leuk zijn als we een team hadden?”, vroeg Mitch op een avond tijdens het eten. De jongen was gek op honkbal sinds hij het had geleerd op een school.
“Ik denk van wel. Maar we moeten dan wel negen man hebben om een team te hebben. Waar denk jij ze vandaan te halen?”, was de vraag van Adam, zijn vader.
De jongen dacht even diep na en antwoordde toen:“Ik doe mee en jij dus dat is al twee. Natuurlijk willen oom Hoss en oom Joe ook mee doen. Mike, Jake en de voorman Candy ook. Nu zijn we dus met ……… man.”
Nu stopte Mitch met tellen omdat het niet meer ging. Adam besloot zijn zoon een handje te helpen.
“Oom Hoss, oom Joe, jij en ik zijn vier en Mike, Jake en Candy zijn drie. Hoeveel is vier en drie?”
Mitch telde op zijn vingers en zei:“Zeven. Dus we moeten er nog twee hebben? Dat lukt wel.”
“Mitch, je vergeet dat het team nog een coach moet hebben. Wie had je daarvoor in gedachten?”, vroeg Ben toen aan zijn kleinzoon.
De jongen keek hem aan en zei: “U.”
Adam, Hoss en Little Joe lagen op de grond van het lachen maar Ben zei serieus:“Ik ben vanaf nu de coach en dat betekent dat jullie moeten doen wat ik zeg.”
“Maar ze moeten toch altijd doen wat u zegt?”, vroeg Mitch verbaasd.
“Dat is wel zo maar ze doen het niet altijd”, was Bens antwoord.
“Jij luistert ook niet altijd naar mij dus dan moet je ook niets over ons zeggen”, reageerde Adam direct.
“Ik ben toch jouw kind?”, vroeg Mitch direct.
Adam zuchtte diep en besloot te zwijgen omdat dat hem het beste leek op dat moment. Ze aten rustig door maar het fundament voor de honkbalploeg van de Ponderosa was in ieder geval gelegd.
Na het eten speelde Mitch nog een poosje buiten met zijn knuppel en bal. Mitch gooide hem op en sloeg daarna het voorwerp meteen weg. De jonge Cartwright was hier zeer bedreven in ondanks zijn jeugdige leeftijd.
In de tijd dat Mitch buiten was bespraken de overige Cartwrights hun team.
“Ik vind het best dat jullie een honkbalteam oprichten maar het werk mag er niet onder lijden. Dan is het feest voorbij”, zei Ben meteen.
“Dat zal niet gebeuren. We kunnen natuurlijk niet elke dag trainen maar dat kleine jochie wel”, zei Adam.
“Ze spelen het zelfs op school in de pauzes. Het valt nog mee dat Mitchy met die harde gooikracht van hem nog geen ruit ingegooid heeft”, merkte Hoss op.
“Breng hem niet op ideeën want je weet dat hij letterlijk tot alles in staat is”, zei Adam waarschuwend.
“Van wie zou hij dat toch overgenomen hebben?”, vroeg Little Joe luchtig.
Iedereen lachte.
Adam kwam naar buiten om zijn zoon naar bed te laten gaan toen Mitch per ongeluk de bal naar zijn vader sloeg.
Adam ving hem en zei:“Je bent uit. Het is tijd voor je bad en daarna naar bed.”
“Het is nog licht en dan kan ik niet in slaap komen”, gaf Mitch als argument.
“Dat zeg je elke avond dus je moet met iets nieuws komen. Morgen moet je weer uitgerust zijn want dan gaan we met de training beginnen”, zei Adam terwijl hij de bal vasthield.
“Goed dan. Kom je straks nog even bij me zitten in bed?”, wilde Mitch weten.
“Dat doe ik toch elke avond?”, vroeg zijn vader op zijn beurt.
De jongen knikte en gaf de knuppel aan Adam.
“Papa, hier heb je je soortgenoot”, zei Mitch lachend.
“Erg leuk kid”, zei Adam hoofdschuddend.
De jongen ging vlug naar binnen. Daar zei Mitch tegen iedereen welterusten en ging hij naar de badkamer.
Toen Adam hem kwam toedekken sliep Mitch allang. Hij wist dat de jongen altijd erg moeilijk naar bed te krijgen was maar als hij er eenmaal in lag sliep Mitch meteen.
Ondertussen had men gehoord dat de Cartwrights een honkbalteam hadden opgericht. Derek Taylor kwam op een gegeven moment Ben in Virginia City tegen.
“Cartwright, ik heb een nieuw bod voor dat stuk land bij Lake Tahoe. Zullen we er een honkbalwedstrijd om spelen? Mijn jongens tegen die van jou?”, vroeg hij.
Ben zei:“Dat is goed.”
“Best maar bereid je team dan wel voor op het feit dat wij gaan winnen”, zei Derek.
Hij liep lachend weg.
Sheriff Roy Coffee en deputy Clem kwamen erbij en de sheriff vroeg:“Wat moest Taylor van jou?”
“Hij daagt ons uit voor een honkbalwedstrijd voor een stuk land dat hij dolgraag wil hebben. Ik heb toegestemd. Willen jullie de scheidsrechters zijn? Mitch zei dat er minstens twee nodig zijn. Eentje bij de thuisplaat en eentje bij het derde honk”, zei de rancher.
De twee gezagsdragers stemden toe.
Adam en Hoss zaten de line-up te bespreken. Adam zei:“Als we Mitch nu op het 3e honk zetten, dan kan Candy het 1e honk innemen. Joe op het de positie van de korte stop en Lance moet dan maar het 2e honk beheren. Jij gaat catchen en ik ben de pitcher.”
“De derde honkman krijgt altijd veel ballen toegegooid. Denk je dat Mitchy daar tegen kan?”, vroeg zijn broer.
“Ik denk van wel”, reageerde zijn broer.
Hij zweeg even en ging toen door:“Als Mitch op de heuvel staat gooit hij steeds 3 keer drie slag. Bovendien trekt hij dan alle aandacht naar zich toe en dat is ook weer niet goed voor een jongen van zijn leeftijd.”
Ze waren zo verdiept in hun bespreking dat ze niet eens hadden gemerkt dat Ben en Mitch waren binnengekomen. De rancher kuchte even en knipoogde naar zijn kleinzoon.
“Wie gaf jullie eigenlijk toestemming om te bepalen wie waar speelt?”, vroeg Ben toen.
Adam en Hoss keken elkaar aan en de oudste zei:“We dachten u ermee te kunnen helpen.”
“Ik wist niet eens dat jullie konden denken”, merkte Mitch droog op.
“Erg leuk Mitchy. Moet je niet gaan oefenen hoe je moet vangen?”, reageerde Hoss verontwaardigd.
“Als jullie me helpen. Ik moet die wedstrijd niet alleen spelen”, zei zijn neefje.
Ze gingen naar het veld waar de wedstrijd gehouden zou worden. Little Joe en Candy waren ook meegegaan omdat zij ook in het team zaten.
Naarmate de dag van de wedstrijd dichterbij kwam hield Mitch zich bezig met de organisatie van de verkoop van eten en drinken. Hij was een goede hulp voor Hop Sing die druk bezig was met het maken van de vele hotdogs en drinken. Toen Hoss op een middag thuiskwam rook hij de geur van hotdogs al.
Nieuwsgierig kwam hij de keuken binnen maar de kok zei:“Mr Hoss geen hotdog. Hotdogs voor publiek bij wedstrijd.”
Hoss keek zijn neefje aan en vroeg:”Ga jij soms ook nog de verkoop van de kaartjes regelen?”
“Dat hoeft niet meer want het is uitverkocht. Oom Joe heeft de kaartjes laten maken in de stad. De opbrengst gaat naar het weeshuis”, zei Mitch.
Hoss liep naar zijn neefje, omarmde hem en zei:“Ik ben trots op je dat je dat allemaal regelt.”
“Van wat Hop Sing verkoopt gaat ook alles naar het weeshuis. De kinderen daar hebben haast niets en ik heb hier alles wat ik wil”, zei de jonge Cartwright.
Het leek aanvankelijk een doodgewone zondagmiddag. Maar dat was het niet voor de Cartwrights en de rivalen van hen, de Taylors. Op instructies van Mitch Cartwright had men een honkbalveld aangelegd. De jongen was helemaal door het dolle heen omdat hij dol was op honkbal en er erg goed in was ook ondanks zijn elfjarige leeftijd.
Adam nam hem apart en fluisterde hem toe:“Jij zal erg veel ballen toegegooid krijgen. Ik waarschuw alleen maar.”
“Papa, deze wedstrijd is gewoon een goede oefening voor mij”, antwoordde de jongen.
Adam gaf hem een knipoog en samen liepen ze naar hun team.
Derek Taylor, de coach van de tegenstander, vroeg aan Ben:“Ben, dat kleine joch speelt toch niet mee?”
“Waarom niet? Het was overigens zijn idee”, was het antwoord.
“We spelen hem gewoon weg”, smaalde Derek.
Ben reageerde er niet op en liep naar zijn team.
Iedereen in Virginia City wist hoe groot de rivaliteit tussen de Cartwrights en de Taylors was dus men kwam massaal kijken. De wedstrijd was op zondagmiddag en ook het weer werkte goed mee.
“Jongens, dit is onze line-up:
Pitcher : Adam
Catcher : Hoss
Eerste honkman : Candy
Tweede honkman : Mike
Derde honkman : Mitch
Korte stop : Joe
Linksvelder : Lance
Middenvelder : Gary
Rechtsvelder : Jake.
Hou er rekening mee dat ze erg vuil kunnen spelen en dat zeker zullen doen. Mitch, Derek zei tegen mij dat ze jou gewoon weg gaan spelen dus je bent gewaarschuwd”, zei de rancher die fungeerde als coach.
De jongste van het team dat de naam “Ponderosa Cowboys” droeg knikte.
Derek en Roy Coffee kwamen naar hen toe en Roy vroeg:“ Zijn jullie klaar?”
“Zo klaar als het maar kan zijn”, antwoordde Ben.
“De Ponderosa Cowboys zijn eerst de veldploeg”, zei Roy die de rol van hoofdscheidsrechter toegedeeld had gekregen.
Clem stond bij het derde honk als medescheidsrechter.
Iedereen nam zijn positie in. Hank Taylor, de oudste zoon van Derek was als eerste aan slag. Adam gooide de eerste bal naar Hoss waarbij Hank een slagbeweging maakte.
“Een slag”, zei Roy.
Opnieuw gooide Adam een fastball naar zijn broer en daarna deed hij het opnieuw.
“Hank, je hebt drie slag en dus uit”, zei de sheriff.
De volgende aan slag was Frank Taylor. Maar ook hij kreeg drie slag. Toen was Gary Taylor aan de beurt. Hij keek grimmig zodat Adam hem maar een gemakkelijke bal toewierp. Gary sloeg hem weg maar Mitch ving hem en gooide hem direct naar Candy die het eerste honk bezette.
“Ook Gary is uit. Wisselen”, riep Roy.
Hop Sing deed zeer goede zaken met zijn hotdogstand. Omdat wijd en zijd bekend was hoe lekker de kok van de Ponderosa kon koken kreeg Hop Sing heel wat binnen. Nog voordat de wedstrijd goed en wel begonnen was had de Chinese kok alles al verkocht.
Hank zag Mitch bij het slagperk staan en vroeg spottend:“Knuppel, waar ga je met dat kind heen?”
Mitch antwoordde met:“Met deze kan ik slaan en met jou niet.”
Hij was als eerste aan slag en daarom maakte Hank het hem extra moeilijk. Althans dat had hij gedacht. Maar Mitch zag de eerste bal komen en hij bedacht zich geen moment. De jonge Cartwright sloeg de bal meteen ver weg.
“Een homerun”, zei Roy enigszins geamuseerd.
Door de homerun van Mitch kwamen de Ponderosa Cowboys op voorsprong. De Taylors vonden dit niet leuk en waren duidelijk op wraak uit. Candy was de volgende slagman. Glimlachend liep hij met zijn knuppel naar het slagperk. Gary gooide de bal vlak langs het linkeroor van Candy.
“Moest dat nou?”, riep de voorman van de Ponderosa.
“Mond houden Canaday”, gromde Gary.
De volgende bal die hij gooide was zo gemakkelijk dat Candy hem met een harde klap het linkerveld in sloeg. Hierdoor kon Candy het tweede honk bereiken. Hij moest wel een sliding maken om het honk te bereiken. Little Joe was na Candy aan de beurt. Hij sloeg een honkslag. Toen was het de beurt van Hoss om te slaan. Omdat hij nogal groot en stevig was besloot Gary maar vier ballen te gooien die buiten het slagperk waren. Hoss was de eerste die een vrije loop kreeg. Alle honken waren bezet.
Ben fluisterde tegen Adam:“Sla een homerun zodat iedereen binnen kan komen.”
“Doe ik”, zei Adam glimlachend.
Mitch stond naast zijn opa om te zien hoe zijn vader speelde. Adam keek naar de pitcher en sloeg de bal zo ver weg dat niemand hem kon pakken. Omdat Adam een grand slam homerun sloeg scoorden Candy, Hoss, Little Joe en Adam elk een punt waardoor ze in de 1e inning al voorstonden met 5-0.
De Ponderosa Cowboys begonnen het spel steeds leuker te vinden. Vooral toen zij meer punten scoorden en de Taylors niet aan scoren kwamen.
Derek werd zo kwaad dat hij tegen Ben zei:“Ik eis dat je kleinzoon gediskwalificeerd wordt. Hij is te jong om te honkballen!”
“Dat is belachelijk. Deze wedstrijd was juist zijn idee. Je kunt gewoon niet accepteren dat je team aan het verliezen is. Waarom stop je niet?”, vroeg Ben kalm.
“Ik zal jou dat niet gunnen”, zei Derek spottend.
Het was in de vijfde inning. De twee teams werden steeds vijandiger tegen elkaar op het veld. Hank rende van het 2e honk naar het derde toen Adam zich omdraaide en de bal naar Mitch gooide om hem uit te tikken.
De kleine jongen tikte hem uit en zei:“Je bent uit.”
Maar Hank duwde hem opzij. Mitch werd hardhandig op de grond gegooid en Hank schopte hem tegen zijn verlamde been. Adam zag wat er gebeurde en rende naar zijn aartsvijand toe. Adam schopte hem tegen zijn been aan en begon toen met hem te vechten. Hoss zorgde voor zijn neefje en droeg hem naar de dug-out.
Bij de dug-out zei Mitch:“Ik mankeer niets oom Hoss. Ga papa maar helpen.”
Hierna ging hij zich ook met de vechtpartij bemoeien. Intussen had elke speler zich met de vechtpartij bemoeid en hoewel het eigenlijk niet mocht vond Mitch het toch amusant.
Roy kwam naar de ranchers toe en zei:“Laten we ze maar uit elkaar houden en de wedstrijd stoppen.”
Ben en Derek knikten en liepen met de sheriff naar de vechtende troep.
Men stopte pas met vechten toen Roy een schot loste uit zijn revolver en hij zei:“De wedstrijd is voorbij. De Ponderosa Cowboys winnen, met 9 tegen nul.”
Ben en Derek haalden hun jongens uit elkaar.
Derek zei kwaad terwijl hij wegliep:“Cartwright, jij wint. Ik wil dat land niet eens meer!”
Zijn jongens liepen mee als volgzame lammetjes.
“Het was eigenlijk best leuk om een honkbalwedstrijd te spelen”, zei Little Joe toen ze weer thuis waren.
“Inderdaad”, antwoordde Hoss.
“Weet je wat ik het leukste vond?”, vroeg Mitch.
“Nou?”, vroeg Ben glimlachend.
“De knokpartij”, antwoordde zijn kleinzoon.
Iedereen lachte.
“Laat me jullie dan maar meteen vertellen dat het team opgeheven is. Maar we willen je wel helpen met je honkbalcarrière als jij dat wil”, zei de rancher tegen Mitch.
De jongen knikte en bedankte zijn opa door hem een grote knuffel te geven.