Het gebeurde op een zondagmorgen voordat de kerkdienst in Virginia City begon. Schoollerares Abigail Jones was na lange afwezigheid weer terug en natúúrlijk als eerste in de kerk. Dominee Nick Wilson was verbaasd om haar weer te zien. Maar Abigail hoopte dat Adam Cartwright zou komen en dat ze hun goede band weer konden verstevigen.
De familie Cartwright arriveerde bij de kerk. Ben en zijn twee jongste zoons, Hoss en Little Joe, kwamen op hun paarden. Net als Mitch, de kleinzoon van Ben. De vader van Mitch, Adam Cartwright, had het rijtuig genomen om zijn vrouw Sally en dochters Pam en Rose naar de kerk te brengen.
Toen Sally met Rose de kerk binnenkwam zag Abigail ze meteen. De lerares stond op en liep glimlachend naar ze toe.
“Wat een schatje. Hoe heet ze?”, vroeg Abigail zo nieuwsgierig als ze was.
“Dit is Rose Cartwright, de dochter van Adam Cartwright”, antwoordde Sally.
Abigail dacht dat ze door de grond zou zakken toen ze hoorde dat Rose de dochter van Adam was maar dat gebeurde niet.
“Ik ben Abigail Jones. En jij bent?”, vroeg de lerares.
“Mrs Adam Cartwright, ook wel Sally Cartwright geheten. Adam en ik hebben al meer dan een jaar een relatie met elkaar. We trouwden in december en in mei hielp Adam me met de geboorte van onze baby. De tweeling is dol op haar”, zei Sally.
Nu voelde Abigail zich helemaal vernederd. Ze liep naar haar plaats en ging zitten. Sally ging ook zitten maar wel achterin. Adam en de tweeling kwamen bij haar en Rose zitten.
“Adam, ik waarschuw je maar alvast: Ab Jones is terug. Ze kwam net naar me toe en bewonderde Rose. Toen ze echter vernam dat ze onze dochter is en dat we getrouwd zijn was madam beledigd”, fluisterde Sally.
“Ik ga écht niet terug naar haar school. Ze legt nooit iets uit aan mij”, zei Mitch direct.
“Ik ben het met Mitch eens”, zei Pam.
“Jullie krijgen gewoon van mij les. Of zij er nu is of niet”, zei Adam vastbesloten.
Ben, Hoss en Little Joe waren inmiddels ook binnengekomen en ook zij hadden Abigail Jones ontdekt.
De dienst begon. De dominee nam het woord.
Hij begon:“Ik wil beginnen om een nieuw schaap in onze kerk welkom te heten. Ik hoop dat ze nog vaak hier zal komen.”
Toen was het stil. Abigail dacht dat de dominee haar bedoelde maar toen ging de dominee verder.
“Ik heet Rose Cartwright welkom”, zei hij.
Abigail dacht dat ze flauw viel en dat gebeurde dus ook. Iedereen behalve de Cartwrights rende naar haar toe.
“Gaan wij eens een keertje mee naar de kerk, komen we eerst Ab Jones tegen en dan valt ze flauw”, merkte Mitch op.
Zijn familieleden kwamen niet meer bij van het lachen. Dokter Paul Martin hielp haar overeind en de lerares kwam weer bij kennis.
“Doc, ik ben zo duizelig”, zei Abigail.
“Wat frisse lucht zal je goed doen”, zei Paul.
Abigail verliet de kerk en daar kwam ze bij. Ondertussen was Ma Jones er ook bijgekomen.
“Ma, ik kan niemand meer onder ogen komen. Niet na deze scène”, bekende Abigail.
“Onzin. Het kan iedereen overkomen dus ook jou. Adam Cartwright heeft toch geen tijd meer voor jou nu hij weer een gezin heeft”, reageerde ma.
Nu was Abigail helemaal beledigd maar ze wist ook dat het waar was. Ze overwon haar trots en liep fier terug de kerk in. Zelfs de Cartwrights kregen geen blik van haar.
De dienst verliep verder zonder incidenten.
Na de dienst wachtten de Cartwrights om weg te kunnen. Maar Abigail Jones knoopte een gesprek met Adam en Sally aan.
“Adam, nu ik weer terug ben verwacht ik wél dat jij je tweeling naar mijn school stuurt”, zei ze.
“Waarom? Jij legt Mitch niets uit als hij daar om vraagt. Ze krijgen thuis les en véél beter dan ze op school ooit hebben gekregen. Trouwens, ik neem de beslissingen samen met mijn vrouw Sally”, reageerde Adam.
“Goed, dan hoeft alleen maar Pam te komen. Laat Mitch dan maar thuis”, zei Abigail.
“Dat zal niet gaan want ze zijn een tweeling en ze kunnen écht niet zonder elkaar”, zei Sally.
Welke smoes de lerares ook verzon, ze werd niet geloofd.
De tweeling zag hun ouders praten met Abigail en werden ongerust.
“Papa en mama gaan ons toch niet naar school sturen?”, vroeg Mitch.
“Als dat gebeurt loop ik van huis weg”, antwoordde zijn zus.
“Ik ga dan met je mee en Cody ook”, zei Mitch.
“Jullie gaan heus niet naar haar school. Niet zolang je vader en moeder daarover beslissen. Jullie doen het uitstekend thuis dus waarom zou dat moeten veranderen. Bovendien wonen we ver van de school vandaan. En ik ben écht niet van plan om de Ponderosa dichterbij de school te laten verhuizen. En alleen omdat Miss Jones eist dat jullie weer leerlingen van haar worden”, antwoordde Ben die de woorden van zijn 2 oudste kleinkinderen had gehoord.
De tweeling keek op en waren gerust gesteld door de woorden van hun opa die hun zusje bij zich had.
Adam keek toevallig de richting van zijn familie op en zei:“Abigail, het was leuk je weer gezien te hebben maar de anderen wachten op ons. Bovendien moet onze jongste haar schoonheidsslaapje hebben.”
Hij liep weg met zijn vrouw en liet Abigail alleen achter. De lerares keek hem smoorverliefd na. Ook al wist ze dat ze hem nooit zou krijgen.
Onderweg naar huis zei Mitch:“Nou, mijn zondag is weer lekker verpest.”
“Hoezo?”, vroeg zijn oom Hoss verbaasd.
“Omdat Missy Ab Jones weer terug is. Nu zal ze vast en zeker met elk smoesje naar de ranch komen om ons zogenaamd les te geven maar de werkelijke reden is om papa te zien”, antwoordde de jongen.
“Mitchy, je vader houdt té veel van Sally om haar en jullie te verlaten voor zo’n verliefde lerares”, antwoordde Hoss.
Hij stopte even en begon toen te glimlachen.
“Bovendien kan hij je oom Joe het niet aandoen om Abigail Jones de schoonzus van hem te laten worden”, zei Hoss met een knipoog naar zijn neefje.
“Ze zou het geen seconde met ons Cartwrights uithouden”, reageerde Mitch.
Hij voelde zich wel wat beter maar vond het maar niets dat zijn vorige lerares weer terug was. Maar daar dachten zijn vader en zus ook zo over.
Het weerzien met Abigail Jones zorgde ervoor dat Adam en Mitch zich zo weinig mogelijk in de stad lieten zien. Maar hun familieleden vermeden ook liever Virginia City dan dat ze een gesprek moesten voeren met Miss Jones.