Het was begin april en binnen enkele dagen was het Pasen. In huize Cartwright was men al bezig met de voorbereidingen ervan.
Om zijn vader en ooms voor te zijn was Mitch met hulp van Ben en Candy al bezig om Adam, Hoss en Little Joe te grazen te nemen. Het vorige jaar hadden de broers het gepresteerd om Mitch de hele morgen te laten zoeken naar verstopte paaseieren. Dit jaar wilde de jongen hen een slag voor zijn.
Op de zaterdag voor 1e paasdag was Mitch alleen thuis met zijn opa en de voorman.
“Mitch, ga jij even wat eieren rapen bij de kippen. Dan kan Hop Sing ze koken en jij en Candy ze beschilderen. Als ze droog zijn gaan wij ze verstoppen voor je vader en ooms”, zei Ben op een gegeven moment.
Mitch knikte en met lachende ogen ging hij met een mandje naar de kippenren. Omdat hij elke morgen de dieren voederde wist hij precies welke kip de meeste eieren legde. De kippen kenden hem en deden dus geheel niets toen hij hun producten kwam ophalen. Hierna werden de eieren in het mandje getransporteerd naar de keuken waar Hop Sing ze kookte. Na een uurtje mochten Mitch en Candy ze netjes beschilderen. Mitch deed dat erg graag en mooi voor zijn vijfjarige leeftijd.
Ben merkte dat Candy en Mitch iets aan het bespreken waren.
Hij vroeg:“Wat zijn jullie van plan samen?”
“Wel, weet u nog dat ze Mitch vorig jaar de hele morgen naar die paaseieren lieten zoeken?”, vroeg Candy op zijn beurt.
“Ja”, zei de rancher en hij keek het stel vragend aan.
“Nou, dit jaar laten wij ze zoeken en goed ook”, antwoordde Mitch.
“Hoe dan als ik vragen mag?”, wilde Ben weten.
“We zeggen gewoon dat ze wel verstopt zijn op het erf , in de schuur en stal maar dat is in werkelijkheid helemaal niet het geval. Doet u mee?”, vroeg Candy glimlachend.
Mitch keek zijn opa met smekende ogen aan. Ben knikte glimlachend.
Mitch en Candy waren na twee uur klaar met eieren schilderen. Ze moesten zich daarna allebei aan een wasbeurt onderwerpen. Want de verf was niet alleen op de eieren terechtgekomen maar ook op de jonge schilders zelf. Gelukkig lagen er oude kranten op tafel zodat het snel opgeruimd was. Terwijl Candy en Mitch een bad namen zorgde Ben voor de eieren. Hij legde ze voorzichtig in het gele paasmandje en gaf het aan Hop Sing die het voor hen zou bewaren op een veilige plek die zelfs Hoss niet wist.
Die avond tijdens het eten was Mitch zo beleefd tegen iedereen.
Adam vroeg ongerust aan zijn vader:“Is er soms iets met Mitch?”
“Hoezo?”, vroeg Ben verbaasd.
“Hij is zo beleefd tegen ons. Dat is hij anders nooit”, was het antwoord van Adam.
“Welles. Alleen jullie merken dat nooit”, reageerde de jongen.
Een luid en fel protest volgde. Candy gaf Mitch een vlugge knipoog.
“Morgenochtend gaan jullie, Adam, Hoss en Joe, de eieren zoeken die Mitch en Candy hebben verstopt in de stal, schuur en op het erf. Jullie komen er niet eerder in dan voordat jullie alle eieren hebben gevonden”, zei Ben op besliste toon.
De drie broers stemden toe.
De volgende morgen gingen Adam, Hoss en Little Joe de verstopte eieren zoeken. Althans dat probeerden ze te doen. Maar hoe ze ook zochten, de eieren bleven onvindbaar.
Toen het tegen twaalf uur liep zei Hoss:“Mitchy en Candy kunnen de boom in met hun paaseieren!”
Zijn broers deelden die mening en ze gingen naar binnen. Groot was hun verbazing toen ze op het salontafeltje de Paasmand zagen staan.
“Hoe komt die mand daar?”, vroeg Little Joe verbaasd.
“De Paashaas heeft dit net afgeleverd voor ons. Dus jullie hebben je voor niets zo uitgesloofd”, zei Ben kalm.
“Maar ach, dan is de schuur, de stal en het erf ook weer eens grondig doorzocht. Net als vorig jaar toen jullie het een vierjarig kind lieten doen”, zei Candy plagend.
De broers beseften dat ze in de val van Mitch en Candy waren gelopen en konden er gelukkig wel om lachen. Hoss keek zijn vader aan en deze knikte. Hij ging weg en kwam terug in het ranchhuis met een bruin konijntje.
“Mitchy, deze krijg je van ons voor je Pasen”, zei Hoss.
Mitch pakte het diertje voorzichtig aan en aaide het. Cody kwam er ook bij en snuffelde even aan het konijntje. De twee dieren waren meteen vriendjes.
“Wat fijn zeg. Ik noem hem Nicky”, zei de jongen blij.
“Ik zal een hok voor je maken”, zei Adam.
“Je bedoelt voor Nicky”, zei zijn zoon gevat.
Adam knikte.
Mitch werd behoorlijk verwend door zijn vader, ooms, opa en de voorman met Pasen en daarna ging het gewoon door.