Het was erg rustig op de Ponderosa ranch. Alleen Hoss Cartwright was aanwezig om op zijn neefje Mitch en nichtje Pam te passen. Ze waren een tweeling van 10 en behoorlijk ondernemend. Hun vader, Adam Cartwright, was dan ook dolblij dat hij met zijn vader Ben en jongste broer Joe er even tussen uit kon voor zaken omtrent hun ranch. Bovendien had Hoss aangeboden goed voor de kinderen te zorgen.
Die bepaalde middag kwamen Mitch en Pam binnen met de vraag:“Lieve oom Hoss, wat eten we straks?”
Hoss keek op van zijn krant en antwoordde:“Ik ga zo de keuken in om voor ons drieën pannenkoeken te bakken. Die zijn veel lekkerder dan die van Hop Sing.”
Hop Sing was de trouwe Chinese kok van de Cartwrights.
“Oom Hoss, hoe wil jij dat doen als je niet in de keuken mag komen?”, vroeg Mitch voorzichtig.
“Hop Sing is er niet dus nu kan ik mijn bakkunsten aan jullie vertonen. Hou Cody wel uit de keuken”, antwoordde zijn grote oom.
Pam liet de herdershond Cody naar buiten.
In de keuken deed Hoss eerst een schort voor. Daarna pakte hij een kookboek en zocht hij het recept voor pannenkoeken op.
“Jullie pakken wat we nodig hebben: eieren, melk, meel, boter en een koekenpan”, zei Hoss.
De tweeling zette alles klaar. Ze gingen aan de keukentafel zitten en keken toe hoe Hoss aan het werk ging. Hij gooide alles door elkaar en roerde in een kom. Spoedig lagen de eierschalen op de grond, de boter in de pan en ernaast en een deel van het beslag op de grond.
“Oom Hoss, volgens ons hoort al het beslag of in de kom of in de pan en niet op de grond”, zei Mitch voorzichtig.
“Dat is zo maar het gleed uit mijn handen”, antwoordde zijn oom.
De tweeling liet het maar zo. Mitch fluisterde Pam iets in het oor en ze knikte. Ze slopen de keuken uit en namen Cody mee naar het huis van Jenny en Sean Wilkins. Ze woonden niet ver van de Cartwrights vandaan en waren goed bevriend met de tweeling. De vader van Jenny en Sean, Steve, zag het trio komen en stopte hen.
“Mitch en Pam, wat doen jullie hier?”, vroeg hij ongerust.
“Oom Hoss is pannenkoeken aan het bakken maar het grootste deel van het beslag ligt door de hele keuken een. Mogen we hier eten?”, vroeg Mitch.
“Natuurlijk mag dat. Kom maar binnen”, zei Steve.
De tweeling steeg af en bonden hun paarden vast. Cody volgde hen naar binnen.
“Molly, zet er maar 2 extra borden op tafel”, zei steven tegen zijn vrouw.
Molly kende de tweeling ook goed en zei:“Welkom jongens.”
Pam vertelde wat er thuis gaande was.
“Dan eten jullie hier onze pannenkoeken”, zei Molly.
De tweeling en Cody gingen met Jenny en Sean spelen totdat ze aan tafel konden.
Op de Ponderosa ging het plan om pannenkoeken te bakken totaal de mist in. De keuken was veranderd in een waar slagveld waarbij het beslag het gewonnen had van Hoss.
Hij zag dat de kinderen weg waren en zei:“Potverdorie, nu laten ze mij ook nog eens alle rotzooi opruimen.”
Er zat voor Hoss niets anders op dan met schoonmaken te beginnen.
Toen Mitch, Pam en Cody de pannenkoeken van Molly proefden stelde de oudste van de tweeling voor:“Zou u ze niet samen met Hop Sing willen komen bakken als wij jarig zijn? Dan blijven jullie meteen eten.”
“We beloven niets maar wel gaan we het bespreken met je vader, opa en Hop Sing”, antwoordde Steve.
Daar konden de Cartwrights zich in vinden.
Deze avond was voor de tweeling een les waarbij ze geleerd hadden dat ze hun oom Hoss niet moesten laten koken en Hoss had zijn lesje om niet zelf pannenkoeken te bakken geleerd.