Al een paar dagen deed iedereen op de Ponderosa Ranch geheimzinnig. Misschien kwam het omdat het bijna Pasen was. De tweeling Mitch en Pam Cartwright merkten dat hun familieleden erg vreemd gedrag vertoonden als zij binnenkwamen of aanwezig waren. Zo ook die ene middag. De hele middag waren de kinderen buiten geweest. Binnen had ranch eigenaar Ben Cartwright een familie vergadering ingelast in verband met Pasen.
“Jongens, ik heb jullie even bij een geroepen omdat we iets moeten bespreken. En dat gaat vooral om twee kids die onze ranch onveilig maken”, zei Ben.
“Ik wist niet dat Hoss en Joe nog kids waren want de mijne doen dat nooit”, reageerde Adam.
Hij was de oudste Cartwright zoon en bovendien de vader van de tweeling. Twee boze blikken kwamen zijn kant op afkomstig van zijn jongere broers Hoss en Little Joe. Ben kon de reactie van Adam wel waarderen.
“ Om ze bezig te houden op Paas morgen verstoppen jullie de eieren in de vorm van een speurtocht”, zei de rancher.
“We zullen ze zo goed verstoppen dat de tweeling over dertig jaar nog loopt te zoeken”, zei Little Joe, de jongste Cartwright broer.
“Ik meen me te herinneren dat er eens drie broers waren die een hele ochtend naar paaseieren liepen te zoeken”, zei Ben.
“Dat kwam doordat Candy Mitchy hielp”, zei de middelste Cartwright broer luisterende naar de naam Hoss.
“Jullie verstoppen de eieren en de tweeling gaat ze zoeken. En geen woord erover tegenover die twee”, zei Ben.
Zijn zoons knikten.
Die avond tijdens het eten merkten Mitch en Pam dat hun vader, opa en ooms iets hadden bedacht voor ze. Ze keken elkaar begrijpend aan en kwamen in actie.
“Doen we nog iets speciaals voor Pasen?”, vroeg Pam.
“Gewoon een ontbijt en dan naar de kerk voor de kerkdienst. Daarna is er een uitgebreide lunch”, antwoordde Ben.
“We krijgen toch wel iets van chocola?”, vroeg Mitch voor de zekerheid.
“Dat krijgen jullie heus wel. Dat weet je toch?”, vroeg Adam op zijn beurt.
Mitch knikte.
“Waarom mochten wij niet binnenkomen vanmiddag?”, vroeg zijn zus.
“Wat bedoel je?”, vroeg Hoss verbaasd.
“Opa zei dat we de hele middag buiten moesten blijven vanwege belangrijke zaken. Horen wij dan niet daarbij?”, vroeg Pam.
“Dat is wel zo maar ik weet niet of zaken wel interessant zijn voor jullie”, zei Adam.
“Als jullie zo oud zijn dat jullie de ranch niet meer kunnen moeten wij het doen. Je zegt zelf altijd dat je er niet vroeg genoeg bij kan zijn dus.......”, reageerde Mitch.
“Eh Mitchy, mag ik je erop wijzen dat wij nog niet zo oud zijn”, zei Hoss.
“Nee, maar wel veel ouder dan wij”, zei zijn neefje.
Dit antwoord van Mitch vond geen van de volwassenen leuk.
Hoe of wat de tweeling ook probeerde, ze kwamen er niet achter wat hun familieleden hadden besproken.
Pasen.
Zoals gewoonlijk was iedereen vroeg op in huize Cartwright. Maar deze dag waren de broers extra vroeg opgestaan. Hoewel ze probeerden het zo stil mogelijk toe doen lukte dit niet want de tweeling werd wakker gemaakt door het gestommel van Hoss en Little Joe.
De broers verstopten de eieren zo goed mogelijk terwijl Ben de kinderen opving.
“Opa, Cody moet eruit. Mogen wij met hem lopen?”, vroeg Mitch.
“Ga maar. De eieren zijn op het erf verstopt dus daar blijven”, zei Ben voor de zekerheid.
De tweeling beloofde dat. De rancher wist dat hij zijn kleinkinderen kon vertrouwen. Pam pakte een gele mand voor de eieren. Hij liet ze naar buiten waar Mitch al direct merkte dat er heel wat aan de hand was.
“Cody, zoek het spoor van papa, oom Hoss en Oom Joe”, zei hij tegen de hond.
Cody snuffelde even en liep toen naar alle plekken waar de broers waren geweest. Bij elk verstopt ei blafte hij. De tweeling deed alle eieren in de mand en nog geen tien minuten nadat de broers weer binnen waren gekomen keerde de tweeling weer terug maar nu met een volle mand. Voor de zekerheid had Mitch voorman Candy Canaday gevraagd om met Cody te gaan lopen als ze klaar waren met zoeken.
“Nou, dat was niet erg moeilijk zeg. Wie heeft de eieren verstopt? De Kerstman?”, vroeg Mitch.
“Nee, wij. Hoezo?”, vroeg Hoss.
“We hadden ze zo gevonden”, antwoordde zijn nichtje.
“Ze waren anders heel goed verstopt. Hoe komt het dan dat jullie ze zo snel hebben gevonden?”, vroeg Little Joe.
“Dat heeft twee redenen: 1) wij zijn de kinderen van Adam Cartwright en 2) we hadden hulp van een zeer goede vriend”, antwoordde Mitch.
Nu vertelden de tweeling niet wie hen had geholpen met zoeken en Candy zweeg ook als het graf.
De volwassen Cartwrights begrepen wel dat ze eerder moesten opstaan om de tweeling te pakken te nemen. Het werd dan ook een Pasen om nooit te vergeten.