Adam Cartwright was op weg naar huis na een lange zakenreis. Hij had zijn familie gemist maar zijn zoon Mitch van twee het meest.
‘Nog even en dan kan ik mijn jongen weer in mijn armen sluiten. Sinds Mitch er is heeft mijn leven op de Ponderosa meer zin gekregen. Hij maakt alles kleurrijker’, dacht Adam zittend op zijn vos Sport. De oudste Cartwright jongen keek naar de blauwe lucht en dacht verder:‘Hoewel Mitch geheel onverwachts in mijn leven kwam heb ik er geen spijt van dat ik hem heb verwekt. Ook al heeft hij me af en toe slapeloze nachten bezorgd.’ Hij keek even naar zijn rijdier. Toen herinnerde Adam zich de eerste dagen als jonge vader: Het was januari 1863. De jaarwisseling was net achter de rug en de Cartwrights begonnen aan een nieuw jaar op hun ranch genaamd de Ponderosa. Eigenaar Ben Cartwright en zijn drie zoons Adam, Hoss en Little Joe waren de bewoners. Sinds enkele dagen hadden ze er een baby bij. Het kind heette Mitch en was de zoon van Adam. Iedereen was verzot op het joch maar Ben, Hoss en Little Joe lieten wel de nare karweitjes aan Adam over. Het leek wel alsof Mitch dat wist want hij zorgde ervoor dat zijn vader de hele dag door met hem bezig was. En niet alleen overdag maar ook ’s nachts deed Mitch zijn best om Adam uit zijn slaap te houden.
Op een nacht begon Mitch enorm te huilen zodat Adam zijn warme bed uit moest. In de kinderkamer deed Adam het licht aan. Toen keek hij bij zijn zoon. Bij aanraking merkte Adam dat zijn nageslacht erg warm aanvoelde. Ben kwam ondertussen ook naar de slaapkamer van zijn enige kleinzoon en zag een zeer ongeruste Adam.
“Jongen, wat is er?”, vroeg de rancher.
“Mitch voelt veel te warm aan”, antwoordde Adam.
Ben voelde bij Mitch en zei:“Je zoon heeft koorts. Ik laat Doc komen.”
Omdat Hoss en Little Joe ook er bij waren gekomen hadden ze de woorden van hun vader gehoord.
“Ik ga wel”, zei Little Joe direct.
Hij ging naar zijn kamer om zich aan te kleden. Mitch bleef doorhuilen zodat Adam hem oppakte.
“Adam, ga je maar aankleden. Ik hou Mitch wel vast”, zei Ben.
De rancher kreeg zijn kleinzoon waarna Adam zich snel aankleedde. Hoss deed hetzelfde.
Intussen reed Little Joe in sneltreinvaart naar Virginia City om dokter Paul Martin te waarschuwen. De jonge Cartwright wist dat elke seconde telde. Zijn neefje was ziek en had dringend medische hulp nodig.
Adam was met zijn zoon naar de woonkamer gegaan. Ze zaten bij de open haard wat een beetje hielp. Door de warmte van het vuur viel de baby in slaap. Hoss kwam uit de keuken en zag zijn broer en neefje bij de open haard zitten.
“Hij slaapt”, fluisterde Adam.
Hoss kwam bij hen zitten. Even later voegde Ben zich bij hen.
“Hij slaapt nu”, zei Adam ongerust.
“Dat is het beste voor hem als hij koorts heeft. Kinderen zijn wel eens ziek dus maak je borst maar nat. Ik heb mijn portie gehad met jullie drieën”, zei Ben.
Little Joe had de dokter gewaarschuwd en beiden waren onderweg naar de ranch.
Bij aankomst zag Paul de jonge patiënt bij diens vader liggen. Ze gingen naar de kinderkamer waar Mitch werd onderzocht.
“Hij heeft wat verhoging maar is verder gezond”, zei Paul na het onderzoek.
“Sorry dat Joe je zo snel liet komen”, zei Adam zich verontschuldigend.
“Met zo’n kleintje kun je niet voorzichtig genoeg zijn. Mitch is nog geen maand oud dus ik denk dat ik hem nog wel vaker zal moeten behandelen. Hou je zoon warm. Dan zal de koorts vanzelf verdwijnen”, antwoordde de dokter.
Het gehinnik van Sport bracht hem terug naar het heden.
“Kom boy. We gaan naar huis”, zei de oudste Cartwright jongen tegen zijn trouwe viervoeter.
Hij gaf Sport de sporen om zo snel mogelijk thuis te zijn.