Zo plotseling als ze was gekomen, zo plotseling was Abigail Jones ook weer verdwenen. Hierdoor zat het schoolbestuur met een groot probleem. Daarom besloot voorzitter Andrew Larson de Cartwrights te raadplegen voor wie de kinderen moest gaan lesgeven.
De oudste Cartwright jongen kreeg van zijn tweeling Mitch en Pam te horen dat er geen lerares meer was. Zoals elke weekdag had hij ze naar school gebracht maar nog voordat hij thuis was haalden ze hem in.
“Jullie spijbelen toch niet weer?”, vroeg Adam verbaasd.
“Nee, want er is geen school en ook geen Missy Ab. Ze is verhuisd want haar huis is ook leeg”, zei Mitch.
“Ze is zeker verhuisd omdat ze eindelijk inzag dat ze geen kans maakt bij jou”, merkte Pam op.
“Erg leuk Pam. Maar jullie zijn nog leerplichtig”, antwoordde haar vader.
“Jij kan ons toch lesgeven? Dat deed je ook toen ik net naar school moest”, reageerde Mitch.
“Als ik het doe ben ik voor jullie even streng als voor de andere kinderen”, waarschuwde Adam.
De tweeling knikte. Ze reden gezamenlijk naar huis terug.
Bij aankomst zag Adam Andrew al wachten.
“Adam, ik neem aan dat je kids je alles al hebben verteld?”, vroeg Andrew.
“Dat Miss Jones weg is en dat ze nu geen lerares of leraar hebben. Mitch stelde al voor dat ik haar baan overneem”, antwoordde Adam.
“Dat is een mogelijkheid. Je weet dat de kinderen niet makkelijk zijn maar ook dat ze naar jou willen luisteren”, zei Andrew.
“Ja, maar zelfs mijn eigen kinderen luisteren soms niet eens naar mij. Laat staan een klas vol”, reageerde Adam.
“Dat je kids niet naar jou luisteren komt vast door hun ooms. We gaan er binnen over praten met je vader. Hij moet jou wel kunnen missen voor de komende weken”, zei Andrew.
“Dat kan vast wel maar dan moeten Hoss en Joe wat harder werken. Maar dat is ook wel eens goed voor ze”, merkte Adam droog op.
Hij steeg af en zijn kinderen ook.
“Jullie brengen je paarden naar de stal en verzorgen ze”, zei Adam tegen ze.
Adam en Andrew gingen het ranchhuis binnen waar de vader van Adam, Ben Cartwright, de krant zat te lezen. Hij vouwde direct zijn krant op en legde die op het salontafeltje.
“Andrew, wat brengt jou hier?”, vroeg de rancher.
“De school zit zonder leerkracht. Je kleinkinderen zijn ook al thuis”, zei Andrew.
“Is Miss Jones ziek?”, vroeg Ben verbaasd.
“Nee, er is veel beter nieuws. Ze is voorgoed verhuisd. Ze heeft zelfs haar moeder meegenomen”, antwoordde Adam.
“Dat is inderdaad goed nieuws. Wil je soms dat Adam de kinderen gaat lesgeven?”, vroeg de rancher.
“Als Adam het zelf ook wil en jij hem een paar weken kan missen”, zei Andrew.
“We hebben genoeg mensen hier om te werken dus hij heeft mijn toestemming. Wat zeg je ervan Adam?”, vroeg Ben.
“Ik doe het. Dan kan ik Mitch misschien wel wat beter helpen”, zei Adam.
In de stal waren Hoss en Little Joe bezig met opruimen.
“Kijk Pam, onze ooms doen eindelijk eens iets. Vertel jij het de krant, dan ga ik het papa melden”, zei Mitch plagend.
Ze lachten allebei maar de opmerking van Mitch werd niet gewaardeerd door hun ooms.
Hoss keek hen aan en vroeg verbaasd:“Moeten jullie niet naar school zoals elke schooldag?”
“Hoe kunnen wij les krijgen als er geen lerares is? Miss Jones is verhuisd uit liefdesverdriet. Ze heeft eindelijk het licht gezien omdat ze papa nooit kan krijgen”, antwoordde Pam.
“Wie gaat er nu dan lesgeven? Je vader?”, vroeg Little Joe.
“Ik hoop van niet want dan let hij extra goed op mij”, antwoordde Mitch.
“Hij kan je dan wel wat meer helpen met lezen en schrijven”, zei Hoss.
“Miss Jones hielp me nooit en gaf me expres slechte cijfers. Ook al wist ze dat ik moeite heb met lezen en schrijven”, reageerde de jongen.
“Wees blij dat ze weg is”, zei Little Joe.
“Dat zijn we ook maar Patty Jenkins beweert dat wij tweeën haar hebben weggepest”, reageerde zijn nichtje.
Op dat moment kwam Adam naar ze toe met de mededeling:“Vanaf morgen krijgen jullie van mij les. Jullie zijn vanmiddag vrij terwijl ik het nieuws ga vertellen aan de kinderen.”
“Kan opa jou wel missen op de ranch als werkkracht?”, grinnikte Mitch.
“Ja, en dat betekent dat je twee ooms daar nog harder moeten werken dan ze aankunnen”, antwoordde Adam plagend.
“Erg leuk Adam”, zei Little Joe verontwaardigd.
Adam ging weg, zijn kinderen met een gerust hart bij zijn broers achterlatend.
Dinsdagmorgen.
Alle kinderen waren naar school gekomen inclusief de nieuwe leraar. Op het schoolplein waren Mitch en Pam het middelpunt van alle aandacht.
“Waarom moet jouw vader ons eigenlijk lesgeven? Mijn moeder kan het veel beter en alleen omdat ze een vrouw is”, zei Patty.
“Omdat mijn vader het al eerder heeft gedaan. Bovendien vroeg Mr Larson hem het eerst”, zei Mitch.
“Jullie worden toch altijd voorgetrokken”, snauwde Patty.
“Écht niet. Dat jij en je broertje van die ettertjes zijn kunnen wij niet helpen”, reageerde Pam.
“Zus, ik zal het je nog maar een keertje vertellen. Je moet ze niet zo prijzen want je beledigt de andere ettertjes”, deed Mitch er nog een schepje bovenop.
Gelukkig kwam toen net Adam erbij en hij zei:“Naar binnen en ga op je plaats zitten.”
De kinderen renden naar binnen en gingen op hun plaats zitten. Adam nam ook plaats en keek de klas rond.
“Ik ben nu jullie leraar en bepaal de regels. Dat zijn deze:
Er wordt niet gesproken voordat ik daarvoor toestemming heb gegeven.
Brutaliteit wordt beloond met strafwerk.
Ook niet gemaakt huiswerk wordt beloond met strafwerk mits je er een goede reden voor hebt.
Wie wat wil zeggen steekt zijn hand op.”
Patrick vroeg:“Geachte Mr Cartwright, ik wil even van u vernemen of u Mitch en Pam niet voortrekt omdat zij uw kinderen zijn?”
“Doe niet zo schijnheilig beleefd want anders ben je ook niet zo”, reageerde Mitch.
“Mitch, het is al goed. Ik ken Patrick en Patty helaas al hun hele leven en ook hoe ze in werkelijkheid zijn. Ook al zijn Pam en Mitch mijn kinderen, ik trek ze écht niet voor. We gaan beginnen met de lessen. Pak je rekenboek en ga verder waar je vrijdag gebleven was”, antwoordde Adam.
De kinderen gingen aan het werk en Adam merkte algauw dat zijn zoon erg achterop lag met de rest van de klas. Omdat Mitch en Pam vooraan zaten kon Adam ze beter in de gaten houden. Met veel engelengeduld en duidelijke voorbeelden legde Adam zijn zoon alles uit wat de jongen niet begreep.
Mede doordat Adam ook zijn eigen kinderen les moest geven en hij ze niet voortrok werden de lessen op school leuker en gevarieerder.