“Moeder, Adam Cartwright heeft het lef om ons een onvoldoende te geven voor ons werkstuk”, zei Patrick Jenkins bij thuiskomst.
Zijn moeder Sheila Jenkins keek verbaasd op.
“Jullie zijn altijd de beste van de klas. Cartwright trekt dus wel zijn eigen kinderen voor. We gaan meteen met die bemoeizieke familie afrekenen”, zei ze gekwetst.
Patrick vond dat wel leuk en zijn tweelingzus Patty ook.
Paul zei:“Patrick, jij gaat met mij mee Mitch onder handen nemen. Je zus gaat zijn zusje hierheen halen en pesten.”
Ze gingen weg.
“Cartwright, stoppen!”, hoorde Mitch Cartwright van 11.
De jongen stopte zijn paard Caramel maar vertrouwde het niet. Twee cowboys stopten ook en keken de jongen aan. Mitch herkende ze meteen en werd ongerust. De oudste was Paul Jenkins. Hij steeg af en trok Mitch van zijn paard af. Natuurlijk bood Mitch flink veel verzet maar het hielp niets omdat Patrick hem vasthield. De jonge Cartwright schopte en sloeg om zich heen maar het was zinloos. Paul deed de loopbeugel uit en gooide het hulpstuk weg.
“Laat hem los”, zei Paul tegen zijn neefje.
Patrick deed dat. Paul sloeg de ogen van de Mitch dicht en gaf hem daarna een harde duw waardoor de jonge Cartwright in een droge greppel viel. Doordat hij naar beneden viel kreeg Mitch veel zand en stof over zich heen.
“Jongen, die zal jou niet meer lastig vallen”, zei Paul lachend.
Ze gingen terug naar huis.
Ondertussen had Patty Pam Cartwright naar haar huis gelokt.
“Wat moet je van mij?”, vroeg Pam fel.
“Waarom heeft jouw vader ons een slecht cijfer gegeven voor ons opstel?”, vroeg Patty boos.
“Dat moet je aan hem vragen en niet aan mij”, antwoordde Pam.
Patty sloeg Pam hard maar de jonge Cartwright liet zich niet kennen en sloeg terug. Patty begon te huilen waardoor Pam kans zag om te vluchten. Ze rende weg naar de straten van Virginia City maar Patty ging haar achterna. Sheila volgde haar dochter. In haar haast zag Pam niet dat ze tegen deputy Clem Foster opbotste die haar dan ook meteen stopte. Pam keek omhoog en zag de deputy.
“Clem, help me want die meid van een Patty Jenkins zit me achterna”, zei ze hijgend.
“Jij gaat met mij mee naar de sheriff’s office”, zei Clem kalm.
Ze liepen naar zijn kantoor.
Binnen zei Pam:“Papa heeft Patty en Patrick een slecht cijfer gegeven voor hun opstel over hun hond. Maar ze hebben het gewoon overgeschreven van Mitch.”
“Je vader weet hoe je broer schrijft dus Mitch krijgt wel een goed cijfer maar zij niet”, reageerde de deputy.
Pam knikte.
“Ze hebben niet eens een hond”, zei ze.
“Blijf nog maar een poosje hier. Dan breng ik je tegen de avond wel naar huis”, zei de deputy.
Sheila zag dat Clem Pam in bescherming had genomen en wist dat ze in de problemen zaten.
“We gaan naar huis en weten van niets als ze ons iets komen vragen over de Cartwrights”, zei ze tegen haar dochter.
Ze gingen naar huis alsof er niets gebeurd was.
Mitch lag in een greppel maar kon niet uit zichzelf naar boven klimmen. Ook zag hij niets meer. Hij kon alleen maar hopen dat zijn familie hem snel zou vinden.
Adam Cartwright kwam thuis van school niet wetende wat er met zijn kinderen gebeurd was. Zijn broers Hoss en Little Joe waren op het erf bezig. Zijn vriendin Sally Baxton was op de veranda bezig.
“Waar is de tweeling?”, vroeg Adam verbaasd toen hij de paarden van zijn kinderen nergens zag staan.
“We dachten dat jij ze mee naar huis zou nemen”, zei Hoss.
“Ik moest nog wat huiswerk nakijken. Daarom ben ik wat later dan normaal”, reageerde zijn broer.
“Moeten we ze gaan zoeken?”, vroeg Candy Canaday, de voorman.
Adam knikte.
Ze pakten hun paarden en ook Cody, de hond van de Cartwrights, ging mee zoeken.
Candy en Griff King, een vaste knecht op de ranch, namen Cody mee. De hond snuffelde overal en ontdekte waar Mitch was. Hij blafte luid waardoor Candy en Griff naar hem toe reden. Ze stegen af en zochten de omgeving af. Mitch op zijn beurt hoorde zijn hond en wist dat er hoop was dat hij gevonden werd. Bij de greppel ging Cody naar beneden en hij vond Mitch. Het gezicht van de jongen werd gelikt en hierna blafte Cody luid.
“Volgens mij ligt Mitch hier”, zei Candy.
Ze gingen op het geblaf af en vonden zo de jonge Cartwright.
“Mitch! Hoe kom jij hier?”, vroeg Candy ongerust.
“Paul en Patrick Jenkins sloegen me in elkaar. Ik kan niets zien en lopen gaat ook niet. Mijn loopbeugel is weg”, zei Mitch langzaam.
“We nemen je mee naar huis”, zei Griff.
Hij en Candy hielpen Mitch overeind en ondersteunden hem naar de paarden. Cody volgde hen. Candy hielp de jonge Cartwright op zijn paard en steeg daarna zelf op.
“Jij gaat naar Virginia City en gaat de dokter waarschuwen en dit aangeven bij de sheriff”, zei de voorman tegen Griff.
Hij knikte en steeg op zijn paard.
Candy en Mitch reden met Cody naar huis terug waar de broers ook al weer waren.
“Adam, ik heb hier je zoon. Maar hij ziet niets en kan niet lopen omdat Paul en Patrick Jenkins zijn loopbeugel hebben verwijderd”, riep Candy.
De broers renden naar de voorman toe. Adam pakte zijn zoon van het paard en nam hem in zijn armen.
“Waar is Griff?”, vroeg Hoss.
“Hij is naar de stad om de dokter te halen en het aan te geven bij de sheriff. Waar is Pam?”, vroeg Candy op zijn beurt.
“Weg”, zei Adam ongerust.
Hij droeg Mitch naar binnen en ging naar de slaapkamer van de jongen. Sally volgde hen direct. Hop Sing, de trouwe kok van de familie Cartwright, had al gezien hoe Mitch eruit zag en kwam met doeken en water.
Ondertussen begon het geweten van de Jenkins tweeling flink te knagen.
In Virginia City zag Ben Cartwright bij de school het paard van zijn kleindochter Pam staan. De rancher begreep er niets van en reed naar het dier. Hij steeg af en onderzocht de viervoeter. Maar Ben kon niets vreemds vinden. Hij besloot het paard mee te nemen en bij de sheriff meer informatie te krijgen.
Ben bond beide paarden vast en ging naar binnen. Hij was zeer verbaasd en verrast toen hij zijn kleindochter zag.
“Opa!”, riep Pam.
“Pam! Wat doe jij hier?”, vroeg Ben.
Ze rende meteen in zijn armen.
“Patty Jenkins zit achter me aan. Papa heeft haar en Patrick een slecht cijfer gegeven voor een opstel dat ze overschreven van Mitch over Cody. Die muts lokte me naar haar huis en we kregen daar slaande ruzie. Ik rende hierheen waarna Clem me opving”, antwoordde de jonge Cartwright.
Ben zuchtte diep.
“We hebben al jaren ruzie met die familie. En we weten niet eens waarom”, zei de rancher.
“Misschien omdat jullie de rijkste familie in de omgeving zijn?”, vroeg Clem.
“Dat zou een reden kunnen zijn. Sheila was erg goed bevriend met Juliet Harris. Zij had ook een hekel aan ons”, antwoordde Ben.
“En zij maakte je kleinzoon invalide”, zei Clem.
De rancher knikte.
“Pam, we gaan naar huis want ik weet zeker dat je vader en stiefmoeder doodongerust zijn over jou en je broer”, zei Ben naar zijn kleindochter kijkend.
Toen ging de deur open en Griff kwam binnen.
“Mitch is overvallen door Paul en Patrick Jenkins. Ze hebben zijn ogen dicht geslagen en zijn loop beugel verwijderd. Candy, Cody en ik vonden hem”, zei Griff.
“Nu gaan we zeker naar huis”, zei Ben nog ongeruster dan hij al was.
Vlak voordat Sheila en Paul naar de Ponderosa wilden gaan kwamen Patrick en Patty met een verklaring.
“We kregen expres een onvoldoende omdat we het opstel overschreven van Mitch”, zei Patty.
“Maar hij maakte er zoveel fouten in en dat wordt goed gerekend door zijn vader. En als wij het doen niet”, antwoordde Patrick.
“De Cartwrights krijgen altijd hun zin”, zei Sheila.
“Deze keer niet. Adam Cartwright zal jouw kinderen een voldoende geven want anders is hij er geweest en die twee verwende kinderen van hem ook”, gromde Paul.
“Mitch heeft niets gedaan maar wij wel!”, zei Patty woest.
Paul en Sheila keken elkaar verbaasd aan.
“Dus wij hebben Mitch voor niets behandeld? Realiseren jullie je wel wat je gedaan hebben? Nu kunnen de Cartwrights ons dwingen tot schadevergoeding en dat kunnen we nooit betalen”, zei Paul kwaad.
Hij pakte zijn geweer en laadde het. Hierna deed Sheila hetzelfde. Even later kregen Patrick en Patty hun laatste maal. Daarna waren Paul en Sheila op weg naar de ranch van hun aartsvijanden.
Op de Ponderosa sliep Mitch na een succesvolle verzorging. De anderen maakten zich klaar voor een aanval van de Jenkins.
Paul steeg af en liep naar de Cartwright broers en Candy.
“Mag ik jullie even wat vragen?”, vroeg Paul.
“Als het maar niet mijn portefeuille is want die is leeg”, zei Hoss.
“Ik heb jullie poen niet nodig. Waarom valt die tweeling van jullie mijn lieve neefje en nichtje zo lastig? De kinderen van mijn zus hebben echt geen leven door het gepest van die twee rotkinderen”, zei Paul.
“Mitch en Pam pesten die twee van jouw zus? Het is eerder andersom”, zei Little Joe.
“Mijn zus doet alles om haar tweeling netjes op te voeden. De kinderen zijn beleefd en behulpzaam voor iedereen. Dat kan jouw broer toch niet zeggen van zijn kinderen waarvan er eentje zelfs kreupel is. Een schande voor de maatschappij waarin we nu leven”, zei Paul.
“Wij zitten er niet mee dat Mitch mank is. Wel dat jij en anderen hem anders behandelen”, zei Candy.
Hoss begon steeds kwader te worden en ging zijn mouwen opstropen. Paul werd een beetje veel bang en zag in dat hij het gesprek ging verliezen.
Paul zorgde dat de Cartwrights afgeleid waren door zijn preek. Sheila zag hierdoor kans om het ranchhuis binnen te komen. Ze zag Sally bij de trap en greep haar kans. Ze richtte haar geweer op Sally en loste een schot. Ze miste waardoor Sally wegdook. Adam draaide zich om en schoot Sheila dood. Hij rende naar zijn vriendin en hield haar in zijn armen.
“Adam, zorg voor de kids”, zei Sally fluisterend.
“Ze is dood. Ik breng je naar bed”, zei Adam kalm.
Hij tilde zijn vriendin op en bracht haar naar hun slaapkamer. Hoss, Little Joe en Candy hielpen Paul om zeep.
Ben, Pam en Griff arriveerden kort na de schietpartij en ze begrepen meteen wat er gebeurd was. Ze stegen af en renden naar binnen. In de woonkamer zagen ze het lijk van Sheila liggen.
“Mam?”, vroeg Pam ongerust.
Even later kwam Adam weer naar beneden.
“Mama is wat moe. Ze is bijna doodgeschoten door Sheila Jenkins maar ze slaapt nu”, zei Adam met tranen in zijn keel en ogen.
Griff ging opnieuw naar Virginia City maar nu in het gezelschap van Candy en Little Joe. Alledrie waren in een slechte stemming door alle recente gebeurtenissen. De twee lijken werden meegenomen. Hoss ving zijn nichtje op die erg overstuur was.
Roy en Clem gingen bij het huis van de Jenkins kijken en vonden de twee lijken van Patrick en Patty.
“Die zijn er geweest. Maar waar zijn Paul en Sheila?”, vroeg Roy.
“Naar de Cartwrights? Patty had Pam onder valse voorwendselen hierheen gelokt”, zei Clem.
“Ik neem deze twee mee en jij gaat naar de ranch”, zei Roy.
Zo gezegd, zo gedaan.
Adam was radeloos door de aanval op zijn vriendin en kinderen.
“Pa, we hebben zelfs al trouwplannen”, zei Adam.
“Dat wil ik best geloven. Sally is goed voor ons allemaal”, zei Ben.
“De tweeling krijgt vanaf nu thuis les van mij. Ik laat ze niet meer alleen”, zei Adam vastbesloten.
Toen werd er op de deur geklopt. Ben deed open en zag de deputy staan.
“Clem, kom binnen want we hebben je heel wat te vertellen”, zei de rancher.
“Ik jullie ook”, zei de deputy terwijl hij naar binnenging.
“Paul en Sheila hebben samen met haar tweeling Mitch en Pam behandeld. Later kwamen ze hier om hen te vermoorden. Sally ontsnapte aan de dood en slaapt nu. Net als Mitch”, zei Adam.
“Paul werd door Hoss en Joe doodgeschoten”, zei Ben.
“Paul en Sheila hebben bovendien haar kinderen vermoord. Roy en ik vonden de lijken”, zei Clem.
“Boontje komt om zijn loontje”, reageerde Adam.
Om zijn oudste zoon en zijn gezin wat rust te geven stuurde Ben hen op vakantie naar Boston om bij te komen van alle recente gebeurtenissen.