Familiediner
Omdat zijn kleinzoon Mitch zijn debuut als honkballer had gemaakt op zaterdag 14 maart 1998 besloot Ben Cartwright dat te vieren met een speciaal diner op de Ponderosa ranch. De dag erna was de Chinese kok Hop Sing bezig met het avonddiner. Dat wil zeggen: met het voorbereiden van de hapjes.
De broers waren bezig met wat klusjes en Mitch speelde op het erf. Hij sloeg een tennisbal weg en zijn hond Cody bracht hem terug. Opeens sloeg Mitch de bal weg maar hij kreeg hem net zo snel weer teruggegooid. Dat kwam door Jim Wilson, een nieuwe knecht op de ranch. De bal kwam tegen het voorhoofd van de jonge Cartwright en dan met name tegen de rechterkant.
Jim kwam naar hem toe, gaf hem nog een tik en vroeg kwaad:“Jij houdt nu op met dat domme gooispelletje. Anders zal jij nog meer blauwe plekken krijgen. Begrepen snotneus?”
Mitch knikte bedeesd. Jim liep tevreden weg.
Tegen etenstijd kwamen de Cartwrights binnen. De eettafel was al gedekt met schalen met stukjes vlees, aardappeltjes en sauzen. Ook stonden er een paar kommen met beslag en eieren. Ook stonden er 2 gourmetstellen zodat iedereen voor zichzelf kon bakken.
“Cartwrights aan tafel. Eet smakelijk”, zei Hop Sing.
“Bedankt Hop Sing. Dat zal vast geen probleem zijn”, antwoordde Ben.
Hoss kwam erbij staan en kreeg al veel trek. Maar dat gold ook voor zijn broers Adam en Joe. Mitch ging stilletjes op zijn plek zitten.
Al snel waren de 2 gourmetstellen warm en werden de eerste hapjes er opgelegd.
“Heren, dit speciale diner is ter ere van het honkbaldebuut van Mitch”, zei Ben.
“Op jouw talent Mitch”, zei Adam glimlachend.
Er werd geproost maar Mitch stond op en rende naar buiten. Adam zette verbaasd zijn glas neer en rende hem achterna. Hij vond zijn zoon op de veranda bijna huilend.
Adam pakte hem op en zette de jongen op de tafel.
“Wat is er gebeurd?”, vroeg Adam naar hem kijkend en leunend op de tafel.
Mitch slikte eerst en antwoordde toen:“Ik speelde met Cody toen die nieuwe knecht boos naar me toekwam, me sloeg en dreigde dat ik nog meer blauwe plekken zou krijgen als ik niet ophield met dat volgens hem domme gooispelletje. Bovendien gooide hij de bal tegen mijn hoofd.”
Hij liet de blauwe plek zien.
Adam bekeek de blauwe plek en vroeg:“Het is een beetje blauw. Heb je hoofdpijn?”
“Een beetje”, zei de jongen.
“Ga je mee eten voordat je oom Hoss alles heeft opgegeten?”, vroeg Adam.
Mitch knikte. Adam tilde hem op en droeg hem naar binnen.
Terug aan tafel keken de anderen natuurlijk naar de jongen.
“Mitch, waarom liep je van tafel?”, wilde Ben weten.
Aarzelend vertelde zijn kleinzoon alles en liet de blauwe plek zien. Ondertussen werd voor hem het eten gebakken.
“Mitch, we regelen het verder wel. Dit diner is ter ere van jou dus geniet er maar van”, zei de rancher.
Mitch knikte en at zijn 1e portie op. Toen zag hij dat er ook pannenkoekbeslag stond.
“Papa, doe mij maar een kleine pannenkoek”, zei hij.
Adam deed dat en nam er zelf ook eentje. Ook de andere Cartwrights aten meer dan genoeg.
Het was erg gezellig aan tafel. Op een gegeven moment bakte Joe een ei voor zichzelf maar hij lette er niet echt op. Plotseling sprong de dooier uit de pan en pardoes op het bord van zijn neefje. Ben, Adam en Hoss zagen het wel maar zeiden niets tegen Joe. Adam stootte zijn zoon aan en wees erop. Mitch at de dooier vlug op.
Hoss keek in het pannetje en vroeg:“Little Joe, bak jij altijd een eitje zonder dooier?”
Joe keek in zijn pannetje en zag dat zijn dooier verdwenen was.
“Waar is mijn dooier gebleven?”, vroeg hij verbaasd.
Meteen keek hij Hoss aan maar deze reageerde met:“Mij moet je niet hebben maar dat kleine ding daar.”
“Mitch, heb jij mijn dooier opgegeten?”, vroeg Joe.
“Het lag op mijn bord dus dan was het van mij”, antwoordde zijn neefje.
Iedereen behalve Joe lachte. Maar hierdoor werd de jongen nog scherper in de gaten gehouden dan eerst.
“Pa, dit moeten we vaker doen”, zei Hoss toen het bijna op was.
“Hoss, wees gerust want we gaan dit zeker vaker doen”, antwoordde Ben.
“Ik hoef niet meer”, zei Mitch met een zacht stemmetje.
“Is de hoofdpijn erger geworden?”, vroeg Adam bezorgd.
Mitch knikte.
“Ik breng jou naar bed en leg een nat washandje op je voorhoofd”, zei Adam.
Ze stonden op en gingen naar boven. De anderen aten nog even door totdat alle schalen leeg waren.
Al snel sliep Mitch maar Adam bleef wel bij hem waken. Ondertussen hielpen Hoss en Joe met opruimen en afwassen.
“Hop Sing, eten we morgen weer gourmet?”, vroeg Hoss hoopvol.
“Cartwrights krijgen morgen weer normale prak, geen gourmet”, antwoordde de kok.
Dit was een tegenvaller voor de broers maar ze begrepen het ook wel.
Ben ging naar het slaaphuis en zei tegen de knechten:“Vanmiddag werd mijn kleinzoon zonder reden door een van jullie geslagen. Als dit nog een keer gebeurd wordt deze zonder meer ontslagen. Ik hoop dat jullie dit allemaal goed begrijpen.”
De knechten knikten en wisten dat het menens was. Hierdoor werd vooral Mitch met rust gelaten.