De broers Mitch en Benji Cartwright waren samen naar een honkbalwedstrijd. Omdat hun vader Adam Cartwright hun honkbalcoach was hadden de jongens de regels en termen van het honkbal met de paplepel ingegoten gekregen.
Het was in de 6e inning. Er was 1 man uit van de bezoekende ploeg. Het 1e honk was bezet. De slagman sloeg de bal weg en de 2e honkman ving hem. Hij gooide hem naar de korte stop en die gooide hem naar de 1e honkman.
Een man achter de broertjes zei:“Dat was velders keuze.”
Mitch en Benji keken elkaar eerst verbaasd aan en begonnen daarna hard te lachen.
“Dat was een dubbelspel, geen velderskeuze”, lachte Benji.
De stadionspeaker zei:“Dat was een fraai dubbelspel van 4 naar 6 naar 3.”
De man stootte Mitch aan en zei:“Vertel mij eens wat een velderskeuze is.”
“Stel: er staat 1 man op het 1e honk. De slagman slaat de bal naar de 2e honkman maar hij gooit hem naar de korte stop. Dan gaat de honkloper op 1 uit doordat de bal eerder op het 2e honk is dan hijzelf. De slagman kan dan naar het 1e honk. Simpel”, antwoordde Mitch.
“Hoe weten jullie dat?”, vroeg de man.
“Onze pa is honkbalcoach. Hij traint ook onze teams”, antwoordde Benji.
“Bedankt”, zei de man.
Toen vroeg hij opnieuw:“Wanneer is er rust tijdens de wedstrijd?”
“Rust tijdens een honkbalwedstrijd?”, vroeg Mitch verbaasd.
Benji vroeg hetzelfde.
“Er is alleen rust als een fikse regenbui valt. Anders spelen de 2 teams gewoon 9 innings achter elkaar door”, zei de oudste Cartwright.
Benji zei ter aanvulling:“Tenzij het na 9 gelijke stand is. Dan speelt men door totdat er een winnende ploeg is.”
“Dit is zeker de 1e keer dat u een honkbalwedstrijd ziet?”, vroeg Mitch voorzichtig.
“Welnee, ik kom zo vaak bij een honkbalwedstrijd. Maar ik hoorde jullie erover praten dus ik dacht jullie even te testen over jullie honkbalkennis”, loog de man.
“Ik ging al naar een wedstrijd voordat ik geboren was”, zei Mitch glimlachend.
“Dat is echt onmogelijk”, zei de man.
“Dat is wel mogelijk. Want toen ik onderweg was ging mijn moeder vaak met mijn vader naar een wedstrijd”, legde Mitch uit.
“Weet u wat een grand slam homerun is?”, vroeg Benji.
De man dacht even na en antwoordde toen:“Dat komt nooit voor in het honkbal. Die term bestaat echt niet.”
Intussen waren alle honken bezet door de thuisploeg.
“Meneer, let maar eens op”, zei Benji.
Ze keken ademloos naar de pitcher en slagman. Even later werd de bal het publiek ingeslagen. Benji ving hem maar het was een foutslag. De slagman stond al op 3 wijd en 2 slag, volle bak dus. Weer werd de bal weggeslagen maar nu ving Mitch hem. Toen sloeg de slagman de bal het stadion uit.
De stadionspeaker riep enthousiast:“Een grand slam homerun voor de Carson City Diamonds!”
“Zie wel dat die term wel bestaat. En ook voorkomt in het honkbal?”, vroeg Benji.
“Jullie weten toch wel dat je de ballen die jullie net vingen moeten teruggeven?”, vroeg de man.
“We mogen ze gewoon houden en mee naar huis nemen als souvenir”, zei Mitch.
Voor de zekerheid en veiligheid hadden ze de ballen in hun tassen gedaan.
Er werd omgeroepen:“Wil de eigenaar van de blauwe auto met nummerplaat 22 HH 66 zijn auto verwijderen voordat de lichten uit zijn? Hij blokkeert tevens de kleedkamer van de uitploeg.”
De man rende de tribune af om zijn auto weg te halen.
“Eindelijk. Ik dacht dat die betweter nooit zou vertrekken”, zei Mitch.
Zijn broer zei:“Die vent is echt nog nooit bij het honkbal geweest.”
Toen keek hij achter om en zag hij nog een bal liggen.
Hij pakte hem vlug en zei:“Deze is voor Lisa.”
Mitch zei:“Vast van die betweter. In je tas ermee.”
Dat deed Benji meteen. Gelukkig voor de Cartwrights kwam de betweter niet meer terug.
Doordat de thuisploeg al met 11-0 voorstond was de wedstrijd snel voorbij. Mitch stuurde een SMS naar zijn vader om hem en Benji op te halen. De broers bleven wachten totdat de meeste bezoekers weg waren.
Onderweg naar huis vroeg Adam:“Hoe was de wedstrijd?”
“Geweldig. Alleen achter ons zat een vent die beweerde alles van honkbal te weten. Gelukkig werd hij weggeroepen omdat de lichten van zijn auto aanstonden en zijn auto de deur van de kleedkamer van de uitploeg blokkeerde”, antwoordde Mitch.
“En jullie hebben hem even goed uitgelegd hoe het wel zit?”, vroeg Adam voorzichtig.
“Op onze manier natuurlijk. We vingen zelfs allebei een bal en vonden er nog eentje voor Lisa”, was het antwoord van zijn jongste zoon.
De jongens hadden een fijne avond gehad ondanks de aanwezigheid van de betweter die overigens nooit meer naar het honkbal ging.