VALENTIJNSDAG
Al een paar weken hing er een geheimzinnige sfeer op en rondom de Ponderosa. De tweeling van 11, Mitch en Pam, betrokken hun vader Adam en zijn broers (Hoss en Little Joe) bij hun plan.
“Jongens, we gaan pa een mooie Valentijnsdag geven”, zei Adam bij de kudde.
“Hoe wil je dat doen?”, vroeg Hoss.
“We regelen een diner voor opa en weduwe Hawkins in een duur restaurant. Papa zal zorgen dat het restaurant leeg is zodat opa en weduwe Hawkins alleen zijn. De rekening is voor ons”, antwoordde Mitch.
“En jij denkt dat opa daar in trapt?”, vroeg Little Joe lachend.
Ook Hoss vond het lachwekkend maar Adam en de tweeling niet.
“Kom kids. Dan doen we dit wel zonder je ooms”, zei Adam.
Ze stonden op en liepen weg. Hun hond Cody volgde hen.
Naar Virginia City rijdend vroeg Pam:“Waarom doen onze ooms zo flauw over iets leuks?”
“Omdat ze er zelf niet opkomen en het vaak dan ook nog mislukt”, antwoordde haar vader.
“Vooral als oom Joe het plan bedenkt”, merkte Mitch op.
Dat kon zijn vader niet ontkennen.
“Ze begrijpen gewoon niet waarom we het doen”, zei Pam.
“Ik wel en opa zal het ook wel begrijpen. En dat is het belangrijkste”, antwoordde Adam.
Intussen werkte Ben de administratie bij omdat zijn nageslacht weg was en alleen Hop Sing thuis was. De rancher wist wel wat voor dag het spoedig was maar hij zweeg er over in alle talen. Hij wist dat ze tot alles in staat waren en dan kon hij hen weer uit de problemen halen. Daar had de rancher nu echt geen zin in.
In Virginia City stopten de Cartwrights bij een duur restaurant. Ze stegen af en bonden de paarden vast.
“Cody, blijf”, zei Adam.
De hond ging liggen terwijl de anderen naar binnen gingen.
“Mr Cartwright, wat kan ik voor u betekenen?”, vroeg Derek Taylor die de eigenaar van het restaurant was.
“Kunt u het restaurant op 14 februari sluiten en alleen maar voor 2 personen openen?”, vroeg Mitch.
Derek keek hem aan alsof hij water zag branden.
“Wat is dit voor een vreemd verzoek?”, vroeg Derek.
“De tweeling wil een diner regelen voor hun opa om te laten zien hoeveel ze van hem houden. Hij staat altijd voor ze klaar en op deze manier willen ze iets terugdoen”, legde Adam uit.
Derek begreep het en vroeg:“Natuurlijk kan dat en het zal gebeuren ook. Wie is de andere gelukkige?”
“Weduwe Hawkins. Anders is het niet zo romantisch”, antwoordde Pam.
“Jullie zorgen voor de uitnodigingen en wij doen de rest. Ik zeg niet wie dit geregeld hebben”, zei Derek.
Dat beloofden de kinderen. Ze gingen weer naar buiten met hun vader.
“Ik heb een paar bankzaken te regelen en jullie maken de uitnodigingen bij de krant. Ik haal jullie hier weer op”, zei Adam toen ze bij het gebouw van de Territorial Enterprise waren.
Dat beloofde de tweeling.
Twee uur later waren alle zaken geregeld en konden de uitnodigingen gebracht worden. Adam betaalde Lee Sing 5 dollar om de uitnodiging bij weduwe Hawkins af te leveren.
“Zeg dat ze beslist moet komen voor een etentje met de man van haar dromen”, zei Adam tegen Lee.
“Lee zal dat doen”, zei de jonge Chinees die ook met de tweeling bevriend was.
De jongen rende meteen weg om de uitnodiging te brengen.
Weduwe Hawkins had al jaren een oogje op de eigenaar van de Ponderosa maar tot een echte relatie was het nog steeds niet gekomen. Ben had zijn zoons duidelijk gemaakt dat hij geen nieuwe relatie meer wilde maar de jongens wilden dat niet echt geloven. En de tweeling helemaal niet. Ze zag Lee komen en kwam hem tegemoet.
“Weduwe Hawkins, uitnodiging voor u”, zei de jonge Chinees.
Hij gaf de brief en rende meteen weer weg. De vrouw opende de brief en was verheugd.
“Ik ben benieuwd wie mijn Valentijn is. Misschien wel mijn snoes”, zei ze.
Ondertussen reden Adam en de tweeling met Cody terug naar huis met de uitnodiging voor Ben.
“Kids, we weten van niets tot na zaterdag”, zei Adam tegen de kinderen.
“Ik weet niet waar je het over hebt. Jij Mitch?”, vroeg Pam aan haar tweelingbroer.
“Ik ook niet. Dat komt omdat pap gestudeerd heeft en wij niet”, antwoordde Mitch.
Adam wist genoeg.
Thuisgekomen stegen ze af en stond Ben hen al op te wachten op de veranda.
“En waar zijn jullie geweest?”, vroeg hij.
“Ik moest een paar bankzaken regelen en ze hebben me gezelschap gehouden. Trouwens, er is een brief voor u gekomen”, zei Adam terwijl hij de uitnodiging overhandigde.
De tweeling bracht de paarden naar de stallen.
Ben las de uitnodiging en vroeg toen ongerust:“Ik neem aan dat jullie hier niets van af weten?”
“Waarvan? Wat is het? Een belastingaanslag van 1000 dollar?”, vroeg Adam op zijn beurt.
“Nee, gelukkig geen belastingaanslag maar een uitnodiging voor een etentje op zaterdag 14 februari. Dus dan ben ik weg en jullie blijven allemaal thuis!”, antwoordde Ben.
“Waarom zouden we dan uitgaan als we geen meisje hebben?”, vroeg Adam luchtig.
Ben gaf er geen antwoord op.
Eindelijk was het zaterdag 14 februari. Ben maakte zich klaar voor de blind date. Maar dat deed weduwe Hawkins ook.
Voordat hij wegging zei hij tegen zijn kleinkinderen:“Jullie alvast welterusten.”
“U ook opa”, zeiden Mitch en Pam tegelijk.
Hierna vertrok de rancher naar Virginia City.
Vrijwel tegelijk kwamen Ben en weduwe Hawkins bij het restaurant aan. Ze zagen elkaar en vermoedden het ergste.
“Snoes! Wat romantisch”, zei de weduwe.
“Ik vrees dat mijn twee jongste zoons dit op hun geweten hebben. Maar dat is voor latere zorg. Eerst gaan we lekker eten”, zei Ben.
Hij steeg af en bond zijn paard vast. Samen gingen ze naar binnen. Een tafel was romantisch gedekt en de gordijnen waren gesloten. Er stonden kaarsen te branden en het licht was gedimd.
“Welkom op deze speciale avond”, zei Derek.
Ben en de weduwe gingen zitten en kregen een zalige maaltijd voorgeschoteld.
Tegen het einde van de avond wilde Ben betalen maar Derek zei:“Mr Cartwright, dit etentje wordt door iemand anders betaald.”
“Wel, dat is dan helemaal meegenomen”, zei hij glimlachend.
Hij liet weduwe Hawkins uit en bracht haar als een echte heer nog thuis ook.
“Snoes, deze avond was echt romantisch. Het is alleen jammer dat we alleen vrienden zijn”, zei de weduwe.
“Vrienden kunnen ook wel een romantische avond samen hebben. Maar ik kom wel te weten wie dit op zijn geweten heeft en of er meerdere personen bij betrokken zijn”, antwoordde Ben.
“Lee Sing bracht me de uitnodiging”, zei de vrouw.
Ben dacht even na en wist genoeg.
“Lee Sing is bevriend met mijn kleinkinderen dus ik vrees dat zij dit geregeld hebben”, antwoordde hij.
Vlug reed hij naar huis terug maar iedereen sliep al.
De volgende morgen tijdens het ontbijt keek Ben uitdrukkelijk naar de tweeling.
“Opa, wat hebben wij nou weer misdaan?”, vroeg Mitch na een poosje.
“Heb je een paar uur?”, vroeg Hoss.
“Mitchell Jonathan en Pamela Iris Cartwright, waarom hebben jullie mij gisteravond gestrikt voor een romantisch etentje met weduwe Hawkins?”, vroeg de rancher.
“Om te laten zien hoeveel we van u houden”, zei Pam.
“U staat altijd voor ons klaar en we dachten dat u dit wel zou waarderen”, voegde haar broer eraan toe.
Ben begreep het en zei:“Dan is het goed. Vreemd dat mijn zoons hier nooit op zouden komen.”
Mitch en Pam wisten dat ze weer bonuspunten hadden gescoord bij Ben.