Zoals elke morgen begon de dag vroeg op de Ponderosa ranch. De bewoners van de ranch waren eigenaar Ben Cartwright en zijn 3 zoons (Adam, Hoss en Joe). Toevallig was het de verjaardag van Joe.
Tijdens het ontbijt vroeg Joe:“Pa, u weet dat het vandaag mijn verjaardag is. Dus ik hoef niet te werken of wel?”
De rancher keek zijn jongste zoon verbaasd aan en antwoordde:“Joseph, jij gaat vandaag gewoon werken. Of je nu jarig bent of niet.”
Dit was natuurlijk een grote teleurstelling voor het feestvarken. Zijn oudere broers (Adam en Hoss) keken elkaar lachend aan.
“Heren, gaan jullie mee?”, vroeg Ben.
Adam en Hoss stonden op en liepen alvast naar buiten. Joe bleef zitten.
“Joseph Cartwright!”, zei Ben streng.
“Ik kom al”, zei Joe met tegenzin.
Hij stond op en ging met zijn vader naar buiten.
Joe moest de omheiningen controleren en eventueel herstellen. Hij dacht terwijl hij naar de omheiningen reed:‘Het is mijn verjaardag vandaag en toch moet ik werken. Ik ga lekker langzaam werken!’ Dat gebeurde dus ook.
Intussen werkten Ben, Adam en Hoss wel hard door.
“Pa, zullen we een geintje uithalen met Joe en niet dat verrassingsfeest voor hem organiseren?”, vroeg Hoss tijdens een pauze.
Adam vond dat wel een leuk idee maar hun vader antwoordde:“Hoss, je weet erg goed dat je broer je dan terug pakt op jouw verjaardag. We gaan gewoon wat eerder naar huis, eten en dan gaan we het verrassingsfeest verder gereed maken.”
“Hop Sing zou toch een taart bakken?”, vroeg Adam.
Ben knikte en keek zijn oudste zoon vragend aan.
“Waarom slaan we het avondeten niet over en beginnen we meteen aan de taart? Hop Sing bakt toch altijd grote taarten”, stelde Adam voor.
Nu kwam er groot protest van Hoss:“Adam Cartwright! Hoe durf jij voor te stellen om het avondeten over te slaan en meteen aan de taart te beginnen? Ik heb nu al trek en bij mij is er genoeg ruimte voor avondeten + taart!”
“Jongens, we houden ons aan mijn plan”, zei Ben.
Hij voelde aan dat er anders ruzie zou kunnen komen tussen zijn 2 oudste zoons. Adam en Hoss knikte gehoorzaam en gingen weer aan het werk.
Een uur voor etenstijd ging Ben bij Joe kijken.
“Hallo Joseph. Is je werk voor vandaag al klaar?”, vroeg de rancher.
“Nee, pa. Het spijt me. Ik moet nog 6 hekken controleren”, antwoordde Joe.
“Dan stel ik voor dat je doorwerkt en daarna naar huis komt”, zei Ben.
Hij zei echter niet waarom.
“Dat zal ik doen pa”, beloofde Joe.
Ben knikte glimlachend en reed naar huis.
Eenmaal thuis namen de Cartwrights de tijd voor het avondeten. Hun trouwe kok was de Chinees Hop Sing. Hij had voor een heerlijke maaltijd gezorgd en alvast een grote verjaardagstaart gebakken.
Hoss, die net een groot dessert achter zijn kiezen had, zag de taart en zei likkenbarend:“Die taart zal vast heel erg smakelijk zijn!”
Zijn broer keek hem fronsend aan en reageerde met:“Jij hebt altijd trek!”
Samen gingen ze de laatste voorbereidingen doen voor het verjaardagsfeest van hun broer.
Ondertussen waren er al wat gasten gearriveerd en ze hadden koffie en taart gekregen. Speciaal voor de jarige werd er een klein stukje taart apart gehouden door Hop Sing.
Toen Joe thuiskwam stond het erf al vol met rijtuigen en andere paarden. Hij bracht zijn paard Cochise naar de stal en verzorgde haar. Pas daarna ging hij het ranchhuis binnen.
Het was eerst doodstil maar toen begon iedereen te zingen:“Lang zal hij leven.”
“Bedankt iedereen”, zei Joe wat beduusd van alle aandacht.
“Joseph, dacht je nou echt dat we je verjaardag zouden overslaan?”, vroeg Ben glimlachend.
“Vergeten wel maar overslaan niet”, reageerde Adam.
Toen kwam Hop Sing met het kleine stukje taart wat nog over was.
“Klein stukje taart voor Little Joe”, zei de kok glimlachend
“Erg leuk Hop Sing. Bedankt voor het stukje taart”, zei Joe.
Hij keek naar zijn stukje taart en was wat teleurgesteld. Maar dit duurde niet lang want even later kwamen Hoss en Hop Sing met een nieuwe taart en ook waren er een hoop cadeaus voor de jarige.
Hoewel de dag voor Joe slecht begon eindigde het toch erg goed voor hem.