Op een mooie zomerdag in 1877 ontmoette Joe Cartwright de lieftallige Cora Williams. Het klikte meteen tussen beiden. Joe had niets te doen en wilde juist de Bucket of Blood Saloon binnengaan toen Cora langs liep. Ze keken elkaar maar even aan en de bekende vonk sloeg meteen over. Ze stelden elkaar voor.
“Jij bent zeker nieuw in Virginia City?”, vroeg Joe.
“Hoezo?”, vroeg Cora op haar beurt.
“Omdat ik jou nog niet eerder ben tegengekomen hier in de stad. En ik ken elk meisje”, legde Joe uit.
Cora keek hem glimlachend aan en zei:“Ik ben pas deze week hier komen wonen met mijn ouders. Ze hebben dat nieuwe restaurant op de hoek van de hoofdstraat. Ik help er elke dag in de bediening.”
“Dat zal mijn broer Hoss geweldig nieuws vinden. Hij is dol op eten. Wij wonen op de ranch de Ponderosa. Het ligt buiten Virginia City”, zei Joe.
“Jullie zijn van harte welkom”, zei Cora.
Ze kon haar groene ogen niet meer van Joe afhouden. Maar dat kon Joe ook niet meer. Samen liepen ze naar het restaurant van de familie Williams.
In het restaurant waren Jeff en Susan Williams bezig.
“Ma en pa, dit is Joe Cartwright. Joe, mijn ouders. We hebben elkaar net ontmoet”, zei Cora.
Tot grote opluchting van Joe werd hij met open armen ontvangen.
Die avond kwam Joe in een opperbeste stemming thuis. Zijn neefje Mitch van 14 zag hem en vermoedde het ergste.
“Oom Joe, zeg niet dat je weer een meisje hebt ontmoet”, zei de jongen.
“Dat heb ik ook niet. Het is de vrouw van mijn dromen. Ze is echt heel lief en knap”, reageerde Joe.
Mitch wist meteen het goede humeur van zijn jongste oom te verpesten door sarcastisch te zeggen:“En jij bent de man van haar nachtmerries!”
Uiteraard was Joe niet blij met de opmerking.
“Het is dat ik weet hoe jij bent en dat Adam je vader is maar anders…. Je kunt het goedmaken door met mij de paarden te verzorgen”, zei hij.
Mitch deed dat en liep met zijn paard Caramel naar de stal.
“Betekent dit dat je haar spoedig hier mee naar toe neemt?”, vroeg de jongste Cartwright.
“We zullen zien. Eerst zal ik het toch moeten vertellen”, antwoordde Joe.
Ze verzorgden de paarden en gingen toen het ranchhuis binnen.
“Daar zijn de laatkomers”, zei Hoss, de 2e zoon van Ponderosa eigenaar Ben Cartwright.
“Ik was de hele tijd hier”, reageerde Mitch.
Joe bekende meteen:“Ik ben hier schuldig aan want ik heb in Virginia City de vrouw van mijn dromen ontmoet. Er is een nieuw restaurant geopend op de hoek van de hoofdstraat. Haar ouders bezitten dat restaurant. Ze heet Cora Williams en ze is echt heel anders dan al mijn vorige vriendinnen.”
Mitch maakte de droge opmerking:“Zij is de vrouw van zijn dromen en oom Joe is de man van haar nachtmerries.”
Iedereen behalve Joe lachten.
“Breng haar maar een keertje mee”, zei Ben uitnodigend.
Tijdens het eten kreeg Joe iets onaangenaams over zich heen.
De 2e dochter van zijn oudste broer Adam, Lisa, vroeg opeens:“Oom Joe, als jullie gaan trouwen mogen Rose en ik dan bruidsmeisjes zijn?”
Haar vader wilde er wat van zeggen maar vond het zo leuk dat hij het maar achterwege liet.
Zijn schoonzus Betsy zei:“Inger is dan ook bruidsmeisje.”
Pam maakte het nog erger door te vertellen:“Oom Joe, Mitch en ik zullen je getuigen zijn.”
“En opa zal samen met haar vader de bruid weggeven”, was het antwoord van Mitch.
“Ik zal met Betsy en Hop Sing voor het eten en drinken zorgen”, beloofde Sally, de vrouw van Adam.
“Wel Adam, zullen wij dan maar dienen als het ontvangstcomité voor de vele gasten voor de receptie?”, stelde Hoss voor.
Adam knikte glimlachend. Joe hoorde eerst alles zwijgend aan. Toen legde hij zijn bestek neer.
“Ik geloof mijn oren niet. Ik ken mijn vriendin net een paar uur en nu al regelt mijn hele familie onze bruiloft”, zei hij stomverbaasd.
“Joseph, wees gerust want de bruiloft vindt gewoon hier op de Ponderosa plaats”, zei Ben.
Iedereen behalve Joe lachte.
In Virginia City werkte een smoorverliefde Cora in het restaurant van haar ouders.
Na sluitingstijd vroeg Cora aan haar ouders:“Is het goed als Joe en ik getrouwd zijn en ik onze 1e verwacht hier nog werk?”
Jeff antwoordde:“Natuurlijk. Maar weet je echt zeker dat die jongeman de ware voor je is? En als hij geen kinderen wil?”
“Dat zal ik hem morgen vragen”, zei Cora.
Ze zag zichzelf al in een schommelstoel zitten met 2 kinderen vlakbij haar spelend en de 3e op komst.
De volgende dag ontmoetten Joe en Cora elkaar weer. Joe nam zijn vriendin mee naar een romantisch plekje op de ranch.
“Weet je familie het al dat je met mij gaat?”, vroeg Cora opeens.
“Ja, en ze hebben onze bruiloft al in elk detail geregeld”, antwoordde Joe.
“Fijn. Dan hoeven wij dat niet meer te doen. Joe, je bent de enige en echte ware voor mij. Als je me afwijst voor een huwelijk ga ik het klooster in en word ik non”, reageerde Cora.
Joe nam haar in zijn armen en zei:“Ze nemen toch geen getrouwde zwangere nonnen aan in het klooster.”
Cora wilde hem hartstochtelijk gaan kussen toen er een grote regenbui losbarstte. Het stel kon nog net op tijd gaan schuilen in een oude hut.
“Joe, ik heb het zo koud”, zei Cora rillend.
“Kom maar bij mij. Ik hou je wel warm”, zei Joe zorgzaam.
Op een morgen was Joe Cartwright in Virginia City toen Susan Williams hem riep.
“Joe, je moet onmiddellijk mee komen. Cora is niet in orde”, zei ze.
Joe liep meteen mee met zijn schoonmoeder.
Hij ging meteen door naar de slaapkamer van zijn vriendin. Toen hij de deur opendeed was hij getuige van het feit dat Cora overgaf. Daarna zag ze haar vriend.
“Oh Joe, ik ben zo misselijk”, zei ze.
“Heb je soms iets verkeerds gegeten?”, vroeg Joe ongerust.
“Nee, helemaal niet. Ik ben de hele week al zo beroerd”, antwoordde ze waarna ze weer overgaf.
“Je moeder is de dokter al aan het halen. Ga jij maar rustig liggen”, zei Joe kalm.
Hij hielp Cora op bed en hield haar hand vast.
“Blijf bij me als de dokter er is. Ik heb je zo nodig”, zei Cora een beetje van streek.
“Ik ga nergens heen. Desnoods neem ik je mee naar mijn huis”, zei Joe.
Toen ging de deur open en Doc Paul Martin kwam binnen.
“Doc, kunt u mijn dochter even onderzoeken?”, vroeg Susan.
“Mrs Williams, wacht u maar beneden”, zei de dokter.
Susan ging weer naar beneden.
“Wel Cora, vertel wat er aan de hand is”, zei Paul.
“Sinds een week eet ik nauwelijks maar ik ben wel erg misselijk”, zei Cora.
“Ik zal je even onderzoeken”, zei Paul.
Dat gebeurde en Paul wist al snel waarom Cora zo misselijk was.
“Wel Cora, de reden waarom je zo misselijk bent is dat je al 2 maanden in verwachting bent”, zei Paul.
“Dus Joe en ik worden ouders?”, vroeg Cora voor de zekerheid.
“Als alles goed gaat gebeurt het over 7 maanden. Je zal nog wel last hebben van de misselijkheid. Maar ook dat gaat over”, antwoordde Paul.
Hij nam afscheid en ging naar beneden waar Susan met haar man Jeff wachtte.
“En Doc? Wat is er aan de hand met Cora?”, vroeg Susan ongerust.
“Ik vind dat uw dochter dat zelf maar moet vertellen. Ze ligt in bed en Joe Cartwright is bij haar”, antwoordde Paul.
Hij ging weg waarna Jeff en Susan naar de slaapkamer van hun dochter liepen.
“Cora, wil je met me trouwen en samen ons kindje krijgen?”, vroeg Joe toen ze alleen waren.
“Met jou altijd. Ik wil je dolgraag veel kinderen geven”, zei Cora met tranen in haar ogen.
Ze kusten elkaar en op dat moment kwamen Jeff en Susan binnen.
“We mogen aannemen dat jullie ons iets te vertellen hebben”, zei Jeff.
Cora ging zitten en zei:“Dat hebben we inderdaad. Joe en ik gaan trouwen en over 7 maanden worden jullie opa en oma.”
“Wat geweldig nieuws. Eindelijk een kleinkind. Gefeliciteerd. Joe, wat zal je vader zeggen van het nieuws dat hij weer opa wordt?”, vroeg Susan.
“Hij zal dolblij zijn. Pa heeft nu 6 kleinkinderen en is dol op ze. Andersom is dat ook zo”, zei Joe.
Jeff vroeg voorzichtig:“En hoeveel van die 6 kleinkinderen is een jongen?”
“Eentje en dat is Mitch. Hij is de oudste. Zijn tweelingzus Pam kwam wat later. Verder heeft hij nog 2 zusjes Lisa en Rose. Die zijn van mijn oudste broer Adam. En mijn andere broer Hoss heeft 2 dochters Inger en Petra”, was het antwoord van Joe.
“Als je broers en hun vrouwen het goedvinden zijn ze ook onze kleinkinderen”, zei Jeff.
“Joe, jij gaat je vader halen en ik maak een heerlijke lunch. Dan kunnen jullie het hem vertellen”, zei Susan.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ben Cartwright was bezig met de administratie toen Joe thuiskwam.
“Pa, u moet onmiddellijk mee komen want er is iets aan de hand met Cora”, zei de jongste Cartwright zoon haastig.
“Wel, laten we dan maar meteen gaan”, zei de rancher.
Jeff en Susan maakten een heerlijke lunch klaar terwijl Cora zich aankleedde.
Toen Ben en Joe binnenkwamen was Cora daar ook al.
“Hallo Mr Cartwright”, zei Cora.
“Hallo Cora”, zei Ben.
“Welkom Ben”, zei Jeff.
Ze gingen aan een keurig gedekte tafel zitten. Susan bracht de lunch.
Terwijl ze aten vroeg Cora aan Joe:“Moeten we het al vertellen?”
“Doe maar”, zei Joe.
“Wat vertellen?”, vroeg Ben verbaasd.
Cora begon te vertellen:“Joe en ik gaan trouwen omdat we in maart een baby verwachten.”
“Dus je wordt niet alleen familie maar ook geven jullie je ouders en mij een kleinkind? Gefeliciteerd allebei”, zei Ben verheugd.
“We willen graag op de ranch trouwen. De datum moeten we nog bedenken”, antwoordde Joe.
Cora zei:“Is het goed als ik bij Joe ga wonen? Ook al zijn we nog niet getrouwd.”
Ben antwoordde:“Natuurlijk is dat goed. En voor jou is het ook pa als je mij bedoelt.”
“Goed pa”, zei Cora.
“Joe vertelde ons dat je al 6 kleinkinderen hebt. Maar er is geen oma meer”, zei Jeff.
Ben zei:“Dat klopt. De moeder van Joe stierf toen hij nog erg jong was. Vooral de tweeling Mitch en Pam zeuren soms om een lieve oma.”
“Nou dan kunnen Joe en Cora hen zeggen dat ze nu wel een 2e opa en een zeer lieve oma hebben in ons”, zei Susan.
Na de lunch pakte Cora haar spullen in en ging ze met haar verloofde en schoonvader naar de Ponderosa. Hoewel Cora er al vaker was geweest was het deze keer toch anders. Het zou nu ook haar thuis worden. Ook zou hun 1e kindje er geboren worden.
Cora werd met open armen ontvangen, vooral na de aankondiging van het aanstaande huwelijk.
Tenslotte zei ze:“Nog een poosje en dan kan iedereen zien dat Joe en ik ouders gaan worden in maart.”
“Wat fijn zeg”, zeiden Sally en Betsy tegelijk.
De kinderen vonden het ook leuk maar Mitch zei droog:“Nog meer meiden op de ranch.”
Cora reageerde meteen met:“Mitch, het kan ook zijn dat ik een jongen verwacht.”
Ze merkte wel dat hij het toch leuk vond dat ook zij bij hen kwam wonen.
Al snel draaide Cora volledig mee in huize Cartwright.
Het was enkele weken later. Cora was inmiddels al helemaal ingeburgerd op de Ponderosa en voelde zich er ook thuis. Samen met haar verloofde Joe regelde ze hun bruiloft.
Op een morgen zat ze buiten met haar schoonzussen Sally en Betsy.
“Ik pas natuurlijk helemaal niet meer in een gewone bruidsjurk met die buik van mij”, zei Cora wanhopig.
“Geen zorgen want toen ik met Adam trouwde was ik ook zichtbaar zwanger. We gaan gewoon kijken of je mijn trouwjurk aankan. Desnoods verstellen we het een beetje”, antwoordde Sally.
“Een beetje? Ik denk eerder een beetje veel”, reageerde Cora.
Ze lachten alle drie.
“Dan doe ik wel een oude aardappelzak aan. Ik zag Dusty er eerder meelopen naar de schuur”, zei Cora.
Met Dusty bedoelde ze knecht Dusty Rhoades. Weer werd er gelachen door de dames.
Op 15 oktober was het de dag waarop Joe Cartwright en Cora Williams in de echt werden verbonden. Cora was 4 maanden in verwachting en al aardig dik geworden. De hele dag werd er feest gevierd op de ranch.
De zwangerschap van Cora hield iedereen op de Ponderosa bezig. Maar ook de aanstaande grootouders waren met het grote nieuws bezig.
Met Thanksgiving kwamen Jeff en Susan naar de ranch om Hop Sing te helpen met het avondeten. Opeens kwam Cora de keuken binnen.
“Hoe is het?”, vroeg Susan.
“Goed. We denken dat we er 2 krijgen. Ik voel de hele dag door geschop”, antwoordde haar dochter.
“Rust maar erg veel want als ze geboren zijn komt daar weinig van”, adviseerde Susan.
Cora antwoordde:“Dat doe ik al.”
Na de jaarwisseling hield Cora veel bedrust want ze werd steeds dikker. Joe zorgde dat de babykamer in orde kwam met hulp van zijn broers, schoonzussen en vader.
Het was 25 maart en de kinderen speelden veel buiten. Cora, Sally en Betsy keken toe vanaf de veranda.
“Volgend jaar om deze tijd zal deze misschien zijn of haar eerste stapjes zetten”, zei Cora naar haar buik kijkend.
“Daar zal de tweeling wel voor zorgen. Dat deden ze bij Inger en Rose ook”, zei Betsy.
Op dat moment voelde de aanstaande moeder iets in haar buik.
“Ik ben bang dat de bevalling begonnen is”, zei Cora na de pijn.
Mitch en Pam gingen direct de dokter halen. Cora ging naar binnen.
“Joe, het is zover”, zei ze na de hevige pijn.
Joe was meteen bij haar.
Cora lag in bed en probeerde zich te ontspannen. Joe zat bij haar en hield haar hand vast.
“Joe, het doet zo’n pijn”, zei ze tussen 2 weeën door.
“Dat is wel zo maar je kunt het en ik ben bij je. Straks ligt de kleine in je armen”, zei Joe ter aanmoediging.
Cora voelde een heftige wee opkomen en zei:“Ik heb weer een wee.”
Ze voelde dat de vliezen braken. Met veel moeite sloeg Cora de dekens terug en zuchtte diep.
“Joe, je zal me moeten helpen want ik voel het komen”, zei ze na een hevige perswee.
“Begin maar te persen. Ik help je wel”, zei Joe opvallend kalm.
Cora haalde adem en ging persen. Dat had effect want niet lang erna waren Joe en Cora ouders geworden van een gezonde dochter.
“We hebben een meisje”, zei Joe.
Hij legde de baby bij de moeder.
“Joe, ik voel er nog eentje komen”, zei Cora.
“Nog een?”, vroeg hij verbaasd.
“Ja, we krijgen dus ook een tweeling”, antwoordde zijn vrouw vlak voordat ze weer een perswee kreeg.
Ze haalde adem en begon opnieuw te persen. Het volgende moment waren ze ouders geworden van nog een dochter. Joe legde de baby bij haar moeder neer en kuste haar.
“Je hebt het geweldig gedaan. Twee beeldschone dochters van een beeldschone moeder”, zei Joe apetrots.
“Ik moet weer persen”, zei Cora.
Joe stond zijn bevallende vrouw bij toen ze van hun 3e dochter beviel.
“We hebben een drieling”, zei Joe lachend.
“Nu wil ik voorlopig niet meer zwanger zijn of worden”, verzuchtte Cora na de onverwachte bevalling.
“Wow, meteen 3 dochters. Hoe zullen we ze noemen?”, vroeg Joe.
“De oudste heet Marie naar jouw moeder. Nummer 2 krijgt de naam Felicia naar de mijne en de laatste krijgt de naam Polly”, antwoordde Cora moe maar dolgelukkig.
Joe zei:“Akkoord.”
Hij kon niet genoeg krijgen van de kinderen. Maar dat kon Cora ook niet.
Nadat de tweeling de dokter had gewaarschuwd gingen ze bij Jeff en Susan langs.
“Opa en oma, we moesten net de dokter waarschuwen omdat tante Cora aan het bevallen is”, zei Pam alleen maar.
De aanstaande ouders gingen meteen mee naar de ranch.
Na een poos kwam Doc Paul Martin en hij trof een zeer gelukkig gezin aan.
“De baby’s kwamen zeer snel achter elkaar”, zei Cora.
“Ik zal de 4 dames even onderzoeken”, zei Paul.
Dat gebeurde en ze werden allemaal gezond verklaard.
Weer beneden zei Paul:“Ben, je hebt wel 3 kleindochters gekregen. Jeff en Susan, ze zijn kerngezond.”
De rancher en de nieuwgebakken grootouders gingen meteen naar de slaapkamer van de jongste Cartwright zoon en schoondochter.
“Pa en ma, ontmoet Marie, Felicia en Polly Cartwright”, zei Joe lachend.
“Gefeliciteerd jongens”, zei Ben glimlachend.
De grootouders kregen elk een baby om vast te houden en waren meteen dol op ze.
Hiermee was een nieuw hoofdstuk in het leven van de familie Cartwright op de Ponderosa ranch begonnen.