Mitch Cartwright was net 4 toen hij echt aangestoken werd met het honkbalvirus. De schuldige hiervan was zijn vader Adam Cartwright. Hij was coach van een jeugdteam en nam de kleine jongen vaak mee. Adam deed dit omdat hij dan geen beroep hoefde te doen op zijn vader Ben en/of broers Hoss en Joe om op te passen. Maar dit had wel grote gevolgen voor vader en zoon Cartwright.
Adam had Mitch voor zijn 4e verjaardag een shirt van zijn favoriete clubs (de Atlanta Braves en New York Yankees) gegeven. Ben had zijn kleinzoon een honkbalhandschoen gegeven. Van zijn ooms kreeg de jongen een foam knuppel en bal. Uiteraard vond Mitch dit geweldig maar zijn vader niet echt want hij zag de bui al hangen.
Niet lang na kerst 1996 kwam Mitch naar Adam met de vraag:“Papa?”
“Ja knul?”, vroeg Adam.
“Kun je me leren slaan? Met een knuppel bedoel ik”, zei Mitch.
Adam keek zijn zoon aan en zei glimlachend:“Natuurlijk kan en zal ik je dat leren.”
Ze deden hun jassen aan en gingen naar buiten.
Adam zei:“Kid, jij maakt een hoge berg van de sneeuw. Ik ben even in de schuur.”
Mitch knikte en ging met de herdershond Cody een grote berg sneeuw maken. Adam ging naar de schuur waar zijn broers waren.
“Adam, je knuppel is klaar”, zei Hoss.
“Ik wist niet dat Joe iets mankeerde”, reageerde Adam droog.
Hoss lachte maar Joe niet.
“Als je wil dat wij je helpen moet je vooral zo doorgaan, Adam Poindexter Cartwright!”, zei Joe beledigd.
“Joe, je moet het zo zien: op deze manier leert Mitch ook hoe hij met anderen samenwerkt om iets te bereiken. Gaan jullie mee?”, vroeg Adam.
Hoss en Joe knikten en namen de houten knuppel mee naar het erf.
Mitch had een hoge berg gemaakt en wachtte met Cody op Adam. Eindelijk kwamen de broers bij de jongen.
“Mitch, kijk eens een nieuwe knuppel voor jou”, zei Adam.
Joe hield de knuppel vast wat leidde tot de vraag van zijn neefje:“Papa, wie is de knuppel?”
Adam en Hoss kwamen niet meer bij van het lachen maar Joe was het zat. Hij gooide de knuppel neer en ging boos naar binnen.
Mitch vroeg verbaasd:“Heb ik iets verkeerds gezegd?”
“Mitchy, je oom is de hele dag al niet vrolijk”, antwoordde Hoss.
“We doen het dan maar zonder hem. Mitch, pak je knuppel. Ga met oom Hoss aan het andere eind van het erf staan. Ik gooi een sneeuwbal en jij probeert hem weg te slaan”, zei Adam.
Dat gebeurde en Mitch sloeg eerst veel mis zodat Hoss bekogeld werd met sneeuwballen tot grote hilariteit van Adam en Mitch. Cody rende opgewonden over het erf en hapte naar de sneeuw.
“Mitchy, zodra je de bal ziet komen beweeg jij je knuppel”, zei Hoss.
Dat deed de kleine jongen en nu werd Adam geraakt.
“Zo goed?”, vroeg Mitch.
“Inderdaad. Zo moet het. Maar Hoss, zullen we van plaats wisselen? Mitch moet ook leren harde ballen weg te slaan”, stelde Adam strategisch voor.
De broers wisselden van plaats en opnieuw kreeg Hoss de volle sneeuw laag over zich heen. Toch zagen ze allebei dat Mitch het snel leerde.
“Papa, gaan we eten?”, vroeg Mitch na een paar uur.
“Je zoon heeft gelijk want ik heb ook grote trek”, zei Hoss.
“Jij hebt altijd grote trek. Maar we gaan naar binnen en na de lunch doen we hetzelfde maar dan met opa en oom Joe als publiek”, zei Adam.
Ze gingen naar binnen waar Ben en Joe waren. Mitch wilde al naar Ben rennen maar Adam en Hoss hielden hem tegen.
“Eerst je laarzen schoonmaken en uitdoen en dat geldt ook voor je jas”, zei Adam.
Met tegenzin deed Mitch wat zijn vader wilde en rende toen naar Ben.
“Opa, ik kan al heel goed slaan. Wilt u het zien?”, vroeg de jongen enthousiast.
“Natuurlijk wil ik dat zien maar na de lunch”, zei de rancher.
Hij stond op en pakte zijn kleinzoon op die begon te gillen van de pret. Ze liepen naar de eetkamer waar de Chinese kok Hop Sing een zalige lunch had klaargezet.
Na de lunch zei Adam:“Mitch, ga maar veel sneeuwballen maken. Wij komen zo.”
De jongen kleedde zich warm aan en ging met Cody naar buiten. Vlug maakte de jonge Cartwright veel sneeuwballen. Even later kwam de mannen naar buiten. Adam en Hoss liepen naar Mitch terwijl Ben en Joe op de veranda bleven.
“Mitch, we doen hetzelfde als vanmorgen. Laat opa en oom Joe zien wat wij je geleerd hebben”, zei Adam.
Ze namen hun positie in en de demonstratie begon. Nu sloeg Mitch wel alle ballen weg tot grote vreugde van de Cartwrights.
“Wel Joe, je weet wat dit betekent?”, vroeg Ben aan zijn jongste zoon.
“Nee, leg eens uit pa”, zei Joe.
“Dit betekent dat mijn kleinzoon niet zal werken op de Ponderosa maar in een honkbalstadion en dus ook dat jullie nog harder moeten werken en je latere kinderen beter moet trainen om op de ranch te werken”, antwoordde Ben.
Maar de rancher had zich wel voorgenomen om zijn kleinzoon te steunen in zijn latere carrière. Dat gold ook voor de broers.