JOE EN ZIJN DETECTIVEBUREAU
Nadat Little Joe Cartwright een detectiveboekje had gevonden en hij met zijn oudere broer Hoss een bankoverval had opgelost besloot de jongste zoon van Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright een detectivebureau op te richten. Natuurlijk werd Hoss er tegen zijn zin in bij betrokken.
“Joe, ik vertel je nu al dat dit weer een grote mislukking wordt”, zei Hoss toen hij van het plan hoorde.
“Onzin. Dit is een geniaal plan dat niet kan mislukken! Vertrouw me nu maar”, reageerde Joe fel.
Met tegenzin gaf Hoss zijn medewerking.
Gelukkig voor de broers was hun oudere broer Adam op vakantie met zijn zoon Mitch. Ze wisten dondersgoed dat Adam commentaar zou hebben op hun plan. En hun neefje deed er alles aan om het in de war te sturen tot groot plezier van Adam.
Op een morgen zei Joe:“Pa, als u iets mist moet u het zeggen. Dan sporen wij het voor u op.”
“En waarom zouden jullie dat doen?”, vroeg Ben verbaasd maar ook ongerust over het antwoord.
“Omdat Hoss en ik samen een detectivebureau hebben opgericht”, antwoordde Joe.
Ben zuchtte diep. Hij wist nu al hoe het zou aflopen. Toch besloot hij het spelletje mee te spelen.
“Wel Joseph, ik mis inderdaad iets. Zouden jij en je broer iets voor me willen opsporen? Of zoeken jullie ook personen?”, vroeg de rancher.
“Natuurlijk doen we ook speurwerk voor personen”, zei Joe.
“Goed dan”, zei Ben.
Hoss pakte potlood en papier om notities te maken.
“Ik mis een kleine jongen van 3½ jaar. Hij is al twee weken weg. Het joch heeft bruine ogen en zwart haar”, zei de rancher.
Hoss schreef alle details op maar besefte niet dat zijn vader Mitch bedoelde. Ook Joe had het niet door en was verheugd over zijn eerste opdracht voor zijn bureau.
“We gaan hem meteen vinden”, zei Joe enthousiast.
Hij en Hoss gingen meteen weg.
Buiten zei Joe:“Dit is een fluitje van een cent. We vinden dat kind zo.”
“Pa zal apetrots op ons zijn”, antwoordde Hoss.
Ze pakten hun paarden en verlieten het erf. De broers keken overal of ze hun prooi vonden. Maar het zat ze niet mee.
“Weet je wat we doen? We gaan naar Virginia City en vragen aan Clem of hij hem heeft gezien”, stelde Hoss voor.
Joe stemde met tegenzin toe.
“Misschien is dat kind wel in de stad”, zei hij.
“Er zijn kinderen genoeg maar of de goede er tussen zit moeten we maar afwachten”, antwoordde Hoss.
Ze reden naar Virginia City op zoek naar de vermiste van hun vader.
Op de Ponderosa kwamen ondertussen Adam en Mitch thuis van hun vakantie. Ben zat de krant te lezen op de veranda en hoorde door het geblaf van hun hond Cody zijn oudste zoon en kleinzoon het erf oprijden. De rancher legde zijn krant opzij en liep met Cody Adam en Mitch tegemoet.
“Welkom thuis jongens”, zei Ben.
“Bedankt pa. Kid, we zijn weer thuis”, zei Adam.
Ben pakte zijn kleinzoon van het rijtuig en gaf hem een liefdevolle knuffel.
“Heb je me gemist?”, vroeg de rancher.
“Ja, u ons ook?”, vroeg Mitch.
“Jou wel maar je vader niet”, antwoordde Ben plagend.
“Erg leuk pa. Waar zijn die broers van mij? Vertel niet dat ze hard aan het werk zijn”, zei Adam ongerust.
“Nee, ze hebben een detectivebureau opgericht. Ik heb ze als opdracht gegeven naar Mitch te zoeken. Ze zijn al een hele poos weg”, vertelde Ben.
“En ze hebben de beschrijving van hem?”, vroeg Adam terwijl hij uit het rijtuig kwam.
“Ja, maar ik ben bang dat ze het niet doorhebben”, zei Ben.
“Dat zou me niets verbazen”, zei Adam lachend.
Mitch werd op de grond gezet en ging direct met Cody op de veranda spelen alsof hij nooit weggeweest was. Ben en Adam droegen de koffers naar binnen.
In Virginia City zochten Hoss en Joe overal maar ze vonden niet hun vermiste opdracht. Hun zoektocht viel uiteraard ook deputy Clem Foster op. Via een aantal moeders had hij gehoord dat de Cartwright broers hen hadden lastiggevallen. Bij de Silver Dollar Saloon kwam Clem hen tegen.
“Clem, jou moeten we juist hebben”, zei Hoss lachend.
“Dat is toevallig want ik moet jullie ook spreken. Zullen we even naar mijn kantoor gaan?”, vroeg de deputy.
Niets vermoedend gingen de broers mee.
In zijn kantoor vroeg Clem:“Waarom vallen jullie moeders lastig?”
“We zoeken een kleine jongen van 3½ met bruine ogen en zwart haar. Pa mist hem. Omdat wij een detectivebureau zijn gestart is het onze plicht om dat kind te vinden”, antwoordde Joe.
“Een kleine jongen van 3½ met bruine ogen en zwart haar? Ik wil niet veel zeggen maar wel dat jullie je neefje zeer slecht kennen”, zei Clem.
“Ons neefje? Die lijkt helemaal niet op de beschrijving die pa ons gaf”, reageerde Joe verontwaardigd.
Hoss bekeek zijn notities nog eens goed en zei toen:“Little Joe, Clem heeft wel degelijk gelijk. Adam en Mitchy zijn toch naar Yuma op vakantie? Nou, wie mist dat kleine ding het meest behalve Cody? Pa natuurlijk.”
Joe was té verontwaardigd en beledigd om nog wat te zeggen.
“Hierbij is je detectivebureau zeker opgeheven?”, vroeg Clem.
“Wat mij betreft wel. Ik heb wel wat beters te doen dan mijn tijd met jouw domme ideeën te verspillen. Ik ga mijn keel smeren met een koud glas bier”, zei Hoss.
Hij verliet het kantoor van de sheriff en ging naar de Silver Dollar Saloon. Joe ging ook weg maar naar een andere saloon. Zijn stemming was niet al te best. Het feit dat hij door Hoss in de steek was gelaten en niemand hem serieus had genomen zorgde ervoor dat Joe voorlopig niet meer thuiskwam.
Toen Hoss en Joe thuiskwamen zat Ben Mitch voor te lezen en Adam luisterde mee.
“Pa, we hebben onze best gedaan maar konden uw zoekopdracht niet vinden”, zei Joe verontwaardigd.
“Dat hoeft ook niet meer want mijn vermiste is al thuis. En jullie geliefde en grote broer ook”, antwoordde Ben.
Voor de zekerheid verzwegen Hoss en Joe wat hen in de stad was overkomen. Maar Joe zou nooit meer een detectivebureau beginnen.